Δυσκολεύομαι να κάνω παρέες πλέον...

Γεια σας παιδιά!!
Καλή Κυριακή να έχουμε!

Είμαι πιστή οπαδός του φόρουμ αλλά νομίζω ότι ήρθε η ώρα να σας πω και εγώ τον πόνο μου..

Ήμουν ένα κοινωνικό κορίτσι με πολλές, πολλές παρέες...όλα αυτά στην εφηβεία... γιατί τώρα στα 28 μου χρόνια οι παρέες μου είναι 3-4 άνθρωποι από τα παιδικά μου χρόνια, που και αυτούς λόγω υποχρεώσεων τους δε τους βλέπω συχνά...

Το κακό είναι ότι έχω ξεχάσει να κάνω παρέες...:sniffle: :sniffle:
Νομίζω ότι όποιος δε μου μιλάει, απλά δε με συμπαθεί και βγάζω ένα περιφρονητικό χαρακτήρα... ξέρω όμως ότι δεν είναι έτσι...

Σας έχει τύχει κάτι παρόμοιο?

υ.γ. έχω μια σχέση αλλά δε θέλω να στηρίζομαι στους δικούς του φίλους και παρέες...:sniff:
θαθελα τους δικούς μου ανθρώπους...τόσο δυσκολο είναι πια??:wow:

Καλώς ήλθες!


Νομίζω πως, πάνω - κάτω, όλοι έχουν γύρω τους λίγα άτομα που κάνουν ιδιαίτερη παρέα,έχουν μια στενή φιλία κι απο κει και πέρα γνωρίζουν άλλα που απλά κινούνται στον κύκλο τους σα γνωστοί ή απλές γνωριμίες.

Προσωπικώς,έβγαζα αρνητική αύρα,προδιάθεση για νέες παρέες όταν μέσα μου ένιωθα κάποια ανασφάλεια ή ανισορροπία.Για να κάνω νέες παρέες πρέπει να είμαι πολύ χαλαρός και να δείχνω και «διαθέσιμος».Κανείς δε θέλει να γνωρίσει έναν άνθρωπο με τα μούτρα μέχρι το πάτωμα ή ευερέθιστο,καχύποπτο κτλ.Τουλάχιστον, σε πρώτη φάση...


Καλή συνέχεια σε ό,τι κάνεις.

χμμμμ...πόσο δίκιο έχεις...!!

έτσι θεωρώ πως είμαι... κάποιοι με έχουν πει και ψιλομύτα...
:wow:

όμως αλήθεια είμαι ένας πολύ ανοιχτός άνθρωπος και κάποτε δεν ήμουν ποτέ παρεξηγήσιμη....:yawn:
ίσως η ανασφάλεια μου να την έχει κάνει τελικά την ζημιά.

για παράδειγμα μετά από καμιά δεκαετία γράφτηκα ξανά σε ομάδα χορού...
είναι σα να μην γράφτηκα....:sniffle: κάθε φορά που έχω μάθημα φεύγω άρων άρων γιατί δε θέλω να ζήσω για άλλη μια φορά την ψύχρα στο βλέμα τους...

είμια πολύ στεναχωρημένη που δε μπορώ να τους δώσω να καταλάβουν ότι έχω όλη τη διάθεση για να κάνω παρέα μαζί τους αλλά έχω και τόση ανασφάλεια για να κάνω εγώ το πρώτο βήμα και να τις πλησιάσω πιο κοντα..

Πολλές φορές καταλαβαίνω πως με το βλέμμα μου ή γενικά,την αύρα που αποπνέουμε,δείχνουμε στους γύρω μας αν είμαστε δεκτικοί για παρέα,κουβέντα,φιλία κ.ο.κ.Υπήρξαν εποχές που πραγματικά αναρωτιόμουν προς τι η απομάκρυνση των γύρω μου.Μετά κατάλαβα ότι αυτή τους η κίνηση προερχόταν απο τη δική μου συμπεριφορά.Σκέψου μήπως κάνεις κάτι όμοιο κι εσύ.Είναι δημιουργικό να προσπαθήσεις σαν τρίτος ν ακούσεις τον εαυτό σου και να σκεφτείς αν θα 'κανες παρέα με...σένα.:):)

:starhit:

έχεις δίκιο kleanthis μου... έτσι είναι...;)

εύχομαι να χαλαρώσω και να βοηθήσω και τους άλλους να το κάνουν μαζί μου...

