προσπαθω να ξεκινησω ... αλλα δεν μου βγαινει !!! :(
Καλησπέρα σε όλους! Τελευταια το θεμα των κιλων μου με απασχολεί πολύ και επειδή έινι αυτό που με κρατάει ξάγρυπνη είπα να μπω εδώ να γράψω μερικά πράματα μπας και ηρεμήσω λίγο και μετά θα την πέσω . Έχω κουραστεί , πρώτα απ όλα . Από το γυμνάσιο ακόμη έχω ξεκινήσει να πηγαίνω σε διαιτολόγους που κατά καιρούς βοηθούσαν πολύ , αλλα μετά κατέληγα να χω πάρει πίσω όλα τα κιλά και περισσότερα . Γνωστό πρόβλημα αυτό σε μερικούς από σας υποθέτω . Περνάω φάσεις κατα καιρούς όπου δεν με νοιάζει όπου απογοητεύομαι , τα παρατάω και μετά μπαίνω στην ψευδαίσθηση ότι "δεν με νοιάζει" . Ακριβώς με τη σειρά που τα ανέφερα . Και μετά έρχονται οι περίοδοι όπου παίρνω την "μεγάλη απόφαση" και ξεκινάω την "μεγάλη αλλαγή" γιατί "τώρα το πήρα απόφαση και έγινε το κλικ" ! Το θέμα είναι ότι αυτή η εναλλαγή έχει συμβεί τόσες μα τόσες φορές που τώρα πια ακόμη και οταν αποκτάω αυτόν τον δυναμισμό και την όρεξη να ξεκινήσω μια καινούρια προσπάθεια , απλά δεν το πιστεύω . Η πρώτη αυθόρμητη σκέψη μετά το "ουαου τωρα που έχω όρεξη θα κάνω μια σημαντική προσπάθεια" είναι το "... ναι ... σιγά , λες και δεν το χουμε ξαναδει το εργο..." . Ειδικά σε αυτή τη φάση επειδή παίζει να χω βάλει και κάποια κιλά (δεν ξέρω ακριβώς πόσα , άλλο ένα λάθος μου , μετακόμισα πριν κανα 2μηνο λόγω σχολής και δεν έχω ζυγαριά) και νιώθω γενικώς άσχημα , θέλω να ξεκινήσω δίαιτα! Αλλά δεν μπορώ !!! Όλο λέω ότι θα το κάνω σταδιακά να αρχίσω να προσέχω αυτά που τρώω και σιγά σιγά θα μπω σε πρόγραμμα κανονικό και όλο το αναβάλω είτε γιατί δεν πιστεύω πια οτι θα μπορέσω να το κρατήσω για πάνω απο πχ 6 μηνες , είτε γιατί απλά δεν μπορώ! Δεν μου βγαίνει !!! Και νιώθω όλο και χειρότερα . Εν τω μεταξύ έχω και το άλλο , δεν νιώθω οκ να πω στον περίγυρό μου ότι "ξερετε παιδια , ξεκινησα διαιτα" γιατί νιώθω ότι και αυτοί πια έχουν βαρεθεί να το ακούν και φυσικά δεν με πιστεύουν ... φοβάμαι να το πω βασικά γιατί φοβάμαι κάτι αντιδράσεις του στυλ "έλα ρε σοβαρα ?:smilegrin: (ειρωνικά) " και μετά αφου το πω θα τους έχω να μετράνε την κάθε μου μπουκιά . Πιέζομαι απ όλο αυτό , με κομπλάρει ! Και το χειρότερο είναι ότι τα τελευταία 2-3 χρόνια και γενικώς όσο μεγαλώνω έχω συνειδητοποιήσει ότι δυστυχώς η εμφάνιση μετράει . Ο κόσμος σε πλησιάζει δύσκολα αν είσαι παχύς η άσχημος (άσχημη δεν είμαι , παράδειγμα ήταν) . Ο κόσμος όταν δεν έχει αυτό το πρόβλημα δεν μπορεί φυσικά να το καταλάβει και έτσι η γενικότερη ιδέα και αντιμετώπιση των ανθρώπων με παραπάνω κιλά από τον μέσο "φυσιολογικό" κόσμο είναι ότι "μα τι κανει στον εαυτο του/της;;;;; γιατί τρώει σαν ζωο ;;;; μόνο αυτό σκεφτεται 24 ωρες το 24ωρο !!! και είναι τόσο απλό να κάνει λιγη "διατροφη" ..!! αν κόψει λίγο το φαγητο θα το λυσει το προβλημα!!!" κουνια που τους κουναγε λέω γω στις περισσότερες τέτοιες περιπτώσεις αλλά τέλος πάντων . Ξέρω οτι όλα αυτά που λεω είναι λίγο πολύ γνωστά σε κάποιους εδω μεσα , είναι τετριμμένα , εκφράζω ίσως τη σκέψη πολλών και δεν λεω τιποτα το καινούριο . Νιώθω οτι το βάρος μου με εμποδίζει ! Με εμποδίζει απ το να ειμαι οσο καλη μπορω να ειμαι σε πολλά πράματα . Στις υποχρεώσεις μου , στη σχολή μου , στη ζωγραφική , ακόμη και γενικότερα σαν χαρακτήρας ωρες ωρες !!! Εν ολίγοις προσπαθώ να ξεκινήσω μια προσπάθεια και έχω όλες αυτές τις σκέψεις να με κολλάνε και παράλληλα δεν μπορώ να μιλήσω σε κάποιον για όλα αυτά γιατί απλώς τους τα χω πει ενα εκατομμύριο φορές ,πολλές φορές προχώρησα αρκετά στο να πετυχω το στόχο μου αλλά στο τέλος πάντα απογοητεύω και μενα και αυτους . Δεν με πιστευω πια ουτε γω ουτε οι γυρω μου σε αυτο το θεμα . Ετσι απλά δεν το αναφέρω . Αλλά μέχρι πότε ;
