Επεισοδιακή Υπερφαγία

Γεια σας παιδιά!Είχα πάρα πολύ καιρό να γράψω, πιο πολύ γιατί ντρεπόμουν παρά γιατί δεν ήθελα. Έχω αποτύχει τόσες και τόσες φορές να χάσω το βάρος που θέλω(ή να διατηρήσω αυτο που έχασα) που δεν ήθελα να γράφω ξανά και ξανά για αποτυχημένες προσπάθειες και κρούσματα θλίψης. Τα τελευταία χρόνια οι μέρες που έχω καταφέρει να φάω σαν άνθρωπος είναι μετρημένες και είναι στιγμές για τις οποίες ένιωθα απίστευτα περήφανη. Έφτασα πια στο όριο μου και αποφάσισα αντί να αισθάνομαι αηδία για τον εαυτό μου να ψάξω το πράγμα στο βάθος. Επισκέφτηκα γιατρό, είδα ψυχολόγο που μου έδωσαν όνομα γι αυτό που μου συμβαίνει(δεν με ξάφνιασαν η αλήθεια είναι): Επεισοδιακή Υπερφαγία. Όπως μου είπαν είναι ένας τρόπος να εφράζω τα συναισθήματα μου και κατά προέκταση να παρηγορώ(και ταυτόχρονα να τιμωρώ) τον εαυτό μου όταν βρίσκομαι σε καταστάσεις δυσάρεστες για μένα ή απλά όταν κάτι(σε επαγγελματικο/προσωπικο τομεα) δεν πήγε όπως ήθελα. Ακόμα και για τα πιο μικρά πράγματα και τα πιο φευγαλέα συναισθήματα μετά από τόσα χρόνια είμαι σχεδόν "προγραμματισμένη" να καταφεύγω στο φαγητό και να μην αντιλαμβάνομαι τι έχω φάει ή τι ποσότητες τρώω μέχρι να τελειώσω. Αυτή τη στιγμή είμαι σε μια διαρκή πάλη με τον εαυτό μου, προσπαθώ να μην χάνω τον έλεγχο και κάθε φορά που πηγαίνω προς κουζίνα μεριά προσπαθώ με νύχια και με δόντια να προγραμματίσω τις κινήσεις μου και αυτα που θα καταναλώσω. Δεν τα καταφέρνω πάντα αλλά είναι πιο εύκολο όταν είμαι μόνη σπίτι. Όταν τρώω με παρέα ξεχνιέμαι τελείως και ο έλεγχος είναι από δύσκολος έως αδύνατος μέχρι κάποιος να μου πει "Άσε κάτι και για μας"!! Αν τους πω τι μου συμβαίνει πιστευω ότι θα με πάρουν στο ψιλό "Είσαι απλά φαγού" ή κατι τέτοιο. Οπότε αυτό που περνάω συνεχίζω να το κρατάω για μένα(και για σας). Θα συνεχίσω να προσπαθώ τουλάχιστον τώρα ξέρω ακριβώς τι συμβαίνει με μένα...


Υποφέρει κάποιος από σας από τα ίδια συμπτώματα? Το χει ξεπεράσει-ή πάει καλύτερα-κάποιος?Αν ναι θα θελα πολυ να γράψετε, θα ήταν πολύ εμψυχωτικό και χαρά μου αν μπορώ να βοηθήσω και εγώ!! μάκια πολλάααα

