Διαβάζω εδώ και μερικές ώρες το φόρουμ και ομολογώ ότι τα έχω χαμένα ;(
Θα σας πω και γω την ιστορία μου μπας και μπορέσετε να με βοηθήσετε...
Με λένε Νένα και είμαι 23 χρονών.
Έχω την χειρότερη σχέση που μπορεί να έχει άνθρωπος με το φαγητό. Το μισώ.
Από 5 χρονών (από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου δηλαδή) ήμουν παχύσαρκη. Δυνατό παιδί με γερές αντοχές αλλά πολύ παραπάνω κιλά. Ασχολούμουν έντονα με τον αθλητισμό, κυρίως λόγο πίεσης των γονιών μου. Μέχρι που στα 10 μου ανακάλυψα τον πρώτο μου έρωτα, το τένις. Οι γονείς μου με έστελναν για άσκηση αλλά εγώ προχώρησα σε πρωταθλητισμό. Τα κιλά μου σταθερά και αυξανόμενα αναλόγως του ύψους/ανάπτυξης. Στα 12 μου πήγα για πρώτη φορά σε διαιτολόγο αφού η δίαιτα της παιδιάτρου δεν έπιασε τόπο.
Η σχέση μου με το φαγητό άρχισε να εξελίσσετε σε σχέση μίσους. Οι γονείς μου έκαναν ότι μπορούσαν για να τρέφομαι σωστά. Δεν μου έδιναν καν χαρτζιλίκι με αποτέλεσμα κάποιες φορές να κλέβω από την τσάντα της μαμάς κανα πεντακοσάρικο για πατατάκια και σοκολάτες. Ζήλευα τα άλλα παιδάκια που έτρωγαν ότι ήθελαν, ήταν αδύνατα και οι γονείς τους δεν τους μάλωναν... Μην νομίζετε ότι το παράκανα ή ότι έκανα υπερβολές... ένα παιδάκι ήμουν που ήθελε ένα πατατάκι που και που... Που είχε μεγαλώσει με όχι και με δεν κάνει... Που γυρνούσε από την προπόνηση και μύριζε τηγανιτές πατάτες που είχε ψήσει η μαμά για τον μικρό της αδερφό ενώ αυτή την έβγαζε με γιαουρτάκια, σαλάτες και φρούτα.
Να μην σας τα πολυλογώ μετά από τραυματισμό στα 15 μου σταμάτησα θέλοντας και μη το τένις... Ο ορθοπεδικός μου είπε οτι είχα οστεοχονδρίτιδα και μου είπε να χάσω κιλά και "θα περάσει" γιατί είμαι μικρή... Αλλά μου απαγόρευσε το τένις... Έμεινα κανα τρίμηνο χωρίς άσκηση και όπως είναι φυσικό έβαλα κιλά. Οι γονείς μου με έγραψαν σε γυμναστήριο. Το σιχαινόμουν το γυμναστήριο... Είχα μάθει να τρέχω και να παίζω στον καθαρό αέρα όχι ανάμεσα σε τζόβενα που στα 60 τους είχαν το σώμα που ήθελα να έχω... Είχα φρικάρει στο γυμναστήριο, δεν άντεχα. Κάθε φορά που πήγαινα στα αποδυτήρια με έπιανε κρίση πανικού... Αλλά δεν μπορούσα να το πω.... Τι να πω;... :(
Αρχίσαμε και πάλι να ψάχνουμε λύση. Ξαναπήγαμε σε γιατρούς... άντε πάλι δίαιτες με γραμμάρια και μ@λ@κίες... Δεν θυμάμαι πως και τι αλλά ξαφνικά βρέθηκα στα Bodyline. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που είδα την ζυγαριά όντως να πέφτει. Έκανα σάουνα και ένα μηχάνημα που έστελνε δονήσεις στο σώμα μου σα μασάζ, έκανα γυμναστική και μετα χαλάρωνα στο υδρομασάζ. Ταυτόχρονα έκανα δίαιτα και ήμουν χαρούμενη. Έχασα πολλά κιλά. Δεν άγγιξα το επιθυμητό βέβαια αλλά έσπασα το φράγμα των 90 κιλών!
Δυστυχώς αυτή ήταν και η τελευταία φορα που χάρηκα... Οι επισκεύψεις μου στα bodyline άρχισαν να τελειώνουν και να αραιώνουν καθώς μου είχαν μείνει μόνο ώρες γυμναστηρίου... Την δίαιτα την κράτησα μαζί με την άσκηση αλλά δεν με έσωσε. ʼρχισα να παίρνω και πάλι κιλά και αυτή τη φορά τρομακτικά γρήγορα. Η περίοδος μου σταμάτησε για μεγάλο διάστημα. Είχα και πανελλήνιες τότε... Πολύ στρες, τεράστια απογοήτευση. Έκανα 6 μήνες να δω περίοδο...
Μετά τις πανελλήνιες η μάνα μου με έπιασε κυριολεκτικά από τα μαλλιά. Πήγαμε σε διάφορους γιατρούς στην αθήνα -ψάχναμε κλινική με σκοπό την χειρουργική εμπέμβαση-. Μας ζήτησαν κάποιες εξετάσεις τις οποίες επέστρεψα στην πόλη μου για να κάνω. Να μην τα πολυλογώ και πάλι βρήκαμε πέτρες στη χολή... στα 18 μου.
