I diki mou voulimia.

Για εμενα το φαγητο είναι κατι απαγορευμενο, κατι ντροπιαστικο, που φανερωνει εξαρτηση και αδυναμια. Το αντιμετωπιζω ως κατι βρομικο, μιερο, που με μολυνει. Γι?αυτό και όταν φτιαχνω γλυκα επικεντρωνομαι κυριως στην εμφανιση τους και η γευση δεν με απασχολει ιδιαιτερα. Δοκιμαζω απλα για να ειμαι σιγουρη ότι τρωγονται. Σε αυτή μου την αποψη νομιζω ότι στηριζονται οι βουλιμικες τασεις. Δεν κανω υπερφαγικα επεισοδια επειδη χανω τον ελεγχο ή λογω της στερησης μου για κατι. Τα κανω για να εξαφανισω το φαγητο που ενδεχομενως να υπαρχει στο σπιτι, γιατι η παρουσια του με ενοχλει, με τρελαινει. Ετσι αν με αφησεις μονη μου σε ένα σπιτι θα κανω τα παντα για να καταστρεψω ότιδηποτε βρωσιμο υπαρχει. Θα το βρεξω με νερο μεχρι να γινει αηδιαστικο, θα το κομματιασω, θα το μασησω και θα το φτυσω, θα τα πεταξω, θα το φαω και μετα θα κανω εμετο γιατι δεν θα μπορεσω να δεχτω ότι αυτό το μολυσμενο πραγμα είναι μεσα μου. Το σιχαινομαι το φαγητο.

Kαλησπέρα,Σίσσυ!Καλώς σε βρίσκουμε στην παρέα μας!
Μόλις διάβασα και το άλλο τόπικ,που είχες τις προάλλες ανοίξει στην ανορεξία.
Για μένα δεν έχει τόση σημασία να βάλουμε μια ετικέτα στο πρόβλημα,που αντιμετωπίζεις
με το φαγητό όσο το να αντιληφθείς τη σχέση σου μαζί του και όσα αυτή συνεπάγεται
αναφορικά και με άτομα και καταστάσεις,που πιθανόν φαντάζουν ασύνδετα.Για παράδειγμα
τη μητέρα σου.Η τροφή συνδέεται άμεσα με τη μητέρα,εκείνη που μας την πρωτοέδωσε,
εκείνη που ήταν υπεύθυνη για χρόνια να μας την παρέχει.Μια ενδεχομένως συγκρουσιακή
ή καταπιεστική σχέση με τη μητέρα σου,η ανάγκη σου για ανεξαρτητοποίηση,για αποδοχή,
για ισότιμη αντιμετώπιση ως ενήλικα,που δεν εκφράζεται μέσα από το λόγο,που φαντάζει
δυσχερές αν όχι ακατόρθωτο να κατακτηθεί,ίσως αντανακλά στη σχέση σου με την τροφή,
τη μόνη που έχεις την αίσθηση πως περνά από το χέρι σου να ελέγξεις...Σου μιλώ για κάποιες
σκέψεις που έκανα μόλις σε διάβασα,χωρίς ασφαλώς να γνωρίζω λεπτομέρειες για τη ζωή σου
ή να είμαι ειδικός.Ωστόσο νιώθω πόσο πολύ ταλαιπωρείσαι με τη σχέση αγάπης-μίσους,που
έχεις αναπτύξει με το φαγητό κι όσα εκεί προβάλλονται.Κι η τροφή είναι κάτι που υπάρχει
διαρκώς γύρω μας,την έχουμε καθημερινά ανάγκη...η πληγή σκαλίζεται ξανά και ξανά
και πρέπει να είναι πολύ οδυνηρό.Δεν ξέρω πόσο ανοιχτά μιλάτε στην οικογένεια σου
για όσα νιώθετε...Αν έχεις εκμυστηρευτεί αυτές σου τις σκέψεις σε κάποιο δικό σου πρόσωπο...
Έχεις ανάγκη από βοήθεια,όπως ήδη δείχνεις να καλείς,μόνο που εμείς εδώ πέρα από παρέα
και φιλικά αφτιά,αδυνατούμε εκ των πραγμάτων να σου προσφέρουμε.Υπάρχουν άνθρωποι
ειδικευμένοι σε αυτά,που για μας φαντάζουν βουνό.Έχουν τον τρόπο να τα προσεγγίζουν
και να μας φωτίζουν κι εμάς βοηθητικές διεξόδους από όσα βασανιστικά βιώνουμε ως αδιέξοδα.
Ίσως δε σου ακούγεται δελεαστική η πρόταση να μιλήσεις ανοιχτά στη μητέρα σου για όσα βιώνεις.
Ίσως το βλέπεις ως μια ακόμα ένδειξη αδυναμίας στη μεταξύ σας σχέση,ίσως πιστεύεις
πως δε θα καταφέρει να σε νιώσει.Όπως και να'χει,είμαι σίγουρη πως η μητέρα σου σε αγαπάει
ακόμα κι αν δε βρίσκει τον κατάλληλο τρόπο να το εκφράσει,να σε υποστηρίξει και άνευ όρων να σε αποδεχτεί,
όπως έχεις ανάγκη.Ελπίζω πάντως να είναι θετική να ζητήσετε τη βοήθεια ενός ψυχολόγου,
κατά προτίμηση ειδικευμένου σε διατροφικές διαταραχές,αν βέβαια θεωρείς πως θα ήθελες κάτι τέτοιο.
Εμείς είμαστε εδώ ν' ακούσουμε ο,τιδήποτε έχεις ανάγκη να βγάλεις από μέσα σου,όπως και να'χει.
Ήδη το ότι μας προσέγγισες και άνοιξες την καρδιά σου είναι ένα μεγάλο βήμα!Ελπίζω στο επόμενο σου,
ώστε σιγά σιγά να δώσεις ένα τέλος στο μαρτύριο,που αισθάνομαι,πως βιώνεις!Φρόντισε τη Σίσσυ!Φιλιά!

