Το δικό μου δράμα...

Γεία σε όλους!!Αποφάσησα και εγω να εντάχθω στην παρέα σας γιατί ψάχνω από κάπου να πιαστώ..Νιώθω την ζωή μου να περνάει χωρίς να την ελέγχω..χώρις να την ζώ..¨
Όλα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2011 όταν πήρα την απόφαση να πάω σε διαιτολόγο για να χάσω κάποια κιλα..(εδώ θέλω να σημειώσω οτι πάντα ήμουν το παίδι που άκουγε σχόλια για τα παραπανίσια κιλά του..).Ετσι απο 64 κιλα με 1.58 ύψος εφτασα στα 50,καπου εκει κοπηκε και η περίοδος μου και άρχησα να χάνω τον εαύτο μου.. 'ολα περιστρέφονταν γύρω απο το φαγήτο και τις θερμίδες..σταματησα να τρωω κανονικά..νομιζα οτι θα παχύνω,ειχα γίνει υστερική..Με αποτέλεσμα οχι μόνο να παχύνω αλλα να φτάσω στα 66, άρχισα να τρώω λες και δεν υπήρχε αυριο..κλείστηκα στο σπίτι..έκλαιγα το βράδυ και το πρωί ξεκινούσα μια νέα προσπαθεια αλλα το βράδυ ξανα υπερφαγικά.Ειχα φτασει στον πατο.Πηρα την αποφαση να ξαναπαω στον διαιτολογο..Δεν αντεχα αλλο..Τελικα εκανα μια τρυπα στο νερο.Συγκεκριμενα εφτασα στα 58 κιλα,νομιζα οτι ειχα απαλλαγει απο τον εφιαλτη,επιτελους μπορουσα να χαμογελω οπως ολοι οι αλλοι ανθρωποι,ακομα λιγα κιλα και ξανα η ζωη μου θα ηταν φυσιολογικη..όμως δεν εγινε ετσι..το χαμογελο χαθηκε εντελώς,μια που μεσα σε 2 μηνες πηρα 11 κιλα!!Τωρα ξανα τα ιδια κλεισμενη στο σπιτι,προσπαθω να μαζεψω τα κομματια μου..Δεν έχω άλλες δυνάμεις,κουράστηκα πια..Αραγε θα τελειώσει ποτε?

dora_th ευχαριστώ πολύ που μου απάντησες..το ξερω οτι δεν εχω φτασει σε τοσο τραγικα κιλα(τουλαχιστον ακομα)..απλα δεν μπορς να ηρεμησω γιατι δεν μπορω να ελενξω τα υπερφαγικα μου,βλεπω καθε μερα την ζυγαρια μου να ανεβαινει 1-2 κιλα..ολο λεω οτι θα σταματησω να τρωω τοσο πολυ και ολο κανω τα ιδια..πλεον η κατασταση εχει ξεφυγει..η ψυχολογια μου εχει πεσει τοσο πολυ και αυτο δεν βοηθαει καθολου και δεν εχω κανεναν να με στηριξει και να με καταλαβει..προσπαθω να τρωω καθε 3 ωρες και να ελεγχω τισ ποσοτητες αλλα τα βραδια με πιανει μια τρελα και δεν μπορω να σταματησω να τρωω...εσυ αντεμετωπιζεις το ιδιο προβλημα??
Υ.Γ ευχαριστώ γι αυτα που μου εστειλες,θα κατσω να τα διαβασω,ελπιζω να βοηθησουν!!

