Αναθεωρηση

Παιδια γεια σας.Εχω μερες να μπω κ να γραψω γιατι συνεβησαν μερικες αλλαγες κ εξελιξεις στη ζωη μου τις οποιες θα ηθελα να μοιραστω μαζι σας.Κατ αρχην,εγω η ιδια ειχα κανει ενα ''γκαλοπ''αναμεσα στα μελη ρωτωντας αν η θεραπεια με ειδικο δλδ.ψυχιατρο η ψυχολογο,βοηθαει στο να κατευναστει η υπερφαγια.Αυτη η ερωτηση απευθυνοταν στα μελη που εχουν κανει θεραπεια εννοειται.Επειδη απο τοτε που εθεσα την ερωτηση εχει περασει καιρος,οφειλω με ειλικρινεια να πω οτι τελικα βοηθαει.Κρινοντας απο μενα.Δλδ ξεμπλοκαροντας αλλους τομεις που κρυβονται πισω απο το συμπτωμα -στην περιπτωση μου υπερφαγικα επεισοδια,-και εχοντας τη διατροφη υπο ελεγχο με το προγραμμα που κανω μπορεσα να εστιαστω ακριβως εκει:να ξεμπλοκαρω διαφορα θεματα χωρις να τα κουκουλωνω με φαι.Και αυτο το καταλαβα σημερα που μετα απο μια ταραχη που περασα,ενω ειχα φαει το βραδυνο μου(ψαρι-σαλατα με σως γιαουρτι,μαυρο ψωμι)μεα απο λιγο ξαναεφαγα συνειδητα πλεον.Ενιωσα μετα απο μια συμπλοκη λεκτικη,τοσο θυμο που συνειδητα εφαγα 2η μεριδα βραδυνου.Οποτε νομιζω οτι ειχα κανει λαθος στους συλογισμους μου.
Σημερα θελω να παρακαλεσω ενα πραγμα:Ειχα ρωτησει πως ειναι η σχεση μας με τη μητερα.Θα παρακαλουσα τα κοριτσια που ειπαν οτι εχουνε πολυ καλη σχεση με τη μαμα να μου γραψουν αν ενοιωθαν προστατευμενες απο τη μαμα τους,η αν νοιωθαν οτι η μητερα θα παρει το μερος τους σε περιπτωση που υπαρχει καποια διαφωνια μεταξυ της κορης τους κ καποιου κοντινου προσωπου.Ο λογος που ρωταω ειναι επειδη εγω ειχα κ εχω δυσκολη σχεση με τη δικια μου προσπαθω να καταλαβω πως ειναι να εχεις μια μητερα

Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω κάτι: Οι ρόλοι είναι και πρέπει να παραμένουν σαφείς και ξεκάθαροι. Η μητέρα είναι μητέρα και η φίλη φίλη. Η μητέρα δε γίνεται να είναι ταυτόχρονα και φίλη μας. Υποστηρικτική, ναι, στο πλευρό μας, πάντα, γεμάτη ανιδιοτελή αγάπη και κατανόηση, αλλά φίλη μας ποτέ.
Η μητέρα έχει τόσο πάρα πολλές αγωνίες για το παιδί της και την πορεία του, ώστε αδυνατεί να δεχτεί με ψυχραιμία πράγματα, που θα τα άκουγε μία φίλη με άνεση. Κατά τα άλλα πρόκειται για μια σύνθετη σχέση, όπου μία γυναίκα προέρχεται από μία άλλη, έχουν κοινό γενετικό υλικό, αλλά ζουν σε διαφορετική εποχή, αποκτούν άλλα βιώματα και προσπαθούν, όσο γίνεται, να μη γίνεται η μία φόρτωμα στη ζωή της άλλης.

alicesante, το συγκεκριμενο παιδι ησουν εσυ? :O

ως προς το θεμα , δεν ξερω κατα ποσο εχει νοημα...
αν δεν εχεις ολα τα δεδομενα, πως να κρινεις..?
αντε κ σου ελω εγω οτι ειχα τελεια σχεση με τη μητερα μου... αυτο μπορει να σημαινει οτι ετσι το θυμαμαι, ενω δεν ηταν... οτι ετσι το εκλαμβανα-ηθελα να το βλεπω ενω δεν ηταν... οτι απλα ειχαμε καλα χημεια.... οτι.. οτι.. οτι...
καποιος μπορει να πει οτι δεν εχει κανενα παραπονο απο τους γονεις του κ καποιος τριτος να μενει μαλακας κ να θεωρει οτι θα πρεπε να εχει ..

