Συμβίωση πριν το γάμο;

Κορίτσια και αγόρια καλημέρεςςςςςςςςςς!!!!!!!!!!!!!! !!!!!

Στην ερώτηση του θέματος έχετε κάποιες απαντήσεις ή ανάλογες εμπειρίες;;
Είμαι σε αυτή τη φάση και στο βήμα αυτό που με φοβίζει για πολλουουους λόγους...

Οι δύο εκδοχές που υπερισχύουν είναι:
1)ΝΑΙ γιατί βλέπεις αν ταιριάζεις με τον άλλον, κατι σαν test drive
2)OXI γιατί επέρχεται πολύ γρηγορότερα η ρουτίνα και δεν υπάρχει διάθεση για υποχωρήσεις.

(βέβαια εγώ έχω και το ότι οι γονείς μου δε θα ήθελαν να φύγω πριν το γάμο, ολίγον τι παραδοσιακοι)

ntl δεν ξερω ποσο χρονων εισαι αλλα αφου δεν υπογραφεις συμβολαιο δεν νομιζω να υπαρχει προβλημα!:starhit:
την ρουτινα την εχεις και εκτος και εντος απλα θελει να την δεις αλλιως την δουλεια..
παντως καλο ειναι κατα την γνωμη μου το test drive γιατι καθοριζεις τους κανονες πριν αγορασεις μαρκες για το παιχνιδι.
θεωρω τον απευθειας γαμο χειροτερο γιατι αν χρειαζεσαι παραπανω απο 24 ωρες για να απομακρυνθεις απο μια κατασταση τοτε ειναι ψυχοφθορα!!παντως καλη τυχη δειχνει μεγαλη ωριμοτητα οτι το συζητας!:starhit::starhit::starhit:

marzipan μου δε ξέρω κατά πόσο δείχνει ωριμότητα το ότι σκέφτομαι να μη στεναχωρήσω τους δικούς μου που θα φύγω και είμαι...28..!!αρκετά μεγαλούτσικη δηλαδίςςςςς.....
:wow:
(ο πατέρας μου μου το είχε ζητήσει σαν χάρη με τον τρόπο του να φύγω από το πατρικό μόνο ως νυφούλα, ποτέ δε μου είχε στερήσει τίποτα και δεν ήμουν και το πιοοοοο ήσυχο παιδάκι.. είχα στο μυαλό μου ότι δε θα τον στεναχωρήσω σε αυτόν τον τομέα... αλλά ο φίλος πιέζει....)
:thumbdown:

ανεξάρτητα από αυτό όμως εμένα φοβάμαι κυρίως ότι θα βαρεθώ στη συμβίωση, και θα σκωθω να φύγω...
γιατί όσο και αν το φαντάζομαι ονειρικά όπως στις διαφημίσεις του βιτάμ που τρώνε πρωινό κλπ κλπ, φοβάμαι ότι δε θα είναι έτσι...:shocked2::shocked2::shocked2:

ntl για μένα (αφού εχει καει η γουνιτσα μου) θα σου έλεγα πρωτα συμβίωση γιατι πολύ απλά μπορείς να καταλαβεις κάποια πραγματα για τον άλλον αλλά και για εσενα. Η ρουτίνα ετσι και αλλιώς θα έρθει και αν δεν μπορείτε τώρα να βρείτε τρόπους διαφυγής από αυτή τότε πώς θα τους βρείτε μετα. Ασε που πλέον ο γαμος είναι απλά μια διαδικασία μέσα σε όλες τις αλλες. Σκέψου το και λίγο στεγνα: ΟΚ παντρευεσαι και μετά συζεις με εναν ανθρωπο και αν τελικά κάτι δεν παει κάλα μεσα σε ένα ευλογο χρονικό διαστημα (μέσα σε ενα χρόνο πχ) θα μπειτε σε μια διαδικάσια που δεν είναι ούτε ευχάριστη ούτε και συντομη (το διαζύγιο κάνει περίπου 1 χρόνο να βγει εκτός αν υπάρχει πολύ σοβαρός λόγος για να βγει πιο γρηγορα). Πριν κάνεις οποιοδήπτε βήμα κατσε ζυγισε τα υπερ και τα κατα, συζήτησέ το με τον σύντροφό σου και με τους γονείς σου (εάν σε νιάζει η απόψή τους βεβαια) και αποφάσισε εσύ τι θες να κάνεις!!

ναι...σωστά...δίκιο έχετε...αλλά......
λίγες είναι οι περιπτώσεις που συμβιώνεις και χωρίζεις για λόγους οπως ¨γιατί πέταξες τις κάλτσες σου εκει"??.. για μικρά ανούσια πράγματα που φέρνουν τους καβγάδες που μπορεί να γίνουν και πόλεμοι και να ανοίξεις την πόρτα και να φύγεις αφού δεν έχεις κάτι να σε εμποδίσει...
:shocked2:

ενώ στο γάμο, θα το σκεφτείς.."κάτσε ρε φίλε ηρέμησε, δε θα χαλάσω τη ζαχαρένια μου για τις κάλτσες..":shocked2::shocked2:

εσύ angel μου γιατί κάηκες? παντρεύτηκες χωρίς test drive ας πουμε?

