Παιδιά τι είναι οι ανώνυμοι υπερφάγοι

Καλησπέρα . Επεσα στην σελίδα ανώνυμοι υπερφαγοι. τι ακριβώς είναι . τα δώδεκα βήματα μου θυμιζουν προσηλυτισμό.
Εχει παει κανείς σε καμία συνεδρία?
Και κάτι πολύ βασικό ελέγχονται από πουθενά?
¨Η μπορεί να είναι ο σύλλογος "Ακρόπολη" ας πούμε?
Ζητώ βέβαια συγγνώμη για κάποια πιθανά μέλη αλλά είμαι λίγο καχύποπτη.

Απ' όσο το έχω ψάξει από το internet είναι όπως οι ανώνυμοι αλκοολικοί, και τα δώδεκα βήματα είναι αυτά που κάνουν και οι αλκοολικοί για να ξεπεράσουν τον εθισμό τους. Δηλαδή ανώνυμοι υπερφάγοι: άνθρωποι εθισμένοι στα υπερφαγικά επεισόδια. Δεν έχω πάει και εγώ αλλά το σκέφτομαι...

δείτε εδώ: http://anonymoi-yperfagoi.weebly.com/
και εδώ: http://www.farmakeutikoskosmos.gr/ar...hto-ginet/5887

εχω κανει συνεδριες μεσω σκαιπ μαζι τους. Βοηθανε. Εχουν και συναντησεις προσωπο με προσωπο αλλα για οσους θελουν να μη φυγουν απο το σπιτι, υπαρχει και το σκαιπ.
Πριν τους βρω, εκανα τρελα υπερφαγικα, και αυτο που με βοηθησε, ηταν οτι οταν τους ακουγα και οταν με ακουγανε, ξερανε - ακριβως - τι εννουσα και τι περνουσα.

Μπορουσα να μιλησω ανετα, χωρις ντροπη, χωρις καμια κατακριση, και απο τη πρωτη κιολλας συνεδρια, εννιωσα οτι λυθηκε ενας κομπος. Μετα, επειδη σκεφτομουν οτι θελω να τους πω μια καλη ιστορια επιτυχιας σημερα, θα κρατηθω! δεν θα κανω υπερφαγικο, να χαρουν και αυτοι, και εγω. Και ειλικρινα, ειναι μεγαλη υποστηριξη για καποιον που ειναι υπερφαγος. Μπορω να πω ενα καρο πραγματα, αλλα πρεπει να το βιωσεις μονη σου για να καταλαβεις τι εννοω. Δοκιμασε το, δεν χανεις τιποτα.

α, δεν ειναι σε καμια περιπτωση καποια αιρεση, η να σου ζητανε λεφτα για καποιο σκοπο, η να τους προωθησεις, η να υπαρχουν "μυστικα" που δεν μπορεις να πεις, περαν απο το φυσιολογικο "δεν επαναλαμβανεις τις ιστοριες που ακουσες". Διοτι ειναι θεμα εμπιστοσυνης, ακριβως οπως δεν μπορει ο ψυχιατρος να επαναλαβει ο,τι λενε οι ασθενεις του. Τιποτα δεν ειναι υποχρεωτικο, ουτε οι συνεδριες, ουτε οι συναντησεις εκτος υπολογιστη.

«Πώς βάλαμε φρένο στο φαγητό»
Της ΚΑΤΙΑΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ

«Με λένε Λητώ και είμαι ψυχαναγκαστική υπερφάγος. Τρώω ακατάπαυστα απίστευτες ποσότητες, από το πρωί που ξυπνάω μέχρι το βράδυ που πέφτω για ύπνο. Η ζωή μου περιστρέφεται γύρω από το φαγητό. Αλλά θέλω να βάλω τέλος σ' αυτό το μαρτύριο». Η Λητώ, τρία χρόνια έπειτα από αυτή την εξομολόγησή της, υποστηρίζει ότι η εξάρτησή της από το φαγητό ήταν τέτοια που, αν στον δρόμο της δεν είχαν βρεθεί οι Ανώνυμοι Υπερφάγοι, δεν ξέρει ποια θα ήταν η κατάληξή της.

