Καλησπέρα σε όλους! Θέλω τη γνώμη σας σε κάτι αλλά πρώτα θα πρέπει να σας κουράσω με μια εισαγωγή.
Πέρσι, έκανα μια απόπειρα για δίαιτα ξανά. Πήγα σε μια καλή -βασει συστάσεων- ενδοκρινολόγο ειδικευμένη σε θέματα παχυσαρκίας. Μετά από σειρά εξετάσεων μου είπε οτι όλα είναι φυσιολογικά από ορμόνες αλλά έχω πολύ χαμηλό μεταβολισμό. Μου είπε οτι θα μπορούσε να μου δώσει μια αγωγή αλλά θα μου αύξανε την ημερήσια κατανάλωση θερμίδων κατα 100 το περισσότερο, άρα ήταν ασύμφορο να επιβαρύνω τον οργανισμό μου με χάπια για τόσο λίγη διαφορά. Μου έδωσε ένα διαιτολόγιο 1600 θερμίδων το οποίο δεν μπόρεσα να ακολουθήσω πάνω απο ένα μήνα, με μηδενικά αποτελέσματα. Το αστείο είναι οτι από τότε δεν άλλαξα διατροφικές συνήθειες απλά έτρωγα μεγαλύτερες ποσότητες. Και πάχυνα.
Τώρα, ένα χρόνο μετά, μέσα σε 3 μήνες κατάφερα να ξαναφτάσω στα 85 κιλά που ήμουν και μόλις σταμάτησα τη δίαιτά της. Το ζήτημα είναι οτι η δίαιτα που ακολουθώ είναι δικής μου έμπνευσης και κυμαίνεται από 400 ως 600 τη μέρα.
Ναι, για να προλάβω αντιδράσεις, ξέρω οτι ακούγεται ανθυγιεινό αλλά φροντίζω κάθε μέρα να παίρνω αυτές τις θερμίδες από φρούτα, άπαχη πρωτείνη, γιαουρτάκια χαμηλών λιπαρών και άφθονο νερό. Επίσης για να μην "κολλήσει" ο μεταβολισμός φροντίζω να μεταβάλλω τις θερμίδες, απο 400 σε 600 καθε λίγες μέρες.
Νιώθω καλά, καμία εξάντληση η άλλο ανησυχητικό σύμπτωμα. Τρωω υγιεινά αν και λίγο. Το πρόβλημα έιναι τώρα πια ψυχολογικό. Νιώθω απελπισία. Αυτό είναι; Δε θα μπορέσω ποτέ πια να ξαναφάω σαν άνθρωπος; Δηλαδή πρέπει να πεινάω μια ζωή;
