stash apenanti sto faghto

kalhspera sas....exw anagkh kapou na to moirastw auto m t provlhmataki..pou dustuxws ntrepomai eilikrina na suzhthsw me kapoio diko m alla den mporw na to kratw allo mesaa mou ...
den mporw na antimetopisw ...pleon,, thn psuxanagkastikh m sxesh m to faghtoo..
vriskomai se faseis pou den peinaw ka9olou (kai lew afu dn peinaw gt trww) omws den mporw na to elegksw trwww kai trww enekselegxta ...
..kapote eixa kataferei thnn teleia isorropia ... etrwga opote pinousa stamatousa otan xortaina kai ola kala..eniw9a kala..tr me diafora provlhmata m strafika n ta antimetwpizw me to na masoulaw..kai apotelesma epipleon kila p me talaipwroun den mporw pragmatika na to dor9wsw.... skeftomai sunexeiaa t faghto ti 9a faw kai poses tupseis pali, apo to pou 9a ksipnhsw kai dn niw9w kl mesa m . .den me agapw...oti stoxo kai an exw valei den katafera pote tpt.gt n vriskomai se ayth thnesh ai na provlhmatizomai toso enw alla atoma den tous apasxolei kan,,,gt? ti na kanw sas parakalw pl voi9hste me

pepu, καλώς ήρθες, σε αυτό το φόρουμ όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε, τα ίδια προβλήματα μας καίνε το μυαλό, δεν είσαι μόνη σου, απλά η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και εξαρτάται από το άτομο πως πρέπει να αντιμετωπίσει το θέμα. βρες τι σου φταίει και το φαγητό έχει πάρει τέτοιο ρόλο στη ζωή σου. Είναι η ανία, είναι η μοναξιά, είναι η ανασφάλεια? Κατά την άποψή μου, κανένα εξωτερικό κίνητρο δεν θα σε κινητοποιήσει αρκετά ώστε να κάνεις διατροφή και να βρεις τις ισορροπίες σου όσο η εσωτερική ανάγκη και απόφαση να κάνεις κάτι για σένα.
Μην το βάζεις κάτω!
Ένα τελευταίο: σε αυτό το φόρουμ προτιμούμε τα ελληνικά όταν γράφουμε και όχι τα greeklish.

σε ευχαριστω πλ εχω αναγκη απο κα9οδηγηση και υποστηριξη π δεν βρισκω εξω ..κ παλι ευχαριστω αν 9ελετε προτεινεται λυσεις σε ομοιες καταστασεις σας..εσεις τι κανατε?

Καλημέρα,pepu και καλώς σε βρίσκουμε.
Δε νομίζω πως υπάρχει πατέντα σ'αυτά τα πράγματα.Κάτι,που άμα τυφλά το ακολουθήσεις,λειτουργεί.
Το θέμα είναι να παρατηρήσεις τι βοηθά εσένα.Το οποίο κατά τη γνώμη μου έχει κατά πολύ να κάνει
με τη ρίζα του κακού.Αυτό που σου λείπει,αυτό που σου υποκαθιστά το φαγητό,αυτό που εκφράζει για σένα.
Φέρε στο μυαλό σου εκείνη την ισορροπημένη περίοδο,σημείωσε τι καλό συνέβαινε τότε και ψάξε στο σήμερα.
Θέλω να επισημάνω και δυό σου προτάσεις,που αν τις πιστεύεις όσο κατηγορηματικά τις διατύπωσες,είναι κάτι
που πρέπει οπωσδήποτε να δουλέψεις:"den me agapw...oti stoxo kai an exw valei den katafera pote tpt."
Διαφορετικά κάθε τι που λαχταράς και θέλεις να επιδιώξεις,φοβάμαι πως θα σκαλώνει εδώ.Είναι πολύπλοκη η σχέση μας
με το φαγητό.Χρειάζεται να την κατανοήσουμε,να την αποδομήσουμε και ένα ένα να δουλέψουμε τα πλοκάμια της,
που μας πνίγουν.Εμείς είμαστε εδώ,ωστόσο η στήριξη των δικών σου ανθρώπων είναι αναντικατάστατη.Μη διστάζεις
να μιλήσεις για ό,τι σε απασχολεί(αν φυσικά νιώθεις την ανάγκη να το κάνεις).Ό,τι ζει κρυμμένο στη ντουλάπα
γιγαντώνεται στις σκιές.Αποκτά μεγαλύτερες απ'όσες έχει διαστάσεις.Μην το περνάς μόνη.Δεν είσαι μόνη.