σισι

οδηγεις; εχεις αυτοκινητο; αν εχεις, βενζινη δεν του βαζεις;
γιατι αν δεν του βαζεις ειναι αχρηστο.

τηλεοραση, πλυντηριο, κουζινα, ραδιο, κινητο κλπες ηλεκτρικες συσκευες στο σπιτι σου δεν εχεις; αν δεν τους δωσεις ρευμα, δουλευουν;

αντιστοιχα χρειαζεσαι κι εσυ το φαγητο. πως μπορει να ειναι ντροπιαστικο, βρομικο, μιερο κατι που ειναι απαραιτητο για την υπαρξη μας;

το γεγονος οτι εμεις εχουμε ελλειψη γνωσεων και σοβαροτατα προβληματα αυτοπειθαρχιας και αυτοελεγχου, δεν κανει σε καμια περιπτωση το φαγητο εχθρο. ο εχθρος ειναι οι αδυναμες και αδουλευτες εκφανσεις του ειναι μας, οχι το φαγητο.

Exω μπερδευτει μαζι σου γιατι σε αλλο ποστ σου, εγραφες οτι λατρευεις να μπαινεις σε σουπερ μαρκετ κ να μυριζεις κ θαυμαζεις το φαγητο.Να σε ρωτησω κατι,υπαρχει κατι απο ολα τα φαγητα που να σου αρεσει εστω κ ενα.Φρουτο,η οτιδηποτε η κατι που να το εχεις στο μυολο σου σαν υγιεινο η δεν ξερω τι,κατι μικρο τελωσπαντων που να μη σου φερνει αυτη την αντιδραση.Δλδ.σκεφτομαι μηπως επειδη σου αρεσει η μυρωδια ισως να εισαι θετικη κ με τη γευση.Επισης στο αλλο ποστ ανεφερες σαν πηγη ενοχλησης την μητερα σου.Μενεις μονη σου η μαζι της;Υπαρχει καποιος φιλος η φιλη που μπορεις να μοιραστεις ολα αυτα;