Άχ αυτά τα βράδυα !!!
Πόσα χρόνια με ταλαιπωρούσε η βραδυνή υπερφαγία !!! Μαζί με σαβουροφαγία ( γαριδο-πατατακια , σοκοφρέτες , μπισκότα κτλ αηδίες ) μ΄είχαν φτάσει στα 107 κιλά με ύψος κι εγώ 1,57 . Είναι ένας χρόνος και κάτι που έχω καταφέρει να ελέγξω τη διατροφή μου και ξεχνώντας τα κιλά κατάφερα να τα χάσω και τώρα να είμαι πανευτυχής που έφτασα στα 70 . Για να μην λοιπόν κι εσύ φτάσεις κάποια στιγμή που τα κιλά που είσαι τώρα τα λαχταράς ξέχνα τα κιλά και συγκεντρώσου στο πως θα είσαι καλά . Ψάξε και δες τι σε οδηγεί εκεί κι άλλαξε το. Εμένα για παράδειγμα ήταν οτι επειδή δούλευα όλη μέρα το μεσημέρι έτρωγα βλακείες και το βράδυ που καθόμουν να φάω κανονικό φαγητό δεν είχα σταματημό . Απ΄όταν το κατάλαβα άρχισα να έρχομαι με ταπεράκι στη δουλειά . Θα βρεις τον τρόπο . Δεν θέλει κόπο , θέλει τρόπο .
Και μακριά από δίαιτες !! Οι δίαιτες είναι που μας παχαίνουν .

Πραγματικα μου εδωσες πολυ κουραγιο με αυτα που μου ειπες..Συγχαρητηρια συνεχισαι ετσι!!!Ελπιζω και εγω να αρχισω σιγα-σιγα να μπαινω σε εναν δρομο..Το ξερω οτι το μεγαλυτερο προβλημα ειναι οτι επικεντρωνομαι στα κιλα..προσπαθω να το αποβαλω αλλα δεν ειναι ευκολο..Θα ηθελα να μου λες τα νεα σου για να παιρνει η μια δυναμη απο την αλλη..Εγω απο σημερα ξεκιναω μια νεα προσπαθεια και μεχρι στιγμης ολα πανε καλα,αλλα εχω μεγαλο αγχος για το βραδυ..

Quote:

---

Originally posted by hope25
¨ επιτελους , μπορουσα να χαμογελω οπως ολοι οι αλλοι ανθρωποι ακομα λιγα κιλα και ξανα η ζωη μου θα ηταν φυσιολογικη.. όμως δεν εγινε ετσι..το χαμογελο χαθηκε εντελώς,μια που μεσα σε 2 μηνες πηρα 11 κιλα!!Τωρα ξανα τα ιδια κλεισμενη στο σπιτι,προσπαθω να μαζεψω τα κομματια μου..Δεν έχω άλλες δυνάμεις,κουράστηκα πια..Αραγε θα τελειώσει ποτε?

---

Και κάτι ακόμη . Έχουμε το δικαίωμα , μπορούμε και πρέπει να χαμογελάμε σε ότι κιλά κι αν είμαστε όπως οι άλλοι άνθρωποι.
Στο λέω εγώ που ένοιωθα ότι δεν είχα δικαίωμα καν να βγαίνω στο δρόμο . Κι αναρωτιόμουν πως μ΄αφήνουν να κυκλοφορώ και δεν με συλλαμβάνουν . Οι μόνοι που δεν έχουν δικαίωμα να κυκλοφορούν είναι αυτοί που έχουν κάνει έγκλημα και όσοι είναι επικίνδυνοι για τη δημόσια ασφάλεια . Εμείς έχουμε το δικαίωμα , αλλά και την υποχρέωση στον εαυτό μας και να χαμογελάμε και να κυκλοφορούμε και να περνάμε καλά .

Ένα τρικ που χρησιμοποιώ για να ελε΄γχω το βραδυνό είναι να προσθέτω προτείνη στο απογευματινό . Τρώω πχ ένα μικρό γιαούρτι μ΄ενα κριτσινάκι κι ένα φρούτο . Μετά το βράδυ αρκούμαι σε κάτι πολύ ελαφρύ .

Ακριβώς τα ιδια σκεφτομαι και νιωθω..Δεν θελω να μενω κλεισμενη στο σπιτι..αλλα δν αντεχω τα σχολια πισω απο την πλατη μου του τυπου "πως παχυνε ετσι?" ,ουτε τα περιεργα βλεμματα,λες και βλέπουν φαντασμα..Το ξερω οτι αυτες οι σκεψεις μονο κακο κανουν αλλα και οταν αποφευγω να τις κανω,τις συνανταω πμροστα μου...
Ευχαριστω για την συμβουλη σου,θα την εφαρμόσω..πιστευω πως θα βοηθησει γιατι απο το απογευμα και μετα μου μπαινει η σκεψη να ξεκινησω να τρωω χωρις να σταματησω..