ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ

Ανοιγω ενα θεμα το οποιο θεωρω πολυ ενδιαφερον και πικραμενο..Λενε στην ψυχολογια πως η πιο δυσκολη σχεση ειναι η σχεση μανας-κορης.Νομιζω πως θα ειναι κ στατιστικα ενδιαφερον να δουμε τι γινεται σε αυτο τον τομεα κ εδω μεσα. Εγω π.χ.ειχα κ ΕΧΩ πολυ δυσκολη σχεση με τη μητερα μου-σε αντιθεση με τον πατερα μου την οποια θα εξηγησω.Διευκρινιζω πως αυτο το τοπικ δε γινεται για να ''κατηγορηθουν ''οι μητερες απλως θεωρω πως ειναι μια σχεση που επηρρεαζει την ενηλικη ζωη μας.Εγω π.χ.μενω αναυδη με το ποσο παρεμβατικα μου φερνεται η μαννα μου κ αυτο με εχει κανει να περασω στο εντελως αντιθετο ακρο με τις σχεσεις μου.Ενα απλο παραδειγμα ειναι οταν ερχοταν σπιτι μου κ μου αλλαζε θεση απο τα παπουτσια που τα ειχα στο χωλ για να ''μη τα βλεπουν οι φιλοι μου''.Εγω τα εβαζα πισω στη θεση που με βολευε λεγοντας πως οι φιλοι μου δεν ερχονται για να με κρινουν που εχω τα παπουτσια αλλα για να με δουν.Μολις αποψε το βραδυ (αυτο το διαστημα μενουμε μαζι,ευτυχως φευγω τελη του μηνα)γυρισα απεξω κ ειχα αφησει το παλτο μου στην καρεκλα.Φυσικα πηγε κατευθειαν να μου το κρεμασει.Οταν της ειπα να το κανω εγω,μου ειπε οτι δεν το κανει για μενα αλλα για αυτην γιατι δεν μπορει να το βλεπει!Μετα αρχισε η συνηθισμενη διαφωνια για το οτι θα το κανω στο δικο μου χρονο κ οχι οποτε θελει αυτη κ.λ.π.Να διευκρινισω εδω οτι η μαννα μου οταν καποιος πινει καφε στο σπιτι ειναι απο πανω περιμενοντες να παρει το φλυτζανι πριν καλα καλα τελειωσει τον καφε του.Ειλικρινα με ενδιαφερει πολυ να διαβασω κ τις δικες σας εμπειριες απο τη σχεση σας με τη μητερα σας.

μανα...μανουλα...μαμα...μαζι δε κανουμε και χωρια δεν μπορουμε...

lessing, πραγματικά πολύ ωραίο κ ενδιαφέρον τόπικ γιατί η μητέρα μας είναι παρα πολύ σημαντικό κομάτι της ζωής μας , δεν αλλάζει και σίγουρα έχει προφέρει πολλά!

Εγώ (ευτυχώς) δεν έχω κακή σχέση με τη μητέρα μου. Μπορώ να πω είμαι τυχαιρή και εχω αρκετά καλή σχέση, σε σημείο που νομίζω οτι είμαι λίγο αχάριστη αρκετές φορές και νιωθω τύψεις απέναντή της αλλά δε μπορώ να εκφραστώ συναισθηματικά.
Υπάρχει μεταξύ μας καλή επικοινωνία και είναι αρκετά ανοιχτόμυαλή στα θέλω μου (ασχετα αν δεν εχει το πρωτο λογο στο σπιτι) και με αφηνει να κάνω τις επιλογές μου, μου προτήνει πράγματα, είναι υπομονετική, προσφέρει.
Γενικά δεν έχω ιδιαίτερα παράπονα, οι καυγάδες μας είναι φυσιολογικοί.

Εγώ το πρόβλημα το έχω με τον πατέρα μου, επικοινωνία "τοίχος" απο μεριάς μου και "κτητικότητα" απο μεριάς του. γενικά επικοινωνία μηδεν, αλλά τεσπα έχει προφέρει παρα πολλά στην οικογένεια και στην εποχή "κρίσης" πρέπει να είμαι ευγνώμον για τη τόση ασφάλεια που μας παρέχει.

