για μαμαδες και μπαμπαδες

Καλησπερα,
ηθελα να ρωτησω κατι που καιρο με προβληματιζει-μαλλον απ οταν γεννησα...
Φοβαστε για το ή τα παιδια σας μη τρωνε λαθος και φτασουν στο σημειο που ειστε σεις;
Εμενα ειναι ενας απο τους μεγαλυτερους μου φοβους.
Πραγματικα θελω να μαθει τρωει σωστα -ειναι 19 μηνων- αλλα φοβαμαι οτι δεν ειμαι καλο παραδειγμα:-(
βεβαια οτι του δινω ειναι χωρις ζαχαρη,μπισκοτα ολικης αλεσης,παριζακι γαλοπουλας και τετοια,αλλα καμμια φορα δινεις και κατι παραπανω.
Δε θελω να γινω νευρωτικη μανα και να του κανω τη ζωη δυσκολη και να μαι εγω υπαιτια για καποιο προβλημα αργοτερα,αλλα φοβαμαι τοσο μη παλευει κι αυτος στη ζωη του οπως εγω με τα κιλα.
Ενα περιστατικο που εγινε τις προαλλες με προβληματισε για τις σκεψεις μου αυτες.
Ηρθε η πεθερα μου σπιτι,δεν ερχεται πολυ συχνα ειμαστε μακρια,και του εφερε κρουασαν.
Μολις τον ειχα ταισει μεσημεριανο και ο μικρος ειδε το κρουασαν και το ηθελε.
Εγω θυμωσα που του το εδειξε,αλλα δεν ειπα τπτ.
Μετα ο μικρος εκλαιγε και τι να κανω,του εδωσα λιγο, λεγοντας μεταξυ σοβαρου και αστειου στη πεθερα οτι δε κανει να τρωει σοκολατα και να μη του δινει συχνα.
Αυτη με διαβεβαιωσε πως οχι και μια φορα δε πειραζει.Μετα συνεχισε λεγοντας τον μικρο,να φαει και πως η μερεντα ειναι καλη.
Εκει εγω εσκασα.
Ε οχι και καλη η μερεντα,της ειπα.
Αληθεια αργοτερα το σκεφτομουν και βρηκα τον ευατο μου λιγο υπερβολικο με τη πεθερα μου,μια φορα ηρθε η γυναικα και την πηρα απο τα μουτρα.αλλα πραγματικα εχω τοσο αγχος.
Απο την αλλη σκεφτομαι πως σιγουρα-ετσι νομιζω δηλαδη-θα σκεφτεται πως εγω τρωω τις βλακειες και στο παιδι κανω διαιτα...
Ειλικρινα δε ξερω τι να σκεφτω.
Να ειμαι χαλαρη στο θεμα του παιδιου;Αλλωστε ο αντρας μου δεν ειναι παχυς,οποτε μπορει να εχει τα δικα του τα γονιδια.
Αλλα απο την αλλη δε θελω να ειμαι η χοντρη με το χοντρο παιδι...να του καταστρεψω απο τωρα την υγεια του;
Πειτε καμμια συμβουλη οσοι και οσες εχετε την ιδια απορια.
Ευχαριστω.

Lineal μη στεναχωριέσαι τόσο πολυ!Θα σου γράψω τη δική μου ιστορία και μετά θα κρίνεις εσύ.Μέχρι τα οχτώ δεν είχα φάει πότε σοκολάτα /μερεντα/παγωτό.Ο,τι έτρωγα ήταν φρέσκο ,υγειηνο,χωρίς ζάχαρη κλπ!Όταν μεγάλωσα από την πολυ στέρηση σ'αυτά τα τρόφιμα κατέληξα να τα τρώω με τους τόνους και κατέληξα και 97 κιλά!!!!!Επειδή έχω κ εγώ έναν γιο 3,5 ετών αποφεύγω να κάνω αυτά που έκανε η δική μου μαμα-Χιτλερ!!Το παιδί μου δοκιμάζει τα πάντα με μέτρο και πιστεύω πως μόνος του ξέρει που να σταματήσει πχ στα δύο κομματάκια σοκολάτα.Και εγώ του δίνω προιόντα ολικής και αποφεύγω τη ζάχαρη πολυ άλλα δεν πιστεύω ότι θα βοηθήσει η απαγόρευση κάποιων τροφών Μην τρελαίνεσαι λοιπόν γιατί μπορεί να έχεις τα αντίθετα αποτελέσματα