εκεινη την ισορροπημενη περιοδο ημουν πλ καλα με τον ευατο μ ειχα κ μια σχεση π ημουν αρκετα καλα...Προσπα9ω πραγματικα πολυ αλλα δεν μπορω να καταλαβω.Σιγουρα δεν ειμαι σε καλη φαση ομως κανω πολλες προσπα9ειεσ να κρατη9ω αλλα ματαια ..σαν υπνωτισμενη τρωω,,ειναι πολυ ασχημο να νιω9εις εκτος ελ'εγχου βαζω στοχους και παλι ολα απο την αρχη φαυλος κυκλος....:(:(:(:(

λοιπον εγω ειμαι σε μια φαση που παρατηρω τους γυρω μου, την οικογενεια μου δλδ, και προσπαθω να καταλαβω τα βιωματα μου.

νομιζω ειμαι σε καλο δρομο, βλεπω μια οικογενεια που με εμαθε οτι το βαρος ειναι προσωπικη αποτυχια και μου εκθιαζε πολυ εντονα τους αδυνατους αλλα και τις εποχες που οι χοντροι της οικογενειας ηταν αδυνατοι. Ακομη παρατηροντας τον εαυτο μου βλεπω οτι ειμαι υπερκαταναλωτικο ατομο και οχι μονο αυτο αλλα προσπαθω να επιβεβαιωνομαι αγοραζοντας ακριβα πραγματα τα οποια μολις κτακτισω δε μου κανουν καμια αισθηση. Το να ψωνιζω με ανεβαζει ψυχολογικα οσο και το να φαω ενα παγωτο...κατα καποιο τροπο τα ψωνια και το φαγητο εχουν την ιδια ριζα μεσα στο κεφαλι μου. Την οποια ριζα ακομη ψαχνω. συγουρα θα μπορουσα να εκλογικεψω και τα δυο λεγοντας "οχι η τσαντα και το παγωτο δεν ειναι ευτυχια αλλα χαρα της στιγμης, ευτυχια ειναι το παιχνιδι με το παιδι σου" αλλα για καποιο λογο αυτο δεν πιανει παντα. Υπαρχουν μερες που ξοδευω τις ελευθερες ωρες μου χαζευοντας επωνυμα ρουχα και αξεσουαρ στο ιντερνετ για να μη φαω ή γιατι δε μπορω να φαω (λογω sleeve)

σε καταλαβαινω απολυτα. ειναι απειρες στιγμες που πραγματικα λυσσαω να φαω. μιλαμε για τρελη λυσσα ομως.. δεν μπορω να συγκρατηθω και ορμαω σε οτι πιο λιπαρο και παχυντικο βρω.. και μετα οι τυψεις βουνο.. αν επιχειρησω να κρατηθω το μυαλο μου δεν ξεκολλαει απο το φαγητο.. τον τελευταιο καιρο προσπαθω να μπω σε ενα προγραμμα αλλα πολλα βραδια 3εφευγω και τα ντελιβερι δινουν και παιρνουν.. τον καιρο π λες οτι ειχες βρει την ισορροπια σου τι εκανες ακριβως και τα καταφερες? μηπως ειχες συνηθειες τοτε που σε βοηθησαν και τωρα πρεπει να τις ξαναθυμηθεις?

http://www.iatronet.gr/article.asp?art_id=1084

{...}
ʼτομα που κατά την παιδική τους ηλικία εσωτερίκευσαν αρνητικά μηνύματα από τους σημαντικούς ανθρώπους του άμεσου περιβάλλοντός τους, όπως το ότι 'δεν αξίζω τίποτα', 'δεν είμαι όμορφος/η', 'δεν θα πετύχω στη ζωή μου', 'πρέπει να τιμωρηθώ για τις αμαρτίες μου', άτομα δηλαδή με βαθιά αισθήματα ενοχής και μίσους για τον ίδιο τους τον εαυτό, προσπαθούν ασυνείδητα να βλάψουν τον εαυτό τους αποκτώντας περιττό βάρος.

