Πρόβλημα θέλησης

Καλησπέρα σε όλους.

Εμπαινα παλιά στο φόρουμ σε μια φάση που δεν δούλευα και είχα περισσότερο χρόνο. Τότε είχα κακή ψυχολογία προσπαθώντας να βρω δουλειά και περιττά κιλά που ήθελα να χάσω.
Όντας όμως χωρίς απασχόληση, μέσα στο σπίτι, στείλνοτας βιογραφικά και προετοιμάζοντας παρουσιάσεις για τις συνεντεύξεις, έτρωγα όλη την μέρα.

Από τον Σεπτέμβριο του 2011 μπήκα στην εντελώς αντίθετη φάση. Δουλεύω πάρα πάρα πολύ. Δεν είμαι καν σε ένα συγκεκριμένο γραφείο κάθε φορά αλλά τρέχω σε διάφορα σημεία και ραντεβού και οι ώρες μου είναι "άτσαλες". Εχω πάντα μια στοίβα με υλικό για διάβασμα που με περιμένει σπίτι κ.ο.κ.

Τα κιλά μου είναι πολλά και δεν μου αρέσω με αυτά. Είναι ο λόγος να μην θέλω να ντυθώ, αν βγω έξω κ.λ.π.
Συνεπώς το σενάριο να με αποδεχτώ με τα 15 έξτρα κιλάκια (τώρα 75) που απέκτησα τα τελευταία 2-3 χρόνια, δεν το βλέπω πολύ εφικτό.

Από την άλλη είναι σαν να μην με νοιάζει. Ενώ κλαίω και στενοχωριέμαι για τα κιλά συχνά-πυκνά αντιμετωπίζω το θέμα στην καθημερινότητά μου σαν ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΛΩ να αδυνατίσω.
Σαν να "καίγομαι" από όλες τις υπόλοιπες "προτεραιότητες" και το αδυνάτισμα να φαίνεται πολύ λίγο ή κοινό σαν στόχος που να με προκαλεί να πω ότι στην "κατάστασή" μου διαίτες και γυμναστήρια είναι πολυτέλεια....

Πώς ξεκινάς λοιπόν διατροφή και γυμναστήριο και ΞΕΚΙΝΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ;;;

Γιατί κάθε φορά ξεκινάω και κάθε φορά δεν ασχολούμαι ότι μισή μέρα με το εγχείρημα...
Γυμναστήριο πληρώνω συνδρομή από τον Σεπτέμβριο και πήγα μισή φορά. Και δεν με βλέπω να πηγαίνω. Μου φαίνεται επίσης πολύ υψηλός και εξωπραγματικός στόχος.

Θα ήθελα πολύ να ακούσω τη γνώμη σας.
Καλή δύναμη σε όλους στον προσωπικό του αγώνα.

ολοι οσοι θελουμε να χασουμε κιλα βλεπουμε λιγο πολυ τον εαυτο μας σε αυτα που λες.
οτι δηλαδη δε μπορεις να το παρεις αποφαση.
πχ εγω με πολλα περισσοτερα κιλα δε μπορουσα να κανω την αρχη.
δεν νομιζω οτι δε με ενοιαζε ή ουτε οτι και σενα δε σε νοιαζει να εισαι με παραπανισια κιλα,απλα μας φαινεται βουνο,και καλως ή κακως πρεπει να γινει στο μυαλο ενα κλικ να νιωσεις και ψυχολογικα ετοιμος να κανεις το μεγαλο βημα
να σε πω στη περιπτωση μου
ηθελα σα τρελη να ξεκινησω και δε μπορουσα -πολλοι θα πουν δεν υπαρχει δε μπορω αλλα δε θελω.
εγω επιμενω δε μπορουσα,αλλα το ηθελα σα τρελη.
αποφασισα να αλλαξω μυαλα,και εννοω οτι ειπα:"λοιπον δε θα κανεις διαιτα,δε θα μπεις παλι στο τρυπακι αυτο,θα αλλαξεις απλα καποιες συνηθειες κακες"
μεχρι να εδραιωθει η διατροφη που κανω τωρα ξεκινησα,σταματησα,αλλα δε το αφησα.
και πηγαινα λαου λαου,δηλαδη οχι τυπου:ξεκιναω σημερα κομμενα ολα,αλλα σιγα σιγα εκοψα το βραδινο αλλα συνεχισα να απολαμβανω καποιες συνηθειες πχ ετρωγα λιγο παραπανω το μεσημερι.
μεχρι που βρηκα τη σειρα μου
δε ξερω αν με καταλαβαινεις τι θελω να πω-ειναι και η ωρα δυσκολη :)
αλλα καταληγωντας να πω οτι το θεμα δεν ειναι απλα να ξεκινησεις,αλλα να κανει το κλικ ο εγκεφαλος σου και να μη το δεις σαν αγγαρεια,τιμωρια,αλλα σαν κατι ωραιο,που θα σε κανει να νιωσεις ομορφα

καλη αρχη,θα τα καταφερεις μια χαρα :)

α και κατι αλλο,βαζε μικρους στοχους για να μη σου φαινεται εξωπραγματικος ο στοχος σου ;)
πχ εγω το παω ανα 10 κιλα