θα λαβω μερος στο θεμα που ανοιξες lineal , παρόλο που δεν έχω παιδια (ίσως νομισεις οτι μιλαω εκ του ασφαλούς αλλα δεν ειναι ετσι ) και θα σου πω το εξής :
Όπως εγω τα εχω στο μυαλο μου οταν παντρευομαστε και κανουμε παιδια δημιουργουμε την δική μας οικογενεια που αποτελειται απο την μαμα , τον μπαμπα και τα παιδια . Οι υπόλοιποι π.χ. μαμα της μαμας μαμα του μπαμπα κ.λ.π. γινονται το λεγομενο σοι .
Μεσα σε αυτη την οικογενεια λοιπον υπαρχουν καποιοι κανονες που τους καθοριζει η μαμα μαζι με τον μπαμπα για παραδειγμα μια φορα την βδομαδα παγωτο , μια φορα την βδομαδα αρακα (ο εφιαλτης μου) για παραδειγμα θες καλως θες
κακως οι κανονες αυτοι πρεπει να τηρηθούν και αν εμενα η Μαμά μου φερει στο παιδίμου παγωτό ενω έφαγε εχθες δεν θα το φαει και ας κ@λοχτυπιεται και αυτο και η μανα μου και καλα θα εκανε να με ρωτησει προηγουμενως λεω να φερω αυτο στο παιδί πειράζει και θα της απαντούσα εγω στην αντιστοιχη περιπτωση που θα το κανει η μαμα του αντρα μου θα την βάλει αυτός στην θέση της.

Αυτο παει προς όλες τις γιαγιαδες - παπουδες που δεν σεβονται τον ρόλο της μαμας και του μπαμπα και προσπαθούν να τους επιβληθούν μπροστα στα παιδια - γιατι αυτό εχει ως αποτελεσμα τα παιδια να το εκμεταλευονται και να τασσονται υπερ αυτών που τους κανουν τα χατήρια . Ότι χειρότερο


οσο για την διατροφή του παιδιού η γνώμη μου είναι όλα με μέτρο ....

Καλά κάνεις και σκέφτεσαι από τώρα να θέσεις σωστές βάσεις στη διατροφή του παιδιού σου, γιατί συνήθως τα παχύσαρκα παιδιά εξελίσσονται σε παχύσαρκους ενήλικες. Οι παπούδες, γιαγιάδες, θείοι και λοιποί συγγενείς, έρχονται για λίγο, παίζουν με το παιδί, δεν έχουν την ευθύνη του. Επιπλέον, αυτοί τα μεγάλωσαν τα παιδιά τους, οπότε έχουν ένα και μοναδικό ρόλο: Του καλού. ʼρα, μένει στη μαμά να γίνει η κακιά, αυτή που θα απαγορεύσει ή θα θέσει κανόνες, στη διατροφή και παντού.
Μη φοβάσαι, όμως, από τη στιγμή που είσαι υποψιασμένη στο κομμάτι αυτό. Γνωστή μου, που είχε μεγάλο θέμα με το βάρος της, αλλά το έλυσε, είχε ακριβώς την ίδια αγωνία με σένα, όταν έγινε μητέρα. Έθεσε τα όριά της, έμαθε στην κόρη της να τρώει σωστά (από μωρό ακόμα) και τώρα, το κορίτσι αυτό είναι αθλήτρια και έχει πολύ σωστές διατροφικές συνήθειες, που θα τις ακολουθεί για πάντα.
Μη διστάσεις να εξηγήσεις στην πεθερά σου, με όμορφο τρόπο, πράγματα που κάνουν καλό στο παιδί. Αυτό, άλλωστε δε θέλετε όλοι;

