Η γιαγιά θα μας κόψει την καλημέρα αν γράψουμε την κόρη για επαναφοίτηση!

Όλοι οι ειδικοί συμφωνούν: Η κόρη (γεννημένη 7/8/2005) δεν έχει κατακτήσει βασικές δεξιότητες. Έχει διάγνωση ΔΑΔ, κάνει εργοθεραπεία-λογοθεραπεία-ειδική αγωγή, παρακολουθεί νηπιαγωγείο σε τμήμα στήριξης και έχει ένδειξη από ΚΕΔΔΥ για παράλληλη στήριξη. Έχοντας ολοκληρώσει το πρόγραμμα του νηπιαγωγείου, παρουσιάζει μεγάλες ελλείψεις σε βασικές γνώσεις και ικανότητες (πχ δεν κόβει με ψαλίδι, οι ζωγραφιές της είναι σκέτες μουτζούρες, δεν μετράει πάνω από το 3) και οι ειδικοί (νηπιαγωγοί, σύμβουλοι ειδικής αγωγής, ΚΕΔΥΥ, εργοθεραπευτές) προτείνουν επαναφοίτηση.
Η γιαγιά, που τυγχάνει συνταξιούχος δασκάλα, αρνείται πεισματικά αυτό το ενδεχόμενο, καθώς "θα χαντακώσουμε το παιδί, που βαριέται στο νηπιαγωγείο που όλο παίζουν, ενώ αν πάει στο δημοτικό θα έχει ενδιαφέροντα πράγματα να κάνει και θα βρει το ρυθμό του". Και για να επιβεβαιώσει τα λεγόμενά της, μας ενημέρωσε ότι μόλις κάνουμε την επανεγγραφή στο νηπιαγωγείο, θα μας κόψει την καλημέρα μέχρι να πάει πια στο δημοτικό - και θα το κάνει, είμαι σίγουρη, δεν είναι απλώς εκβιασμός.
Έχοντας να αντιμετωπίσω το πρόβλημα της κόρης, μου είναι παντελώς αδύνατο να λύσω τα υπαρξιακά προβλήματα της γιαγιάς. Πώς θα εξηγήσω όμως στην κόρη μου γιατί η γιαγιά - που μένει στην ίδια πολυκατοικία - αρνείται να της μιλήσει για τόσο χρονικό διάστημα; Είχατε αντιμετωπίσει τέτοια συμπεριφορά από τους ίδιους τους γονείς σας; Πώς επιβιώσατε;

Έχω προσέξει, ʼννα, πόσο όμορφα γράφεις. Αυτό δείχνει λογική και ευαισθησία. :)
Ως λογικός και ευαίσθητος άνθρωπος που είσαι, καταλαβαίνεις ότι αυτό που προέχει είναι το καλό του παιδιού και όχι της γιαγιάς. Λυπάμαι, αλλά η γιαγιά πρέπει να μπει για λίγο στην άκρη. Είναι συνταξιούχος δασκάλα, πράγμα που σημαίνει ότι ενδεχομένως δεν είναι ενημερωμένη για τις νέες εξελίξεις στο χώρο της εκπαίδευσης, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για πιο ειδικές περιπτώσεις παιδιών.
Το παιδί μπορεί πραγματικά να βαριέται στο νηπιαγωγείο, γιατί ίσως δεν κάνει τα ίδια πράγματα με τα άλλα παιδιά, πχ. χαρτοκοπτική ή ό,τι άλλο κάνουν τα παιδάκια σήμερα. Φαντάσου να πάει στο δημοτικό και να πανικοβληθεί με τις περισσότερες απαιτήσεις που θα έχουν εκεί. Θα σου έλεγα να πάρεις τη γιαγιά αγκαζέ και να επισκεφτείτε από κοινού την εκπαιδευτικό που σας πρότεινε την επαναφοίτηση. Εκεί θα πειστεί και η ίδια πως όλα γίνονται για το καλό της εγγονής της και μόνο. Αν δεν πιάσει αυτό, τότε πες στη μικρή ότι η γιαγιά είναι λιγάκι στενοχωρημένη αυτό τον καιρό, αλλά την αγαπάει πολύ, πολύ, βάλε και τη φαντασία σου να δουλέψει. Εσείς οι μητέρες ξέρω ότι είστε σε θέση να ξετρυπώσετε από παντού νεράιδες. Και, πού ξέρεις? Μπορεί να λυγίσει η γιαγιά στην πορεία. Φαντάζομαι πως όταν της χαμογελάσει η μικρή και πει γιαγιάκα, θα κατουρηθεί πάνω της..