δε θέλω να νιώθω άλλο μόνη μου και να κοιτάζω περασμένες φωτογραφίες...:sniff:

γεια σoυ n.t.l. :)
σε καποια σημεια με καλυψε ο κλεαθης :)
εχω ομως να προσθεσω οτι απο μια ηλικια ή φαση κ μετα το προβλημα ειναι αντικειμενικο, οχι προσωπικο.
δλδ μεχρι το τελος του σχολειου η του πανεπιστημιου, ειναι αντικειμενικα πιο ευκολο να κανεις παρεες...
εισαι συνεχεια με πολυ κοσμο, συνομηλικο, με κοινα πανω-κατω ενδιαφερονται κ συγκεκριμενους-προβληματιμους κ προβληματα...
μετα εκ των πραγματων δεν εχεις την ευκαιρια να γνωρισεις τοσο κοσμο... θα πρεπει να περιοριστεις στους συναδελφους η σε φιλους φιλων...μεσα απο αυτους θα πρεπει να "δεσεις" μ αυτους που ταιριαζεις...
περιοριζεται πολυ ο κυκλος...
αυτοι με τους οποιους θα "δεσεις" θα πρεπει να εχουν κ αυτοι διαθεση για νεες παρεες, να μπορουν να διαθεσουν στοιχειωδη χρονο (να μην εχουν δλδ μωρα -σκυλια-δουλεια-πεθερα :p) κτλ..
επειτα σκεψου οτι ειναι λογικο να εισαι περισσοτερο απαιτητικη απ ο,τι στη εφηβεια.
λογικο δεν ειναι? δεν εχει αλλαξει ο τροπος που βλεπεις τα πραγματα κ οι "υποχωρησεις" που μπορεις - εισαι διατεθειμενη να κανεις?
καποτε ειχα διαβασει ενα αρθρο περι φιλιας.. κ ελεγε οτι γενικα οι φιλοι υπαρχουν περισσοτερο στη ζωη μας στο χρονικο διαστημα που αρχιζουμε κ ξεφευγουμε απο την πατρικη οικογενεια κ μεχρι να κανουμε τη δικης μας.
δεν υποστηριζω οτι οι φιλοι δεν ειναι ΠΑΝΤΑ απαραιτητοι στη ζωη μας, αλλα παρισσοτερο χρονο μπορουμε να τους διαθεσουμε κ περισσοτερη αναγκη τους εχουμε σ αυτη τη φαση.

κ μια συμβουλη...
την επομενη φορα που θα πας στο χορο μην παας σαν αγνωστη μεταξυ αγνωστων,... νιωσε σα φιλη μεταξυ φιλων...
γυρνα ας πουμε στη διπλανη σου κ πες της κατι σα να μιλουσαμε απο παντα...
πχ "το σημερινο μαθημα ειναι πολυ ευκολο, την προηγουμενη φορα τα δα ολα" ή "γραφτηκα στο χορο μονο κ ν μονο γι αυτο το χορο, τον λατρευω".. ή κατι σαχλουλικο τελοςπ αντω...
ειμαι σιγουρη οτι θα πιασετε συζητηση..πιθανον κ αυτη πηγε εκει για τους ιδιους λογους μ εσενα ;)
:)

Γεια σου Smart!!!

Τα έχω σκεφτεί όλα αυτά που λες και είναι κάπως έτσι... αλλά εγώ ήμουν στη θέση που δε μπορούσα να διαθέσω τόσο χρόνο για τις παρέες μου και έτσι με απομάκρυναν...

