καλύτερα από νωρίς, έτσι δε λένε?
γειά σας! δεν ξέρω αν έχετε κάποιο μέρος να συστήνεστε, δε βρήκα κάτι οπότε άνοιξα νέο θέμα..
είμαι η Μαρία κ μην απατάστε απ το επίθετο, δεν έχω πέντε γιους αλλά πέντε yaghts χαχα..
από μικρή είχα κάτι παραπανίσια κιλάκια. πάντα στο όριο βέβαια. στο λύκειο τα έχασα, είχα φτάσει 59 κιλά κ ήμουν τρισευτυχισμένη. έχω ύψος 1,67.
όσο ήμουν φοιτήτρια είχα βάλει 4 κιλά κ πάλι περνούσαν απαρατήρητα.
όταν όμως τελείωσα τη φοιτητική ζωή κ πήγα στο πατρικό.. τα κιλά ήρθαν κ έκατσαν.. απο τα 63 έφτασα στα 67 μέσα σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα. μιας κ η μαμά μαγειρεύει παραδοσιακά ελληνικά.. και στο χωριό δεν είχα τις δυνατότητες για κίνηση που είχα στη πόλη.. δε σταματάμε όμως εκεί. αντί να χάσω αυτά τα 4 κιλά που είχα βάλει, δεν έδωσα σημασία.. έτσι το ένα κιλό ερχόταν σιγά σιγά μετά το άλλο, αρραβωνιάστηκα κιόλας, άρχισαν τα τραπεζώματα κ έφτασα στα 72.. εκεί αποφάσισα να πάω σε διαιτολόγο. καλή,δε λέω. λυπήθηκα λίγο τα λεφτάκια μου. ήξερα εξαρχής να μαγειρεύω λάιτ αλλά νόμιζα ότι δεν τα είχα ανάγκη τα λάιτ φαγητά, κούνια που με κούναγε..
έμαθα να τρώω κάθε 3 ώρες και σωστά. δυστυχώς μέχρι τα 68 έφτασα ενώ ήθελα μέχρι τα 65 τουλάχιστον. μπορεί να σας φαίνονται αστεία αυτά τα λίγα κιλά αλλά για μένα ήταν σημείο αναφοράς.. κ δεν κράτησα τις συνήθειες της δίαιτας γιατί είμαι λιχούδω. το λατρεύω το φαγητό.
λατρεύω να μαγειρεύω, να φτιάχνω γλυκά, να δοκιμάζω συνταγές.. δεν υπάρχει σεφ άγνωστος για μένα
κ θα ήθελα πολύ να πάω ταξίδι στην ιταλία για να δω πως φτιάχνεται η παρμεζάνα κι όχι να πάω στα μουσεία.. ή στη γαλλία να δω πως φτιάχνεται το ροκφορ, οχι να παω στο παρισι να δω τον πυργο..
μιλαμε για παθος. για ορεξη για οτιδηποτε καινουριο και νοστιμο..
τρελαινομαι για καθαρες γευσεις. οχι προσμειξεις και συντηρητικα, με ενοχλουν..
είμαι ιδιότροπη με τα γλυκά, αν δεν είναι από αγνά υλικά δε μαρεσουν κ μπορει να μη τα φαω..
δεν έχω παρατηρήσει κάποια σχέση του φαγητού με τις ψυχολογικές διακυμάνσεις.
όταν ήμουν πιο μικρή, όταν στενοχωριόμουν δεν έτρωγα.
τώρα δε νομίζω πως με επηρρεάζει ιδιαίτερα στο θέμα του φαγητού..
και για να συνεχίσω, παντρεύτηκα κ ήμουν 69 κιλά (είχα κάνει δίαιτα με νύχια και με δόντια να φτάσω σ αυτά τα κιλά!) όμως μετά με πήρε πάλι η κατηφόρα κ έφτασα τα 74. αναγκάστηκα να κάνω θεραπεία με κορτιζόνη κ χωρίς να προσέχω έφτασα τα 77 :(
οπότε τώρα είμαι 77 κιλά και ΔΕΝ είμαι καλά. δε με χωράνε τα ρούχα μου. κ δεν εχω λεφτα να παρω αλλα..
πρέπει να χάσω 13 κιλά. και απλα δε μπορω. ειναι λιγα συγκριτικα με καποιες κοπελες που διαβαζω εδω, ειναι ενας γελοιος αριθμος, αλλα δυσκολευομαι.
ποτέ δε τα πήγαινα καλά με τις στερήσεις. δε μπορώ να μου στερούν κάτι..
στερούμαι τον άντρα μου, την ασφάλεια που μου δίνει, την ηρεμία μου, δε μπορώ να στερηθώ και το φαγητό. μένω στην αθήνα, αυτός θεσσαλονίκη. λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων.. δυστυχώς.
τα άσχημα που έχω με το φαγητό είναι πως τρώω όποτε ναναι. δε τρώω ιδιαίτερα από έξω, πολύ σπάνια. αλλά στο σπίτι τρώω παχυντικά, δε τα μπορώ τα λάιτ.. τα βαρέθηκα..
έφτασα έτσι να έχω φερριτινη 5 και σίδηρο στα τάρταρα.. οπότε πρέπει θέλω δε θέλω να κάνω διατροφή για να ανέβει ο σίδηρος κ να χάσω τα κιλά τα παραπανίσια.
ανησυχώ και για την υγεία μου, ποιος ξέρει πόσα κιλά θα πάρω ακόμη αν τώρα είμαι 77.. κ το έχουμε στην οικογένεια, μια τάση για παχυσαρκία..
για γυμναστική μη μου μιλάτε. βγάζω σπυριά. ενώ παλιότερα σκοτωνόμουν σε κάθε άθλημα, μ άρεσε πάρα πολύ. τώρα τίποτα, βαριέμαι απίστευτα να κάνω οτιδήποτε..
θέλω πολύ να χάσω αυτά τα κιλά. θυμάμαι πως ήμουν στα 59 κιλά και αναστενάζω.. έχω δώσει ρούχα που δε με χωράνε στην ανηψιά μου που είναι πρωταθλήτρια συγχρονισμένης (φαντάζεστε κορμι) και της κάνουν..κ αναρωτιέμαι αν όντως ήμουν κ εγώ έτσι!!
χρειάζομαι βοήθεια λοιπόν.. γιατί δε θέλω να ρισκάρω να κάνω δίαιτα να τη σταματήσω κ να πάρω άλλα τόσα κιλά μετά..
