εσυ τι λες?

Εχω νευριασει. τοσο καιρο αδυνατη,ενω τρωω για ανθρωπο 100 κιλων. νευριασα. σαμπως το απολαμβανω? χοντρη νιωθω, δεν ξερω να υποκρινομαι στον ιδιο μου τον εαυτο.

και λεω τωρα γω, ουτως η αλλως παιιρνω κανα κιλο τελευταια, οσο και αν κανω βουλιμικα.

σκεφτομαι να τρωω οσο μου ρχεται κ να μη με νιαζει.να παχυνω να ησυχασω.μπας και καταλαβω τι αντικτυπο εχει πανω μου αυτο που κανω,μπας και απ το σοκ καταλαβω οτι πρεπει να σταματησω να τρωω σα ζωο.

τι ψηφιζεις? να το κανω?

η μετα θα πεσω σε καταθλιψη αν δω οτι χοντρυνα και θα υποκυψω ακομη χειροτερα?

Φυσικά και όχι.....αν αφήσεις τν εαυτό σου....τότε έρχεται η κατρακύλα. Όχι πανικός, όχι άγχος και όχι απαισιόδοξες σκέψεις.....στα λέω εγώ που χτες, έπειτα από συνεχόμενα βουλιμικά επεισόδια, ένιωθα ένα βήμα πριν το φουντάρισμα!!!!! Δε κάνω πλάκα, πολλές φορές και έπειτα από αμέτρητους εμετούς, σκέφτομαι τα χειρότερα.......νιώθω χοντρή, προβληματική και δυστυχισμένη! Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην του αρέσει το φαγητό......αλλά μέσα σε κάποια φυσιολογικά όρια.....προσπάθησε να θέσεις αυτά τα όρια......ωραία στα έγραψα, αλλά τα λέω για να τα ακούω και εγώ....:P

maraki065..το πρωτο βήμα είναι να σταματήσεις τους εμετούς και τη χρήση καθαρτικών .ότι τρως μένει μέσα σου

.. μετά να προσπαθησεις να τρως λιγο και συχνα γευματα..έτσι ώστε να διατηρησεις τα επιπεδα της γλυκόζης στο αιμα σε σταθερα επίπεδα..(ριξε μια ματια στα τρίωρα & τριάδες γευματων)

εγω έτσι σταματησα τα καθημερινα βουλιμικά επεισοδια.. ειναι δυσκολο..ακομα το παλευω αλλα δεν ειμαι στην ιδια κατασταση όπως πριν..

προσπαθησε το μόνη σου στην αρχη..αλλα αμα δεν μπορεις τοτε η γνωμη μου ειναι να επισκεφτείς εναν ειδικο..
ελπιζω να βοηθησα λιγο! καλη τύχη να εχεις

Δεν έχω ιδία άποψη αλλά μου φαίνεται τραγικό να αφεθείς...Νομίζω πως πρέπει να παλέψεις να βελτιώσεις την επικρατούσα κατάσταση, ασχέτως αν αυτή από άποψη κιλών δεν είναι τραγική. Έχει αντίκτυπο στην ψυχολογία σου και πιθανώς μελλοντικά στην υγεία σου. Δεν είναι μόνο τα κιλά το θέμα. Πρέπει να φροντίσεις λίγο διαφορετικά τον εαυτό σου νομίζω...