Η μοναξιά του σχοινοβάτη

Βαρέθηκα. Βαρέθηκα την φελλαδούρα, την ασχετοσύνη, την ανούσια φλυαρία που με περισσή χάρη παρουσιάζεται ως ?το φανταστικό επικοινωνιακό χάρισμα που μόνο λίγοι διαθέτουν? να μαγεύουν (ζαλίζουν κατά την γνώμη μου) τον κόσμο. Θα τρελαθώ! Το μιλάω ακατάπαυστα χωρίς να λέω τίποτα. Κάποιοι μου λένε ότι φοβάμαι, ότι νιώθω ανασφάλεια. 1+1 κάνουν 2? Η μήπως κάνουν 4? Και ποιος θα μου απαντήσει? Μου μιλάς μου μιλάς και δεν μου λές τίποτα. Και μετά αισθάνομαι εγώ τύψεις που δεν είπα περισσότερα, σαχλότερα, δυνατότερα. Εγώ φταίω? Έχω το ύφος της ?ξυνής? όπως λές? Της ψηλομύτας? Μα αυτό συμβαίνει γιατί όταν μιλήσω θέλω να έχω κάτι οπωσδήποτε να πώ και όχι να ζαλίσω συνδαιτυμόνες με χαζοσχόλια και ανούσιες δηλώσεις κλισέ. Πειράζει?

ΥΓ: και όχι. Δεν είμαι πυρηνικός φυσικός ούτε όλες μου οι συζητήσεις αφορούν την αναζήτηση του υπερεγώ μου μέσα από την προοδευτική βελτιωτική αυτογνωσία. Είμαι ένας απλός άνθρωπος. Λέτε στο τέλος να το πληρώσω ακριβά?

?Είδα πολλούς που ζήσανε για πλάκα
είδα και άλλους που το πήραν σοβαρά
και τραβηχτήκανε και άσχημα τραβιούνται
και το πληρώσανε στο τέλος ακριβά?

κοιτα, καλα κανεις κ δε μιλας αμα βαριεσαι αλλα το οτι οι αλλοι επιθυμουν την επικοινωνια δεν τους καθιστα σαχλους...
οπως βολευεται ο καθενας, υπαρχει χωρος για ολους σ αυτον τον πλανητη ...

Μα δεν ειπε κατι τετοιο η φιλη μας!Την καταλαβαινω απολυτα ομως!Η δουλεια μου,εχει να κανει με κοσμο και ωρες ωρες,νομιζω πως καποιοι μιλανε μονο και μονο για να ακουνε την φωνη τους !:crazy:

και πολλές φορές δεν ακούνε ούτε οι ίδιοι ούτε τη φωνή τους ΟΥΤΕ αυτά που λένε.....

παιδια, αναμεσα στα ακρα υπαρχει κ το μεσον!!!

smart,δεν διαφωνει κανεις μαζι σου αλλα αναφερομαστε στις...ακραιες περιπτωσεις,που δυστυχως μας εχουν...κατακλυσει!:bigsmile:
Και μενα με πιανει λογοδιαρροια αλλα την κραταω για τους δικους μου!χαχαχα

Προς Θεού δεν αναφέρομαι στους ευχάριστους ανθρώπους! Και εγώ με τους οικείους μου πολυλογού από τις λίγες είμαι! Απλά πιστεύω ότι κατακλυζόμαστε λίγο από την έλλειψη περιεχομένου η οποία μάλιστα πολλές φορές τυφλά αναγνωρίζεται ως ?επικοινωνιακό χάρισμα? ανεξάρτητα με το τι λές, πότε το λές, γιατί το λές. Σαφώς υπάρχει και αυτό! Και είναι από τα καλύτερά μου αν το συναντήσω. Αλλά ένα φίλτρο παραπάνω σε ποιόν θα χαρίσουμε δάφνες δεν βλάπτει..

αν αναφερεσαι γενικοτερα στην αντιληψη οτι κοροϊδία κ δουλεμα σε ψιλο γαζι= διπλωματια, τοτε παω πασο!!
ομως αυτο εχει ευρυτερες εκφανσεις κ δεν ειναι μονο ..ομιλητικο το προβλημα...
το χω ξαναπει , το ξαναλεω κ οπως βλεπω δε θα σταματησω να το λεω:
στην ελλαδα ο,τι δηλωσεις εισαι τελικα....
υπαρχουν κπαοιοι που αγνωστο απο που ορμωμενοι πουλανε μια Α εικονα του εαυτου τους κ υπαρχουν κ καποιοι που ψοφανε να βρουν καποιον να τους δουλευει...
τι να πεις...
περι ορεξεως....

