Μήπως φταίμε και εμείς?

Καλησπέρα σε όλους σας!Εύχομαι να είστε όλοι καλά.Από χθες σκέφτομαι κάτι που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.Πάντα στο θέμα του ρατσισμού,παραπονιόμαστε ότι μας κοιτάνε περίεργα, πως νιώθουμε βλέμματα πάνω μας και πως μας λένε διάφορα για να μη μακρηγορώ.Μήπως όμως καταδικάζουμε κάτι που είμαστε και εμείς οι ίδιοι?Ρατσιστές?Θα μιλήσω από δική μου εμπειρία.Χθες βρισκόμουν με μία κοπέλα με παραπανίσια κιλά, πολύ καλό παιδί και ευγενικό που δε δίνει δικαιώματα.Κάποια στιγμή την ακούω να λέει δείχνοντας μία κοπέλα ίσως διαφορετικής αισθητικής από εκείνη''ακόμα και αυτή έτσι όπως είναι βρήκε γκόμενο και εγώ ακόμα τίποτα''..Και η αλήθεια είναι πως δεν την ακούω να το λέει πρώτη φορά.Και η πραγματικότητα είναι πως και εγώ το έχω πει σε αρκετές φάσεις μοναξιάς της ζωής μου,να λέω πως κοίτα αυτός έχει βρει κοπέλα και ας είναι όπως είναι..Και ξαφνικά μου έρχεται στο μυαλό η δική μου φράση που έχω πει σε παρέες και λέω όλα αυτά τα χρόνια πως''εγώ ΠΟΤΕ δεν κρίνω κάποιον από την εξωτερική του εμφάνιση γιατί ξέρω τι πάει να πει να είσαι δακτυλοδεικτούμενος''...Και λέω οκ άνθρωποι είμαστε λάθη κάνουμε..και παίρνουμε μαθήματα από αυτά τα λάθη,αλλά στην ουσία κάνουμε ότι μας κάνουν..τώρα δε ξέρω γιατί μπήκα στη διαδικασία να σας πω όλα αυτά.Ίσως επειδή είμαι σε δύσκολη φάση της ζωής μου?Ίσως επειδή είμαι κάπως?Ίσως ίσως ίσως..

Thano μου, δεν πιστευω να υπαρχει ουτε ενας, ο οποιος σε καποια φαση της ζωης του, να μην εχει κρινει με τον ενα η με τον αλλο τροπο καποιο αλλο ατομο... Δεν πιστευω οτι το κανουμε με κακια, περισσοτερο καποια απογοητευση θελουμε να δηλωσουμε και τυγχανει εκεινη τη στιγμη που εισαι " καπως" ψυχολογικα, απλα να βρισκεις ενα εξιλαστηριο θυμα..

Καλησπερα και απ μενα!!
Συμφωνω με την προλαλησα και ειναι διαφορετικο να πεις κατι με "κακια" και αλλο με πικρα η σκεπτομενος...
Εγω εχω δει το αλλο σε μενα τουλαχιστον,εμμονη ισως θα λεγα..και πιανω τον εαυτο μου να το κανει παντου,στην παραλια,στην τβ και γενικα εξω,να κοιταω καποια και σκεφτομαι κοιτα πως ειναι αυτη?!ειναι τοσο "τελεια" σωματικα κλπ και γω απεχω τοσα χλμ... και ισως ποτε να μην καταφερω να την φτασω... ακομα και στις ταινιες το ιδιο κανω ασυναισθητα.....
Μαλλον ειμαι λιγακι πειραγμενη....
Και μετα μπαμ "αγκαλια" με την καταθληψη...

Εσεις αισθανεστε διαφορετικα? Τι σκεφτεστε οταν βγαινετε εξω??

