Ο ΕΛΕΓΧΟΣ του φαγητού είναι το ΠΡΟΒΛΗΜΑ όχι η λύση.

απο το e-psycology.gr



"Ένα απο τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που είναι σε δίαιτα είναι ο έλεγχος του «τσιμπολογήματος». Πολλοί δηλώνουν ότι ενώ είναι σε δίαιτα δεν μπορούν με τίποτα να μην τσιμπολογήσουν τα αγαπημένα τους σνακ καθώς είναι «πάνω απο τις δυνάμεις τους». Τελικά αντί η δίαιτα που ακολουθούν να ελέγχει τη διατροφή τους, το φαγητό παίρνει τον έλεγχο.
Σε μία πρόσφατη έρευνα στη Μεγάλη Βρετανία (Nic Hooper, et al., 2011) αποδείχτηκε ότι όταν προσπαθούμε να ελέγξουμε την πείνα μέσω της αποφυγής των σκέψεων για φαγητό...

η με το να κάνουμε κάτι άλλο ώστε να ξεχαστούμε έχει σαν αποτέλεσμα να καταναλώνουμε μακροπρόθεσμα μεγαλύτερη ποσότητα της απαγορευμένης τροφής.

Στην έρευνα συμμετείχαν 52 άτομα τα οποία αρχικά ρωτήθηκαν πόσες σοκολάτες καταναλώνουν ανά εβδομάδα. Σε όλους δόθηκε η οδηγία να μην καταναλώσουν καθόλου σοκολάτες για διάστημα 6 ημερών και χωρίστηκαν σε 3 ομάδες. Στην πρώτη ομάδα (ομάδα ελέγχου) δόθηκε η οδηγία κάθε φορά που θα ήθελαν να φάνε σοκολάτα να το αντιμετωπίσουν με όποιο τρόπο θεωρούσαν οι ίδιοι καλύτερο.

Στη δεύτερη ομάδα (ομάδα καταπίεσης των σκέψεων για σοκολάτα) δόθηκε η οδηγία κάθε φορά που σκέφτονται σοκολάτες να το καταπιέζουν κάνοντας κάτι για να ξεχνιούνται. Στην τρίτη ομάδα (ομάδα αποδοχής) δώθηκαν οδηγίες για το πως να αναγνωρίζουν τα συναισθήματα πείνας και απλά να τα δέχονται και να τα παρατηρούν χωρίς να τα κρίνουν ως κάτι αρνητικό και να προσπαθούν να κάνουν κάτι για αυτό.

Μετα απο έξι ημέρες οι συμμετέχοντες ξεχωριστά συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο σε ένα δωμάτιο με ένα κουτί γεμάτο σοκολάτες απο το οποίο μπορούσαν να φάνε όσες θέλουν.

Αποδείχτηκε ότι κατά τη διάρκεια της εβδομάδας όλοι οι συμμετέχοντες έφαγαν περίπου τον ίδιο αριθμό από σοκολάτες με μικρή διαφορά της ομάδας που καταπίεζε τις αρνητικές σκέψεις για φαγητό (κατανάλωσαν μικρότερο αριθμό). Αξιοσημείωτο ήταν το αποτέλεσμα ότι απο το κουτί που είχε τοποθετήσει η ερευνητική ομάδα η ομάδα ελέγχου κατανάλωσε τις περισσότερες σοκολάτες ενώ η ομάδα αποδοχής κατανάλωσε το μικρότερο αριθμό από όλους.

Η παρούσα έρευνα παρουσιάζει ένα νέο τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων που προκαλούν οι επαναλαμβανόμενες δίαιτες. Οι παραπάνω δίαιτες μπορεί να έχουν ένα προσωρινό αποτέλεσμα αλλά μακροπρόθεσμα είναι αποδεδειγμένα αναποτελεσματικές. Η γνώση και συναίσθηση (mindfulness) των σημάτων του σώματος και γενικότερα η αποδοχή των αρνητικών σκέψεων αποτελεί σύμφωνα με τα νέα ερευνητικά δεδομένα έναν αποτελεσματικό τρόπο αντιμετώπισης τόσο των διατροφικών διαταραχών όσο και των προβλημάτων παχυσαρκίας.

