Μετα απο πολλη σκεψη αποφασισα κι εγω να πω το δικο μου προβλημα στο φορουμ...και για να αποφυγω εναν ακομη εμετο σημερα...αντιμετωπιζω το προβλημα βουλιμιας-ανορεξιας απο τα 16 μου και τωρα ειμαι 22. εχω κουραστει, τοσο απο τους εμετους, αλλα κυριως ψυχολογικα, φανταζομαι οπως ολοι εδω μεσα...εχω καταστρεψει το στομαχι μου και το εντερο μου αλλα το κομματι το ψυχολογικο ειναι το βασικοτερο..θεωρω τον εαυτο μου κατεστραμμενο οσο δεν παει. θεωρω οτι δεν εχω προσωπικοτητα, καπου χαθηκε, προφανως σε καποια τουαλετα... ειμαι τραγικη. τρεχω απο τουαλετα σε τουαλετα, ακομη κι αν ειμαι εξω. τα καθαρτικα πανε συννεφο. θεωρω κατα καποιο τροπο απαγορευτικο το junk food κι ετσι καταληγω καθε φορα σε εμετους. εχω κολλημμα με το αδυνατο σωμα κ φοβαμαι παρα πολυ να παρω κιλα...εχω πολλες φορες αυξομειωσεις στο βαρος μου και δεν το αντεχω αλλο!! θελω να μεινω σταθερη στο κιλα που εχω τωρα κ να μην παρω αλλα.. ξερω οτι η εμμονη με το αδυνατο σωμα με ριχνει στα βουλιμικα αλλα δε μπορω να αποβαλλω αυτη την ιδεα! κανω κ ψυχοθεραπεια υποτιθεται αλλα δε βλεπω αποτελεσμα στον εαυτο μου.. και φαρμακευτικη αγωγη παιρνω αλλα μονο στην αρχη ειδα οτι με βοηθησε, δηλαδη λιγο την ορεξη μου ειχε κοψει. την αντιληψη ποιος θα μου την αλλαξει οταν εγω η ιδια δε μπορω να την αλλαξω;;
