Κατ αρχας καλως σας βρηκα ολους......διαβαζω εδω κ λιγο καιρο το forum και σημερα αποφασισα να γινω κ επισημα μελος.... :-)
εδω βρηκα ιστοριες που σου δινουν την ωθηση να πιστεψεις οτι ολα ειναι εφικτα και οτι ολα γινονται τελικα.......
θα ηθελα λοιπον να καταθεσω κι εγω ενα κομματι απο τη δικη μου ιστορια μηπως βρει καποιος κατι στα λογια μου καποια στιγμη....
οσο θυμαμαι τον εαυτο μου ημουν παντα το πιο στρουμπουλο παιδακι, το ατομο με τα παραπανω κιλα.... η ιδια ιστορια ολα τα χρονια.... τιποτα δεν αλλαζε μαλλον γιατι δεν ειχα αλλαξει ακομα εγω.... η αληθεια ειναι οτι περα απο δυο φορες που με το ζορι η μανα μου με ειχε βαλει σε προγραμμα διατροφης δεν ειχα αποφασισει ποτε να κανω κατι για x,y,z λογους ....
ωσπου μια μερα πριν περιπου 2 μηνες βαρεθηκα αυτη την κατασταση κει ειπα στον εαυτο μου αρκετα.... δεν ειχε αλλαξει κατι στην καθημερινοτητα μου απλα κατι αλλαξε μεσα μου, σαν μια αναλαμπη απο το ληθαργο και αποφασισα πως ηρθε η ωρα να κανω κατι και θα τα καταφερω, make it or die trying... :-)
εν αρχη ην ο παθολογος..... μετα απο 6 χρονια που ειχα να πατησω σε γιατρο και μετα απο ενα κατεβατο εξετασεων, τα αποτελεσματα ηταν παρα πολυ καλα. η αληθεια ειναι οτι ετρεμα στην ιδεα οτι κατι μπορει να εβρισκε και το γεγονος οτι δεν υπηρξε καποιο προβλημα σηκωσε ενα τεραστιο βαρος απο πανω μου και μου εδωσε την πρωτη ωθηση να ξεκινησω την προσπαθεια. ετσι αρχισα να προσεχω τι ετρωγα και καθε ποτε.
εν συνεχεια ηρθε ο καρδιολογος για ενα πληρες check up γιατι στο μυαλο μου ειχε αρχισει να γυρναει κι η ιδεα του γυμναστηριου.... σχεδον καλα κι απο εκει με μονο προβλημα οτι βρηκε αυξημενη πιεση... ηταν ενα μικρο shock αλλα αποδεκτη παραπλευρη απωλεια.... δυο πραγματα που με στενοχωρησαν εδω..... ο ντοτορε ηταν κατηγορηματικος οτι τα τοσα κιλα που ειχα να χασω δεν γινεται να χαθουν με διατροφη και ασκηση, οτι δεν εχει δει ανθρωπο να χανει πανω απο 30 κιλα διχως χειρουργειο και πως η επεμβαση ειναι μονοδρομος... επισης ηταν αντιθετος στο να ξεκινησω γυμναστηριο γιατι θα μ ανεβει η πιεση..... στο μεταξυ μου εδωσε ενα ακομη κατεβατο απο εξετασεις να δουμε τι θα κανουμε με την υπερταση... αν και στην αρχη επεσα σε μια δινη αυτοαμφισβητησης ειμαι αρκετα χοντροκεφαλο και πεισματαρικο ον που αποφασισα να τον γραψω στα παλια μου τα παπουτσια.... εγω θα εκανα την προσπαθεια μου κι οτι ηταν να γινει ας γινοταν....
ετσι αρχισα να ψαχνω για γυμναστηριο ενω ξεκινησα και με μια διαιτολογο για να εχω μια πιο επιστημονικη προσεγγιση. εδω να σημειωσω πως κι αυτη ηταν αντιθετη στο γυμναστηριο , το γιατι βεβαια δεν μου το εξηγησε ποτε πειστικα παρα μονο μου πε οτι δε θα χανω αν ξεκινησω..... δεν πτοηθηκα και φυσικα δεν της εδωσα καν σημασια.... ειχα αποφασισει να κανω αυτο που χα στο μυαλο μου....