αννα, μαλλον η γιαγια θυμαται τις παλιες εποχες οπου ηταν ψογος να επαναλαμβανει το παιδι καποια ταξη.. μη σου πω οτι ηταν τιμωρια κ οχι μεριμνα.
απο τη στιγμη ομως που εχεις μιλησει με τοσους ειδικους, μαλλον θα χεις πειστει οτι η επαναφοιτηση ειναι για το καλο της...
πως θα αντιμετωπισει τις αυξημενες απαιτησεις μιας μεγαλυτερης ταξης (ΚΑΙ βαθμιδας εκπαιδευσης)?
συμφωνω με την Ava,προσπαθησε να κανεις τη γιαγια να καταλαβει....
να καταλαβει τι χρειαζεται η μικρη κ ποσο εγωϊστικα φερεται η ιδια...
αν δεν το καταλαβει, ειναι δικη της ευθυνη, δεν ειναι δικη σου.
οσο για τη μικρη που θα στεναχωρηθει, κατανοητη η ανησυχια σου αλλα προηγειται να γινει γι αυτη ο,τι ειναι δυνατον καλυτερο που θα της διασφαλισει ομαλοτερη εξελιξη κ ενταξη στη μετεπειτα ζωη της με τις δραστηριοτητες που αυτο συνεπαγεται...
για την αντιμετωπιση, ξαναπαραπεμπτω στην Ava.

Η γιαγιά έχει προσβάλει πολλές φορές τις νηπιαγωγούς ότι "δεν ασχολούνται" με το παιδί, και κάθε απόπειρά μου να τη φέρω σε επαφή με ειδικούς σκοντάφτει στο κενό - δεν θέλει να της εξηγήσουν, θέλει μόνο να τους πείσει ότι για όσα έχει μείνει πίσω το παιδί, φταίει που δεν το προσέχουν. Μέχρι πέρισυ φταίγαμε οι γονείς που δεν "ασχολούμασταν" με το παιδί, τώρα τα βέλη της βρήκανε ως υπαίτιους τις νηπιαγωγούς.
Το παιδί κάνει τα πράγματα που κάνουν τα άλλα παιδάκια, αλλά δεν μπορεί να τα κάνει με τον τρόπο που τα κάνουν εκείνα - αυτό είναι το πρόβλημα εξάλλου.
Ευτυχώς, πρόσφατα το καμάρι μου απέκτησε την ικανότητα να μιλάει στο τηλέφωνο - όπως μιλάει τέλος πάντων - και όλο μου ζητάει να πάρω τη γιαγιά τηλέφωνο. Λες να σταματήσει να το σηκώνει; Θα δούμε μέχρι πού θα φτάσει το πείσμα...

Η γιαγιά προφανώς αρνείται να καταλάβει την ιδιαιτερότητα του παιδιού. Είναι πιο εύκολο γι' αυτήν να ρίχνει τις ευθύνες στις νηπιαγωγούς που "δεν προσέχουν το παιδί", στους γονείς "που δεν ασχολούνται όσο πρέπει". Είναι δικό της το θέμα. Είναι δυνατόν οι γονείς να θέλουν να βλάψουν το παιδί τους? Και τι συμφέρον έχουν οι νηπιαγωγοί να προτείνουν επαναφοίτηση? ʼρνηση είναι το θέμα της γιαγιάς και τίποτε άλλο.
Αν η γιαγιά δεν σηκώσει το τηλέφωνο, πες στη μικρή ότι βγήκε η γιαγιά για να της αγοράσει ένα ωραίο δώρο. Και πάρτε το εσείς. Θα ξοδευτείτε λιγάκι με αυτή την ιστορία, αλλά τι να κάνουμε. Όλα για να μη στενοχωρηθεί το παιδί.
Στο κάτω κάτω μητέρα σου είναι. Εξήγησέ της τους προβληματισμούς σου, πες της ότι δεν θέλεις να σε εκθέτει με προσβλητικές συμπεριφορές και βάλτην στη θέση της. Για το καλό του παιδιού σου.

