Ανορεξια και αντιληψη αυτης

Τελικα ειναι δυσκολο να πω τι ακριβως συνεβη. Φοβαμαι να τα αποτυπωσω εδω ολα. Γραφω σβηνω ξανα και ξανα.. Θελω να μιλησω πλαγιως, δεν μου ειναι ευκολο. Πιο πολυ με ενδιαφερει να βοηθησω παρα να βοηθηθω για καποιο λογο.
Πως βιωνω εγω λοιπον την ανορεξια, τι ψεμματα μου λεει και πως στα κομματια εγινε απο αγνωστη η καλυτερη μου φιλη.
Ποτε δεν υπηρχε θεμα με το σωμα μου, δεν μπορουσα καν να διανοηθω οτι θα υπαρξει. Δε θελω να πω αριθμους γιατι απλα δεν εχει καμμια απολυτως σημασια. Επισης αν το κανω θα ειμαι τοσο μα τοσο περιεργη να δω τις αντιδρασεις σας..Με θεωρειτε χοντρη?φυσιολογικη?αδυνατη ?αρρωστη?πως ειμαι?ποια ειμαι? Χανεται αυτοματα ολη η ουσια. Η ανορεξια περα απο πληρης ελεγχος ειναι και ενα πολυ ισχυρο οπλο να τραβηξεις την προσοχη.
Δεν ειναι απλα διαστρευλωμενη αυτοεικονα, ειναι κατι παραπανω. Τουλαχιστον σε εμενα ειναι γνωστο πως ειμαι αδυνατη αλλα πεθαινω στην ιδεα οτι μπορει να παχυνω. Ο τυπος της δικης μου ανορεξιας ειναι αυτος που απλα πεθαινω απο την πεινα.. Δεν εχω κανει ποτε μου εμετο εσκεμμενα και ελπιζω να μην φτασω ποτε σε αυτο το σημειο. Δεν εχω καμμια βουλιμικη κριση. Ειναι ολα θεμα αυτοπειθαρχιας λεω. Θες αυτο? Να το προσφερεις τοτε ΑΛΛΑ εσυ ΔΕΝ θα το φας. Οι τυψεις γινονται μεγαλυτερες απο την πεινα..και αρχιζεις και χανεις και λες ελα αλλο λιγο,λιγο ακομη.. Γινεται εμμονη. Γινεται τροπος ζωης. Τοσες φορες ξενδιαντροπα εχω κοιταξει τις θερμιδες απο τις φρυγανιες στο super market και διπλα μου ανθρωποι να με κοιταν με περιεργεια αλλα δεν μπορω να το σταματησω. Εχθες το βραδυ επεσε σαν πλακα στο στηθος μου η ιδεα οτι θα μεινω ετσι για παντα.
Χανεις τον υπνο σου οχι μονο απο τις ιδεες αλλα το αδειο σου στομαχι το οποιο πια δεν πονα σου δημιουργει ομως τρομερες αυπνιες.
Δεν μπορω να αγορασω ρουχα.. Σκεφτομαι θα παχυνω τι να τα παρω?σε λιγο καιρο δε θα μου κανουν..αχ αυτος ο φοβος.
Οι ζαλαδες αυτη τη στιγμη με κανουν και τα χανω. Ισως ειναι η πιεση του οτι ανοιγομαι η ισως απλα στην φιλη μου δεν αρεσει που μπαινουν και αλλα ατομα αναμεσα μας. Θα σταματησω λοιπον εδω, ετσι αποτομα,χωρις επιλογο.

Εχεις σκεφτει να πας σε καποιον ειδικο;

Πηγαινω δυο χρονια τωρα αλλα προτιμαω να μην του το συζηταω πολυ γιατι δεν θελω να με επηρεασει. Δε θελω να επεμβει σε αυτο. Το νιωθω πολυ πολυ δικο μου περισσοτερο απο οτιδηποτε αλλο. Ειναι ψυχιατρος-ψυχαναλυτης και μαλιστα μου ειπε οτι επειδη δειχνω τρομερη αρνηση πως δεν ξερει αν μπορει να συνεχισει να συνεργαζεται μαζι μου.

Λοιπον κατι τετοιο που περνας τωρα το ειχα περασει περιπου στα 13. Εκεινη την εποχη ημουν 1.81 και 65 κιλα. Κι εγω πεθαινα στην ιδεα να παχυνω δεν αντεχα ουτε καν στην σκεψη. Μετρουσα τις θερμιδες καποιες φορες δεν ετρωγα σχεδον τιποτα. Ευτυχως ομως το ξεπερασα πολυ γρηγορα γιατι συνηδειτοποιησα οτι ημουν μια χαρα και οτι δεν χρειαζεται να ανυσηχω για τα κιλα μου. Τωρα ειμαι 77 κιλα και ο μονος λογος που τα χανω ειναι λογω πρωταθλητισμου και τιποτα αλλο. Καλο θα ηταν να εκανες μια κουβεντα με τους γονεις σου, τους φιλους σου. Πρεπει σιγα σιγα να αρχισεις να αγαπας τον ευατο σου. Αν τον αγαπησεις θα ξεπερασεις το προβλημα που σε βασανιζει. Μπορεις να τα καταφερεις. Δεν διαφερεις σε τιποτα αλλο απο καποιον αλλο ανθρωπο. Αν η ψυχη σου θελει να γινεις καλα θα τον βρεις τον τροπο.