δηλαδη αυτο που βγαζω σα συμπερασμα ειναι ολα με μετρο.
εχετε δικιο για τους κανονες οτι τους οριζει η μαμα με το μπαμπα.
αυτο που με ανησυχει ειναι οταν δε βρισκομαι εκει κοντα μπας και δινουν τπτ κρυφα στο παιδι απο μενα.
ισως εχω το φοβο αυτο επειδη αυτο εκανε σε μενα η γιαγια μου.
ημουν -και ειμαι- η αδυναμια της και σα παιδι ημουν αδυνατο,μαλιστα θυμαμαι τη γιαγια να παραπονιεται οτι δε τρωω και φοβοταν που ημουν ετσι αδυνατη.
οποτε με εδινε μερεντα με το κουταλι,ζαχαρη με το κουταλι,ενα σοκολατουχο ροφημα σκονη κι αυτο με το κουταλι το ετρωγα.
και ηταν ολα αυτα μπροστα μου χωρις καποιος να μου βαζει ορια.
μονο αργοτερα που εβαζα και εβαζα κιλα οι γονεις μου γινοταν επικριτικοι,αλλα τοτε τι να το κανω;χαιρω πολυ.

επισης μια γειτονισσα με παιδακι ενα μηνα μικροτερο απο τον δικο μου,δε της δινει τπτ μα τπτ με ζαχαρη και εγω νιωθω ενοχες οταν το κανω καμμια φορα.
οταν μαλιστα τα συζηταμε και με λεει οτι δε δινει ποτε ζαχαρη και περιμενει να συμφωνησω,συμφωνω.δε λεω οτι καμμια φορα του δινω.
ακομα και σαυτο εχω ενοχες ρε παιδι μου...κοιτα να δεις τελικα ε;:o

Lineal στο είπα και πριν:Μην τρελαίνεσαι!!!!!!!!!!Σίγουρα εσύ θα θέσεις τα όρια και τους κανόνες άλλα όχι κ έτσι !!!!!Γνώμη μου είναι πως δεν υπάρχει απαγορευμένη τροφή άλλα μέτρο στην κάθε μια.Όσο για την γειτονισσα σου μάλλον μου φαίνεται υπερβολική!!!!!

lineal θα συμφωνήσω με το giotaki...νομιζω ότι είναι λάθος να "βαφτίζουμε" καλές κάποιες τροφές και κακές κάποιες άλλες....Τα πάντα είναι καλά αρκεί να τα τρώμε στην ιδανική ποσότητα...για παράδειγμα... δεν θεωρώ κακό να τρώει ένα παιδί προιόντα με ζάχαρη... κακό θεωρώ να αντικαθιστα τα φρούτα και τα λαχανικά του, το γιαούρτι κ τα γάλα, με τα προιόντα αυτά... Και νομίζω ότι αυτή είναι η παγίδα που πέφτουμε συχνά και εμείς οι "μεγάλοι".... επειδή έχουμε στο μυαλό μας τις κακές κ τις καλές τροφές όταν φάμε μία "κακή" στερούμαστε άλλα πράγματα και στο τελος καταλήγουμε να αφαιρεσουμε σημαντικες τροφες απο τη διατροφη μας απλα κ μονο για να γευτουμε λιγη σοκολατα.... Αυτο που όλοι μας πρεπει να αποδεχτούμε κ να μεταφερουμε κ στα παιδια μας ειναι ότι καλή η σοκολατα, αλλά όχι για πολυ συχνα κ αφου έχουμε φαει πχ το απογευματινο μας φρουτο...

επιπλεον δεν νομιζω ότι εχει τοση σημασια αν τα προιοντα που δινουν οι γονεις στα παιδια ειναι ολικης αλεσης ή με λίγη ζαχαρη κτλ... αν το παιδι εχει συνδυασει οτι στο δεκατιανο τρωμε μπισκοτα (κι ας ειναι ολικης χωρις ζαχαρη) στα 10 του που θα αγοραζει μονο του φαγητο στο σχολειο το μπισκοτο αυτο αυτοματα θα γινει κρουασαν... θεωρω εν ολιγοις οτι το πιο σημαντικο απ'ολα ειναι να μαθει το παιδι να εχει σωστες διατροφικες συνηθειες δλδ πρωινο: γαλα με δημητριακα, τοστ κτλ/ δεκατιανο: φρουτα, γιαουρτια, αποξ.φρουτα, κτλ, μεσημεριανο: γευμα με σαλατα κτλ και να μαθει να αναγνωριζει ποιες τροφες τρωμε "επιπλεον" στην διατροφή μας κ δεν ειναι η καθηεμρινη μας διατροφη

ναι κονινα εχεις δικιο σαυτο που λες...
δε το χα σκεφτει αυτο:puzzled:

γιωτακι οντως δε πρεπει να τρελαινομαστε
απλα ακους συνεχως στις τηλεορασεις,απο γνωστους κι ολα τα μεσα και μετα μπαινεις στο τρυπακι-λογω προσωπικων εμπειριων- και στο τελος βγαζεις τρελα :-)

θα το βλεπω ψυχραιμα το πραγμα και θα χω μοτο λιγο απ ολα και με μετρο στη διατροφη του μικρου

lineal πάντως οφείλω να σου αναγνωρίσω ότι το παιδάκι σου έχει κάτι που τα περισσότερα παιδιά δυστυχώς στερούνται: μια μαμά ψαγμένη! και αυτό είναι το πιο σημαντικό....
Αυτά στα λέω κι από προσωπικη εμπειρια αφου πότε δεν είχα σπίτι μου "κακές τροφές", η μαμά μου ήταν αδύνατη, αλλά ποτέ κανείς δεν μπήκε στν κόπο να μου πει (μάλλον το θεωρούσαν αυτονόητο) ότι πρέπει να τρώω πρωινό/δεκατιανό/απογευματινό. Πάντα έτρωγα όταν κ εφόσον ήθελα.... Με αποτέλεσμα μεγαλώνοντας να μην ξεχωρίζω τη λιγούρα από την πείνα και να αντικαθιστώ γεύματα με μπισκότα κ σοκολάτες που αγοραζα απεξω ή να τρώω 2 ΤΕΡΑΣΤΙΑ γευματα μέσα στη μερα.
Νομίζω ότι θα τα πας μια χαρά, αλλά ακόμα και κάτι να μην πάει έτσι όπως το θες σημασία έχει να το διαπιστώσεις νωρίς και να προσπαθήσεις να το διορθώσεις...

Όλοι μας στη πορεία μαθαίνουμε...

Konina, με έβαλες σε τόσες σκέψεις, ώστε είναι αδύνατο να τις αναλύσω.. Πολλά παιδάκια δυστυχώς στερούνται των στοιχειωδών, γιατί έχουν αδιάφορους ή αστοιχείωτους γονείς. Δεν αναφέρομαι μόνο στο θέμα της διατροφής, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν υποτιμώ κιόλας. Βλέπω γύρω μου παιδιά, με καλό χαρακτήρα, από καλό "υλικό" που λένε, με πολλές δυνατότητες και τα λυπάμαι, γιατί μεγαλώνουν μέσα σε οικογένειες, που δεν έχουν να τους προσφέρουν τίποτα. Προβλέπω με μαθηματική ακρίβεια την κακή τους μελλοντική εξέλιξη κι αυτό γιατί δε στάθηκαν τυχερά να γεννηθούν κάπου αλλού, από άλλους γονείς. Βλέπω παιδάκια αφημένα στην τύχη τους και γονείς που δεν έχουν καμία συναίσθηση του ρόλου τους και λυπάμαι αφάνταστα γι' αυτό.

σευχαριστω κονινα,οτι μπορω κανω,γιατι και γω ειχα γονεις που δε με προσεχαν σα παιδι και μονο οταν εβαλα τα κιλα με κριναν και γω ημουν στην εφηβεια και φυσικα αντιδρουσα τρωγοντας κι αλλο.
παθαινεις και μαθαινεις...

ava ετσι ειναι τι να γινει και μενα με στεναχωρει αυτο που λες,αλλα πραγματικα αυτο που πιστευω εχει περισσοτερη σημασια ειναι να δινουν αγαπη στα παιδια τους και ας μην εχουν τη γνωση να τα στηριξουν σε καθετι δημιουργικο.
βλεπουμε κι ακουμε πολλα και πραγματικα,ο,τι προεχει ειναι ο γονιος σου να σε αγαπαει-κι ας σε κρινει μετα που εισαι καμμια κατοσταρια κιλα :P

Καλησπέρα
Διάβασα κάτι ενδιαφέρον και το ποστάρω μιας και είναι σχετικό με το τόπικ :)
http://www.eatingdisorders.gr/voulim...ma-peinao.html