Καλημέρα!
Διαβάζοντας το post σου είναι σαν να βλέπω σε πολλά πράγματα τον εαυτό μου... Είχα και έχω -δυστυχώς και ευτυχώς- την τάση να είμαι ιδιαίτερα συναισθηματική γεγονός που με επηρέαζε και μ επηρεάζει σε πολλά επίπεδα...Κι ενα από αυτά είναι και το φαγητό. Έχω κάνει αρκετές προσπάθειες ατελέσφορες στην πλειοψηφία τους αλλά δεν είμαι από εκείνους τους ανθρώπους που θα το βάλουν εύκολα κάτω...
Αυτή τη φορά ελπίζω να είναι και η τελευταία που ξεκινάω να χάσω αυτά τα ρημάδια τα κιλά κι θελω να πιστεύω πως θα τα καταφέρω... Αρκεί να μεταθέσω στο κομμάτι αυτό το "γαιδουρινό" -ορισμένες φορές - πείσμα μου. Το παλεύω και μέχρι στιγμής πάω καλά. Όταν είμαι σπίτι προσπαθώ να μην το σκέφτομαι το φαγητό κι όταν το σκέφτομαι έχω φροντίσει το ψυγείο και το ντουλάπι να μην έχουν ανθυγιεινές και θερμιδοφόρες επιλογές.
Κάτι άλλο που έχω κάνει είναι ότι έχω γεμίσει τις μέρες μου. Τι εννοώ ; Έχω γραφτεί στο γυμναστήριο, τώρα θα ξεκινήσω και δυο προγράμματα συμπληρωματικής εκπαίδευσης και ο στόχος μου είναι να μη μου μένει και πολύς χρόνος -δεδομένου οτι υπάρχουν και δουλειές που πρέπει να γίνουν στο σπίτι- για να το ρίχνω ή να σκέφτομαι το φαγητό.
Όσον αφορά στις παρέες ναι έχω κι εγώ την τάση να ξεχνιέμαι αλλά πλέον προσπαθώ να μου βάλω φρένο...Κι αρκετές φορές το έχω καταφέρει. Κι επειδή στις παρέες μας συγκαταλέγονται και κάποιοι υπέρ του δέοντος φαγανοί ε με αυτούς φροντίζω να βρισκόμαστε για καφέ ,για ποτό ή για μια απλή βόλτα... Οπότε προς το παρόν το θέμα το ψιλοκαταφέρνω. Βέβαια είναι πολύ νωρίς για να μιλάω ακόμα για επιτυχία αλλά θα το προσπαθήσω... Πω πω μ έπιασε πολυλογία πρωί πρωί...Ελπίζω να εμψύχωσα έστω και στο ελάχιστο...

Σ' ευχαριστώ πολύ και χαίρομαι που τα πας καλά! Ελπίζω αυτή να ναι η τελευταία και τυχερή σπροσπάθεια! Αυτό που λες ότι κρατάς τον εαυτό σου απασχολημένο και ασχολείσαι με διάφορα είναι πολύ σημαντικό, προσπαθώ και εγώ να κάνω το ίδιο και η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν στιγμές(λίγες αλλά πάλι καλά!) όταν έχω δουλειά που ούτε καν σκέφτομαι φαγητό, κιλά, σώμα, κτλ κτλ... Αυτό που ανέφερες για το πείσμα μ αντιπροσωπεύει πλήρως...σκέφτομαι ότι είναι αστείο το ότι είμαι πεισματάρα και πειθαρχημένη σε τόσα άλλα, αλλά είμαι αδύναμη κοιτάζοντας ένα κοκκινιστό! Ξανά σ ευχαριστώ πολύ! :) Προσπαθώ γι άλλη μια φορά σ εύχομαι καλή συνέχεια!

κεγώ έχω καιρό να γράψω. έχω αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα αλλά τώρα αντιμετωπίζω καινούριο.
ξαφνικά και ως δια μαγείας διαπίστωσα οτι πάχυνα.μέσα σε 3 χρόνια έβαλα 15 κιλά και δν το πήρα πρέφα.πως πάχυνα τι έγινε ,χαμπάρι δν πήρα.
και το χειρότερο είναι οτι δν μου κλείνει η όρεξη.

όσο για την συναισθηματική υπερφαγία πιστεύω οτι δν πρέπει να την βάζουμε στην άκρη αλλά να την πολεμάμε εφόρου ζωής. η λύση είναι η εκδήλωση των συναισθημάτων μας.

αλλά και λύσεις να διοχετεύουμε αλλού την υπερένταση.
στην πράξη δύσκολο και βουνό μου φαίνεται
συμφωνώ απόλυτα με το κοκκινιστό