Εμενα η μητερα μου ποτε δεν με ενθαρυνε σε οτι εκανα ειχε μονο απαιτησεις.Το θυμαμαι αυτο απο μικρη.Και παντα μου φερνεται σαν να ειμαι ανημπορη η αχρηστη.Δεν υπηρχε περιπτωση να στραφω για βοηθεια στη μητερα μου.Εκανα 2 εκτρωσεις κρυφα και μονη μου.Γενικα δεν εχω καμια συμπαρασταση απο τη μητερα μου αλλα να πω οτι η μητερα μου ηταν ορφανη και αυτο παιζει ρολο βεβαιως νομιζω.Καμμια φορα νομιζω πως η καρδια της ειναι απο πετρα.

νομιζω,ειμαι σιγουρη δηλαδη,οτι δεν εχω νιωσει ποτε την αγαπη της μητερας μου,τη στοργη και τα χαδια της,τη ζεστασια της... (με εξαιρεση οταν ημουν μικρη και αρρωσταινα οπου ξενυχτουσε μαζι μου.) ωρες ωρες αναρωτιεμαι αν οντως με αγαπαει ή αν ολα αυτα που μου προσφερει απλοχερα τα προσφερει για να με 'εξαγορασει',για να κατευνασει τις τυψεις της και να νιωσει η ιδια καλυτερα επειδη εχει παθολογικη αδυναμια στην αδερφη μου.δεν το εχω εξακριβωσει ακομα,αλλα τεινω προς την πρωτη επιλογη.Το αποτελεσμα ειναι οτι οπως και η to be or not to be δεν υπαρχει περιπτωσση να στραφω για βοηθεια στη μητερα μου και καμια φορα κι εγω νομιζω οτι η καρδια της ειναι απο πετρα.το αποτελεσμα ειναι οτι ενω εχω οικογενεια νιωθω τελειως μονη,ειμαι τελειως μονη,παντα ετσι ηταν και ετσι θα παραμεινει.

πιστεύω πως η σχέση που έχω με τη μητέρα μου είναι εξαιρετικά σπάνια..! από μικρή θυμάμαι πως ένιωθα υπέροχα όταν έκανα πράγματα μαζί της, το λάτρευα και ένιωθα ασφαλής, όπως και ο αδερφός μου. ήταν πάντα εκεί και για τους δυο μας, ήταν γλυκιά, της ήταν πολύ δύσκολο να μας χαλάσει χατίρι, μας άκουγε...η αγκαλιά της ήταν πάντα εκεί ορθάνοιχτη. σε όλες μου τις δύσκολες στιγμές έχω καταφύγει στη μητέρα μου και με έχει βοηθήσει πάρα πολύ μόνο και μόνο ακούγοντάς με. είχε πάντα τις σωστές συμβουλές και το κατάλληλο χάδι για να σε κάνει να ηρεμήσεις. ποτέ δεν μας πίεσε σε τίποτα και έδειχνε να μας έχει εμπιστοσύνη. δεν μας έκρινε. και ακόμα αυτό κάνει. δεν είναι καθόλου συνηθισμένη και καμιά φορά το ξεχνάω, ζώντας μαζί της τόσα χρόνια και συνηθίζοντάς την, ξεχνάω ότι οι περισσότεροι γονείς δεν έχουν καμία σχέση με τη μάνα μου.
θέλω να πω λοιπόν, ότι έχουμε πάρα πολύ καλή σχέση, μιλάμε πολύ, μπορούμε να πάμε να πιούμε και ένα καφέ μαζί μία στο τόσο καθώς δεν μένω πια στο σπίτι μου, γενικά θέλω να τη βλέπω την καλούλα μου. την αγαπάω πολύ. και θέλω να τη βοηθάω κι εγώ με όποιον τρόπο μπορώ. έχει εννοείται και αυτή τα ελαττώματά της, δεν μιλάμε για καμιά αγία μην τρελαθούμε κιόλας :-Ρ αλλά ποιος δεν έχει;; περίεργο θα ήταν...στο κάτω κάτω δεν μιλάμε για ελαττώματα χαρακτήρα αλλά για σχέση μάνας-κόρης!
αυτάάάάάά΄..

