Οταν το στομαχι γεμιζει.........απ αγαπη...

Η αρχικη σκεψη ηταν να παρω το θεμα απ την αναποδη κατευθυνση αλλα μετα σκεφτηκα Γιατι??

Δεν σου φτανουν τα βουρκωμενα ματια? η αιπνια και αποψε και ας κοντευει 4? τα φαντασματα του χτες?

Ειναι δυσκολο απ τον πατο να σκαρφαλωσει στην επιφανεια και παλι.... πρεπει να παιδευτεις να αγωνιστεις οπως το ποντικακι που πεσε μεσα στο βουτηρο...αλλα για να καταφερει να γλιτωσει χρειαστηκε να το πηξη για να καταφερει να βγει....

Ποσοι απ σας στην προσπαθεια να αντεπεξελθεις ψυχολογιακα σε κατι το ριξατε στο φαγητο?
Μια προδωμενη φιλια....
Ενα ασχημο σχολιο......
Η δυσκολια αποδοχης απ το στενο η μη περιβαλον....
Μια αποτυχια μιας προσπαθειας...
Ενα παλιο τραυμα ψυχης.....
Η διψα για αγαπη...η "ικεσια" για μια αγκαλια...ενα χαμογελο....

ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΠΟΙΟ/Α ΑΠ ΑΥΤΑ ΣΕ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΣΕ "ΒΟΥΛΙΜΙΑ" ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΓΕΥΜΑΤΟΣ?????
Προσωπικα "απειρες" φορες!
Το στομαχι σου γεμιζει,....μα η ψυχη σου ειναι ακομα αδεια..,.και συ εξακολουθεις να "δηλητηριαζεις" τον αυτο σου...

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ????
κουλουρακι παλι!

ΜΗΠΩΣ ΟΜΩΣ ΠΑΡΑΤΗΡΙΣΕΣ ΤΙ ΓΙΝΕΤΕ ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΠΕΡΙΤΡΥΓΙΡΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠ ΑΓΑΠΗ???
βγαινεις και ξεχνας να γυρισεις....
περναει η μερα και συ "ξεχνας" να φας...

ΕΙΣΑΙ ΓΕΜΑΤΟΣ-ΦΟΥΣΚΩΜΕΝΟΣ ΑΠ ΑΓΑΠΗ!

Ποσοι απ σας εχετε νιωθετε ετσι??

I DO!

πολυ αντιπροσωπευτικο της καταστασης ποστ!

το στομάχι γεμάτο μα το κενό ακόμη πιο μεγάλο.... αφου προστιθεται κ ο θυμος κ η απογοητευση μετα το υπερφαγικό.

αχ, πόσο με εκφράζουν όλα αυτά? ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν όρεξη όταν στεναχωριούνται, εγώ ανήκω στην αντίθετη κατηγορία.. όσο πιο απογοητευμένη, τόσο περισσότερο έχω τάση στο φαγητό.. όταν νιώθω όμως γεμάτη από χαρά & αγάπη, ξεχνάω να φάω..!! τελικά ίσως το ψυγείο να ήταν κάτι σαν "δικός μας άνθρωπος" τόσα χρόνια, πάντα έκει να γεμίζει τα κενά.. :sniff:
για να είμαστε εδώ μέσα όμως σημαίνει ότι έχουμε πάρει απόφαση να αλλάξει αυτό, εύχομαι να πετύχει σε όλους!!! :grin:

και γω σ αυτη την κατηγορια ανηκω δυστηχως..... "κατεστρεψα " πολλα απ τα ονειρα μου...γιατι ανθρωποι που δεν αξιζαν/ζουν τελικα με οδηγησαν εκει..... δεν ειναι δικαιολογια ουτε κατηγορια...πικρα ισως.... απλα οταν εχεις ανοιχτα πολλα μετωπα....και βαλεσαι απ παντου ειτε με τον εναν ειτε με τον αλλο ξεχνας να φροντισεις το πιο σημαντικο.....ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ!

Υ.Γ. τελεια φωτο!

Όλοι ζητάμε συναισθήματα, και ανθρώπους που αξίζουν στις ζωές μας.
Τελικά, όταν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πληγωνόμαστε...
Καταλήγουμε στη θλίψη και τις καταχρήσεις.

Μακάρι να ξυπνούσαμε αύριο αγαπώντας τον εαυτό μας όπως ακριβώς είναι...
Θα χορταίναμε από ένα διαφορετικό είδος αγάπης, σίγουρα.

Αγάπη... τι δύσκολο πράγμα...

Η τροφή είναι ισχυρότατο πασπαρτού.Αν νιώθουμε να μας λείπει η αγάπη,αμέσως σπεύδει να μας γυρίσει στην αγκαλιά της μάνας μας,
που κάποτε μας τάιζε αγάπη και φροντίδα κι όλα γαλήνευαν κι όλα ήταν αρκετά!Αν μας λείπει κάτι άλλο,εκείνου το κενό θα τρέξει να γεμίσει,
ώστε να μας δώσει την προσωρινή ψευδαίσθηση ικανοποίησης,που δείχνουμε να έχουμε τόσο μεγάλη ανάγκη...Αν βρούμε τι καλύπτει κάθε φορά,
είναι μια χρήσιμη πρώτη πληροφορία,ώστε να καταστρώσουμε το σχέδιο αυτούσιας ικανοποίησης της εν λόγω πολύτιμης ανάγκης,ν'απαλλάξουμε
και τη δόλια τροφή από το βαρύ φορτίο,που της έχουμε αναθέσει.Ταυτόχρονα βοηθητικό είναι στο κατά δύναμιν να την υποτιμήσουμε,προσανατολιζ� �μενοι σ'άλλες πηγές χαράς.

Quote:

---

Originally posted by Sethunya:thumbup:

Μακάρι να ξυπνούσαμε αύριο αγαπώντας τον εαυτό μας όπως ακριβώς είναι...
Θα χορταίναμε από ένα διαφορετικό είδος αγάπης, σίγουρα.

---

:thumbup: Είναι μια ήρεμη και γλυκειά αγάπη,που δε θα σε προδώσει ποτέ,παρά μόνο θα σε οδηγήσει στα καλύτερα σου!
Μην περιμένεις όμως να ξυπνήσεις,αγαπώντας σε.Δε θα συμβεί ποτέ αυτό!Δεν πρόκειται για κεραυνοβόλο έρωτα,για πυροτέχνημα,
που όπως απότομα γεννήθηκε έτσι και θα σβήσει.Δεν έχει αξία ούτε διάρκεια έτσι.Όσο πιο μοχθηρά κατακτάται τόσο πιο στέρεη
είναι μέσα μας,τόσο δε βάλλεται απ'τους πειρασμούς,τόσο μας φουσκώνει υπερηφάνια,που την πετύχαμε!Μας την εύχομαι όλους ολόψυχα!