ειναι αξιεπαινα οσα εχεις κανει εστω και μετα την ηλικια που συνηθως πηγαινουμε σχολειο και το οτι τα εκανες σου αποδεικνυει οτι μπορεις να καταφερεις πολλα πραγματα αν επιμεινεις.Quote:
Originally posted by maria...
Quote:
Originally posted by Remedy
ΜαριαQuote:
Originally posted by maria...
να κατσεις κ να μιλισεις στους γονεις σου και να πεις τι πυστευεις ομορφα κια ωραια χωρις μουτρακια και καυγαδες.και μονο που δουλευεις στα ματια μου εισαι πολυ αξιο μελος.εγω απο τον αλλο μηνα 8α ψαχτω για δουλεια αλλα φοβαμαι.αραγε θα μου εχουν εμπιστοσινη 8α μπορω να δουλευω οπως ολποι οι ανθρωποι?κΚαι η γνωμη μου ειναι να πας στον ψυχιατρο σου εστω παρετον ενα τηλεφωνο.τον φοβασε?η εστω πηγενε σε κανεναν δημοσιο γιατι υπαρχουν ψυχιατροι που ειναι χειροτετοι στο μιαλο απο αυτους που περνουν φαρμακα κλπ.
γιατι να μη σου εχουν εμπιστοσυνη εκει που θα δουλευεις?
δεν προκειται να τους πεις για το θεμα των πανικων με το καλημερα, αυτο ειναι ενα πολυ προσωπικο σου θεμα που δεν τους αφορα κι ουτε εχουν ολοι οι ανθρωποι την ενημερωση να ξερουν τι ακριβως ειναι ωστε να μην επηρρεαστουν για να σε προσλαβουν.
ολα θα πανε καλα, ακολουθωντας τις οδηγιες του γιατρου σου. τοσα ατομα ζουν μια χαρα και εργαζονται κανονικα με πολυ πιο σοβαρα προβληματα, μπορεις κι εσυ.
Αν και διαφωνισαμε ρεμεντη και φαγαμε τα μουστακια μας σευχαρηστω πολυ για την στιριξη σου.Ναι δεν ειναι αναγκη να το μαθει κανεις και δεν το ξερει κ κανεις περα απο τους γονεις μου π με στηριζουν παρα πολυ.Τους λατρευω και δεν πυστευω κανενας γονιος να θελει το κακο των παιδιων του.Απλα ειμαι στα 29 κ ακομα δεν εχω δουλεψει μηνα γιατι μικρη παντρευτικα και χωρισα σιντομα με μωρο στην αγκαλια και μετα μιας κ δεν ειχα μοιρα στον ηλιο προσπα8ησα με δυσκολιες να βγαλω το λυκειο και μαλιστα περασα κ στην αστυνομια αλλα δεν υπαρχει περιπτωση να παω(γιατι για 3 χρονια θα μενω μεσα στην εστια εκπεδευσης),με ολα αυτα δεν μπορεσα να βρω δουλεια με απολητιριο γυμνασιου κιολας και ομως οι γονεις μ με σροξανε να βγαλω το λυκειο πρωινο κιολας και να βγαλω και το ECDL πτυχιο υπολογιστων, και να παρω το lower και μας κοιταγαν αυτοι οι αν8ρωποι δεν μας ελειψε τπτ .Τωρα ειμαι ετημη να ανοιξω τα φτερα μ και φοβαμαι καπως.θελω να δουλεψω να στα8ω στα ποδια μ να γινω ανεξαρτητη και να μεγαλοσω μονη το παιδι μου.
το αγχος το εχουμε ολοι μας αγαπητη μου, μη νομιζεις οτι και το πτυχειο ειναι καποιαεξασφαλιση για μια καλη δουλεια κι εκτοςαυτου ακομα κι η καλη δουλεια ειναι κακοπληρωμενη στον ιδιωτικο τομεα, κι η καλοπληρωμενη γινεται η πιο κακοπλητωμενη απ ολες γιατι με τις υπερωριες που σε υποχρεωνουν να κανεις, τελικα αμοιβεσαι σαν ανειδικευτος....
οι καιροι ειναι δυσκολοι λοιπον, αλλα ελπιδα υπαρχει ...
εχοντας και την στηριξη των γονιων σου, θα καταφερεις να προχωρησεις, ισως στην αρχη οχι οπως θαθελες, αλλα στην πορεια καλυτερα...