Printable View
Κάθε άνθρωπος, ή τουλαχιστον οι περισσότεροι έχουν μια ή περισσότερες αδικαιολόγητες φοβίες. Φοβούνται κάτι που ποτέ δεν έχουν βιώσει ή κάτι που θπό κανονικές συνθήκες δεν θα έπρεπε να φοβούνται.
Προτείνω να βγάλουμε στο φως τις παρ\'αλογες φοβίες μας μήπως και τις ξορκίσουμε.
Κι αλήθεια, ξέρει κανείς πού οφείλονται?
Ξεκινώ πρώτη. Φοβάμαι πάρα πολύ και χωρίς λόγο την παραμόρφωση με οποιονδήποτε τρόπο. Στο πρόσωπο, στο σώμα, αναπηρία, έγκαυμα, οτιδήποτε παραμορφώνει δραστικά την εμφάνιση.Μιλάμε για τρόμο!Στο million dollar baby, την ταινία είχα πάθει σοκ απο τον τρόμο μου...:(
εγω πάλι φοβάμαι τα έντομα οσο μικρά κι αν είναι,με πιάνει ταχυπαλμία και υδρώνουν τα χέρια μου:(
Γειά σου Φοίβη.
εγώ φοβάμαι πάρα πολυ τις κατσαρίδες κι ασ ξέρω ότι δέν μπορούν να με πειράξουν.είναι κάτι μεταξύ φόβου και σιχαμάρας!!
Επίσης σιχαίνομαι πάρα πολύ αν βρώ τρίχα στο φαγητό μου.δέν μπορώ να φάω τίποτα μετά .όχι μόνο από το ίδιο πιάτο που βρήκα την τρίχα αλλά από όλο το τραπέζι!!!
Παρατηρώ οτι κάποιες απο τις φοβίες που αναφέρατε τις μοιράζομαι κι εγώ.Μόνο που εμένα δεν με επηρεάζουν τόσο πολύ, δηλαδή δεν μπορώ να τις χαρακτηρίσω ως φοβίες.Κι εγώ σιχαίνομαι τα έντομα, τις κατσαρίδες και τις τρίχες αλλά για μένα αυτό γίνεται σε φυσιολογικό βαθμό, δε με επηρεάζει τόσο πολύ. Και είμαι σίγουρη οτι κάποιοι απο σας θα αισθάνονται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο για τη δική μου φοβία. Γιατί, άραγε, σε κάποιον φτάνει μια φυσιολογική αρνητική αντίδραση να εξελιχθεί σε τόσο έντονο τρόμο που να μην μπορεί να ελέγξει?Ποιό να είναι το κριτήριο?
Η υποψία ότι κάπου κοντά μου μπορεί να υπάρχει φιδι με τρελλαίνει...
και ζω και στην εξοχή τομάρα μου!
Ευτυχως εχω τις γατουλες μου - ασπίδα προστασίας!
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΟΥ ΦΟΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΠΟΙΟ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ..
ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΚΑΘΟΜΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΛΑΙΩ..
ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΟΜΩΣ ΑΡΓΑ Η ΓΡΗΓΟΡΑ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ...ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΛΗΞΗ...
Όμορφη η ιδέα σου Φοίβη. Θα ήταν όμως χρήσιμες δύο διευκρινήσεις:
α) άλλο φόβος άλλο φοβία. Η φοβία χρίζει αντιμετώπισης συστηματικής. Οι διαφορές προσεχώς :)
β) θα ήταν ωραίο και χρήσιμο να σκεφτούμε και το λόγο στον οποίο πιθανολογούμε ότι οφείλεται αυτός ο φόβος μας, ώστε να τον \"ξορκίσουμε\" πιο αποτελεσματικά.
φιλικά, Ποπς
Σε ευχαριστώ πολύ Pops για τις διευκρινήσεις!Πραγματικά. θα ήθελα να μάθω τη διαφορά μεταξύ φοβίας και φόβου!!!
Όσο για το λόγο, δεν τον ξέρω πραγματικά και δεν μπορώ να υποθέσω κάτι.Δεν έχει συμβεί κάτι στη ζωή μου ή στη ζωή κοντινού μου προσώπου που να δικαιολογεί την ύπαρξη της \"φοβίας\" αυτής.Γι\'αυτό και την ονόμασα \"φοβία\", γιατί μου φαίνεται \"παράλογη\".Ενώ ο φόβος για μένα κάπου στηρίζεται, κάπου πατάει.Αυτό το διαχωρισμό λέξεων έκανα με το φτωχό μυαλό μου!!!Διόρθωσέ με, σε παρακαλώ!
Ουτε εγω ξερω τη διαφορα μεταξυ φοβου και φοβιας,ουτε γιατι νιωθω ετσι οταν ερχονται κοντα μου εντομα,φοβαμαι χωρις να ξερω το γιατι,ξερω οτι δεν θα με βλαψουν αλλα δεν τολμω ουτε να τα σκοτωσω.........Ξερετε αυτο που λεει........Ωχ αμαν ενα σκουλικι ψωφιο,να το σκοτωσω δεν μπορω να φυγω δεν μ\'αφηνει.....ενα τετοιο πραγμα!
