Πάλι η ψυχολογία στα τάρταρα..

Αυτο που λένε "η καλή ημερα απο το πρωί φαίνεται"..ε,αυτό εχω,δηλαδη τι πρωι,μεσημέρι σηκώθηκα..με τόσα νεύρα!!!Δεν είχα όρεξη ουτε μέχρι την κουζίνα να παω,τροπος του λέγειν γιατι με αυτην,το τελευταιο καιρο εχω σχεση παθους,αν δεν την επισκευτω 20 φορες την ημερα δεν μπορω κατι παθενω και οπως σημβαινει με ολους τους "ερωτευμενους" τα βραδυα δεν μπορώ να ειμαι μακρυα της..
Δεν αντεχω αλλο να ζω με αυτο το σωμα κουραστηκα ...Πως αφησα τον εαυτο μου να φτασει ως εδω??Δεν εχω ρουχα να φορεσω,αν παω μεχρι τον μαναβη ζω με το αγχος μην πετυχω κανεναν γνωστο.Δεν θελω να δουν οτι για ακομη μια φορα απετυχα και εγινα ξανα "βαρελι".Γιατι με ενδιαφερει τοσο τι θα πουν οι αλλο?Αφου ξέρω οτι για αυτους εφτασα εδω που εφτασα,με ολα αυτα τα σχολια του τυπου "εσυ με τετειο προσωπο αν ησουν αδυνατη θα ήσουν περιζήτητη" (σαν να σου λενε ραψτο κοπελια,εισαι σαν μπογος) ακομα και η μανα μου μου λέει "κοριτσι μου χάλας το πρόσωπο σου,με τα κιλα σου δεν το αφήνεις να φανει ενω εισαι μια κουκλα..κανε λογο δίαιτα .Για την ιστορια θελω να σημειώσω οτι ολα αυτα υπόνονταν ούσα 62..Τι θα λενε τωρα για τα 67 μου?
Βαρέθηκα να ζω με την τελειομανια μου..με αρρωστησε,απο μικρη τελεια..Στο παιχνιδι με τα αλλα παιδακια η καλύτερη,αργοτερα ουτε που καταλαβαν οι γονεις μου οτι ειμαι στην εφηβια,αφηνα τον αδερφο μου μονο να φαιρνει προβληματα στο σπιτι..Εγω απο την αλλη λες και δεν ημουν ανθρωπος ήμουν το παιδι χώρις προβληματα,λες και δεν συνέβαινε τιποτα στην ζωη μου.Θυμαμαι πριν παω γυμνασιο ο πατερας ελεγε στην μανα μου"τι θα κανουμε με την μικρη,θα το βγαλει το γυμνασιο?Δεν τα παιρνει τα γραματα"..Οταν ειδε το 19,7 ετρυβε τα μάτια του.Ποτε δεν μου αρεσαν τα γραμματα..Ακομα και το οτι καταφερα να αριστευσω στο πανεπιστημιο,επειδη θελω να ειμαι τελεια ηταν,οχι οτι μ αρεσεουν τα γραμματα..και τα πτυχια συνεχιζουν να προστιθενται στο συρταρι μου..οχι επειδη μ αρεσουν τα γραμματα αλλα επειδη μ αρεσει το συναισθημα οτι ειμαι καλη στα γραμματα και μπορω να πετυχω..
Με τα κιλα μου..το απολυτο χαος.πανω-κατω-πανω-κατω,ουτε ασανσερ να ημουν..Εχω απελπιστει ο δρομος για να φτασω στον στοχο μου ειναι πολυ μεγαλος και θελει προσπαθεια ενω οι αντοχες μου λιγοστευουν..αυτο το μυαλο μου μου παιζει συνεχεια παιχνίδια,ενω λεεω οτι ολα τα βαλλα σε μια ταξη,αντε παλι τα ιδια..ασχημες σκεψεις,αγχος και φοβος..Με τετοια ψυχολογια σιγουρα θα ξεκινησω παλια τα υπερφαγικα..
Βρισκομαι σε αδιεξοδο,οσο καθομαι σπιτι εχω χαλια ψυχολογια..αν αρχιζω να βγαινω εξω θα δειξω το τρωτο μου σημειο,την αδυναμια μου να πειθαρχισω την λυσσα μου για φαγητο και δεν ΑΝΤΕΧΩ τα σχολια πισω απο την πλατη μου ουτε καν τα βλεμματα τους...και μετα απο αυτο παλι χαλια ψυχολογια θα εχω,εκει να δεις υπερφαγικο..
Συγνωμη αν σας κουρασα,απλα ηθελα να τα βγαλω απο μεσα μου..μήπως και ανακουφιστω..

