Υπαρχουν ψυχωτικα συμπτωματα σε αγχωδη διαταραχη;
Θα ηθελα να θεσω κι εγω μισ πολυ σημαντικη για μενα ερωτηση, την παραπανω...
Πασχω απο κρίσεις πανικου με αγοραφοβια τα τελευταια 7 χρονια. Είμαι 28 ετών. Αντιμετωπιζα το προβλημα μονος μου ολο αυτο το διαστημα με διαρκη εκθεση σε οτι
μου προκαλει πανικο. Κατα περιοδους (ακομα και χρονια) ειχα σχεδον νικησει το προβλημα μου. Να πω ότι όταν πρωτοαρχισαν οι πανικοι ειχα και πολυ εντονες ιδεοληψιες, που μαζι με τις κρισεις πανικου εκαναν την κατασταση εφιαλτικη. Φοβομουν ότι θα κανω κακο στο περιβαλλον μου, οτι θα τους σκοτωσω. Οταν το αγχος της αγοραφοβιας με τις επιμονες εκθεσεις μου αρχιζε να μετριαζεται, σιγα σιγα εξαφανιστηκαν και οι ιδεοληψιες...
Πριν ομως γινει αυτο ειχα και καποια παραξενα συμπτωματα...
Θα αναγκαστώ να μπω σε λεπτομερειες μηπως μπορεσετε να με διαφωτισετε...
Για λιγο χρονικο διαστημα οταν το αγχος μου ήταν ιδιαιτερα μεγαλο (καποιες βδομαδες) ειχα εντονη την αισθηση οτι με κοιτουν καποια προσωπα σε αφισες, παρολο που
ηξερα οτι αυτο δεν μπορει να συμβαινει. Ειχα δηλαδη επιγνωση οτι αυτο δεν μπορει να συμβαινει, παρολα αυτα ομως η αισθηση ηταν εντονη. Επισης, μια ακομη φορα
που κοιμηθηκα στο σπιτι των φιλων μου, μου ειχε συμβει παλι η ιδια αισθηση. Ηταν οι φιλοι μου στο διπλανο δωματιο και γελουσαν με κατι που ειπαν και μου καρφωθηκε η ιδεα οτι γελουσαν μαζι μου παρολο που ειχα την επιγνωση οτι αυτο ειναι παραλογο και οτι δεν μπορει να συμβαινει. Το τελευταιο που μου συνεβη ηταν ενας παππουλης που καθοταν συχνα στο μπαλκονι του, ενω δεν υπηρχαν σημαδια, μου προκαλουσε ανησυχια οταν εβγαινα στο μπαλκονι μου και τον εβλεπα και ελεγα μεσα μου οτι με κοιταει και ισως θα ηθελε να με βλαψει ενω παραλληλα ηξερα οτι δε με κοιτουσε και οτι αυτο που σκεφτομαι ειναι παραλογο. Αυτα τα συμπτωματα διηρκησαν λιγο και μετα εξαφανιστηκαν για περιπου 6 χρόνια.
Τον τελευταιο χρονο πιεστηκα πολυ στην καθημερινη μου ζωη απο πολλες ασχημες καταστασεις...Προσπαθησα να τις αντιμετωπισω και να μη ξανακυλησω αλλα... οι πανικοι δυστυχως επανηλθαν στην αρχικη τους μορφη. Ετσι αποφασισα εδώ και 5 μηνες να αρχισω ψυχοθεραπεια, χωρις φαρμακα προς το παρον. Να σημειωσω οτι κι ενα ακομη γεγενος με οδηγησε εκει...Ο παππους μου (πατερας της μητερας μου) και ο πατερας μου νοσουν από παρανοϊκη σχιζοφρενεια...Πραγμα που με αγχωνει αρκετα για το μελλον μου... Την περιοδο αυτη το αγχος μου εχει ξεφυγει των οριων αρκετα και ειχα προχτες μια εντονη αισθηση...οτι υπαρχουν παντου ματια που με κοιτουν. Ενω ηξερα οτι αυτο δεν μπορει να συμβαινει...
Θα ηθελα να σας ρωτησω και να μου απαντησετε ειλικρινα: μπορει να ειναι ψυχωτικα συμπτωματα ενω ξερω οτι αυτα δεν συμβαινουν στην πραγματικοτητα παρολο που η αισθηση τους ειναι πολυ εντονη;
Η πιστη μου οτι δεν είναι 100% πραγματικα αυτα που βαζω στο μυαλο μου μηπως πηγαζει απο το γεγονος οτι ειμαι υποψιασμενος σχετικα με τα συμπτωματα της σχιζοφρενειας οποτε στην ουσια δεν εχω επιγνωση της πραγματικοτητας και εχω ουσιαστικα αρχισει να νοσω;
Ή τελικα ειναι συμπτωματα ΙΔΨ και επιβαλλω στον εαυτο μου να σκεφτεται οτι εχω παραισθησεις;
Γενικα μπορει να πυροδοτηθει μια ψυχωση που υπαρχει σε προδιαθεση (οπως σε εμενα λογω κληρονομικοτητας) εξαιτιας του μεγαλου αγχους της αγχωδους διαταραχης;
Σιγουρα τα παραπανω θα τα συζητησω και με τον ψυχολογο μου. Τώρα λειπει σε διακοπες και θα ηθελα να μοιραστω το προβλημα μου και τις ανησυχιες μου μαζι σας...
Σας ευχαριστω που με ακουσατε και ζητω συγνωμη για το τοσο μεγαλο μηνυμα μου και τις λεπτομερειες του...