Για την αντιμετώπιση των προβλημάτων πρόσληψης τροφής και γενικότερα των διατροφικών συμπεριφορών τα τελευταία χρόνια η επιστημονική κοινότητα έχει στραφεί στη συνεργασία των κλάδων της διαιτολογίας, της ψυχολογίας, της φυσικής αγωγής και της γενικής ιατρικής. Καθώς η πολύπλευρη αντιμετώπιση ενδείκνυται για αποτελέσματα που έχουν διάρκεια στο χρόνο.

Εύη Νεοφώτιστου Μ.Sc.
Ψυχολόγος ? Ανάλυση Συμπεριφοράς
Επιστημονική Συνεργάτης του ΚΕΑΔΔ"

http://www.e-psychology.gr/eating-di...ai-autoelegxos

πρώτη φορά διαβάζω κάτι τέτοιο.... απίστευτο :duh::duh::duh::duh:

παντα η διαιτα μου αποτυγχανε οταν ειχα στο μυαλο μου να αποφυγω αυτα που μαρεσαν,στη διατροφη που κανω τωρα,βρηκα ομοιοτητες με την ομαδα της αποδοχης.
πραγματικα ενδιαφερον

και εγω οσες φορες επρεπε να ακολουθησω κατι συγκεκριμενο με αποκλισμο τροφων τα παρατουσα συνεχεια.τωρα τρωω οτι μαρεση σε πολλυ μικρη ποσοτητα και ετσι δεν μου λιπη τιποτα .

Η κλασσική περίπτωση που ισχύει σε πολλούς ανθρώπους (και σε εμένα) : αν μου απαγορεψει καποιος κάτι ΣΙΓΟΥΡΑ μου βάζει πιο έντονα στο μυαλό την ιδέα να το φάω (ή να το κάνω , γιατί σε εμένα αυτο ισχύει και σε γενικότερο επίπεδεο πέρα ν του φαγητου . Καλά με έλεγε από μικρή η μάνα μου "πνεύμα αντιλογίας" :P ) .

Aυτο ειναι ενα πολυ καλο παραδειγμα Αντιστροφης Ψυχολογιας, περισσοτερες πληροφοριες θα βρειτε εδω.
Εχω εδω και πολυ καιρο καταλαβει οτι δουλευει και προσπαθω να το χρησιμοποιω.
Παλιοτερα εκανα αφισες και αυτοκολλητα με δικα μου logo και εξυπναδες και τα κολλουσα παντου..σπιτι..στη σχολη.. :)

γιαυτό πιστεύω οτι καλύτερα να ξεκινάς πρώτα άσκηση και μετά να μπαίνεις στην διαδικασία διατροφής. ξεκινάς με λίγο περπάτημα ,μετά λίγο τρέξιμο,μετά λίγους κοιλιακούς ,μετά γράφεσαι σε γυμναστήριο,αρχίζεις και πορώνεσαι και μετά αρχίζεις και προσέχεις. το εφαρμόζω στον εαυτό μου τώρα αυτό,αφού απέτυχα να προσπαθώ διαρκώς να περιορίσω την όρεξή μου για μάσα!

Το επαναφερω να δω τα σχολια σας επ'αυτου!!! Μηπως κατι κανουμε κ σαμποταρομε τη προσπαθεια μας?:sniff:

yperfagika................................μολι ς εκανα ενα. Πηγαινα το δικαιολογησω, οτι πεινουσα, οτι ειχα ελλειψεις, οτι οτι 100000 οτι, αλλα η αληθεια ειναι οτι πονουσα.