ΓΕΙΑ ΣΑΣ.. ΕΙΜΑΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΕΔΩ...ΘΕΛΩ ΝΑ ΗΡΕΜΙΣΩ..ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΙΟΝΙΣΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΑΣΠΡΗ ΜΕΡΑ???
Γιατι ολα πανε στραβα??? με αγχωνουν ολα..
Ενα χρονο τωρα γινονται διαφορα..θελω να τα παρατησω ολα και να φυγω.. εχω φτασει σε σημειο να λεω :"μακαρι να ειχα φυτρωσει..." εχουν ερθει τα πανω κατω.. ολα γινονται οταν δεν το περιμενεις.. αλλα γιατι ολα τα ασχημα μαζι?? τιποτα ευχαριστο να ασπρισει λιγο αυτη η μαυρη χρονια...
Και νιωθω πως δεν εχω κανενα στηριγμα.. ενα λογο να ζω..
Δεν προσφερω και τιποτα.. απλα υπαρχω αλλα δεν ξερω τον λογο......
Οταν ειμαι μονη σκεφτομαι διαφορα ασχημα...τιποτα ευχαριστο...
φοβαμαι πως οτι κι αν ακουσω δεν θα ειναι καλο..
οποτε χτυπαει το τηλ... οποτε συναντησω καποιον...
Νιωθω συνεχως οτι κατι κακο θα συμβει..συνεχως ασχημες εικονες στο μυαλο μου.. στα ονειρα μου...
Οταν ειμαι με παρεα(σπανια δλδ) δεν το δειχνω και πολυ αλλα και παλι εχω ασχημες εικονες στο μυαλο μου..ειτε απο αυτα που βιωσα ειτε απο δικες μου φανταστικες εικονες..
Νιωθω οτι πεφτω και δεν υπαρχει κανεις να μου δωσει το χερι του να με σηκωσει... ακομα κι αν το ζητησω νομιζω οτι θα μου πει :"καλα να παθεις... " η απλα θα φυγει...
Ποιος νοιαζεται αλλωστε στις μερες μας για τον πλησιον του??
Ποσο δυσκολο ειναι να βρεις εναν ανθρωπο να μιλησεις??
Εχουμε φτασει στο σημειο να πληρωνουμε για να μας ακουσουν... η ακομα και απο εδω... απροσωπα...
Θα δω ασπρη μερα..?? νιωθω οτι καθε μερα γινομαι χειροτερα.. οτι καθε μερα που περναει και ειμαι εδω μεσα ειναι αλλη μια χαμενη μερα.. ακομα και ο υπνος ειναι χασιμο χρονου και μαλιστα με ασχημες εικονες.....
Πως να ειμαι αισιοδοξη??????