ʼννα μου δεν είμαι γονιός απλώς κάτι τέτοιες απειλές τις έχω λάβει και εγώ απ' τη δική μου γιαγιά που μένει με τους γονείς μου και εμένα..
Θα σου δώσω ένα πρόσφατο παράδειγμα.. Όταν με το καλό έμαθα ότι πέρασα στο Τει Θεσσαλονίκης (πριν 3 χρόνια) και το είπα στους δικούς μου, η γιαγιά μου εκτός απ' το ότι κατέβασε μούτρα, σηκώθηκε και έφυγε απ' το σπίτι και πήγε στο χωριό για καμιά βδομάδα.. Δεν δεχόταν να μου μιλήσει στο τηλέφωνο και γενικά ήταν πολύ περίεργη κατάσταση..
Μετά όμως, καθότι δεν μπορούσε να μην μιλάει στην αγαπημένη της εγγονή που έχει και το όνομα της (βλ. εμένα :P ) γύρισε στο σπίτι με την προοπτική να με πείσει να ξαναδώσω..
Ήθελε να γίνω γιατρός ή δασκάλα!χαχα Αυτή ήταν νηπιαγωγός στο χωριό μου και δεν μπορούσε να δεχτεί ότι πέρασα σε Τει..
για να μην τα πολυλογώ, είμαι ακόμη εδώ Θεσσαλονίκη και σπουδάζω στο ΤΕΙ τεχνολογία τροφίμων!χαχα
ακόμη δεν το έχει πολυχονέψει και όταν την ρωτάνε τι σπουδάζω λέει "δεν ξέρω. Κάτι με τρόφιμα"..χαχα

Οπότε καλή μου μην σκέφτεσαι αυτά που λέει η γιαγιά.. Κάνε το καλύτερο για την κορούλα σου και θα δεις ότι σιγά σιγά θα ηρεμήσει.. Δεν νομίζω όι θα αντέξει παραπάνω από 1-2 βδομάδες μακριά απ' την εγγονούλα της, ειδικά αν την βλέπει κάθε μέρα αφού μένετε στην ίδια πολυκατοικία.. :)

Lolipop, σε ευχαριστώ για την απάντηση, δεν χρειάζεται να είσαι γονιός για να απαντήσεις σε θέματα που άπτονται σε υπερβολικές γιαγιάδες! Μάλλον το δικό σου το παράδειγμα είναι αρκετά σχετικό!
Από όσο μας δήλωσε, μόλις κάνουμε την επανεγγραφή, "γιαγιά bye-bye". Αφού σε δυο μέρες λήγει η προθεσμία, θα μάθω άμεσα τι σημαίνει αυτό στην πράξη!
Ava, μιλάμε για τη μητέρα μου. Όχι για κάποιο άτομο που μπορεί να της εξηγήσει κάποιος τους προβληματισμούς και τις απόψεις του. Δεν μπορώ να τη "βάλω στη θέση της", γιατί θεωρεί πως η δικιά της άποψη είναι η σωστή και όλες οι άλλες απλά λάθος. Είναι σαν να μιλώ σε τοίχο. Μου τη δίνει, αλλά προηγείται η δική μου οικογένεια πια.

Ξέρω ότι έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέμε. Αλλά η μητέρα σου είναι μητέρα. Θα μπορούσες να επικαλεστείς αυτή της την ιδιότητα και να της πεις πως όπως και η ίδια έκανε αυτό που νόμιζε καλύτερο για το δικό της παιδί, έτσι και εσύ κάνεις το καλύτερο για το δικό ΣΟΥ παιδί. Μπορεί να πει του παιδιού μου το παιδί κλπ, αλλά εσύ είσαι η μητέρα, εσύ έχεις την ευθύνη της μικρής σου, δικό σου το καρπούζι, δικό σου και το μαχαίρι.

Εγώ είχα πάει σχολείο 5,5 ετών, ως γεννημένη 20/3. Μου το χτύπησε αυτό, λέγοντας εσύ πήγες 5,5 χρονών και θέλεις η κόρη σου να πάει στα 7... Δεν μιλάμε για άτομο που μπορεί να κάνει λογικές συζητήσεις, μιλάμε για τη μάνα μου... Απλά με εκνευρίζει ώρες ώρες, αλλά ξέρω πως τελικά θα κάνει αυτό που θέλει και εγώ αυτό που πρέπει...

Τότε αναγκαστικά οι δρόμοι σας θα χωρίσουν για λίγο. Δε μπορούμε να τα έχουμε καλά με όλους και πάντα. Διαφωνίες υπάρχουν, πόσο μάλλον όταν εμπλέκονται άτομα λιγάκι δύσκολα. Κάτι μου λέει ότι φοβάσαι λιγάκι τη μανούλα και τις αντιδράσεις της. Εδώ, όμως, πρόκειται για κάτι πάνω από σένα, οπότε δεν έχεις και επιλογή.