πολυ καλο πραγματικα!
αν καταλαβα καλα θα πρεπει το παιδι να το αφησουμε να τρωει τις ωρες που εκεινο θελει και να μη το εχουμε σε προγραμμα.
αυτο το κανω απο τοτε που γεννηθηκε.
οσο για το "αν δε φας το φαγητο σου θα στεναχωρηθω" η αληθεια ειναι πως κι εγω κανω το λαθος να τον πιεζω ενω εχει φαει 5 κουταλιες απο το φαγητο του γιατι πιστευω οτι δε χορτασε καλα και πραγματι στεναχωριεμαι.
αλλη φορα δε θα το κανω,αλλωστε το παιδι ξερει ποτε χορτασε,οχι εγω.
ευχαριστω eli

Κατι που πρεπει να κανουν οι γονεις κ το λεω απο την προσωπικη μου πειρα τωρα που τα παιδια μου ειναι μεγαλα ειναι να ενταξουν τα παιδια απο πολυ μικρα σε ομαδες για καθε τυπου αθληση.Αθλουνται,μαθαινουν να κανουν σωστη διατροφη κ επιπλεον δεν καπνιζουν.
Παντως ειναι γονεις που δεν ξερουν καθολου απο το τι ειναι καλο κ τι κακο για ενα παιδι.Προσφατα βρεθηκα καπου για αρκετες ωρες κ ο πατερας του παιδιου δεν σταματησε να το ταιζει γαριδακια πατατακια πακοτινια κ δεν ξερω τι αλλο ασταματητα.Θα μπορουσε να του παρει μια μπαγκετα με τυρι κ ενα χυμο αντι για ολες αυτες τις βλακειες.

lineal μου προσωπικά αυτό που ζω από την ανιψιά που είναι μόλις 2 ετών είναι ότι έχει φοβερό ένστικτο με το φαγητό της και είναι κρίμα να τα καταπιέζουμε. Σίγουρα και τα παιδιά θέλουν ένα πρόγραμμα, δεν μπορούν να τρώνε ότι να ναι ότι ώρα να ναι. Δηλαδή να τα μάθουμε από μικρά να τρώνε το πρωινό τους, ενδιάμεσα το φρούτο τους και το μεσημέρι να φροντίζουμε να έχουν ένα σωστό και πλήρες γεύμα και το απόγευμα ένα σνακ κτλ. Αλλά από την άλλη δεν πρέπει να τα πιέζουμε να τρώνε ενώ δεν έχουν όρεξη. Κάποιες μέρες τα παιδιά δεν θέλουν να φάνε πολύ και κάποιες άλλες έχουν μεγαλύτερη όρεξη. Το σημαντικό είναι να τα εξοικειώσουμε από μικρά σε μία υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή και τις ποσότητες θα τις επιλέξουν αυτά. Όσο για τα γλυκά καλό είναι να τους έχουμε υγιεινές εναλλακτικές όπως σπιτικά μπισκότα και κέικ και όχι σοκολάτες και κρουασάν που και αυτά θα τα φάνε κάποια στιγμή αλλά όχι συστηματικά. Όπως λέει και η Γλαύκη καλό είναι από μικρά να τα παροτρύνουμε σε φυσικές δραστηριότητες ώστε να είναι δυνατά και χαρούμενα.
Τέλος το πιο σημαντικό είναι να γίνουμε εμείς οι μεγάλοι τα σωστά παραδείγματα για τα παιδιά μας. Αν εμείς έχουμε μία ισορροπημένη σχέση με το φαγητό, ασκούμαστε και προσέχουμε την υγεία μας τότε και τα παιδιά μας το πιθανότερο είναι να μας ακολουθήσουν.

Και η αδερφή μου βιώνει το ίδιο άγχος για την κόρη της αλλά προσπαθεί να μην την περιορίσει και να της δώσει σωστά ερεθίσματα και να μην την καταπιέζει. Όλα θέλουν το μέτρο τους και αν καταφέρουμε να το βρούμε τότε όλα θα πάνε καλά. Πάντως τα μικρά παιδιά που ακόμη έχουν απείραχτες τις διατροφικές τους ισορροπίες μπορούν να μας διδάξουν πολλά για το πως να τρώμε και καλό είναι να τα ακούμε και να λαμβάνουμε την γνώμη τους στα σοβαρά. Προσωπικά δεν έχω γίνει ακόμα μανούλα αλλά ελπίζω να γίνω σύντομα. Είμαι σίγουρη ότι θα βιώσω ανάλογο άγχος όταν θα έρθει η ώρα αλλά θα προσπαθήσω να το καταπολεμήσω και εγώ με τους παραπάνω τρόπους :D