Θέλω την βοήθεια σας για την κοπέλα μου

Γεια σας,ονομάζομαι Μιχάλης και είμαι απο Θεσσαλονίκη.
Δεν είμαι βουλιμικός αλλά είναι η κοπέλα μου από την εφηβεία της περίπου,τώρα είναι 25 αλλα κάνει εμετούς απο τα 15.

Ενώ το έχει παραδεχτεί το πρόβλημα,ενώ πάει σε ψυχολόγο,και εμείς οι δικοί της άνθρωποι το παλεύουμε και την στηρίζουμε,εγώ ανησυχώ γιατί είμαστε κοντά 4 χρόνια και δεν έχει σταματήσει.

Φοβάμαι γιαυτήν,εγώ το έμαθα τα τελευταία 3 χρόνια.

Έχω μερικές απορίες,οι βουλιμικοί άνθρωποι κρύβονται και έχουν ενοχικές σκέψεις,έχω σκεφτεί κάποια στιγμή να την παρακολουθήσω και να την πιάσω στα πράσα όταν θα κάνει εμετό,να την κάνω να με δει ότι θα την δω.

θα έχει κάποιο αποτέλεσμα?Προσπάθησα να την κάνω να με παίρνει τηλ να μου πει ίσως ότι ώρα και να της έρθει να κάνει εμετό να με ειδοποιεί,αλλά δεν το κάνει,δεν θέλει λέει ότι κανείς βουλιμικός δεν το κάνει,είναι κάτι που είναι πάνω από τις δυνάμεις τις να κάνει.

Τα έχω πάρει με την βουλιμία της,την νιώθω σαν εχθρό μου,αλλά νιώθω ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να την θεραπεύσω και αισθάνομαι αδύνατος,τι άλλες μέθοδοι υπάρχουν που έχετε δοκιμάσει σε δικούς σας ανθρώπους?

Εγώ μάλλον το επόμενο εξάμηνο θα λείπω για δουλειά εκτός θεσσαλονίκης και φοβάμαι να την αφήσω μόνη γιατί ξέρω ότι στην κάθε στενοχώρια της ή σε κάθε τι στραβό θα ορμήξει στον εμετό.

Κατα τα άλλα είναι ένα πανέμορφο κορίτσι με σημαντικές προσωπικές επιτυχίες σε σπουδές και στην δουλειά της και θεωρητικά δεν θα έπρεπε να αισθάνεται άσχημα με τον εαυτό της.

Υπάρχει περίπτωση να κάνω έναν βουλιμικό άνθρωπο να με εμπιστευτεί σε αυτόν τον τομέα και όταν είναι να ξεράσει να με πάρει τηλέφωνο ή έστω να με ειδοποιεί όταν είναι να το κάνει?Γίνεται?
Η αγάπη και το προσωπικό ενδιαφέρον μπορεί να νικήσει την βουλιμία?

Μιχάλης

Γειά σου,Μιχάλη!
Δεν έχω υπάρξει βουλιμική για να μοιραστώ μαζί σου συμπεριφορές,αισθήματα κι ανάγκες,
που ενδεχομένως θα σε βοηθούσαν να καταλάβεις καλύτερα και τα αντίστοιχα της κοπέλας σου.
Είμαι σίγουρη όμως πως θα σπεύσουν να σου απαντήσουν μέλη μας,που δυστυχώς ταλαιπωρούνται
ή ταλαιπωρήθηκαν κι αυτά.Ούσα εκτός-όσο σε διαβάζω-σκέφτομαι πόσο τυχερή είναι η κοπέλα σου
που σε έχει δίπλα της(είμαι σίγουρη πως αντίστοιχα τυχερός θα νιώθεις κι εσύ)και πως πέρα από αυτό
(να την αγαπάς και να της συμπαρίστασαι όπως ήδη κάνεις)δε νομίζω πως υπάρχει κάτι άλλο που περνά
από το χέρι σου.Στηρίζω πολύ τις ελπίδες μου στον ψυχολόγο,που την παρακολουθεί.Είναι ειδικευμένος
σε διατροφικές διαταραχές;Την παρακολουθεί 4 χρόνια ή πρόσφατα ξεκίνησαν συνεδρίες;Δεν κατάλαβα...
Πιο σημαντικό απ'όλα:η κοπέλα σου δείχνει να θέλει πραγματικά ν'απαλλαγεί από τη βουλιμία;Να κατανοήσει
τον εαυτό της και τις ανάγκες του ή πήγε για χάρη σας,για να ηρεμήσετε εσείς και δουλειά ουσιαστική δεν κάνει;