δούλευα και σπούδαζα συγχρόνως οπότε όταν γύριζα σπίτι ήμουν πτώμα και αυτό οι τότε παρέες μου το κατέκριναν... "γιατί δουλεύεις; και έλα να πάμε σινεμά στις 11 και μετά για ποτό κλπκλπ"... πόσες φορές να κοιμάμαι 3 ώρες τη μέρα για χάρη της παρέας; αναγκάστηκα να απομακρυνθώ...:shocked2:

και κάπως έτσι άρχισα να κλείνομαι στον εαυτό μου... είχα χωρίσει με την τότε σχέση μου που ήμασταν από το ίδιο νησί και την ίδια παρέα εκεί, όταν γυρνούσα τα καλοκαίρια στο νησί για να μη τον βλεπώ πήγαινα αλλού, και φρόντιζε και ο ίδιος να με κάνει να απομακρυνθώ από την κοινή μας παρέα... όπως φαίνεται δεν είμαι και ο ιδιαίτερα δυναμικός χαρακτήρας...

μετά από 3-4 χρόνια έχω ξεχάσει να "φλερτάρω" για νέες παρέες... και αυτό που μου λες για να ξεκινήσω κουβέντες και συζητήσεις, το έχω κάνει... δεν είδα μεγάλη διάθεση...

πολλές φορές λέω ότι όλα είναι στο μυαλό... ότι είναι ιδέα μου.. ότι το να μη σου μιλάει ο άλλος δε σημαίνει απαραίτητα ότι δεν είσαι αποδεκτός... αλλά.....................

και κάτι άλλο.....!!
δε μπορώ άλλο τις γυναίκες που μιλάνε για νύχια και κομμωτήρια και γκόμενους...και περιστοιχίζομαι κυρίως από αυτες......:sniffle::sniffle::sniffle::sniffl e::sniffle::sniffle::sniffle::sniffle:

και σας ευχαριστώ τόσο μα τόσο πολύ που μου απαντήσατε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!:spin: :spin::spin::spin::spin::spin::spin::spin::spin::s pin::spin::spin::spin::spin::spin::spin::spin::spi n:

κοιτα , αυτο με τα νυχια κ τα κομμωτηρια κ τους γκομενοςυ ειανι θεμα... ΑΛΛΑ για σκεψιυ αν θα προτιμουσες για παρε τις γυναικες που με το που θα συστηθειτε θα μιλανε για τον κανταφι, την κριση, κτλ...
θελω να πω, οτι οταν γνωριζεις καποιον δεν θα κατσεις να τους πεις την ιστορια της ζωης σου αμεσως κ επισης , οταν βρισκεσαι σε καποια κοινωνικη δραστηριοτητα το κανεις για να ξεσκασεις, οποτε, ναι γι αυτο θα μιλας :D
αν μιλας για κατι αλλο παιζει σοβαρα το ενδεχομενοα να ανηκεις στην κατηγορια "μιζερος"...
(αυτα στα λεω επειδη τα χω σκεφτει για τον εαυτο μου.. μου φαινοταν πολυ "κενες" οι συζητησεις για νυχια κ κομμωτηρια...τα εναλλακτικα ενδεχομενα ομως ειναι μαλλον τραγικα... :D)

μα συνέχεια βρε smart μου?? συνέχεια?!!!

δε σου λέω για αρχή γνωριμίας... σου λέω να έχει περάσει κανας μήνας....!!
χώρια που ειδικά εκεί στο χορό, είναι όλες με τα μαρουλόφυλλα...
μια φορά πρότεινα να πάμε για κανά ουζάκι έξω το βράδυ και έφαγα τα μούτρα μου...

η μία δεν έπινε... ή άλλη δεν έτρωγε.. η άλλη ήθελε από βίλλα μερσέντες και πάνω... και η άλλη η καημένη απλά δε μπορούσε..χιχι..

και τώρα που τα γράφω αυτά κάθομαι και λεώ "ρε κοπελια μάλλον εσύ έχεις το πρόβλημα και όχι οι άλλες κοπέλες"..