κι εγώ θα έλεγα ότι είναι ένα πολύ καλό test, για τους λόγους ακριβώς που λέει η angel.
καταλαβαίνω βέβαια και τους γονείς σου. Όμως έτσι όπως είναι σήμερα τα πράγματα, δεν είναι καλύτερα να είσαι απολύτως σίγουρη πριν προχωρήσεις σε κάτι πιο σοβαρό όπως ο γάμος (αν τον σκεφτεσαι βέβαια, συγγνώμη αν μπαίνω στα πολύ προσωπικά σου);
όχι ότι μπορείς να είσαι παντα 100% σίγουρη, αλλά πιστεύω ότι με τη συμβίωση θα προλάβεις πολλά, δλδ θα δεις τα μικρά καθημερινά του άλλου, και θα δεις τι μπορείς να αντέξεις και τι όχι, σε μεγάλη διάρκεια χρόνου. Διότι όσο είμαστε στα ντουζένια μας, μερικά τα παραβλέπουμε.
ωχ..ακούγομαι πολύ...dramatic ε;
Όμως, όσο ρομαντικό και αν μου ακούγεται κι εμένα να συγκατοικήσει κάποιος μετά το γάμο (έχει κι αυτό τις ομορφιές του), προσωπικά πιστεύω ότι η συμβίωση είναι πολύ σημαντική.
Στην τελική πάντως, είναι απόφαση 100% δικιά σου
Μην κάνεις κάτι μόνο για αυτόν ή μόνο για τους γονείς σου/κύκλο σου.
Κάνε αυτό που σου λέει η καρδιά και το μυαλό σου (που στην ιδανική περίπτωση, αυτά τα δύο θα συμφωνουν μεταξύ τους:bigsmile: )

αχ redish μου...
τα οικονομικα προβλήματα πολλαααααααααα!!!!!!
ναι λέμε να παντρευτούμε αλλά σε κανα δυο χρόνια.... απλα εκείνος είναι και πιο μεγάλος (34) και θέλει να μείνουμε μαζί από νωρίτερα..

και ειλικρινά...ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ...και λίγο δραματικά τα λες!!!χαχαχαχα

εδώ μαζί δε μένουμε και υπάρχουν ώρες σιωπής όποτε συναντίομαστε ή στο τηλέφωνο που με φέρνουν σε αμηχανία γιατί δεν έχουμε και τί να πούμε(άλλωστε τί μπορείς να λες και συνέχεια,πόσα νέα να υπάρχουν?!!!???και ναι έχουμε μιλήσει και για το κυπριακό,χωρίς φυσικά να βρούμε λύση:p)...

να, αυτά φοβάμαι, ότι θα ξενερώσω και σηκωθώ ναα φύγω και μετά θα χτυπάω τα κεφάλι μου στον τοίχο..

οπότε η πλάστιγγα γέρνει πως συμβίωση..I got the point...:saint:

κοίτα, οι ώρες σιωπής δεν είναι πάντα κακό πράγμα!
εμένα μου αρέσουν, γιατί σημαίνει ότι πλέον έχεις οικειότητα με τον άλλο, και απλά απολαμβάνεις σιωπηρά την παρέα.
η σχέση δεν είναι μόνο το μπούρου-μπούρου :D

και γιατί να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο; δες το ως δοκιμασία/παιχνίδι αρχικά και όπου βγει ;) γιατί μερικές φορές όταν τα παιρνουμε σοβαρά εξ αρχής, το παίρνουμε ακόμα πιο σοβαρά στο τέλος..

εμένα Redish μου με φοβίζουν...

κάθομαι στα κρυφά και ακούω τί λένε αυτοί οι γονείς μου με τις ώωωωρες κάθε μέρα μετά από 35 χρόνια γάμου... μπορεί να λένε τα ίδια και τα ίδια... αλλα τα κάνουν κάθε φορά να ακούγονται σαν καινούρια..διαφορετικά.. με ενδιαφέρον..!! αυτό το προτέρημα δε το έχω ούτε εγώ ούτε εκείνος...

πάμε έξω για καμια μπυρίτσα και τρέμω στη στιγμή (που θα έρθει σίγουρα) που δε θα έχουμε τί να πούμε και θα κοιτάμε το κενό ή τους άλλους ή θα πέφτουμε στους μεζέδες μετα μανίας!!
:thumbdown::thumbdown::thumbdown::thumbdown::thumb down::thumbdown::thumbdown::thumbdown::thumbdown:: thumbdown::thumbdown:

και όμως σε όλα τα άλλα τα πάμε τόσο καλά...

ΦΟΒΑΜΑΙ οτι θα τον χάσω επειδή ΦΟΒΑΜΑΙ οτι θα τον βαρεθω................

ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!:smilegrin::smilegrin::smileg rin::smilegrin::smilegrin::smilegrin::smilegrin::s milegrin::smilegrin::smilegrin::smilegrin::smilegr in::smilegrin::smilegrin::smilegrin::smilegrin::sm ilegrin::smilegrin:

με τη μια! χωρις 2η σκεψη! εμεις συζησαμε 2 χρονια σκοτωθηκαμε εμαθα τα ελλατωματα του εμαθε τα δικα μου και τωρα ολα μελι!
παρολο που ημασταν πολλα χρονια μαζι, αν δεν ζησεις με τον αλλο στο ιδιο ΣΠΙΤΙ να τον ζεις 24/24ωρο, δεν!
:) :)

καλως ηρθες κιολλας! :roll:

και νομιζεις ότι αμα παντρευτείς θα αλλάξει κάτι στο "δεν εχω τι να πω"? χειροτερα θα τα κάνει... θα ψαχνετε και οι δύο άλλες διεξόδους που δεν ξέρεις τι κα πως θα καταλήξουν. Εγω ναι την π΄ρωτη φορά παντερευτηκα και δεν είχα συμβιώσει και βγήκαν όλα τα στραβα και αναποδα και των δυο μας (γιατι και εγω τα εχω... μην ρίχνω το φταιξιμο όλο αλλου....). και τωρα ουσιαστικά παντρευτικάμε λόγο του παιδιου και πίστεψε με με τον νυν αντρα μου το προσπαθούμε και το δουλευουμε συνεχεια. Θελει πολύ συζήτηση το πραγμα.... και δεν θελει να μαζευεις συνέχεια και να κανεις το μπαμ. σου ξαναλεω ζύγησε πρώτα και αποφάσισε μετα.

mitsikolo καλως σας βρήκα κούκλα μου!!
σταράτη η απάντησή σου δε μου άφησε περιθώρια ούτε για ένα "αλλά"..χαχα..

όπως και ναχει συμφωνώ μαζί σας κορίτσια..έτσι είναι τα πράγματα.. και ίσως αυτές οι "σιωπές" που δε με ενοχλούν απόλυτα (απλά μπαίνω σε διαδικασία προβληματισμού) να μειωθούν αφού καθημερινά θα έχουμε να αντιμετωπίζουμε κοινέες καταστάσεις..

angel μου να σου ζήσει το παιδάκι σου!!
να το δεις όπως αγαπάς και κυρίως όπως εκείνο αγαπά!!
και έχεις δίκιο.. είναι ένας καθημερινός αγώνας αλλά.. αν υπάρχει αγάπη?? όλα τα μπορούμε...!!
ας είμαστε και λίγο ρομαντικοί στη ριμαδοζωή μας!!!
εεεεε???:spin::spin::spin::spin::spin::spin:: spin::spin::tumble::tumble::tumble::tumble::tumble ::tumble:

Λοιπον Ν.Τ.Λ. σε καταλαβαινω απολυτα γιατι εμενα με ριχνει καθε ειδους ρουτινα.Ομως σου προτεινω οτι κανεις η δεν κανεις να το κανεις με γνωμονα τον εαυτο ΣΟΥ κ τις αναγκες ΣΟΥ κ οχι επειδη θελει ο φιλος σου.Αν δεν νοιωθεις ετοιμη να συγκατοικησεις κ θελεις να εισαι ακομα ανεξαρτητη μη πιεζεσαι.Δηλ.κυτα τι θελεις κ χρειαζεσαι ΕΣΥ ανεξαρτητα απο τις προσδοκιες του πατερα η του φιλου.Και ποιος ξερει;Μπορει να σου βγει η επιθυμια να μεινεις μονη σου ανεξαρτητη κ σε δικο σου χωρο για ενα διαστημα!Δεν ειναι απαραιτητο να βγεις απο το πατρικο κ να πας στον αντρα!:duh:

Quote:

---

Originally posted by n.t.l.
... αλλά ο φίλος πιέζει.

---

Π.χ.αυτο εμενα μου χτυπαει καμπανακι....

lessing μου...πού λεφτα να μείνω μόνη μου......
άλλωστε το έχω κάνει ως φοιτήτρια και μου έχει φύγει αυτό το απωθημένο...

αυτό το ο "φίλος πιέζει" θα στο δικαιολογήσω από την άποψη ότι ήθελε να μείνουμε μαζί από τους 9 μήνες...%#$%#%@%@... φυσικά εγώ ούτε λόγος...... αλλά τώρα μετά από 2 χρόνια, κ βλέποντάς τον ότι έχει κάνει υπομονή και έχουμε μπει σε μια φάση...χμ...στασιμότητας..ραν τεβού συνέχεια έξω κ άντε να μείνω κανα βράδυ σπίτι του.. είναι μια περίοδος που πρέπει να γίνει ένα βήμα παραπέρα..όχι γαμου!!!ούτε καν αρραβώνα..ούτε λόγου ούτε παράλογου.. κάτι παραπέρα στη σχέση..

και για αυτό το σκέφτομαι και εγώ πολύ τους τελευταίους μήνες... γιατί και τώρα έτσι όπως είμαστε δεν αφήνουμε περιθώρια να μπει κάτι καινούριο, είτε χειρότερο είτε καλύτερο.....

αλλιώς ούτε που θα το σκεφτόμουν για τους λόγους της περίπτωσης 2.