Tο ξεκινησα στα 15 γιατι πιστευα οτι ετσι θα κανω θραυση στο γυναικειο φυλο... (εδω μπαινει φατσουλα με μουντζα) :D
Απο τοτε, δεν εχω επιχειρησει ποτε να το κοψω. Ακομα και οταν χρειαστηκε να νοσηλευτω -για αρκετα μεγαλο χρονικο διαστημα- ειχα παντα ενα πακετο κρυμμενο για ωρα αναγκης.
Δεν μπορω να φανταστω πως ειναι η ζωη με πρωινο καφε χωρις τσιγαρο. Ειμαι τοσο εθισμενος που ακομα και αν μου ελεγαν "ή το κοβεις ή πεθαινεις" το πολυ πολυ να το ελλατωνα. Τραγικος το ξερω...
Ποια η δικη σας σχεση με την κακη αυτη συνηθεια; Οσοι το κοψατε, πως το καταφερατε; Ειναι εν τελει μια απολαυση ή ενα παιχνιδι του μυαλου;