Quote:

---

Originally posted by kokko

...όταν μιλήσω θέλω να έχω κάτι οπωσδήποτε να πώ

---

Αυτό ακριβώς έλεγες χθες και στην ταινία σου,που έβλεπα,Coco μου!Τυχαίο;

--->Coco avant Chanel (2009) Trailer



ʼνθρωποι της ποσότητας,βαθειά νυχτωμένοι από ποιότητα κι ουσιαστική επικοινωνία...
Γεμίζουν το υπαρξιακό κενό με τον πληθωρικό υπερφίαλο εαυτό τους και το βαφτίζουν "έντονη προσωπικότητα"...
Φοβούνται τη σιωπή,που δίνει τροφή στη σκέψη κι ανησυχητικό χώρο στη μοναξιά...
Ατέλειωτες περίοδοι προτάσεων χωρίς ούτε μια άνω τελεία...Κι όλες εκείνες οι ανούσιες λεπτομέρειες
ξανά και ξανά...Κι η φωνή ν'ανεβαίνει μόλις κάποιος πάρει βαθειά ανάσα λες και θα τους κλέψει τα πρωτεία!
ʼνθρωποι,που δεν έμαθαν ν'ακούν.Μονόλογοι με κοινό,που λογίζουν διάλογο...Ζωή σε μονόπρακτο!
Αν δεν τους αγαπάμε βαθειά,γιατί να σχετιζόμαστε μαζί τους;Εκτός αν είναι μέρος της δουλειάς.
Εκεί,μπορούμε να πετάμε πού και πού κανένα επιβεβαιωτικό επιφώνημα-επίφαση παρακολούθησης,
όσο το μυαλό ταξιδεύει σε σχηματισμούς συννέφων κάτω από τον χαλαρωτικό ήχο μιας θάλασσας,που δροσίζει χαλίκια...

Quote:

---

Originally posted by kokko
Βαρέθηκα. Βαρέθηκα την φελλαδούρα, την ασχετοσύνη, την ανούσια φλυαρία που με περισσή χάρη παρουσιάζεται ως ?το φανταστικό επικοινωνιακό χάρισμα που μόνο λίγοι διαθέτουν? να μαγεύουν (ζαλίζουν κατά την γνώμη μου) τον κόσμο. Θα τρελαθώ! Το μιλάω ακατάπαυστα χωρίς να λέω τίποτα. Κάποιοι μου λένε ότι φοβάμαι, ότι νιώθω ανασφάλεια. 1+1 κάνουν 2? Η μήπως κάνουν 4? Και ποιος θα μου απαντήσει? Μου μιλάς μου μιλάς και δεν μου λές τίποτα. Και μετά αισθάνομαι εγώ τύψεις που δεν είπα περισσότερα, σαχλότερα, δυνατότερα. Εγώ φταίω? Έχω το ύφος της ?ξυνής? όπως λές? Της ψηλομύτας? Μα αυτό συμβαίνει γιατί όταν μιλήσω θέλω να έχω κάτι οπωσδήποτε να πώ και όχι να ζαλίσω συνδαιτυμόνες με χαζοσχόλια και ανούσιες δηλώσεις κλισέ. Πειράζει?

ΥΓ: και όχι. Δεν είμαι πυρηνικός φυσικός ούτε όλες μου οι συζητήσεις αφορούν την αναζήτηση του υπερεγώ μου μέσα από την προοδευτική βελτιωτική αυτογνωσία. Είμαι ένας απλός άνθρωπος. Λέτε στο τέλος να το πληρώσω ακριβά?

?Είδα πολλούς που ζήσανε για πλάκα
είδα και άλλους που το πήραν σοβαρά
και τραβηχτήκανε και άσχημα τραβιούνται
και το πληρώσανε στο τέλος ακριβά?

---

οχι μια χαρα σκεφτεσαι κ μονο να δεις τι λενε στην τηλεοραση ...η απολυτη @@@@@@@...

Αυτό που λες,lessing,για την τηλεόραση το σκεφτόμουν τις μέρες αυτές,που πήρα μία μεγάλων διαστάσεων
και άρχισα να βλέπω κι εγώ.Ειδικά κάτι Καρντάσιανς και πρώην κουνελάκια στο κανάλι E! με τις διασημαδούρες...
Ποτέ δεν είχα τους Αμερικάνους για έξυπνο λαό με ποιοτικά ενδιαφέροντα,ωστόσο είναι σοκαριστικό
πώς το απόλυτο τίποτα βγάζει τόσο χρήμα!Μετά βλέπω και τα κανάλια της μόδας και ό,τι κι εκείνα πλασάρουν,
πονώ για τους επηρεασμένους δέκτες και σχεδόν νοσταλγώ τις μέρες που είχαμε μια ΕΡΤ και μια ΥΕΝΕΔ για τις λίγες ώρες.
Tέλος πάντων...Δε θα βάλουμε και παροπίδες.Να μάθουμε να είμαστε επιλεκτικοί!Εξάλλου,περί ορέξεως...
Σταματώ κι αφιερώνω στην Κοκό μου:

--->ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ : Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΦΥΛΛΑ

Αχ Ναντινάκι μου πώς με πιάνεις πώς με πιάνεις! Την ταινία δυστυχώς δεν την έχω δεί. Ξέρω όμως ότι το ?less is more? της Cocoς είναι από τις μεγαλύτερες κουβέντες που έχουν ειπωθεί.
?Ζωή σε μονόπρακτο? όπως λές και εσύ! Που όμως βρίσκουν τους θιασώτες τους? Θα μου πείς? Ο βασιλιάς και η αυλή του ? μόνο που ο βασιλιάς είναι γυμνός. ʼγονται και φέρονται σε παρέες, δουλειές, οικογένειες πατώντας με λασπωμένα παπούτσια τσακίζουν το ?λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν? και με το πάντα αντίστοιχο-φανατικό φιλοθεάμον φελλοκοινό τους να χειροκροτεί με δέος τη νέα ατάκα-εξυπνάδα του αρχηγού της παρέας.

Πόση μοναξιά όμως? Εγώ νιώθω μεγάλη! Κάποια στιγμή είχαμε μία συζήτηση με κάποιες φίλες (εξαιρετικής μόρφωσης και ευφυΐας να σημειώσω ? χωρίς υπερβολή) και όταν έφτασε η συζήτηση στους άνδρες (τους γκόμενους ντε! Μην κάνετε πώς δεν καταλαβαίνετε) και είπα ότι βρε παιδί μου να πηγαίνει και κανένα θέατρο, σε καμία έκθεση ζωγραφικής κάτι τέλος πάντων, πέσανε να με φάνε!!!! Με τον γκόμενο ?μου είπαν- θες να πηγαίνεις θέατρο? Έχεις τις φίλες σου!!! Α! εσύ κοριτσάκι μου πολλά ζητάς! Για σύνελθε και δες την πραγματικότητα. Αυτοί είναι γίδια! Δεν καταλαβαίνουν από αυτά! (τι γέλια κάναμε δεν μπορώ να σας περιγράψω αλλά η ουσία αυτής της κουβέντας εμένα με προβληματίζει πολύ!)

Όσο για το μαγικό κόκκινο κομβίον της TV, πολύ μου έχει κάνει την χάρη τελευταία και είναι η πρώτη μου επιλογή. Κάποια στιγμή (πρίν από 2 χρόνια περίπου) δεν εργαζόμουν για ένα χρονικό διάστημα κάποιων μηνών . ʼνοιγα λοιπόν κάθε πρωί την τηλεόραση, έτσι για παρέα όπως λένε?Κάποια στιγμή νόμιζα ότι το μυαλό μου έχει γίνει ομελέτα?Αισθάνθηκα αυτό που λέμε αλλοτρίωση (μας το έλεγαν οι φιλόλογοι στο λύκειο και εμείς γελούσαμε με τις υπερβολές τους θυμάμαι). Ειλικρινά είχα σταματήσει να σκέφτομαι. Έβλεπα αποχαυνωμένη τα διάφορα και οι μέρες περνούσαν έτσι. Χωρίς νόημα. Πόσο μεγάλη παγίδα αλήθεια!!!! Μέχρι που το κατάλαβα. Θα χαζέψω είπα και την έκλεισα. Από τότε καμια ταινιούλα, λιγο Παρλιάρο, λίγο Jamie Oliver και έξω από την πόρτα!

Θα σου αφιερώσω και εγώ κάτι Ναντινάκι μου (και σε όλα τα κορίτσια βεβαίως βεβαίως)
http://www.youtube.com/watch?v=LFBpREV40so

Πολλά είπα πάλι και ?ώ ειρωνεία- πρίν λίγες γραμμές λέω για το ?λακωνίζειν??Μεγάλη μπουκιά φάε?

Καποτε ειχα δει στην τηλεοραση μια ανακοινωση που ελεγε:Κλεισε την τηλεοραση-Ανοιξε ενα βιβλιο
Το αποσυραν αμεσως φυσικα δεν το ξαναειδα!