Γεια σας παιδιά.
Εγώ αυτό που φοβάμαι παρά πολύ είναι να χάσω κάποιο Αγαπημένο μου πρόσωπο.
Το φοβάμαι παρά πολύ!!!! Νομίζω ότι δεν θα το ξεπεράσω ποτέ αυτό, και Ιδιαιτέρα άτομα της οικογένειας μου.
:(:(:(
Πώς άραγε, να μπορούσαμε να τις ξορκίσουμε? Έχετε προσπαθήσει ποτέ? Εγώ πάντως, όχι.Και μόνο με τη σκέψη ή τη θέα κάποιου παραμορφωμένου προσώπου \'η σώματος, παθαίνω πανικό. ʼλλες φορές κολλάω και δε μπορώ να τραβήξω το βλέμμα μου κι άλλοτε, δε μπορώ καν να κοιτάξω πρός εκείνη τη μεριά.
Εγώ φοβάμαι πολυ τόν θάνατο.Ξεκίνησα
να το σκέφτομαι στα 14 15 και έκανα
καιρό να σταματήσω να το σκέφτομαι.Από τότε
ζώ με τον φόβο μήπως μου συμβεί κάτι
μήπως αρρωστήσω η μήπως τρακάρω.δέν φέυγει στιγμή
από το μυαλό μου.
Ο όρος «φοβία» διαφοροποιείται από τη λέξη «φόβος».Ο «φόβος» έχει ένα άμεσο και υπαρκτό αντικείμενο. Π.χ. όταν βλέπουμε ένα σκύλο στο δρόμο και τρέχουμε μακριά, αυτό είναι «φόβος» (φόβος για πιθανές σωματικές βλάβες).Η «φοβία» δεν έχει ένα άμεσο και υπαρκτό αντικείμενο. Π.χ. Όταν κλείνει η πόρτα του ασανσέρ και αισθανόμαστε ότι δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε ή έχουμε άλλης μορφής σωματική δυσλειτουργία, τότε μιλάμε για «φοβία».
Ο κίνδυνος σε αυτήν την περίπτωση είναι ιδεατός και είναι μέσα μας: Αυτή είναι η «φοβία».Είναι ένας επίμονος φόβος που στον πάσχοντα μοιάζει χωρίς εξήγηση, τον γονατίζει κοινωνικά, δηλ. πολλές φορές ο πάσχων αδυνατεί να εκτελεί και τις πιο απλές κοινωνικές του υποχρεώσεις!Ο φόβος αυτός είναι δυσανάλογος με το αντικείμενο ή την κατάσταση που τον προκαλεί.
Στις φοβίες αναγνωρίζουμε πολλές μορφές εκδήλωσης από τις οποίες οι πιο συχνές είναι οι εξής:-Αγοραφοβία (πρόκειται για φοβία των ανοικτών χώρων και είναι πιο συχνή στον ενήλικα και στις γυναίκες). Μπορεί να εκδηλωθεί μαζί με κλειστοφοβία.-Κοινωνική φοβία (συνήθως έφηβοι και των δύο φύλων)-Φοβία για ζώα-Φοβία των μέσων μαζικής μεταφοράς-Κλειστοφοβία (κλειστών χώρων). Την συναντούμε πολύ συχνά μαζί ή και ανεξάρτητα της αγοραφοβίας.Tα φοβικά επεισόδια μπορεί να συνοδεύονται από σωματικά συμπτώματα όπως ταχυπαλμία, εφίδρωση, ζαλάδες, μουδιάσματα. Η αίσθηση μίας ενδεχόμενης λιποθυμίας συχνά είναι πολύ έντονη.Τα συμπτώματα αυτά δημιουργούν έντονες ανασφάλειες οι οποίες τροφοδοτούν έναν φαύλο κύκλο στον οποίο η φοβία και ο «φόβος της φοβίας» αλληλοενισχύονται.
Για σου Φοίβη!
Συμφωνώ με την έννοια της φοβίας όπως τη δίνει η Κρυσταλλία. Είναι κάτι που υπάρχει μέσα μας, στο νου και στη φαντασία με πηγές σε ερεθίσματα και βιώματα και δεν έχει σχέση με κινδύνους που αντικειμενικά υπάρχουν.
Μ’ηπως υπάρχει διάκριση ανάμεσα σε συνηθισμένες φοβίες και φοβίες για σημαντικές αποφάσεις/ρίσκα στη ζωή;
Σε μένα υπάρχουν και τα δυο.
Πρόσφατα απέρριψα μια προσφορά αγοράς σε πάρα πολή ελκυστική τιμή ενώ είχα τα λεφτά από φοβία, δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτε θετικό, μόνο αρνητικές καταστάσεις δημιουργούσε ο νους μου και άγχος σαν πανικό.
Γιατί; Που οφείλεται; Πως αντιμετωπίζεται όταν μιλάμε για ρίσκα;