Εξάλλου, το πάχος που, όπως γνωρίζουμε, θεωρείται στις δυτικές κοινωνίες ανεπιθύμητο κι αντιαισθητικό εξωτερικό γνώρισμα που τείνει να στιγματίζει αρνητικά τους παχύσαρκους, μπορεί να 'επιλεγεί' ως 'λύση' από ένα άτομο που θέλει ασυνείδητα να τιμωρήσει τον εαυτό του, επιβεβαιώνοντας μ'αυτόν τον τρόπο την αρνητική εικόνα που έχει για τον εαυτό του.

Πάγιες αρνητικές σκέψεις: Αντιλήψεις που είχαν οι γονείς του παχύσαρκου, όταν αυτός ήταν παιδί (π.χ. 'θα είσαι πάντα χοντρός όπως ο πατέρας σου', 'πρέπει να τρως όλο το φαΐ σου, γιατί το πολύ φαγητό είναι υγεία!', 'αφού μοιάζεις σε όλα στη μητέρα σου, θα γίνεις κι εσύ παχιά όπως είναι αυτή...'), καταγράφονται στον ασυνείδητο νου του παιδιού και είναι πιθανό να επηρεάσουν την μελλοντική αυτο-αντίληψή του και την εικόνα που θα έχει ως ενήλικας για το σώμα του, μολονότι σκέψεις όπως οι παραπάνω μπορεί να είναι μη ρεαλιστικές, ανακριβείς, αυθαίρετες, ή ακόμα και παράλογες.
{...}

Νομιζω οτι ενα σωρο παιδια εχουν ανατραφει με χαμηλη αυτοεκτιμηση κ κριτικη αρνητικη κ αυτο ειναι ενα γενικοτερο προβλημα.Τωρα το γιατι αλλοι στρεφονται στο φαγητο για παρηγορια κ αλλοι οχι,για μενα ειναι ενα μυστηριο...

Καλημέρα addicted

Κι εμένα η σχέση με το φαί είναι τελείως συγκυριακή. Όταν έχω αυτοπεποίθηση τρώω σαν άνθρωπος, άλλες φορές όμως όπως τώρα, γονατίζω το ψυγείο χωρίς να το καταλάβω καν, αδειάζω ντουλάπια, και μετά αυτοτιμωρούμαι. Θα το έγραφα και πιο πρίν αλλά φοβήθηκα πάλι πως θα μου λέγαν οι κοπέλες πώς δέν έπρεπε να σπάσω τή διαιτα και μήν το ξανακάνεις κτλ.

Αλλά θα ήθελα να σου πώ, πώς, αν πέφτεις απο το δρόμο για το αδυνάτισμα απλά ξανασήκω και συνέχισε να βαδίζεις. Λένε, "εντάξει αλλά μην πέφτεις και συνέχεια". Αυτό που εννοούν πιστεύω είναι να μήν πέφτεις επίτηδες. Να μήν πέσεις δηλαδή σ'αυτή τη παγίδα "εντάξει και τί ψυχή έχει ένα σουβλάκι θα ξαναρχίσω αύριο".
Αποψή μου είναι πως και έτσι να γίνεται, όπως είχε πει μία ψυχολόγος, "καλύτερα να προσπαθείς 1000 φορές και να αποτυχάνεις παρά να τα παρατήσεις τελείως" (αυτή βέβαια μιλούσε για εξάρτηση στα ναρκωτικά αλλά σάμπως δέν είναι παρόμοια κατάσταση?)