κριτηριο για μενα (σε καθε ειδους σχεση) αποτελει το αν καποιος σε δεδομενη χρονικη στιγμη κ με τα τοτε δεδομενα καθως κ σε σχεση με τις δυνατοτητες του, τις γνωσεις του, τις προτεραιτοτητες του ως ατομο, κανει το καλυτερο δυνατο.
αλλιως ειναι λιγο σαν να κατηγορουμε τον κουτσο οτι δε παιρχιε οτ χρυσο σε ολυμπιαδα σε αγωνα δρομου ταχυτητας...
(το κειμενο γραφτηκε με πολλες διακοπες κ περισπασμους, ελπιζω να βγαινει ακρη :S)

Λοιπον ακουστε τι θελω:Υπαρχουν κοριτσια που εχουν καλη σχεση με τη μητερα τους,τη λατρευουν την αγαπανε κ αντιστροφα κ αισθανονται οτι δεν υπαρχει ανταγωνισμος κ δεν τις κριτικαρει κ οτι ειναι περηφανες για την κορη τους.Απο την αλλη υπαρχουν κοριτσια οπως εγω που ενω η μητερα τα αγαπα δεν ηξερε τον καταλληλο τροπο να τους σταθει.
Αυτο που χρειαζομαι σας παρακαλω ειναι τα κοριτσια με την καλη σχεση να μου περιγραψουν τι ειναι αυτο το πραγμα,πως αισθανονται.Η μητερα τους ηταν υποστηρικτικη;Δεν τις εκρινε;Μπορουσαν να της εμπιστευτουν τα παντα η σχεδον τα παντα;Νοιωθαν οτι τα προστατευε;Τα ενθαρρυνε;Τα υπερασπιζοταν;
Ο λογος που το ρωταω αυτο,ειναι οτι ενω ξερω πολυ καλα τι ειναι μια δυσκολη σχεση με τη μητερα θελω παρα πολυ να καταλαβω πως ειναι μια σχεση στην οποια η μητερα δεν σε κριτικαρει /και σε προστατευει.Θα με βοηθησει παρα πολυ το τι εχετε να πειτε κοριτσια με τη φιλικη σχεση με τη μαμα σας.Σας παρακαλω γραφτε μου!Ειναι πολυ σημαντικο για μενα.Σας ευχαριστω κ σας αγαπω ολες!!!:blush:

Αντε ρε κοριτσια γραψτεε μου πληηηηηηζ!!!!!Θα μεινω τωρα εγω ετσι ξεκρεμαστη;
Σνιφ,σνιφ Δωστε μου λιγη προσοχη ρεεεεεεεεεε

Μπορώ να πω πως είμαι πολύ τυχερή σ'αυτό το θέμα, γιατί άλλα περίμενε από μένα, αλλιώς ξεκίνησα και αλλιώς πάω. Την απογοήτευσα άπειρες φορές κι έχω κάνει πράγματα που αν ήταν άλλη στη θέση της ίσως να χαλούσε εντελώς τη σχέση μας. Ποτέ δε με άφησε όμως. Πάντα ήταν δίπλα μου σε κάθε επιλογή μου, έκρυβε τα άσχημα συναισθήματα και έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να νιώθω καλά. Λυπάμαι που είμαι κυκλοθυμικός χαρακτήρας και κάπως καταθλιπτική, γιατί μάταια προσπαθεί πάντα να με κάνει ευτυχισμένη. Πάντα κάτι μου λείπει και με βλέπει και στενοχωριέται μόνη της. Ξέρω όμως πως είναι το μόνο άτομο που Ό,ΤΙ κι αν με προβληματίζει μπορώ να το μοιραστώ μαζί της και να μου δώσει αμέσως λύση. Το μόνο θέμα στο οποίο τσακωνόμαστε αραιά και που είναι το θέμα της διατροφής:lol: Ζητά συμβουλές που ποτέ δεν εφαρμόζει!