Βρε Ελπίδα μου , τώρα δηλαδή τι να σου πρωτοπώ ?
Ελπίζω μόνο οτι βγάζοντας τα από μέσα σου έστω κι εδώ μέσα , ανώνυμα ανακουφίστικες έστω και λίγο .
Αυτό τι αίσθημα της τελειομανίας τόσο γνωστό . Αυτή η ανάγκη να τους ικανοποιήσουμε όλους τόσο γνωστή . Κι αλήθεια γιατί ?
Για να τραβήξουμε ίσως την προσοχή τους ? Να τους πούμε οτι είμαστε κι εμείς εδώ ? Και τι κάναμε ? Όντας αυτοί που τα κανουμε όλα σωστά , που δεν δημιουργούμε προβλήματα , καταφέρνουμε το αντίθετο , να μην ασχολείται κανεις . Ασχολαούνται με τους άλλους που δημιουργούν προβλήματα . Και τι κάνουμε ? Πρέπει με κάποιο τρόπο να τραβήξουμε την προσοχή . Φουσκώνουμε . Και τότε τι γίνεται ? Προκαλούμε την προσοχή , αλλά όχι αυτή που θέλαμε , κι αυτό μας πνίγει .
Αντιδράμε , θέλουμε να κρυφτούμε .
Αλήθεια τα έκανες όλα αυτά για τους άλλους . Εσύ αλήθεια τι ήθελες ? Έκανες τόσα οχι γιατί σου άρεσαν , αλλά γιατί άρεσαν στους άλλους , μήπως είναι ώρα να κάνεις κατι και για σένα . Το έχεις σκεφτεί ποτέ ?

Πως δεν το εχω σκεφτει..Ντορα μου μετα απο τοσα χρόνια καταπίεσης στο να εισαι σε ολα τελεια,προφανως για να ειμαι αποδεκτη απο τους αλλους και να κανω πραγματα που θεωρουν σωστα οι αλλοι,εχασα την υγεια μου!!Πλεον ειμαι λιγη..Ολο αυτο με κανει να τσακωνομαι σε καθημερινη βαση με τους δικους μου..Πλεον δεν μπορω να στηριξω τις φιλες μου στα προβληματα τους αλλα ουτε και να σταθω στις χαρες τους,ουτε καν να βγω εναν απλο καφε μαζι τους..Το μονο που θελω πλεο ειναι να ειμαι υγιης και εξωτερικα αλλα και εσωτερικα..Αυτο θελω να κανω για τον εαυτο μου αλλα ωρισκω εμποδια..Το πιο μεγαλο ειμαι "εγω"..

Αλήθεια γιατί δεν μπορεις να πας για καφε με τις φιλες σου ? Φοβάσαι τα σχόλια τους ?
Μήπως είναι όλα στο μυαλό σου ? Μήπως τα σχόλια τα κάνεις εσύ πρώτα στον εαυτό σου ? Κι αλήθεια οι φίλες σου θα σ΄αγαπάνε αν πας 54 κιλά που έχεις βάλει στόχο , ενώ τώρα δεν σ΄αγαπάνε στα 67 ? Κι αν ναι αξίζουν να λέγονται φίλες σου ?