Οπότε μή μαστιγώνεσαι... Κι αν είσαι να ενδώσεις προσπάθησε να απο-υπνωτιστείς έστω και λίγο μασώντας καλά και για πολύ ώρα ό,τι φαί είναι αυτό που δέν μπορείς να αντισταθείς. Και θα γεμίσεις γρηγορότερα με λιγότερες συνέπειες, και θα επανέλθεις γρηγορότερα από την κρίση που σε θέλει να το φάς.

Όπως λέει και η gilie να κάνεις κάτι που σε απορροφά και χάνεις την αίσθηση του χρόνου είναι κάτι πολύ σημαντικό. ʼλλωστε λένε πώς όσοι παρατρώνε πολλές φορές είναι απλά λόγω ανίας..

Κουράγιο, και όσο αντιστέκεσαι θα βρείς καινούργιους τρόπους, θ'αντλήσεις άλλες δυνάμεις.. Μήν κοιτάς το χρόνο και μή βιάζεσαι, ό,τι κάνεις το κάνεις για να είσαι καλά...! Γιατί αυτό έχει σημασία όχι τα κιλά.. Αν μάθεις στο τέλος να πειθαρχείσαι τοτε δέν θα σε ξανααπασχολήσει αυτό το θέμα..! Σκέψου το κι έτσι :)

Νομίζω πως όσοι έχουμε παραπάνω κιλά, έχουμε υπάρξει ή είμαστε ακόμα στη θέση σου... Όλα ξεκινάνε από το μυαλό, οπότε κοίτα να το κρατάς απασχολημένο... Εμένα με βοηθάει και το να κρατάω ημερολόγιο, όπως κάναμε παιδιά. Ξεσπάς εκεί γράφοντας όλες σου τις σκέψεις, καλές ή κακές, κι έτσι δεν χρειάζεται να ξεσπάς στο φαγητό.
Να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου ότι αξίζεις πολλά και να θέτεις μικρούς στόχους κάθε φορά σε οτιδήποτε. Π.χ. εγώ δεν έπινα σχεδόν καθόλου νερό. Έβαλα λοιπόν σκοπό να πίνω τουλάχιστον 1-1,5 λίτρο την ημέρα και όσο μπορώ παραπάνω. Κάθε μέρα που επιτυγχάνω το στόχο μου ανεβαίνει η ψυχολογία μου, νιώθω ότι ολοκληρώνω κάτι. Αν μια μέρα δεν το επιτύχω, απλά πεισμώνω για την επόμενη, δεν έγινε κάτι!
Αν έχεις αρκετά κιλά να χάσεις, βάλε στόχο τα 5 πρώτα (ή αν σου φαίνονται κι αυτά πολλά, τα 2 πρώτα) και όχι το σύνολο των κιλών. Ακόμα κι αν δεν έχεις κουράγιο ή όρεξη να κάνεις διατροφή ή δίαιτα, κάνε πολύ μικρές αλλαγές, π.χ. αν τρως παγωτό κάθε μέρα, βάλε στόχο έστω μια μέρα να μη φας. Αν ξεκινήσεις να επιτυγχάνεις μικρά πραγματάκια κάθε φορά, η ψυχολογία σου θα αρχίζει να αλλάζει και θα θέλεις να παλέψεις για τον επόμενο στόχο, να κάνεις το επόμενο βήμα!
Θέλει όμως πολλή προσωπική δουλειά και πείσμα και απόφαση και ενδοσκόπηση. Και πάνω απ'όλα θέλει συνειδητοποίηση ότι αυτό που κάνεις, το κάνεις για σένα, για να νιώσεις καλύτερα, γιατί αξίζεις! Δεν πρέπει να το κάνεις ούτε για την οικογένειά σου, ούτε για να βρεις σχέση! ΓΙΑ ΣΕΝΑ!