Ψυχολόγους γενικά παρακολουθεί περισσότερα χρόνια από ότι με ξέρει εμένα,η συγκεκριμένη νομίζω ότι ειδικεύεται σε διατροφικές διαταραχές.

Η ίδια ενώ όμως θέλει να το ξεπεράσει και το έχει παραδεχτεί ότι το παλεύει πάντα κάτι γίνεται και είναι εκεί,με το να κάνει εμετό,πιστεύεις ότι είναι μάταιο εγώ να πιέζω να την κάνω να με εμπιστευτεί και να το κάνει?

Φοβάμαι για την υγεία της,μην πάθει κάτι πολύ κακό,λένε ότι η βουλιμία οδηγεί ορισμένους στον θάνατο.

Δείχνει να θέλει πάντως να το ξεπεράσει,έχω λόγο να της ζητάω να μου δίνει αναφορά κάθε πότε κάνει εμετό?Δυστυχώς πολλές φορές καταλαβαίνω που κάνει,είναι υγειής μια σχέση μεταξύ ενός βουλιμικού και ενός όχι?Μήπως υπάρχουν προβλήματα που θα προκύψουν?Μήπως θα έπρεπε να πάω να βρω και εγώ έναν ειδικό να μου πει πως να της φέρομαι?

Μιχάλη μου κατ' αρχην είσαι γλυκύτατος και είμαι σίγουρη οτί η κοπέλα σου είναι πολύ τυχερή που της συμπαραστέκεσαι.

Δυστηχώς επέλεξα (ή με επέλεξε;) να κουβαλήσω και εγώ αυτό το βαρύ φορτίο, της διατροφικής διαταραχής και συγκεκριμένα της βουλιμίας. Έχω εμπιστευτεί σε δικούς μου ανθρώπους το πρόβλημα μου αλλά λόγω άγνοιας κυρίως αδυνατούν να βοηθήσουν.

Θέλω να τονίσω ότι κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και ας βρίσκεται κάτω από το ίδιο "πέπλο", αυτό της διατροφικής διαταραχής. Και δικοί μου καλοπροαίρετοι φίλοι, αλλά και το πρώην αγόρι μου μου ζήτησαν ακριβώς το ίδιο: να τους παίρνω τηλέφωνο κάθε φορά που νιώθω ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένα βουλιμικό επεισόδιο. Δεν το έκανα ποτέ. Όχι γιατί δεν ήθελα αλλά γιατί δεν μπορούσα, ίσως να μην προσπάθησα πολύ αλλά είναι γεγονός οτί κάθε φορά που σε πιάνει "κρίση" χάνεις κάθε έλεγχο, κάθε λογική ακόμα και τη συνείδηση σου... τρως για να φας. Και μετά οι τύψεις είναι ασυναγώνιστες..σκέφτεσαι τις θερμίδες που κουβαλάει το σώμα σου, οι οποίες λανθασμένα θεωρείς ότι θα αποθηκευτούν στο σώμα σου ως λίπος και καταλήγεις αγκαλιά με τη λεκάνη της τουαλέτας. Τέτοια περιστατικά, τουλάχιστον για 'μενα λαμβάνουν χώρα συνήθως όταν είμαι μόνη μου και κρυφά από όλους. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα με δει κάποιος να τρώω έτσι. Όποτε την περίοδο που συγκατοικούσα με το αγόρι τα βουλιμικά επεισόδια μειώνονταν κυρίως λόγω της φυσικής τους παρουσίας.