Καλή μου ʼννα, πρέπει να φύγω. Δεν αγνοώ το θέμα σου, απλά η δύσκολή μου μέρα συνεχίζεται...
Νομίζω πως ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Όσο για το κόστος, είπαμε, δε μπορούμε να τα έχουμε όλα όπως τα θέλουμε. Και καλύτερα να θυμώσει τώρα η μητέρα σου, παρά στο μέλλον να θυμώσεις εσύ με τον ευατό σου. Να είσαι καλά!

Καλά να περάσεις Ava. Επικοινώνησα με συγγενικό της πρόσωπο μήπως μου δώσει κάποια ιδέα. Η μόνη λύση που σκεφτήκαμε, είναι την Πέμπτη που θα έρθει η σχολική σύμβουλος, να της προτείνουμε να έρθει να πει την άποψή της. Αν έρθει, καλώς - θα της δοθεί η ευκαιρία να ακούσει την άποψη των ειδικών. Αν δεν έρθει, που εκεί ποντάρω τα λεφτά μου, θα πρέπει να καταλάβω πως έχει αποφασίσει να κάνει διάλλειμα από τα καθήκοντα ως γιαγιά για λίγο διάστημα, και να την αφήσω στην ησυχία της.

Δεν πέρασα καλά, σε δουλειά ήμουν. Τώρα γύρισα. Η λύση που σκεφτήκατε είναι καλή και για έναν επιπλέον λόγο. ʼτομα δύσκολα και δεσποτικά έχουν ανάγκη να νιώθουν πως οι άλλοι χρειάζονται τη γνώμη τους. Κολακεύονται. Αν μπορείς, να προιδεάσεις λίγο τη σχολική σύμβουλο, ώστε να μην προσβληθεί από τις παρεμβάσεις της μητέρας σου στη δουλειά της. Για να δούμε τι θα γίνει. Πάντως δε νομίζω πως θέλει να κάνει διάλειμμα από τα καθήκοντά της ως γιαγιά, απλά πληγώνεται η υπερηφάνειά της, γιατί νομίζει ότι την προσπερνάτε, θίγεται ως άτομο και αρνείται να δει την πραγματικότητα. Δεν θα την αλλάξεις σε αυτή την ηλικία. Περιμένω νέα!

Η σχολική σύμβουλος είναι ενήμερη για τη γιαγια και τις απόψεις της, και αυτή είναι που πρότεινε να μιλήσουμε από κοντά την Πέμπτη. Δεν πρόκειται να προσβληθεί, αν και είναι γνώστης ότι η γιαγιά θα θελήσει να προσβάλει το νηπιαγωγείο ως βαθμίδα εκπαίδευσης.
Δεν μπορώ να μην την προσπεράσω στην συγκεκριμένη περίπτωση. Δεν μπορώ καν να προσπαθήσω να της δείξω την πραγματικότητα - μπροστά της είναι και αρνείται να τη δεχτεί. Τη γνώμη της , αν και δεν τη ζήτησα, μου την είπε. Την συζήτησα με τα άτομα τα κατάλληλα και μου είπαν την επιστημονική άποψη. Τη συζήτησα με γονείς ανάλογων παιδιών και μου είπαν την εμπειρία τους. Δεν βρέθηκε ούτε ένας να μου πει πως το δημοτικό είναι σωστή λύση, ενώ όλοι μου τόνισαν πόσο εγκληματικό θα είναι αν αναγκάσω το παιδί να υποστεί κάτι για το οποίο δεν είναι έτοιμο. Η μικρή μου λέει "το μεγάλο σχολείο είναι δύσκολο, θα ξαναπάω στο νηπιαγωγείο", δεν την ακούω να θέλει να ακολουθήσει τις φίλες της στο "μεγάλο σχολείο".
Τα νέα, μόλις της πω για την Πέμπτη - αν και όταν της το είπε ο άντρας μου, του επανέλαβε το γνωστό "γράψτε την στο νηπιαγωγείο και γιαγιά μπάι-μπάι"...

Αφουγκράσου τις ανάγκες του παιδιού σου, γιατί αυτό έχει σημασία και μόνο. Αν είναι τα πράγματα να πάρουν άσχημη τροπή, τότε ναι, γιαγιά bye- bye. Αυτή θα χάσει.