Φιλικα sweetgirl;)

Ξερουν και η οικογενεια και οι φιλοι μου πανω κατω τι συμβαινει γιατι φαινεται, και να θελω να κρυφτω πια δεν μπορω. Δεν επιτρεπω ουτε σε αυτους να μου μιλανε για αυτο το θεμα, παντα λεω ξερω τι κανω να με εμπιστευεσαι..
Το θεμα ειναι ακριβως αυτο! Οτι δεν θελω να ειμαι σαν ολους τους αλλους, θελω να ειμαι ξεχωριστη. Περιεργο τροπο διαλεξα..
Σε ευχαριστω:)

Καταλαβαινω οτι σου ειναι πολυ δυσκολη αυτη η κατασταση. Οτι αν και ξερεις οτι εισαι κατω απο μια μορφη αρρωστειας και οτι αυτη η αρρωστεια δεν σου κανει καλο, εσυ συνεχιζεις. Αν δεν ηταν αυτη η αντιδραση σου δεν θα ησουν και αρρωστη. Εχεις προσπαθησει να ξεκινησεις καποια μικρα βηματα. Για παραδειγμα να ξεκινησεις να τρως ας πουμε 100 θερμιδες παραπανω και ας κανεις μετα γυμναστικη(οχι εμμετο το διευκρινιζω). Σιγα σιγα μπορεις να αυξανεις λιγο τις θερμιδες και να μειωνεις την γυμναστικη(αυτη την μεθοδο ειχα ακολουθησει τοτε). Κατι αλλο που εκανα ειναι να κοιταω τον ευατο μου στον καθρεφτη και να λεω τα πραγματα που μου αρεσουν επανω μου π.χ τα μαλλια μου, τα ματια μου. Μετα εγραφα σε ενα τετραδιο λογους που με κανουν ευτυχισμενη ξεκινωντας απο το πιο απλο π.χ τα λουλουδια στο σπιτι μου. Αν αρχιζεις να αγαπας τον ευατο σου ,τους γυρω σου , τη ζωη θα καταφερεις να το ξεπερασεις . Εισαι πανεμορφη μην το ξεχνας αυτο :)

δεν υπαρχει κανενας αλλος τροπος να ξεχωρισεις?

Υπάρχουν τόσοι διαφορετικοί τρόποι να είμαστε ξεχωριστοί ana O :), πράγματι περίεργο τρόπο διάλεξες για να ξεχωρίζεις. Από την άλλη όμως ούτως ή άλλως όλοι μας είμαστε ξεχωριστοί! Υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να διαφέρεις και παράλληλα να είσαι και ευτυχισμένη, άλλαξε τα μαλλιά σου, άλλαξε τα ρούχα σου, την μουσική που ακούς, μπορείς να ασχοληθείς με πράγματα πρωτότυπα και ενδιαφέροντα... Πάντως και εγώ απ' όσο γνωρίζω από ανορεξία συνήθως πάσχουν άτομα που ζητάνε απεγνωσμένα την προσοχή. Επίσης τον έλεγχο που δεν μπορούν να έχουν σε άλλα πράγματα τον ασκούν στην επιθυμία τους να μην φάνε. Πρέπει να είναι πολύ δυνατό συναίσθημα αυτό...
Καταλαβαίνω από αυτά που γράφεις ότι μάλλον δεν είσαι ακόμη έτοιμη να κάνεις ριζικές αλλαγές αλλά και μόνο το ότι αρχίζεις να "εκτίθεσαι" στο φόρουμ είναι μία αρχή :). Στο κάτω κάτω οι διαταραχές δεν φεύγουν μέσα σε λίγες μέρες, ούτε καν σε μερικούς μήνες, θέλει προσπάθεια για χρόνια για να απαλλαγούμε και πάλι χρειάζεται επαγρύπνηση. Ένα βήμα τη φορά αυτό είναι το μότο μου :D

