31/05/2011-9/9/12

Kαλημέρα,ξαναγράφω στο forum αυτό μετα απο ένα μεγάλο χρονικό διάστημα , ενα χρονικό διάστημα που είναι συνυφασμένο με την προσωπική μου αναγέννηση. Κατάφερα να σταματήσω τους εμετούς μετά απο 14 χρόνια, μετά απο απίστευτες στιγμές αυτοτιμωρίας. Δεν ήταν έυκολο, δεν ήξερα τι είναι γεύση, κορεσμός, δεν ήξερα τι είναι επιτρέπω σε μένα να γευτω ένα γλυκό. Στην αρχή, με τη βοήθεια του διαιτολόγου, ακολουθόυσα κατα γράμμα τις οδηγίες του. Δεν θα ξεχάσω την πρωτη εβδομάδα. Τα βράδυα δεν μπορούσα να κοιμηθώ απο το βάρος που είχα στο στομάχι.Ενιωθα οτι θα σκάσω. Κάποια στιγμή πέρασα μια ήπια γαστρεντερίτιδα. Επειδή δεν μπορούσα να ξεχωρίσω αν θέλω να κάνω εμετό λόγω της ιώσεως ή λόγω της βουλιμίας επέλεξα να υποφέρω για ένα 24 ωρο.. Στη συνέχεια πέρασα στη φάση υγειηνη διατροφη, γυμναστηριο... Οπως ήταν φυσικό η παραπάνω διαδικασία ήταν αλλη μια μορφή αυτοπεριορισμού. Με τη βοήθεια της ψυχανάλυσης άρχισα σιγά σιγα να απελευθερώνομαι, η διατροφή μου μετα απο πολυ κόπο έγινε πιο απολαυστική και η άσκηση γίνεται με μέτρο. Ολο αυτο το διάστημα άρχισα να ανακαλύπτω σιγά σιγά τον ευατό μου, δεν ήξερα ποιος είμαι, τι θέλω, που πάω... Δεν ήξερα τις κλίσεις μου.. Επικρατούσε ένα χάος μέσα στο κεφάλι μου. Δεν ήξερα αν μου αρέσει η δουλειά μου. Βήμα Βήμα άρχισα να στηρίζομαι στα δικά μου πόδια χωρίς κανένα δεκανίκι. Βεβαίως και έπεσα πολλές φορές κάτω, και λύγισα και πόνεσα, αλλά ξανασηκώθηκα και το πιο σηματικό οτι δεν ξαναέκανα εμετό. Κάθε μέρα που περνά είναι και μια νίκη... Για ολούς μας.. Ένα χρόνο μετά το βάρος αυξήθηκε μόνο κατα 2 κιλά, και συνεχίζω να ζω..