Αρχικά πήγαμε στη κλινική του κ. Παύλου στην Αθήνα ο οποίος ήθελε να κάνω αφαίρεση χολής με ταυτόχρονη επέμβαση δαχτύλιου. Αυτό δεν άρεσε καθόλου στη μητέρα μου σαν ιδέα και το έψαξε παραπάνω. Τελικά καταλήξαμε στον κ. Λινό του Υγεία ο οποίος μας είπε ότι είναι πιο σωστό να γίνουν ξεχωριστά οι επεμβάσεις γιατί σε περίπτωση περιπλοκής δεν θα ξέρουμε τι συνέβηκε. Ο κ. Λινός ήταν ενάντια στην χειρουργική επέμβαση αν και τότε ζύγιζα ήδη 130 κιλά... Έκανα την επέμβαση της χολής τελικά και παρέμεινα στην κλινική του όπου είχα παρακολούθηση ψυχολόγου και διατροφολόγου.
Δεν έχω να πω τίποτα. ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ. Για ένα ολόκληρο χρόνο πήγαινα Αθήνα μια φορά το μήνα για το τίποτα. Το μόνο που κατάφερα ήταν να απογοητευτώ ακόμα πιο πολύ και να πέσω σε κατάθλιψη. Μίσησα το φαγητό, αρχισα να τρώω μόνο φρούτα στην αρχή, μετά τίποτα. Έραψα το στόμα μου μέχρι που λιποθύμησα από την πείνα και δεν είχα κανένα δίπλα μου να με σώσει. Συνήλθα μόνη μου και άρχισα πάλι την προσπάθεια. Δίαιτα και άσκηση. Τίποτα... Απογοητευόμουν όλο και περισσότερο, έκλαιγα αλλά κανείς δεν το έβλεπε... Οι γονείς μου είχαν και έχουν χάσει κάθε ίχνος εμπιστοσύνης. Δεν πιστεύουν ότι θέλω να απαλλαγώ.
Κάθε φορά που γυρνούσα σπίτι μου μια ακόμα πιο μεγάλη σφαλιάρα με περίμενε. "Κάθε φορά και πιο χοντρή είσαι" μου έλεγαν.
Πριν ένα χρόνο έκανα εγχείρηση μηνίσκου στο γόνατο που είχα τραυματίσει στο τένις μικρή. Ο χειρούργος μου είπε ότι σε 2 βδομάδες θα περπατάω κανονικά. Πριν την εγχείρηση ανέβαινα σκάλες με λίγο πόνο... σχεδόν ένα χρόνο μετα την εγχείρηση μου είναι ακόμα αδύνατο να ανέβω σκάλες.. Ενώ έχει αρχίσει να με πονάει και το άλλο γόνατο. Όταν το είπα στο χειρούργο με κοίταξε με νόημα και μου είπε "πρεπει να χάσεις κιλά".
"You don't say" σκέφτηκα από μέσα μου με υφάκι... Αλλά τόσα χρόνια έχω μάθει να το βουλώνω σ'αυτό το θέμα και να δέχομαι την κριτική...
Έχω χάσει κάθε ελπίδα πλέον και δεν είμαι καθόλου καλά ψυχολογικά. Κλαίω κάθε φορά που αφήνω το μυαλό μου να σκεφτεί. (Έχω ξοδέψει ένα πακέτο χαρτομάντιλα για να καταφέρω να γράψω αυτό το post). Δεν μου αξίζει να είμαι τόσο στενοχωρημένη στα 23 μου...
````````````
Ξεκίνησα να γράφω για να κάνω ερωτήσεις αλλά τελικά μάλλον ξέσπασα... Κάθομαι και κοιτάω την οθόνη εδώ και πόση ώρα και σκέφτομαι... να το στείλω ή όχι...
Θα το στείλω αλλά θα σας πω και αυτά που ήθελα να πω πριν με πιάσει η απόγνωση πάλι και ξεσπάσω.
Απ'όλες τις επεμβάσεις αυτή που μου τράβηξε το ενδιαφέρον ήταν η sleeve. Βασικός λόγος ότι τα τελευταία 5 χρόνια μένω στη Σάμο οπότε οι μετακινήσεις είναι αρκετά δύσκολες.
Δεν ξέρω τι συμβαίνει με την χαλάρωση του σώματος (πιο χαλαρό από ότι είναι ήδη; >.> ) ή πόσο άσχημες είναι οι ραγάδες στο αδύνατο σώμα. Αν είχατε κάποιες φωτογραφίες θα με βοηθούσε πολύ. Πιο πολύ για ενημέρωση. Θέλω απλά να ξέρω.
Επίσης είδα πολλούς να λένε ότι έκοψαν το τσιγάρο παράλληλα με την εγχείρηση. Υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ της εγχείρησης sleeve και του καπνίσματος; Ισχύει το ίδιο και για το ηλεκτρονικό τσιγάρο;
/\/ένα