Η σχεση με την μαμα.... μεγαλη συζήτηση για όλους νομιζω. Στην δική μου περίπτωση η ουσιαστική σχση μας ξεκίνησε μετα τα 18 μου και σε αυτό γιατί το αδερφάκι μου (το οποίο κια χασαμε όταν ημουν 18) είχε μια πολύ σπάνια γενετική ασθένεια οπότε όλη η προσοχή πηγαίνε εκει. Παντα βεβαια με ενθάρρινε να κάνω πράγματα για εμένα και να της μιλάω για ότι προβλημα είχα αλλά λογω της κατάστασης εγω ημουν κλεισμένη στον εαυτό μου γιατι θεωρούσα ότι την φορτώνω με προβληματα - αυτό ισχύει ακόμα και τωρα. Δεν κατηγωρω προς Θεού την μαμά μου ή τον μπαμπά μου για την κατάσταση αυτη... απλά ετσι επρεπε να γίνει. Και βεβαια εννοείται ότι τωρα που εχω τον δικό μου μπεμπη εκτιμώ τι θα πεθι μαμα...

επειδη εχω γραψει πολλα για τους γονεις μου σε αλλο τοπικ.
εδω λιγο συνοπτικα γιατι δεν εχω και τη διαθεση να τα σκαλιζω ξανα και ξανα και ξανα...

η μανα μου φροντισε απο παρα πολυ νωρις να με γεμισει με κομπλεξ, ανασφαλειες, φοβιες, αντικοινωνικοτητα, δειλια, παραιτηση..
δεν προσπαθησε στιγμη να υποδυθει αυτο που λεμε "μανα" προστατευτικη, υπευθυνη
δεν προσπαθησε στιγμη να μας προφυλαξει απο αυτα που ιδια περασε απο τους δικους της γονεις.

ηταν πολυ απασχολημενη να ασχολειται νυχθημερον με το ποσο ομορφος ειναι ο πατερας μου και αν αρεσει στις γυναικες και γιατι εκεινη ειναι παχουλη και και και και.....

αυτα εν συντομια.

ΜΑΜΑ........τοσο ομορφη λεξη με τοσες εννοιες....μαμα ομορφη,,,μαμα απλα καλη..μαμα προστατευτικη,,,,,μαμα..αδια� �ορη,,,,μαμα.....οδοιπορος στην ζωη μας,,,,,,,,,,ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΜΑΜΑ
φνταζομαι πως καθε τυπος μαμας αντιπροσωπευει και τον καθενας μας...η σχεση μου νε τη μαμα μου δεν ξερω πως θα την χαρακτηριζα...βεβαια μεγαλωνωντας και εχοντας γινει και εγω μανουλα σιγουρα καποια πραγματα τα βλεπω απο αλλη οπτικη γωνια....την λατρευω την μαμα μου γιατι δυσκολευτηκε νε με μεγαλωσει ολομοναχη.....τον τροπο νατης δειξω το ποσο ειναι αρκετα δυσκολο πλεον γιατι διαφερουμε παρα πολυ σαν χαρακτηρες ..και οσο περνανε τα χρονια και οι αποψεις μας ειναι εντελως διαφορετικες...εχοντας και εκεινη πολλα δικα της θεματα η ψυχολογια της ειναι πολυ απροβλεπτη και πολλες φορες αυτο με επηρεαζει βαθια,,,,ειναι η μαμα μου καλα...ειμαι και εγω...δεν ειναι η μαμα μου καλα δεν ειμαι ουτε και εγω...παλιοτερα αυτο δεν μπορουσα να το ελεγξω και με χαλαγε αρνητικα.....τωρα ομως εδω και ενα μηνα ομως το δουλευω πολυ να μην επηρεαζομαι ετσι...προσπαθω να ειμαι διπλα της ...αλλα απο αποσταση και μην με ρωτησετε πως γινεται αυτο...απλα γινεται....τις πιο πολλες φορες στεναχωριεμαι που δεν εχουμε την σχεση που εγω ονειρευομαι και που εγω θα ηθελα να εχω με τη δικη μου κορη...αλλες φορες την δικαιολογω λεγοντας μου οτι εχει και εκεινη τα δικα της που την αποροφουν..σημασια εχει ομως οτι οταν μιλαμε νιωθω τοτε ποσο πολυ πληγωμενη νιωθω.....και την αγαπαω τοσο πολυ..και πιστευω και εκεινη.....αλλα πλεον.. δεν ξερω
sorry αν εγινα κουραστικη