Η ψυχαναγκαστική υπερφαγία είναι ένα πρόβλημα που στοιχειώνει τη ζωή πολλών ανθρώπων. Οι Ανώνυμοι Υπερφάγοι (Α.Υ.), μια αδελφότητα ατόμων που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα, αλληλοϋποστηρίζονται μέσω των κοινών εμπειριών τους προκειμένου να αναρρώσουν από την ψυχαναγκαστική υπερφαγία -και από άλλες διαταραχές πρόσληψης τροφής, βουλιμία ή νευρική ανορεξία. «Δεν είμαστε οργάνωση, πολιτική κίνηση ή θρησκευτική δοξασία. Δεν μοιράζουμε δίαιτες και θερμιδόμετρα. Σκοπός μας είναι να απέχουμε από την καταναγκαστική πολυφαγία και να βοηθήσουμε εκείνους που υποφέρουν», λένε. Αδελφότητες των Α.Υ. υπάρχουν εδώ και χρόνια -η συνάντηση των πρώτων Α.Υ. έγινε το 1960 στην Καλιφόρνια. Η εισαγωγή της ιδέας και στην Ελλάδα έγινε στα μέσα του 1980. Δυο δεκαετίες μετά, κοινότητες Α.Υ. υπάρχουν σε πάνω από 75 χώρες, υποστηρίζοντας χιλιάδες πάσχοντες.

Στην οδό Ζήνωνος στο κέντρο της Αθήνας, στα λίγα τετραγωνικά ενός ζεστού χώρου, δεκάδες άνθρωποι στεγάζουν καθημερινά τα προβλήματά τους και αναζητούν τη δύναμη που θα τους βοηθήσει να απεξαρτηθούν από τον κοινό εχθρό: τον ψυχαναγκασμό για φαγητό. Το ζήτημα εδώ δεν είναι πώς θα χάσει κάποιος κιλά, αλλά πώς θα απελευθερωθεί από την εξάρτησή του. Η Λητώ μοιράζεται με σταθερή φωνή τη δική της εμπειρία: «Ημουν σε πολύ κακή ψυχολογική κατάσταση. Ενιωθα ότι αυτοκτονώ τρώγοντας. Ετρωγα, έκλαιγα και έλεγα "τώρα θα σταματήσω". Δεν μπορούσα να κουνηθώ, ν' ανέβω σκάλες, είχα πέσει σε κατάθλιψη. Στους Α.Υ. είδα ανθρώπους που είχαν ξεφύγει από τα νύχια αυτής της αρρώστιας, που είχαν κερδίσει τη γαλήνη. Κατάλαβα πολλά για μένα. Εμαθα να αγαπώ ακόμα και το άρρωστο κομμάτι του εαυτού μου και να προσπαθώ για κάτι καλύτερο. Εμαθα ότι δεν έχει σημασία η τελειότητα, αλλά το να προοδεύεις. Εμαθα να πέφτω και να σηκώνομαι».

Κάθε μέλος έρχεται στις συνεδριάσεις, μιλάει για τον εαυτό του και οι υπόλοιποι τον ακούν και του συμπαραστέκονται. Χωρίς την παρουσία ειδικών και ψυχολόγων, χωρίς να ασκείται κριτική, χωρίς να δίνονται συμβουλές -μόνο λόγια ενθάρρυνσης. Το πρόγραμμα ανάρρωσης των Α.Υ. ακολουθεί το πρόγραμμα των Ανώνυμων Αλκοολικών με τα «12 βήματα». Αλλάζοντας τις λέξεις «αλκοόλ» και «αλκοολικός» με τις λέξεις «φαγητό» και «ψυχαναγκαστικός υπερφάγος», αποδεχόμενοι τον τριπλό χαρακτήρα της αρρώστιας τους (σωματικό, ψυχικό και πνευματικό), οι Α.Υ. επιδιώκουν να μειώσουν την έγνοια για το φαγητό, να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να αναλογιστούν πώς θέλουν να είναι η ζωή τους. Για να ενταχθεί κάποιος στους Α.Υ. αρκεί να έχει πάρει την απόφαση πως θέλει να απεξαρτηθεί από την εξαρτησιογόνα ουσία που ονομάζεται φαγητό. Κατά τα λοιπά, δεν έχει καμία υποχρέωση -ούτε καν χρηματική.

Οι συναντήσεις εδώ είναι καθημερινές -όπως και η επικοινωνία μεταξύ των μελών, η διατήρηση προσωπικού ημερολογίου, η καταγραφή σκέψεων και συναισθημάτων. Και για τους περισσότερους, η προσπάθεια αποχής από τον ψυχαναγκασμό τους είναι παντονινή. «Μια στραβοτιμονιά, μια παραπάνω μπουκιά και η εξάρτηση επιστρέφει». Αλλος αντιμετωπίζει την ασθένειά του καλύτερα, άλλος πισωγυρίζει. Αλλά, όπως λένε, ακόμη και μια μέρα επιβολής της θέλησης πάνω στο φαγητό, είναι μέρα για να πανηγυρίσουν τη νίκη τους.

Περισσότερες πληροφορίες: Ζήνωνος 4, 210-3462800, www.anonymoi-yperfagoi.gr, www.oa.org. *