Συζώ με μια κοπέλα που έχει διαγνωστεί πως πάσχει από μεταιχμιακή διαταραχή προσωπικότητας. Τις τελευταίες μέρες έχει έντονες κρίσεις πανικού και νιώθω πολύ χάλια που δεν μπορώ να της προσφέρω βοήθεια.. Οι κρίσεις παρουσιάζονται ξαφνικά και διαρκούν για ώρες. Δεν μπορεί να κοιμηθεί και είναι συνέχεια με κατάθλιψη. Όταν προσπαθώ να πω κάτι πάντα το λέω λάθος ή σε λάθος στιγμή.. Δεν ξέρω πως να συμπεριφερθώ και τι να πω για να νιώσει πως την καταλαβαίνω και να την κάνω να αισθανθεί τουλάχιστον λίγο καλύτερα.. Με σκοτώνει που την βλέπω έτσι.. Κάποιες φορές όταν την πέρνω αγκαλιά ηρεμεί αλλά κάποιες φορές θέλει να μένει μόνη της. Κάθομαι δίπλα της χωρίς να μπορώ να προσφέρω την παραμικρή βοήθεια. Σας παρακαλώ βοηθήστε με να της δώσω ένα χέρι βοηθείας να βρώ τουλάχιστον ένα τρόπο να μην μένω απ' έξω. Δε θέλω να το περνάει μόνη της.. Θέλω να βοηθήσω αλλά φαίνεται πως δεν κάνω τίποτα ουσιαστικό.. Όταν κάθομαι και την βλέπω να σπαρταράει από τις κρίσεις ματώνει η ψυχή μου.. Παίρνει φαρμακευτική αγωγή και παρακολουθείται από ψυχίατρο εδώ και λίγο καιρό. Μήπως το ότι παρακολουθείται από ψυχίατρο να βγαίνουν όλες οι φοβίες στην επιφάνεια? Δεν ξέρω τι να σκεφτώ..
Οποιαδήποτε συμβουλή μου δώσετε θα είναι ένα βήμα για να μην είναι αδρανής στην κατάσταση αυτή.....