ετσι μετα απο λιγο ψαξιμο κατεληξα σε ενα γυμναστηριο που δουλευει με το συστημα του personal trainning και μπορω να πω πως ειναι οτι καλυτερο μου εχει συμβει μεχρι στιγμης..... με το γυμναστη μου μαζι που ειναι και φυσιοθεραπευτης ξεκινησαμε σταδιακα και βημα βημα να φτιαξουμε πρωτα φυσικη κατασταση και πλεον αρχισαμε να δουλευουμε πιο "επιθετικα" αν μου επιτρεπεται η εκφραση. πλεον το εχω ενσωματωσει στο καθημερινο μου προγραμμα και πηγαινω καθε μερα για αεροβια ασκηση και δυο φορες την εβδομαδα κανουμε επιπλεον κ μυικη ενδυναμωση. τα κιλα εξακολουθουν να χανονται και οι ποντοι εξαφανιζονται με βημα γοργο..... το βασικοτερο απ ολα ειναι οτι η ψυχολογια μου εχει αλλαξει εντελως, υπαρχουν ωρες που νιωθω οτι πεταω στα συννεφα , και εχω τοση ενεργεια που δεν εχω που να την διοχετευσω..... τα παιδια ειναι φοβερα και αισθανεσαι οτι εχεις ενα συνοδοιπορο που σε ενθαρυνει, σε επιβραβευει και σε κατσαδιαζει κιολας αν χρειαστει, παντα καλοπροαιρετα, στην πορεια σου. και το παραπλευρο κερδος ειναι οτι εξαφανιστηκε και η υπερταση! αν ειχα κατσει ν ακουω τον καθενα θα μιζεριαζα ακομα στο σπιτι ακολουθωντας μια διατροφη και θα επαιρνα χαπια για να ριξω την πιεση....... ακολουθωντας την εσωτερικη μου φωνουλα εχω αλλαξει τη διατροφη μου (πλεον συνεργαζομαι με τη διατροφολογο του γυμναστηριου μου), ασκουμαι καθημερινα, η πιεση μου εχει πεσει στο 12-13 απο 16αρια που χτυπαγε (χρωσταω κ μια επισκεψη στον ντοτορε να του το τριψω στη μουρη....) και απολαμβανω το interaction με τα παιδια στο γυμναστηριο που μου φτιαχνουν το κεφι και με κανουν να χαμογελω μερικες φορες παραπανω.......
στους δυο αυτους μηνες της προσπαθειας μου με μειον πλεον 15 κιλα, εχω καταλαβει πως τελικα για να αλλαξεις κατι στην εμφανιση σου πρεπει πρωτα ν αλλαξεις μεσα σου. κι επειτα ν αλλαξεις ολο τον τροπο ζωης σου και να το κανεις κτημα σου και οχι αγγαρεια. ασκηση οχι καταναγκαστικη αλλα επειδη το γουσταρεις κ σου φτιαχνει το κεφι, στον καθενα ταιριαζει κ κατι διαφορετικο, σ αλλον το τρεξιμο, σ αλλον το personal, σ αλλον ενα στατικο ποδηλατο στο σπιτι. βρες αυτο που σου ταιριαζει κ καντο αναποσπαστο κομματι της καθημερινοτητας σου. πλεον κ τα σαβ/κα που εχω υποχρεωτικο ρεπο απο το gym παιρνω το σκυλο μου και παμε για περπατημα στην παραλια..... κι αλλαγη της διατροφης και να σου γινει συνηθεια......εγω που ποτε δεν ετρωγα σαλατα πλεον κατι μου λειπει αν δεν υπαρχει σε καθε γευμα.....
ολα ειναι δυνατα αρκει να υπαρχει θεληση και να μπορεσεις να ενστερνιστεις την αλλαγη του τροπου ζωης ωστε να γινει ο κανονας και οχι το περιστασιακο που ακολουθεις για να πετυχεις κατι κ μετα να κυλησεις ξανα στις παλιες συνηθειες..... ελπιζω κι εγω να τα καταφερω, όχι, δεν ανακαλυψα την Αμερικη, απλα ηθελα να μοιραστω τις σκεψεις μου μαζι σας κ να πω κι εγω πως ναι ολα γινονται!
εδω θα μαστε να τα λεμε :-D