πφφφφφφφφφφφφφφφφφ.........
θα ξεκινήσω να τρώω μαρούλια μου φαίνεται...:shocked2::shocked2::shocked2:: shocked2:

ειναι οι περισσοτερες απαιτησεις κ οι λιγοτερες υποχωρησεις που λεγαμε...
δεν το ξερεις οτι η ποσοτητα δεν παει με την ποιοτητα?
η θα χεις πολλες παρεες κ θα ναι ο καθενας στον κοσμο του η θα πρεπει ν αποδεχθεις οτι θα χεις λιγους κ καλους...
και τα δυο μαζι δε γινονται... για τους λογους που ηδη ανελυσα :)

χμουφ.....

:sniffle:

ας πάω να φάω καμιά ριζογκοφρέτα να πνίξω τον πόνο μου...

ζήτω ο χορός!!!!!!!;);)

και ας είναι ατομικός!!!

Περί φιλίας το ανάγνωσμα λοιπόν..
Συμφωνώ με όσα είπαν τα παιδιά και να προσθέσω και τις δικές μου σκέψεις. Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων που συναναστρεφόμαστε. Αυτοί που συμβατικά κάνουμε παρέα, για να περνάει η ώρα και γιατί είμαστε κοινωνικά όντα και οι αληθινοί φίλοι, οι φίλοι καρδιάς. Η πρώτη κατηγορία είναι αυτή που έχουμε περισσότερο στη ζωή μας. Προκειμένου να μην είμαστε μόνοι θα υποστούμε και συζητήσεις για νύχια, κομμωτήρια, απορρυπαντικά, πράγματα που για μας μπορεί να είναι ανούσια, αλλά για τον άλλο είτε έχουν μεγάλη σημασία, είτε λέγονται για να περάσει η ώρα και για να ειπωθεί κάτι. Δε μπορούμε να συμβαδίζουμε με όλους τους γύρω μας. Εξαρτάται από εμάς το πόσους συμβιβασμούς μπορούμε να ανεχθούμε.
Η δεύτερη κατηγορία είναι και αυτή που απαιτεί τον περισσότερο κόπο και που πληγώνει και περισσότερο. Εκεί επενδύουμε συναισθηματικά και όταν η σχέση τερματίζεται πονάμε αληθινά. Επαναπροσδιορίζουμε τα θέλω μας και οι ανάγκες μας διαφοροποιούνται με το πέρασμα του χρόνου. Το δύσκολο με τους φίλους είναι ότι πρέπει να περνούν αυτές τις αλλαγές ταυτόχρονα, αλλιώς χαλάει η συνταγή και η φιλία φθείρεται. Για μένα τα κλειδιά για μία σωστή φιλία είναι σεβασμός στην προσωπικότητα του άλλου, ευαισθησία απέναντι στα συναισθήματά του. Πολλές φορές αποδεικνύεται ότι η αγάπη από μόνη της δεν είναι αρκετή.
Δύσκολα τα πράγματα, αλλά κάνε κι εσύ τις υποχωρήσεις σου, όσες μπορείς, προκειμένου να έχεις παρέες. Έχουν κι αυτές τη γλύκα τους.

Ava γεια σουουουοουυ!!!!

Ναι παιδιά σε όλα έχετε δίκιο!!έτσι είναι και το ξέρω και το λέω και εγώ στον εαυτό μου...!!

Απλά βλέπω έναν τοίχο μπροστά μου τις περισσότερες φορές που το ζω πιο έντονα στην ομάδα του χορού μου, που δε σας κρύβω ότι ένας λόγος που γράφτηκα μετά από 10 χρόνια ήταν η ανάγκη μου να κοινωνικοποιηθώ...

ίσως όμως το ότι είχαν ήδη κάνει παρέες εκεί, ίσως το ότι το μάθημα δεν αφήνει πολλά περιθώρια για να μιλήσοουμε παραπάνω, ίσως ..ίσως... δε ξέρω και γω πια τί είναι αυτό το ίσως....

το θέμα είναι ότι κοντεύω να γίνω πρίμα μπαλαρίνα κιλών 73 και ακόμα παρέες δεν έχω κάνει....

γγγγγγγκρρρρρρρρρρρ