Διακυμάνσεις ψυχολογίας & βάρους..

Καλημέρα και απο εμένα !
Μετά απο απουσία διάρκειας περίπου 3 μηνών αποφάσισα να ξαναγράψω..
Νιώθω ενα τεράστιο κενό μέσα μου,προβληματίζομαι για τη ζωή μου,δεν ξέρω τί θέλω γενικότερα¨..
Περνάω διαστήματα κατα τα οποία νιώθω καλά,περνάω καλά,προσέχω τον εαυτό μου,διατηρούμαι στα κιλά που θέλω και διαστήματα κατα τα οποια με πιανει μια απαισιοδοξια,αρνητισμός κανω υπερφαγικα-χωρις εμετους- κλεινομαι στον εαυτο μου,δεν εχω ορεξη να βγω με συνεπεια να παιρνω κιλα και να ξενερωνω ακομα πιο πολυ!
ο γνωστος φαυλος κυκλος..
Εδω κι ενα μηνα διανύω τη..δευτερη φαση..
εχω παρει 4 κιλα-ημουν 53-κ δεν εχω τη διαθεση να κανω τιποτα γιαυτο παρολο ποθ με ενοχλει..
φοβάμαι μην ξεφυγω παλι οπως και περυσι οπου ξαφνικα με ενα κλικ χαλασα διατροφη,σταματησα τη γυμναστικη και εφτασα τα 65 κιλα..
ξερω τι να κανω και πως να τα χασω,απλώς με εχει κουρασει αυτη η εναλλαγη.
αναζηταω μια ισορροπια και δεν ξερω πως να τη βρω..
εχω επισκεφτει ψυχιατρο 3 φορες αλλα δεν ξαναπηγα..δεν του ανεφερα καν τα επεισοδια υπερφαγιας..
χρειαζομαι υποστήριξη και νιώθω πως απο εσας μπορώ να την εχω
συγνωμη που τα γραφω μπερδεμενα αλλα ετσι μπερδεμενα τα εχω και στο κεφαλι μου..

Καλησπέρα Ειρήνη,καλώς ήρθες και πάλι!
Γλυκιά μου,τα υπερφαγικά επεισόδια δεν ξεπερνιούνται από τη μία στιγμή στην άλλη δυστυχώς, και φαίνεται πως το ζεις και η ίδια αυτό.Το φαγητό ''κουκουλώνει'' πολλά κενά που υπάρχουν στη ζωή μας,και αν δε λυθούν πρώτα αυτά,δεν θα ξεφύγουμε ποτέ από το γνωστό φαύλο κύκλο.Ούτε οι προβληματισμοί για τη ζωή σου,ούτε οι ανασφάλειες ούτε τίποτα δεν ξεπερνιέται με την τροφή.Απλά ξεχνιέται για λίγο και έπειτα επανέρχεται ίσως και πιο έντονα.Ξέρω ότι όλα αυτά τα γνωρίζεις και η ίδια.Η δύναμη που είχες κάποτε δεν έχει χαθεί. Απλά πρέπει να αποβάλεις τον αρνητισμό που έχεις για τα πάντα,να επικεντρωθείς κάπου αλλού και όχι στα κιλά που έβαλες και πρέπει να χασεις,να βγεις και να περάσεις καλά με τους φίλους σου...Και σιγά σιγά θα βρεις και πάλι τη δύναμη να διορθώσεις αυτά που σε΄ενοχλούν. Ξέρω ότι δεν είναι εύκολο,ότι το μυαλό σου γυρίζει συνεχώς σε αυτό το θέμα.Όμως είμαι σίγουρη ότι όταν και πάλι νιώσεις δυνατή θα τα καταφέρεις!
Δυστυχώς δεν είμαι πολύ καλή στα λόγια,πόσο μάλλον από εδώ...Ελπίζω τουλάχιστον να είσαι καλύτερα!
:bisou:

Cherie μου σ ευχαριστω που μπηκες στον κοπο να μου απαντησεις:starhit:
εχεις δικιο σε οτι ειπες ..τα ξερω και τα σκεφτομαι..
πρεπει να παω σε ψυχολογο ξανα να βρω καποιον που να μου ταιριαζει κ να μην ντρεπομαι να του μιλησω
θα ηθελα να μπορουσα να ξεπερασω αυτη τη ντροπη κ να μιλησω στη μητερα μου και στις κολλητες μου σχετικα με τα υπερφαγικα που παθαινω..ομως δεν μου βγαινει..νιωθω εγκλωβισμενη
καθε μερα που ξυπναω λεω οκ οτι εγινε εγινε δεν αλλαζει απο σημερα θα λειτουργω διαφορετικα..και καθε βραδυ η ιδια ιστορια..
σα να τιμωρω τον εαυτο μου σκοπιμα για κατι το οποιο δε γνωριζω..??!!!
σορυ μακρυγορησα παλι!
αποτι βλεπω στο τικερακι σου τα εχεισ καταφερει μια χαρα κ πλησιαζεις στο στοχο σου..καλη επιτυχια σου λοιπον :starhit:

"σα να τιμωρω τον εαυτο μου σκοπιμα για κατι το οποιο δε γνωριζω..??!!!"

χμμ φράση κλειδί!:eureka:

Μήπως απλά τιμωρείς τον εαυτό σου λόγω των πολύ αυστηρών κανόνων που έχεις θέσει αναφορικά με τη διατροφή σου;
Και εφ' όσον αδυνατείς να ανταπεξέλθεις σε αυτούς αυτοτιμωρείσαι με υπερφαγικά επεισόδια... Ξέρεις οι άνθρωποι είμαστε περίεργα πλάσματα, όταν θέτουμε συνεχώς κανόνες και μάλιστα αυστηρούς στον εαυτό μας.. εν τέλει ενδίδουμε! Όπως μια μητέρα λέει στο παιδί: "Απογορευεται να φας γλυκό!" και στο παιδί καρφιτσώνεται τόσο έντονα η ιδέα αυτή στο μυαλό του, που και να μη θέλει γλυκό τελικά ψάχνει εναγωνίως να βρει...