Εκέι που ποτε δεν το περιμενα...
Kαλησπέρα σε όλους!
Διατροφικές Διαταραχές.. Ένας όρος που μου φαινότανε ξένος..Νά όμως που και σε μένα μου χτύπησε τη πόρτα.. Αλλά δεν θα αρχίσω με το πρόβλημα μου κατευθείαν.
Πάντα ήμουνα ένα παίδι που του άρεσε το "καλό" φαγητό. Όταν λέω καλό δεν εννοώ σαλάτες- φρούτα ! Εννοώ το κρέας-αλλάντικα-τυριά(με ιδιαίτερη προτιμηση στη γκούντα)-πίτσες-κρέμες(πφφ δεν θα συνεχίσω γιατι μου άνοιξε η όρεξη) γενίκα όλα τα παχυντικά και μαζι μεσα τα snak απο το περιπτερο. Δεν έτρωγα σαλάτες, δεν μου αρεσε το γάλα, τα φρούτα.. Αλλά δεν ημουνα παχιά,ειχα κανονικό βαρος, γενικά δεν με πολυ ένοιαζε κιολας.
'Oλα κυλουσαν ήρεμα μεχρι που έφτασα 17 χρονών. Εκείνο το καλοκαίρι άλλαξα τελείως. Δούλευα σε ένα εστιατόριο και δεν είχα χρονο για τίποτα. Τώρα που το σκεφτομαι απορώ πως ζουσα. Δέν ετρωγα τίποτα όλη μέρα, και δουλευα νον στοπ 10ωρα και 13ωρα. Δέν το έκανα για λόγους εμφανίσης αλλά πραγματικά ξεχουσα να φάω. Θυμάμαι δεν ειχα δυναμη, κουραζόμουνα, υπήρχανε στιγμές που ήμουνα έτοιμη να πέσω κάτω. Εκείνο το καλοκαίρι έχασα πολλά κιλα..
Τον χειμώνα στα 18 μου λοιπον. ʼρχισα να τρωω κανονικά. όπως παλια δηλαδή αλλά καθώς πάχαινα δεν μου αρεσε.. ʼρχισα να κοιτάω τον εαυτό μου στο καθρεφτη. Ειχα πρόβλημα με τα πόδια μου και με την περιφερεια μου. Με θεωρουσα χοντρη αλλά δεν έκανα κάτι γι'αυτο.
'Αργοτερα (ως φοιτητρια στο εξωτερικο) Στη βόρεια ευρωπη η διατροφη ειναι τελειως διαφορετική απο την Ελλάδα, χωρις ποικιλία. Φούλ στο κρέας και την πατάτα όπως λέω! Αλλά εγω δεν άλλαξα μόνο τη διατροφή μου, αλλάξα γενικά το τρόπο ζωής μου. Καθιστικη ζωη γεμάτη με σνάκ και συνοδευομενη απο κακη ψυχολογια. Από εκέι που ήμουνα ένα ατομο γεμάτο ζωντάνια και ονειρα για τη ζωή, δεν ειχα τίποτα.. Μου ελειπαν ολοι, η οικογενεια μου, οι φίλοι μου, το αγόρι μου! Γενικα ητανε δυσκολα. Αλλά δεν ετρωγα πολύ γενικα, απλά εκανα καθιστικη ζωη και έτσι λιγο-λιγο έπερνα κιλα. Όταν ήταν να γυρίσω στην Ελλάδα (για χριστουγεννα) δεν ήθελα να καταλάβει κανενας οτι παχυνα. Μια φίλη μου απο τη σχολή μου συστησε κατι χαπιά για αδυνατισμα. Τα πηρα και έχασα....
Αλλά κατευθειαν να ξαναπηρα μολις γυρισα, και διπλά. Εξαιτιας της κακης ψυχολογιας μου βρηκα την παρηγορια στο φαγητο.. Έτρωγα πάρα πολυ!!! Μεγάλες ποσοτητες και πιο πολυ το βραδυ!! Ητανε κατι που με ευχαριστουσε, με έκανε να ξεχνάω τα προβληματά μου..Ο καιρός περνουσε και εγώ εβαζα κιλά. Αργότερα γνωρισα καποια άτομα με τα οποια ξεκίνησα να βγαίνω. Εκει ξεσάλωσα. Εβγαινα καθε βραδυ, δεν πηγαινα ποτε σπιτι. Δέν έτρωγα τιποτα όλη μερα γιατι πολυ απλα δεν με ένοιαζε... Αλλά υπηρχαν στιγμές που δεν άντεχα και τα βραδυα μετα το ξενηχτι οταν γυρνουσα στο σπιτι, άνοιγα το ψυγειο και έτρωγα σαν τρελη.. οτι είχε μέσα! Δέν με ένοιαζε τι και πως θα το φαω αρκει να το φάω. Κατάπινα ολόκληρα κομματια.. Μερικές φορες δεν τα μασουσα καν.. Με αυτο τον τρόπο έφτανα σε σημειο να μην μπορω να πάρω ανάσα και επεφτα όπως ημουνα για υπνο...
Οταν γυρισα για καλοκαιρι καταλαβα οτι ειχα πάρει αρκετα κιλά.. Αλλά τα έχασα.. Ημουνα χαρουμενη..