Δεν ξέρω καν αν απάντησα αυτό που ρωτάς...τί ρωτάς ακριβώς?:S

νομιζω πως το εχω ξαναγραψει αλλα θα το ξαναπω, καλη σχεση απεκτησα με τη μαμα μου οταν αποφασισα πως απλα και αυτη ειναι ανθρωπος με τις ατελειες του. οταν καταλαβα πως ειχα κολλησει στη ταμπελα 'μαμα' υπερανθρωπες ιδιοτητες και ικανοτητες. μεχρι τοτε θυμωνα και δε κατανουσα τη συμπεριφορα της. εχω καταλαβει ποση ζημια μου εχει κανει και πως εχει επηρεαστει ο χαρακτηρας μου και η πορεια που εχω κανει ως τωρα στη ζωη μου απο τη συμπεριφορα της και τον τροπο που επελεξε να με μεγαλωσει. φυσικα η γνωση αυτη δεν ηρθε αναιμακτα αλλα οταν με μια κινηση της γκρεμισε ολες τις προσδοκιες που ειχα απο αυτην. συγκεκριμενα περιμενα να με στηριξει σε κατι και αυτη οχι μονο δε με στηριξε αλλα δυστυχως με ΑΔΙΚΗΣΕ ΚΑΤΑΦΟΡΑ. εγινα ρακος, τα μαζεψα και εφυγα απο το σπιτι, μετακομοισα σε αλλη συνοικια και κρατησα μια τυπικη επαφη για ενα διαστημα. τοτε ψυχραιμα και απο αποσταση επαναξιολογησα τη κατασταση. ρωτησα τον εαυτο μου ΓΙΑΤΙ επηρεαστηκα τοσο πολυ απο το γεγονος και εγινα ρακος? οκ περιμενα συμπαρασταση και δεν την ειχα. αλλα γιατι θεωρουσα ΔΕΔΟΜΕΝΟ πως η μαμα μου ειναι ενας δικαιος και συμπονετικος ανθρωπος? μα φυσικα γιατι ειναι η μαμα μου και οπου μαμα = αγαπη στοργη αφοσιωση, ετσι μας εχουν μαθει ως τωρα. μαλιστα εχουμε εκπαιδευτει σε μια κοινωνια οπου η μητροτητα σχεδον ταυτιζεται με την αγιοσυνη. ετσι και εμεις -εγω τουλαχιστον- εδωσα ιδιοτητες στη μαμα μου που δεν ειχε.
καπως ετσι λοιπον αποφασισα να τη κατεβασω απο τον θρονο της μητροτητας που την ειχα βαλει και να τη δω σαν ανθρωπο με αδυναμιες. την αγαπω αλλα πλεον δεν εχω καμια προσδοκια απο αυτην. και φυσικα δεν την αφηνω να προσδιοριζει τη ζωη μου σε κανενα επιπεδο

Μία ακόμη λύση είναι να μικρύνουμε το θέμα των κιλών στο μυαλό μας. Οι άνθρωποι είναι πράγματι κακοί, αλλά πέρα από τα κιλά, έχουμε κι άλλες "αχίλλειες πτέρνες". Μπορούν να χτυπήσουν οπουδήποτε και θα βρουν στόχο. Εμείς είμαστε αυτοί που γιγαντώνουμε το ζήτημα του βάρους μας και που πολλές φορές νιώθουμε ότι μας αξίζουν τα όσα υποτιμητικά ακούμε.
Δυστυχώς πολλοί είχαμε αυτή την πικρή εμπειρία να ξυπνήσουμε ένα πρωί και να συνειδητοποιήσουμε ότι φτάσαμε στο μη περαιτέρω. ʼκου την καρδιά σου, αλλά και το μυαλό σου. Όπως κάθε μάχη, έτσι και η συγκεκριμένη απαιτεί στρατηγική, προσήλωση στο στόχο, πίστη κι αγάπη σε μας τους ίδιους. Καλή δύναμη και καλή επιτυχία στο στόχο σου!