Θάνο νομίζω πως και εγώ πιάνω τον εαυτό μου να το λέει αυτό.Δεν ξέρω αν προέρχεται από πίκρα,θυμό..καθαρά με τον εαυτό μου έτσι?δε μου φταίνε οι άλλοι σε τίποτα.Αλλά το λέω και εγώ και με βάζεις σε σκέψεις..Δεν ξέρω βέβαια το κατά πόσο μετράει το με ποιο τρόπο το λέμε ίσως για να δικαιολογούμε τη στάση μας ή αν απλά το ξεφουρνίζουμε..Πάντως εγώ το λέω.Φωτεινό αστεράκι και το δικό σου δρόμο ακολουθώ.Αυτή η κατάθλιψη που ακολουθεί μετά είναι όντως τραγική..

thano δεν έχεις και άδικο

Είχα φίλη που έκανε εμετούς, υπέβαλε τον εαυτό της σε εξαντλητική πείνα για να χάσει γύρω στα 20 παραπανίσια κιλά
Έτυχε να γνωρίσω μια γλυκύτατη κοπέλα, διαμάντι άνθρωπος, η οποία ήταν μπρος από 120
Ε, λοιπόν δεν ήθελε να έρθει μαζί μας για καφέ γιατί "είναι τόσα κιλά και δεν προσέχει τον εαυτό της"
Μια ναυτία την νιώθεις...
Ξέκοψε και απο μένα όταν πάχυνα :)

Επίσης είχα γνωρίσει άτομο που έκανε παρέα μόνο με υπέρβαρα ή ασχημούλικα άτομα (με ό,τι παραμόρφωση μπορείς να φανταστείς) για να ξεχωρίζει. Αυτή έγινε φίλη μου αφότου πάχυνα...
Πιο δυνατή ναυτία. Απαίσιος άνθρωπος. Τώρα δεν έχει κανένα φίλο.
Τί τα θυμήθηκα τώρα. :rolleyes:

Πάντως τον πρώην σύντροφο μου ούτε που γύρισα να τον κοιτάξω δεύτερη φορά καθ'ότι είναι ασθενικά λεπτός (λόγω προβλήματος στο πεπτικό σύστημα, περισσότερο από μενα τρώει). Και ενώ έδειχνε ενδιαφέρον για καιρό εγώ τίποτα. Πρώτον γιατί είχα καεί στο φαί (απαιτήσεις να χάσω βάρος, δεν είχα καμία όρεξη να ξανακούσω υποδείξεις) και γιατί δεύτερον θεωρούσα όλους τους λεπτούς ρατσιστές και "δήθεν".
Τελικά τα 10 χρόνια παχυσαρκίας και ρατσισμού σημάδεψαν το πως κρίνω τους ανθρώπους.
Ο πρώην (και νυν πολύ καλός μου φίλος που μου συμπαραστέκεται στη νέα διατροφή και τρόπο ζωής) ουδέποτε έκανε παράπονο για τα κιλά (120 τότε), ουδέποτε μου είπε να αδυνατίσω (ζήλευε κιόλας!!!) συν το ότι δεν είναι υποκριτής και δήθεν.

Quote:

---

Originally posted by lipimeni
Φωτεινό αστεράκι και το δικό σου δρόμο ακολουθώ.Αυτή η κατάθλιψη που ακολουθεί μετά είναι όντως τραγική..

---

Εγω προσπαθω να παρακολουθησω αυτη την κατασταση να δω τα πως και τα γιατι...αλλα παντα καταληξω οτι εχω ξεφυγει... μερικες φορες μαλιστα κοιταζοντας τετοια στη τβ σου ρχετε μετα και η κεραμυδα,τι στορι ειχε τελικα η ταινια?η τι εγινε τωρα??!!

Νομιζω πως ολοι το χουμε κανει αυτο,να πουμε δηλαδη εγω ειμαι πιο ομορφη-ος,πιο εξυπνη-ος ,πιο...πιο...πιο....απο καποιον αλλο και πως γινεται να βρισκει αυτη/ος γκομενο/δουλεια κτλ και εγω οχι.Νομιζω οτι σε ολους εχει συμβει να δει ζευγαρια εντελως αταιριαστα εξω και να πει τι της/του βρηκε.Δε νομιζω πως εχει να κανει με τα κιλα μας,ειναι ανθρωπινο ελαττωμα πιστευω.