Το κλειδί βρίσκεται μέσα στην κοπέλα σου, από τη δική της πίστη εξαρτάται η λύση του προβλήματος. Είναι πολύ δύσκολη μάχη, να τονίσω. Και αν το προσπαθεί συστηματικά να είσαι δίπλα της, να εκδηλώνεις το ενδιαφέρον σου, να της δείχνεις την αγάπη σου, να την ακούς. Κάθε μέρα να της θυμίζεις πόσο όμορφη είναι. Και να την κάνεις να ξεχνάει, μερικές φορές η λήθη αποτελεί καταφύγιο.

Γεια σου, Μιχάλη. Είναι προς τιμήν σου που ζητάς τη βοήθεια για την κοπέλα σου.
Η αλήθεια είναι ότι θα μου φαινόταν αδιανόητο το αγόρι μου να το ήξερε όταν ήμουν στη φάση με τους εμετούς. Είναι τόσο δύσκολο να εμπιστευθεις κάποιον. Θες να το περνάς όλο αυτό μόνη σου, τη μια στιγμη να το ευχαριστιεσαι κ την άλλη να σε διαλύει. Θεωρώ τεράστια πίεση για έναν βουλιμικό να έχει έλεγχο από κάποιον άλλον, ή κάποιος να του ζητάει αναφορά. Θα ήμουν ικανή να έκανα περα με κάθε τροπο οποιονδηποτε με εμποδιζε να κανω εμετο τη στιγμη που το θελω, θα ενιωθα μεγαλο θυμό γι αυτον. Το κλειδι δεν ειναι να ζητησεις αναφορα για τους εμετους, ουτε η συζητηση πανω σε αυτο το θεμα. Το σημαντικοτερο ειναι να καταλαβεις κι εσυ και περισσοτερο αυτη, για ποιο λογο το κανει. Οπως ειπαν τα κοριτσια παραπανω, καν την να αισθανεται ομορφα, σπρωξτη να γεμιζει τη ζωη της και να τη χαιρεται...μιλα μαζι της για το θυμο, τη στεναχωρια της, προσπαθησε να την οδηγησεις σε λύσεις. Ειναι κάτι που προφανως θα προσπαθει να κανει κ ο ψυχολογος, ισως αυτο λειτουργησει μαζί σου, αφου μας λες οτι δεν έχει γινει τιποτα τοσα χρονια που τους επισκεπτεται. Και τελος, θα μπορουσες να επισκεφτεις κι εσυ τον δικο της ψυχολογο, να τον ρωτησεις τι να κανεις, πως να φερθεις, πως να βοηθησεις. Εκεινός θα είναι ο καταλληλος να σου πει.

Καλημερα Μιχάλη και εγω δυστυχος ειμαι και αγωνιζομαι να ξεπερασω την βουλιμια...τα τελευταια 7-8 χρονια το παλευα μονη μου...μεχρι που εμπιστευτηκα τον δικο μου ανθρωπο κανενα αλλο ουτε οικογενεια ουτε φιλους... πάντα ήξερα το προβλημα αυτό...απλα δεν είχα που να το πω...και μαζι με το ατομο αυτο το παλευουμε μαζι. το μίλαμε συνεχως το θεμα όποτε εχω ανασφαλειες σε αυτη μιλαω αυτη με ακουει ...ειναι παρα πολυ δυσκολος αγωνας ..φυσικα πηγαινω ψυχολογο μεχρι τωρα μια φορα αυριο θα ειναι η 2η αλλα πιστεψε με θελω να γίνω καλα μονο και μονο γιατι εχω ενα ατομο που με αγαπα πολυ και δεν θελω να το χασω! απλα θελει δύναμη και απλα καθε βουλιμικο ατομο να καταλαβει το προβλημα..αν δεν το καταλαβει απλα δεν μπορει να βοηθηθει με το ετσι θελω...