καλημερα σε ολους. εχω παιδες εχω παλι το εξης θεμα. παω διακοπες και αντι να χαιρομαι σκεφτομαι πως θα αντεξω 1 9 μερες χωρις ζυγαρια. 9 μερες χωρις ελεγχο μου στο φαγητο μιας και αναγκαστικα θα τρωμε ολοι μαζι αρα δεν θα μπορω να τρωω διαιτηητικα με αποτελεσμ να παθαινω κρισεις πανικου. τι να κανω ? πως θα αντεξω ? και αν παχυνω?

Quote:

---

Originally posted by ton76
καλημερα σε ολους. εχω παιδες εχω παλι το εξης θεμα. παω διακοπες και αντι να χαιρομαι σκεφτομαι πως θα αντεξω 1 9 μερες χωρις ζυγαρια. 9 μερες χωρις ελεγχο μου στο φαγητο μιας και αναγκαστικα θα τρωμε ολοι μαζι αρα δεν θα μπορω να τρωω διαιτηητικα με αποτελεσμ να παθαινω κρισεις πανικου. τι να κανω ? πως θα αντεξω ? και αν παχυνω?

---

Καταρχάς, ηρέμισεεεε.
1ον, αυτό είναι ένας καλός τρόπος να απαλλαγείς από τη ζυγαριά, αλλά ακόμα κι αν αυτό σε αγχώνει, υπάρχουν άλλοι τρόποι για να καταλάβεις αν έχασε ή πήρες κιλά, για παράδειγμα τα ρούχα σου ή ένας καθρέφτης. Κι επίσης μην πανικοβάλλεσαι με το φαγητό. Εξάλλου, όταν λέμε διακοπές τι εννοούμε; ΔΙ-Α-ΚΟ-ΠΕΣ από όλα, συνεπώς κι από τη δίαιτα. Είναι καλό πάντα ένα διάλειμμα. Μπορείς απλά να αποφύγεις τις καταχρήσεις και να τρως σε φυσιολογικά πλαίσια. Και να βάλεις 1 κιλάκι δεν χάθηκε ο κόσμος, έτσι δεν είναι; 9 μέρες είναι μόνο, μετά θα έχεις όλο τον καιρό να γυρίσεις στην καθημερινότητα και τη διατροφή σου!!! Κοίτα να περάσεις τέλεια και ξέχνα το φαγητό και τη ζυγαριά!!! Σκέψου τα μπανάκια, τα ποτάκια κι άσε τα άλλα για την επιστροφή!!!! (Σόρυ που μακρυγόρησα τόσο) Να περάσεις υπέροχα σου εύχομαι!!!!

koukoutsi κλαιω τωρα. σε ευχαριστω παρα πολυ. λαχταραω τοσο πολυ να κατσω με τα παιδακια μου να το ευχαριστηθω και να μην εχω αγχος αν εχω παχυνει η οχι. μου πηρε 15 χρονια αλλα καταλαβα οτι αυτο μου δημιουργηθηκε οταν τοτε πηρα 30 κ ιλα λογω θυροειδη και κουραστηκα πολυ να τα χασω (6 μηνες εκανα να τα παρω - 6 μηνες να τα χασω). εκτοτε ζω με αυτο το φοβο λογω της αρρωστιας. σε ευχαριστω μεσα απο την ψυχη μου.

Να σαι καλά!!!! Χαίρομαι αν μπορώ να σε βοηθήσω έτσω και λίγο!!! 6 μήνες δεν είναι και παρα πολύς καιρός, καταλαβαίνω την μεγάλη σου προσπάθεια φυσικά, αλλά άλλοι προσπαθούν χρόνια. Μην φοβάσαι ότι θα τα πάρεις, το κλειδί είναι αν αρχίσεις να ανεβαίνεις, απλά στα 4-5 κιλά να σταματήσεις, κι έτσι δεν θα πάρεις ποτέ την ανιούσα. Απλά πρέπει να είσαι ψύχραιμη!!! Ευχαριστήσου τη ζωή σου τώρα που έχεις απαλλαγεί από τα κιλά!!!