έχετε παρατηρήσει ότι στην τβ όλοι έχουν τον ίδιο σωματότυπο και λίγο πολύ τα ιδια μούτρα ?

πριν λίγους μήνες γνώρισα κάποιον που έμοιαζε τρομακτικά σε διάσημο ηθοποιό, ξεχνάω τώρα το όνομα του, ήταν παντρεμένος με την Κιμ Μπάσιντζερ, όμορφος με το χαμόγελο της υπέρτατης αυτοπεποίθησης "είμαι ωραίος", κάτσαμε να φάμε και μαντέψτε, μιλάει μόνος του και γελάει και με αυτά που λέει :crazy: μάλιστα έλεγε για μια φίλη μου "της αρέσω, το ξέρω ότι της αρέσω" Είχαμε μείνει οι άλλοι και τον κοιτάζαμε.

Όσοι δεν μοιάζουν με την τηλεόραση, πρέπει να είναι δυστυχισμένοι επειδή δεν μοιάζουν στην πραγματικότητα της τηλεόρασης και πρέπει να ακούνε συμβουλες για το πως θα αδυνατήσουν από ανορεξική σε πρωινάδικο
Ενώ εάν μοιάζεις σε άτομα της τηλεόρασης φτάνεις να αποκτάς άλλου είδους ψυχασθένειες, σαν τον τύπο, creepy ήτανε πανάθεμα τον :shocked2:

Ντάξει, δεν είναι ρατσισμός να κάνεις μια κρίση για ενα συγκεκριμένο άτομο που κατι πάνω του σου χτύπησε για κάποιο λόγο άσχημα, ρατσισμός είναι να έχεις μια αρνητική και πάγια θέση έναντι μιας κατηγορίας ανθρώπων. Μην υπερβάλλουμε...

Φίλιππε θα έρθω να διαφωνήσω με την άποψή σου καλοπροαίρετα πάντα..Θεωρώ πως αποτελεί ρατσισμό το να πω για κάποιον ότι έχει τεράστια μύτη και τον κοροϊδέψω για παράδειγμα..ή να πω πως αυτή η κοπέλα που είναι έτσι κοντή και άσχημη βρήκε γκόμενο??είναι άκρως ρατσιστικό και αν ρωτήσεις πιστεύω άτομα που έχουν τέτοιου είδους θέματα θα σου πουν την ίδια θέση.Ας μη μένουμε στο ζήτημα ότι ρατσισμός είναι πάντα και μονάχα ενάντια στους ανθρώπους με κιλά ή σε αυτούς που έχουν διαφορετικό χρώμα από εμάς.Πολλές φορές η διάθεσή μας είναι ρατσιστική και ας μη θέλουμε να το παραδεχτούμε..

Ολοι καποτε εχουμε πει κατι κακο για καποιον αλλον.. Προσωπικα ποτε ομως δεντο φωναξα η κοροιδεψα μεσα στα μουτρα του! Το λεω στις φιλες μου και τελος.. Το να θεις ο αλλος να νιωσει ασχημα, για εμενα αυτο ειναι το χειροτερο.. Δεν με νιαζει τι λεει ο καθενας πισω μου γιατι τουλαχιστον εχουν την ευγενεια ν μην μου το δινουν να το καταλαβω.. Και δεν μιλαω για φιλους εννοειτε! Για ασχετους στο δρομο κτλ κτλ..

Νομίζω πως όλα αυτά τα έχουμε σκεφτεί και τα έχουμε εκφράσει όλοι. Από προσωπική εμπειρία όλοι μου οι φίλοι αυτή τη στιγμή είναι λεπτοί -κανονικοί με "ζηλευτά" κορμιά. Ουδέποτε μου φέρθηκαν ρατσιστικά αντιθέτως η παρέα με "μεγαλόκτιστους" ανθρώπους όπως εγώ με έκανε να ασκώ ρατσισμό σε εμένα να με φθάνω στο πυρήνα της γης και στη συνέχεια να φέρομαι ως "αποκλεισμένοι" γιατί παντού ένιωθα τα βλέμματα να με καρφώνουν-αυτό μετά δυσκολίας το έχω αποβάλει σε μεγάλο βαθμό αλλά όχι τελείως.
Το θέμα είναι εμείς τι πιστεύουμε για εμάς. Μήπως δεν είναι οι άλλοι ρατσιστές και είμαστε εμείς;Μήπως εμείς μπλοκάρουμε τους εαυτούς μας;;;; Και ίσως και για αυτό γινόμαστε "πικρόχολοι".