Πως θα σου φαινόταν αλήθεια να δοκιμάσεις να πας σε έναν διατροφολόγο ειδικό σε θέματα ανορεξίας; Ξέρεις τέτοιοι διαιτολόγοι δεν πιέζουν τα άτομα με ανορεξία να βάλουν κιλά, αλλά προσπαθούν να τα βοηθήσουν να τρώνε καλύτερα και να αναπληρώσουν ανεπάρκειες που προκαλεί ο χρόνιος υποσιτισμός, αλλά πολύ αργά και με αρκετούς όρους που τους θέτετε παρέα. Ακόμη και τα διατροφολόγια που σου δίνουν απ' όσο γνωρίζω τα φτιάχνουν μαζί σου με τροφές που εσύ επιλέγεις ως ασφαλείς και επιτρεπόμενες.
Σκέψου το λίγο anaO στο κάτω κάτω μία επίσκεψη δεν βλάπτει :). Με αυτό τον τρόπο θα μπορέσεις να νιώσεις καλύτερα και να πάρεις δυνάμεις, γιατί φαντάζομαι τώρα θα έχεις αρκετές αδυναμίες και ζαλάδες. Εκτός αυτού με τον καιρό θα ατροφήσουν οι μύες σου και τα κόκαλα σου και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο καλή μου. Είναι κρίμα να είσαι νέο κορίτσι και να έχεις οστεοπενία ή ακόμη και οστεοπόρωση. Με έναν τέτοιο διατροφολόγο θα μπορέσεις να βρεις τρόπους να τρέφεσαι που να νιώθεις και εσύ καλά αλλά και να μην έχεις κίνδυνο να προκαλέσεις ανεπανόρθωτες βλάβες στον οργανισμό σου.
Αλήθεια σε τι φάση ζωής είσαι; Θέλω να πω είσαι φοιτήτρια, μαθήτρια, δουλεύεις, μένεις με τους γονείς σου ή μόνη σου;

Σας ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις και το ενδιαφερον!
Οσο παραλογο και αν ακουστει, οι φασεις ανορεξιας, γιατι προκειται για φασεις οπως και στις υπολοιπες διαταραχες απο καταθλιψη μεχρι ΙΨΔ, μου εμφανιζονται οταν ειμαι πολυ καλα ψυχολογικα. Παραλογο και ακομα δεν μπορω να το τεκμηριωσω στο κεφαλι μου. Ισως το να ζεις μια ζωη νορμαλ πολλες φορες να σε τρομαζει, να τρομαζεις να ευτυχισεις..
Το δικο μου βασικο προβλημα ειναι η καταθλιψη, χρονια τωρα. Μια εκφανση λοιπον αυτης ειναι και η ανορεξια. Αυτη τη στιγμη ειμαι αρκετα λειτουργικη στη ζωη μου, σπουδαζω,δουλευω και εχω αρκετα καλη κοινωνικη ζωη ακομα και αν υπαρχουν παραπλευρες απωλειες.
Σχετικα με το να ξεχωρισω λοιπον.. Παντα σε ολα ενιωθα μετρια.. Μετρια μαθητρια,μετρια ομορφια, μετρια ζωη, μετρια μετρια μετρια!! Φυσικα μετριο σωμα.. Πληρης ελλειψη εμπιστοσυνης και αυτοεκτιμησης ετσι οταν τυχαια μετα απο διακοπη αντικαταθλιπτικων εχασα κιλα αρχισα να μη νιωθω μετρια αλλα δυνατη και εκει μπηκε για πρωτη φορα το ακομα λιγο στη ζωη μου. Click λοιπον! Θεωρω υπαρχουν πολλοι τροποι να ξεχωρισω,ολοι εξαλλου ειμαστε με τον ενα η με τον αλλο τροπο ξεχωριστοι ομως η τελειοθηρια μου δεν μου επιτρεπει να το δω αυτο. Δεν μπορω να καταλαβω οτι υπαρχει αλλος τροπος περα απο αυτον για τωρα να ξεχωρισω. Ειναι οπως σκεφτομαι αυτο το διαστημα. Ολος ο κοσμος μου γυριζει γυρω απο αυτο. ΘΕΡΜΙΔΕΣ! Πολλες φορες ακουγεται ανοητο και δε σου κρυβω πως απορρω και εγω με τον εαυτο μου πως γινεται να ειμαι τοσο ματαιοδοξη ομως αυτο ειναι απλα η επιφανεια, η μασκα. Δε θελω να δειχνω ετσι για αυτο και δε μιλαω ανοιχτα. Καθε φορα που ακουγα κοπελα να μιλαει για τα κιλα της ελεγα μα ειναι δυνατον?Αλλα προβληματα δεν εχει στη ζωη της αλλα αυτο?Τοσο χαζο.. και ομως τωρα ειμαι εγω αυτη η ''μπιμμπο'' που σκεφτεται εμμονικα το σωμα της..

ana, δεν μπορώ να πω πολλά για να συμμετέχω στη συζήτηση περί ανορεξίας, πέραν του ότι συμπάσχω ως πάσχουσα και η ίδια από διατροφική διαταραχή άλλου τύπου(αδηφαγική υπερφαγία). Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι η ευθύτητα με την οποία μιλάς σε μας εδώ με συγκινεί και την επικροτώ. Δεν στρογγυλεύεις τις γωνίες και είσαι αληθινή. Σε ευχαριστώ γι'αυτό.

Εγω σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια! Οι τοσο φιλικες σας απαντησεις ειναι που με κανουν να αισθανομαι πως δεν θα υπαρξει λογοκρισια και ετσι μπορω να μιλαω χωρις να καλλωπιζω τα λογια μου.