Redrose μη το ξαναπεις αυτο οτι γινεσαι κουραστικη.

Η σχεση με τους γονεις δυσκολο πραγμα τελικα...εγω παλι θελω να ειναι καλα και υγιεις...αυτο το αγχος εχω επειδη δεν ζω κοντα τους και εχω ενα διαρκη πονο μεσα μου δεν υπαρχει μερα που να μην το σκεφτομαι...μετα απο ενα προβλημα υγειας της μαμας μου αλλαξαν ολα.. εχω πονεσει τοσο πολυ που αλλαξε ο χαρακτηρας μου μετα απ αυτο...ξυπναω και κοιμαμαι με τον φοβο μην την χασω....και παραλληλα δεν μπορω να ειμαι αρκετα συχνα κοντα της και ετσι δεν μπορω να ζησω......συγκρουονται πραγματα μεσα μου....ουφ το ειπα καπου, εκλαψα κιολας και ειμαι καλυτερα.......

Η μητερα μου βλεπει οτι εχω καταθλιψη αλλα κανει σαν να μη συμβαινει τιποτα.Σε μια σπανια φορα που με ειδε να κλαιω ηρθε και μου ειπε καλα εμενα δεν με σκεφτεσαι;και αυτο με εκανε να αισθανθω ακομα χειροτερα.

Σήμερα, λίγο πριν ξεκινήσει το επεισόδιο του "Νησιού", η μαμά μου έβαζε τα πιάτα στο πλυντήριο και σιγοτραγουδούσε...

και τότε σκέφτηκα πως ό,τι και διαφωνίες να έχουμε, όσο και υπερπροστατευτική να είναι κάποιες φορές, όσο και να με τσαντίζει που με θεωρεί ακατάστατη και ανεπρόκοπη... είναι η μάμα μου...και...την αγαπώ πολυ...

Ειμαι ευγνωμων για λιγους ανθρωπους που υπηρξαν/υπαρχουν στη ζωη μου, μετρημενους στα δαχτυλα του ενος χεριου και η μητερα μου ειναι μια απο αυτους.

Η μαμά μου... ποτέ δεν την είδα σαν μαμά . . . Ήταν πάντα η φίλη μου η πιο πιστή. Από τότε που ήμουν μικρό κοριτσάκι ήθελα να παίζω μαζί της, μεγαλώντας πάντα συζητούσα μαζί της για ότι και να μου συνέβαινε, ακόμη και τώρα παρ'όλο που είμαι μακριά και βλεπόμαστε σπάνια, θα μοιραστώ μαζί της σχεδόν τα πάντα (από τα πιο σημαντικά μέχρι εκείνο το ωραίο ζευγάρι γόβες που είδα σε μια βιτρίνα και ενθουσιάστηκα)....Και εκείνη ήταν που με έμαθε να αγαπάω τον εαυτό μου, να θέλω να βελτιώσω τα κακώς κείμενα, να έχω αυτογνωσία και το σημαντικότερο (για μένα) να είμαι ανεξάρτητο άτομο και να βασίζομαι πάντα στις δικές μου δυνάμεις....
Οι καυγάδες μας? Όταν κατά διαστήματα θυμάται (όπως της λέω) να "το παίξει μαμα", και μετά από τόσα χρόνια δεν της πάει καθόλου!!! Δεν υπάρχει κάποιος που να αγαπάω περισσότερο απο την μητέρα μου και τον άντρα μου....Και μου κοστίζει πολύ που δεν μπορώ να είμαι πιο συχνά μαζί της....