Quote:

---

Originally posted by lipimeni
Φίλιππε θα έρθω να διαφωνήσω με την άποψή σου καλοπροαίρετα πάντα..Θεωρώ πως αποτελεί ρατσισμό το να πω για κάποιον ότι έχει τεράστια μύτη και τον κοροϊδέψω για παράδειγμα..ή να πω πως αυτή η κοπέλα που είναι έτσι κοντή και άσχημη βρήκε γκόμενο??είναι άκρως ρατσιστικό και αν ρωτήσεις πιστεύω άτομα που έχουν τέτοιου είδους θέματα θα σου πουν την ίδια θέση.Ας μη μένουμε στο ζήτημα ότι ρατσισμός είναι πάντα και μονάχα ενάντια στους ανθρώπους με κιλά ή σε αυτούς που έχουν διαφορετικό χρώμα από εμάς.Πολλές φορές η διάθεσή μας είναι ρατσιστική και ας μη θέλουμε να το παραδεχτούμε..

---

Εγω τέτοιου τύπου συμβάντα νομίζω οτι εμπίπτουν περισσότερο στον όρο "κακία" ή "κακιούλα" παρά στον όρο ρατσισμό. Anyway, θεωρώ οτι είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης να βγαίνουν τέτοιου τύπου αντιδράσεις και εφόσον συμβαίνουν με μέτρο σε συχνότητα και ένταση και φυσικά χωρίς να πληγώνουμε ανθρώπους δεν αποτελούν πρόβλημα ούτε μας κάνουν χειρότερους.

Προσωπικά επειδή τείνω να αγνοώ το περιβάλλον εκτός αν κάτι μου κεντρίσει το ενδιαφέρον(κι αυτό δε θα είναι μια μεγάλη μύτη ή ένα παχύ κορμί), κοινώς είμαι στη κοσμάρα μου, δύσκολα θα κάνω τέτοιες σκέψεις. Μου εχει συμβεί όμως όπως μου έχει συμβεί να γελάσω με περιπαικτικά σχόλια για τρίτο άτομο... δε δίνω και πολλή σημασία. Αν αυτές τις "φωνούλες" προσπαθήσω να τις δικαιολογήσω ή τις γενικεύσω σε ομάδες ανθρώπων ναι, εκεί πιστεύω πως υπάρχει θέμα.

Πρώτα από όλα σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας..είμαι πολύ χαρούμενος όταν μπαίνω και βλέπω τόσες απαντήσεις.Τώρα να πω,πως σίγουρα δεν είμαι ο κατάλληλος να δώσω τα όρια του ρατσισμού.Αλλά πιστεύω πως όλοι έχουμε το δικαίωμα της άποψης για αυτό και ήθελα και τις δικές σας.Απλά μιας και πολύ συχνά αναφερόμαστε στο ρατσισμό ως έννοια,τον δανείστηκα για λίγο.Σίγουρα φίλε Φίλιππε μπορούμε να αναφερθούμε σε ''κακιούλες''αλλά θα μπορούσαμε επίσης να το κάνουμε σε περιπτώσεις όπως και οι δικές μας.Αλλά εμείς συνήθως κατευθυνόμαστε θέλοντας και μη στον όρο ρατσισμό.Όπως το βλέπει κανείς από τη σκοπιά του,ε?Να'μαστε καλά!

Καλά συζητάμε, ο καθένας με τη γνώμη του βρε Θάνο. Οσον αφορά εμένα, εχω ξαναγράψει οτι δεν έχω βιώσει ρατσισμό σα παχύσαρκος αλλά ΟΚ, μάλλον είμαι τυχερός διαβάζοντας ιστορίες άλλων ανθρώπων.