Τρεμω τους παντες και ιδιως τους γνωστους.Η Πολη μου δεν ειναι και τοσο μεγαλη και ο ενας λιγο πολυ ξερει τον αλλο..Καποιος θα βρεθει να κανει καποιο σχολιο και αν οχι σε μενα μπορει στις φιλες μου οι οποιες μου το μεταφερουν.Να σου πω την αληθεια Ντορα μου το θεμα αν η φιλες μου με αγαπανε και αξιζει να λεγονται φιλες μου ειναι κατι που με απασχολει τον τελευταιο καιρο αλλα δεν ξερω αν φταιει το γεγονος οτι πλεον τα βλεπω ολα αρνητικα η αν οντως ισχυει..πλεον η κριση μου εχει θολώση..Μπορει να φταιω και εγω που εχω κλειστει στον εαυτο μου..Παντως νιώθω οτι ενω εγω υπερασπιζομαι τους παντες κανενας δεν θα με υπερασπιστει και θα με προστατεψει οταν εγω το εχω αναγκη..

Μωρέ κι εγώ σε μικρό μέρος μεγάλωσα και σε μικρό μέρος μένω και το γνωρίζω αυτό το αίσθημα να σε γνωρίζουν όλοι , και να νοιώθεις οτι σε κρίνουν όλοι . Δυσκολεύει αυτό τα πράγματα αλλά νομίζω οτι πολλές φορές ακόμη κι έτσι αλλιώς τα έχουμε στο μυαλό μας κι αλλιώς είναι .
Το πρόβλημα και την ανασφάλεια που έχουμε στο μυαλό μας την μεταφέρουμε στους έξω. Οι φίλες σου όταν σου μεταφέρουν σχόλια πως τα μεταφέρουν , με διάθεση να στα πουν για να τα ξέρεις , ή επικροτώντας τη γνώμη των άλλων ?
Πάντως ο μόνος τρόπος για να καταλάβουμε αν κάτι είναι αλήθεια ή εμείς το μεγαλοποιούμε μέσα στον μικρόκοσμο μας είναι να βγούμε εκεί έξω και να τ΄αντιμετωπίσουμε . Κι όποιος έχει τ΄α............ ας κάνει τα σχόλια μπροστά μας .

Πάντως επειδή είδα τη διατροφή σου απ το άλλο topic , επέτρεψε μου μια παρατήρηση , όσον αφορά το πρωινο σου , τουλάχιστον . Κάντο πιο θρεπτικό . Ένα κουλούρι δεν προσφέρει και πολλά πράγματα , παρά υδατάνθρακες και μάλιστα απο λευκό αλεύρι . Πρόσθεσε κάτι φρέσκο ένα ποτήρι χυμό ή ένα φρούτο για τις βιταμίνες και μια πηγή πρωτείνης ( γιαούρτι , γάλα , τυρί ). Θα σε βοηθήσει να ξεκινήσει η μέρα σου με περισσότερη ενέργεια και να έχεις καλύτερη διάθεση .

Απλα θελουν να μου το πουν..εγω παλι δεν θελω να ακουω τιποτα,ουτε θετικο,ουτε αρνητικο..το ολο θεμα με αγχωνει!!Πρεπει καποτε να βγω και να το αντιμετωπισω..το κλεισιμο στο σπιτι μου δινει μια ασφαλεια αλλα δεν καλυτερευει την κατασταση.. Παντως με τισ φιλες μου μπορει να φταιω και εγω επειδη δεν ειμαι τοσο εκδηλωτικη πλεον,κραταω τα προβληματα μεσα μου.Νιωθω οτι κανεις δεν θα με καταλαβει και κανεις δεν θελει να βοηθησει πραγματικα..Θα μου πεις εγω η ιδια δεν μπορω να βοηθησω ουσιαστικα τον εαυτο μου,αλλα το παλευω(τουλαχιστον ετσι θελω να νομιζω).