Οταν γυρισα ορκιστηκα να μην τα ξαναπάρω πάλι... Τελος ειπα! Αλλά τότε αρχισα τις διαιτες. Υποθερμικες διαιτες. Έφτανα στο σημειο να μην έτρωγα τιποτα όλη μέρα και ενιωθα οτι ειχα καταφέρει κατι, ημουνα υπερήφανη για τον εαυτό μου!.. πεινούσα πολυ. Έβλεπα ότι έχανα αλλά ηθελα και άλλο,αλλα υπηρχαν στιγμες που δεν άντεχα, ανοιγα το ψυγειο, ντουλαπια, ακομα και τα φαγητα της συγκατοικου μου έτρωγα,έτρωγα χωρις σταματημο, χωρις να μπορω να κάνω κάτι γι'αυτο, ένιωθα χάλια, αδυναμη, μισούσα τον εαυτό μου.Και εκεί πάνω στη δύσκολη στιγμη της ζωης μου γνώρισα
Κατάλαβα οτι όλο αυτο ητανε ένα λάθος και ξεκινησα να τρωω. Αλλά οταν λέω για φαγητο το ΕΝΝΟΩ!!.. ετρωγα μεγαλες ποσοτητες φαγητου και με συνδιασμο τη καθιστικη ζωη πηρα 15 κιλα μεσα σε λιγοτερο απο 2 μηνες.. για μενα ητανε ενα μεγαλο σοκ. Αλλά δεν μπορουσα να κάνω κάτι γ αυτο. Προσπαθουσα να μειωσω τη ποσότητα αλλά τιποτα άνχωνομουνα και έτρωγα περισσότερο. Ντρεπόμουνα να φάω μπροστά σε άλλους, απομονώθηκα απο όλους και απο όλα, και η μόνη παρηγορια μου ήτανε το φαγητο.
Όταν με το καλό ξαναγυρισα ελλάδα για τη μαμα μου ητανε ένα μεγάλο σοοοκ! όταν με ειδε! και με τη βοηθεια της μεσα σε 2 μηνες έχασα 10 κιλα! χωρις διαιτολογο! μονο με σωστη διατροφη και ασκηση! Ημουνα καλά με τον εαυτο μου!!
Εφτασε ο καιρος όμως που έπρεπε να γυρισω στις σπουδες μου. Δέν ηθελα, φοβομουνα, να μη κάνω τα ιδια λάθη.. Αλλά πηρα την απόφαση να μην ξανακυλησω ! Εφοδιαστηκα με ελιες! ελαιολαδο και γενικα τετοιες τροφες. Στην αρχη όλα πηγαιναν καλα αλλά μετα δεν ξέρω, η εμμονη μου με τα κιλά μεγάλωνε. Κοιτουσα στο καθρευτη και εβλεπα μια "Χοντρη" έκλαιγα, δεν έβγαινα έξω! μετρουσα τις θερμιδες, ακόμα και απο τη μια πιπερια που θα έτρωγα! Περνούσα ώρες ολόκληρες μπροστα απο τον καθρεφτη κοιτωντας τις ατελειες μου! Ωρες ατελειωτες στο ιντερνετ ψαχνωντας 'μαγικες' διαιτες και χαπια! Αλλά τιποτα ! Θεωρουσα οτι έπερνα κιλά! Οτι γυρνουσα στα κιλα που ημουνα παλιά! Εκει αρχισε ο εφιαλτης μου.. Ενω εγω ποτε δεν ειχα εθισμο στη σοκολάτα. ʼρχισα να την αποζητω! Έτρωγα ότι γλυκο εβρικα μπροστά μου! Αγοραζα γλυκα να ικανοποιησω τη επιθυμια μου για και μετα ενω δεν άντεχα άλλο πηγαινα στη τουαλέτα. Στην αρχη δεν μπορουσα να τα βγάλω και αυτο με εφερνε σε πολυ δυσκολη θέση.. Αργοτερα όμως μου έγινε μια συνηθεια.. Προκαλούσα εμετο εως και 5 φορες την ημέρα. ʼρχιζα να ειμαι αδυναμη, να μην μπορω να περπατησω πάνω απο 10 λεπτα! να ζαλιζομαι! Υπέφερα πραγματικα! Συνέχεια αρρωσταινα! Ωσπου μια μερα καθως έκανα εμετο ειδα αιμα.. Εκει τρομοκρατηθηκα... Δεν ηξερα τι επρεπε να κάνω.. Επισκεφτηκα τη ψυχολογο στη σχολη. Της μίλησα.. ʼρχισα να κλαιω πραγματικα! δεν ηξερα γιατι.. Μετα όμως τη συνατηση ένιωσα άλλος ανθρωπος.. ΕΙΧΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ! Πηρα τηλέφωνο τη μητερα μου και της μιλησα! Της τα ειπα όλα! Ένιωσα πολυ καλα! Τωρα έχω αρχισει διατροφή!! οχι διαιτα! 5 με 6 γευματα την ημέρα και γυμναστηριο 3 με 4 φορες την ευδομαδα! Νιωθω πιο καλά από ποτε!!
Δέν θα πώ ψέματα με πιανει ακόμα η επιθυμια σε στιγμες αδυναμιες για υπερκατανάλωση φαγητου και ιδιαιτερα γλυκων αλλά τωρα πια εγώ έχω τον έλενχο.