Quote:

---

Originally posted by kokko

Πόση μοναξιά όμως? Εγώ νιώθω μεγάλη! Κάποια στιγμή είχαμε μία συζήτηση με κάποιες φίλες (εξαιρετικής μόρφωσης και ευφυΐας να σημειώσω ? χωρίς υπερβολή) και όταν έφτασε η συζήτηση στους άνδρες (τους γκόμενους ντε! Μην κάνετε πώς δεν καταλαβαίνετε) και είπα ότι βρε παιδί μου να πηγαίνει και κανένα θέατρο, σε καμία έκθεση ζωγραφικής κάτι τέλος πάντων, πέσανε να με φάνε!!!! Με τον γκόμενο ?μου είπαν- θες να πηγαίνεις θέατρο? Έχεις τις φίλες σου!!! Α! εσύ κοριτσάκι μου πολλά ζητάς! Για σύνελθε και δες την πραγματικότητα. Αυτοί είναι γίδια! Δεν καταλαβαίνουν από αυτά! (τι γέλια κάναμε δεν μπορώ να σας περιγράψω αλλά η ουσία αυτής της κουβέντας εμένα με προβληματίζει πολύ!)

---

Καλησπέρα,Κοκό μου!Ευχαριστώ για την αφιέρωση!Ο Omar Faruk Tekbilek είναι μάλιστα από τους πολύ αγαπημένους του καλού μου!

Κι εμένα αυτό πάντως ήταν το όνειρο μου...Δεν πιστεύω σε γενικεύσεις κι αφορισμούς,αλλά όντως είναι σπάνιο να βρεθεί
ένας άντρας με ανάλογα ενδιαφέροντα,με τον οποίο να μπορέσουμε ν'απολαύσουμε μια υγιή,γεμάτη αγάπη σχέση!
Εγώ πάλι δυστυχώς ούτε καν με τις φίλες μου μοιράζομαι αυτά μου τα ενδιαφέροντα.Οι ελάχιστες που τυχόν θα ενδιαφερόντουσαν
αδυνατούν λόγω παιδιών,εργασίας ή απόστασης,οπότε έχω συνηθίσει να πηγαίνω μόνη.Αν και τελευταία μελαγχολώ και τ'αποφεύγω...
Πόσο χαιρόμουν τα ζευγάρια στο φεστιβάλ κινηματογράφου ή ντοκυμαντέρ,στις εκθέσεις ζωγραφικής ή φωτογραφίας,στις συναυλίες...
Μόνο για ένα μήνα το έζησα με κάποιον κι ακόμα θυμάμαι πόσο γεμάτη ένιωθα,πόσες οι ενδιαφέρουσες συζητήσεις...Μαγεία!
Στο ιδεατό σενάριο βέβαια εκτός από τα καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα και την αγάπη μας για τα ταξίδια,θα περνούσαμε
τα Σ/Κ του χειμώνα,κάνοντας σκι,θα παρακολουθούσαμε σεμινάρια,θα μυούσαμε αργότερα και τα παιδιά μας...Όνειρα...
Ξέρω πλέον πως αυτό δε θα μου συμβεί.Εύχομαι ωστόσο από καρδιάς να το αξιωθείς εσύ και για μένα!Φιλάκια!

απολαμβάνω απίστευτα τους διαλόγους σας κορίτσια/αγόρια. ʼλλα μιλάνε μέσα μου κατευθείαν, σαν να ήθελα να τα πω εγώ αλλά με πρόλαβε η Nadine ας πούμε, άλλα με κάνουν να σκέφτομαι πόσο απέχω από όλα όσα με κάνανε πάντοτε θελκτική στους άλλους, ευρύτητα πνεύματος, πολλά & διαφορετικά ενδιαφεροντα, ικανότητα να γίνομαι ο ιδανική ακροάτρια και ψυχοθεραπέυτρια για φίλους και γνωστούς, διασκεδαστική. Και τώρα που εγώ χρειάζομαι ακρόαση, που εγώ έχω ένα πρόβλημα που ουρλιάζει στο κεφάλι μου, δεν βρίσκω ούτε την όρεξη να ζητήσω να με ακούσουν γιατί απλά έχω βαρεθεί τόσο πολύ όσα σκέφτομαι που κουράζομαι μόνο και που περνάει από το μυαλό μου να τα πω.. Δεν ξέρω αν ποτέ κανένας σας το έχει ζήσει.. Συνήθως όταν ασφυκτιάς στο σώμα και το μυαλό σου, αναζητάς κάποιον να ακουμπήσεις την ενδόμυχη κραυγή σου. Δεν έχω κουράγιο ούτε αυτό να κάνω. Η ψυχολόγος- και φίλη τώρα- που με παρακολούθουσε κάποια εποχή μου είπε να μην βάζω ταμπέλες στον εαυτό μου όπως "υπερφάγος". "καταθλιπτική" κτλ. που όπως φαίνεται με στοιχειώνουν.
Κι αν δεν ονοματίσω αυτό που νομίζω ότι έχω, πως θα το στοχεύσω να το εξολοθρεύσω? Γιατί να φοβόμαστε τις λέξεις?