Ειναι μερες που ξυπναμε κι απλα ξερουμε οτι ολα θα μας πανε στραβα... Μου εχει συμβει πολλες φορες, αλλα αυτο δε σημαινει πως πρεπει να προδικαζουμε. Η σταση μας αλλαζει τη μερα.
Σκεψου τα θετικα σου. Σου λενε οτι εχεις ωραιο προσωπο! Ε, αυτο απο μονο του δεν ειναι κατι που σε κανει να νιωθεις καλυτερα?? Εσυ, οταν κοιταζεσαι στο καθρεφτη και επικεντρωνεσαι στο προσωπο σου, τι βλεπεις?
Λες οτι ησουν αριστη φοιτητρια και ακομη συνεχιζεις να μαζευεις πτυχια ενω δε σου αρεσουν. Γιατι??? Σπουδασες, αριστευσες (και πολυ καλα εκανες), κανε κατι τωρα για τον εαυτο σου, για την Ελπιδα.
Εγω πχ, παντα ημουν αριστη μαθητρια χωρις προσπαθεια. Στη σχολη συνειδητοποιησα οτι δεν ειμαι ευχαριστημενη απο αυτο που μου προσεφερε κι απλως ειπα "Αναστασια, θα διαβαζεις ισα ισα τα απαραιτητα χωρις να καταπιεζεσαι παρα πολυ και θα ασχοληθεις με οτι αλλο σε ενδιαφερει και σε γεμιζει. Και πιστεψε με, ενιωθα καλα. Τωρα συνεχιζω να επιμορφωνομαι στον κλαδο μου, αλλα επειδη μου αρεσει κι οχι για να αποδειξω κατι.
Για τις φιλες που λες, κανε ξεκαθαρισμα, οτι σε χαλαει μην το κρατας στη ζωη σου. Αλλα πριν απο οτιδηποτε αλλο, σκεψου καλα αν εχουν αλλαξει αυτες συμπεριφορα απεναντι σου ή εσυ απεναντι τους.
Οσο για τον κοσμο, παντα θα υπαρχει. Κι εγω (ιδιαιτερα στα πιο παχουλα μου) προτιμω να κυκλοφορω στην πολη μου απ τα στενα, αλλα τι να γινει? Δν μπορουμε να κλειδαμπαρωθουμε και μεσα! Ντυσου, στολισου, αγορασε κατι που θα σε κανει να αισθανθεις ωραια και βγες. Σιγα σιγα, θα ξεχασεις οτι υπαρχουν οι γυρω... Μικρα βηματα καθε φορα για να φτασουμε στα μεγαλα!

Αναστασια μου τωρα ειμαι λιγο καλυτερα..Δεν ειναι οτι πλεον δεν μ αρεσει καθολου να διαβαζω,πλεον συνηθησα..απλα το θεμα ειναι οτι αφιερωνω ολη την ενεργεια μου εκει προκειμενου να πετυχω το καλυτερο..Γενικα προσπαθω να ασχολοθμε με πραγματα που μ αρεσουν και θα με κανουν να νιωσω καλυτερα αλλα τωρα περναω μια φαση,ολα ειναι ¨μαυρα¨.Το ξερω οτι εχεις δικιο σχετικα με τον κοσμο..Πρεπει να βγω απο το μπουντρουμι μου,η αρχη ειναι δυσκολη..
Οσο για το προσωπο,στον καθρεφτη βλεπω μια συνηθισμενη κοπελα,τιποτα το ιδιαιτερο..Αυτοπεποιθηση δεν ειχα ποτε ιδιαιτερη.

Σε καταλαβαινω απολυτα. Κι εγω περναω συνεχεια μαυρες φασεις. Αλλα στις κρισεις διαυγειας το μετανιωνω πικρα που αφηνω τη ζωη μου να περναει ετσι.
Οσο για το οτι βλεπεις μια συνηθισμενη κοπελα, σκεψου το εξης: οι αλλοι που λενε οτι βλεπουν μια ομορφη κοπελα δεν εχουν λογο να σου πουν ψεματα.

Quote:

---

Originally posted by anastasia__
Σε καταλαβαινω απολυτα. Κι εγω περναω συνεχεια μαυρες φασεις. Αλλα στις κρισεις διαυγειας το μετανιωνω πικρα που αφηνω τη ζωη μου να περναει ετσι.

---

Αχ ρε Αναστασια μου,να δω ποσες ακομα ημερες θα αφησουμε να χαθουν ετσι..