Για τη σωστη διατροφη δεν ειμαι η καταλληλοτερη να δωσω συμβουλες καθως πεφτω παντα σε ατασθαλιες. Αλλα για τη γυμναστικη θα σου πω το εξης: μηπως δεν εχεις βρει ενα ειδος γυμναστικης που να σου αρεσει? εγω πχ εχω αρχισει γυμναστηριο απειρες φορες στη ζωη μου αλλα παντα το σταματουσα στη 1 βδομαδα. καταλαβα οτι αυτου του ειδους η ασκηση δε μου αρεσε, με καταπιεζε, συνεπως δεν ημουν κι εγω συνεπης στο να πηγαινω. Βρισκοντας ομως το αθλημα που μου ταιριαζει βλεπω οτι οχι μονο ειμαι συνεπεστατη αλλα και τις μερες που πηγαινω για προπονηση προσπαθω να τρωω και σωστα (βεβαια ιδανικο θα ηταν να τρωω σωστα καθε μερα αλλα ειναι κι αυτο μια αρχη οσο να πεις, ε :P)? Υπαρχουν τοσες επιλογες! Ψαξε να βρεις τι σου ταιριαζει!

τα ίδια ακριβώς προβλήματα αντιμετωπίζω κεγώ και μάλλον οι περισσότεροι.
μια δν έχω χρόνο μια δν έχω πρόγραμμα μια δν έχω αντοχές και διάθεση.
αυτό πάντως που σκέφτομαι είναι οτι για να βρεις χρόνο δν χρειάζεται να περιορίσεις άλλες δραστηριότητες απλά να κάνεις κάποια κόλπα.

εμένα με έχει βοηθήσει να κόψω τις ατέλειωτες σειρές που έβλεπα και καιγόμουνα. τώρα διαβάζω ένα βιβλίο και σε μισή ώρα με έχει πιάσει ύπνος οπότε μετά είμαι πιο δυνατή και ορεξάτη μέσα στη μέρα μου.

επίσης όταν γυρίζω σπίτι μπαίνω κατευθείαν για μπάνιο και δν κάθομαι πρώτα κανά μισάωρο μία ώρα στο καναπέ.
το μπάνιο με αναζωογονεί και κατευθείαν μου δίνει δύναμη να κάνω δουλειές όπως μαγείρεμα κτλ

επίσης στο γυμναστήριο πάω κατευθείαν μετά την δουλειά. δν γυριζω καθόλου σπίτι γιατί ξέρω οτι άπαξ κ ξαπλώσω στον καναπέ δν θα σηκωθώ σε καμια περίπτωση.

γενικά ο καναπές για μένα και η τηλεόραση είναι οι ο βασικός λόγος για τον οποίο δν μπορώ να πειθαρχίσω.όσο τον αποφεύγεις τόσο καλύτερα.

Με βάση την δικιά μου, παρόμοια, εμπειρία, δεν έχεις πρόβλημα θέλησης, αλλά διαφορετικές προτεραιότητες αυτό τον καιρό. Δεν γίνονται όλα μαζί, δεν είμαστε σουπεργουμεν.
Οταν θα έχεις στις πρώτες προτεραιότητες το να αλλάξεις το σώμα σου και γυμναστήριο θα πας και θα προσπαθήσεις με νύχια και με δόντια γενικά να κάνεις το καλύτερο που μπορείς, υπό τις εκάστοτε συνθήκες πάντα, που λέει και η φίλη μου.
Θα τα δώσεις όλα στις προτεραιότητες σου και θα κόψεις από αλλού. Αν δε κόψεις από πουθενά θα σε ρίξει μια υπέροχη υπερκοπωσούλα θέλοντας και μη στο κρεβάτι (που δε στο εύχομαι για αυτό σου τονίζω το θέμα "προτεραιοτήτων")

Τώρα το πώς γίνεται αυτό, "τρώγ.οντας έρχεται η όρεξη", μεταφορικά αλλά και...κυριολεκτικά.
Το "κουφό" είναι πως πρίν από κάθε σκαλί αλλαγής, δεν πιστεύεις ότι θα το καταφέρεις. Ούτε καν βλέπεις το επόμενο σκαλί. Οταν όμως το ανέβεις, νομίζεις ότι το "είχες" αποπάντα. Αυτό εννοώ τρώγοντας έρχεται η όρεξη, περίπου.
Ελπίζω να ανέβουμε καθεμιά τη δική της...σκάλα, αργά ή γρήγορα, και να απολαύσουμε τη θέα.

Πάντως μετάξυ της πράξης και της απραγίας, μια λεπτή, και ίσως κόκκινη, γραμμή υπάρχει. Δεν είναι τίποτα να πηδήσεις από το ένα και να πάς στο άλλο. Δεν είναι καθόλου βουνό. Είναι απλά μια αλλαγή. Αν δε τη κάνεις να φαντάζει στο μυαλό σου τόσο τρομακτική, θα πάψει να είναι.
Τα πράγματα έχουν την εικόνα που εμείς τους προσδίδουμε. Ας αλλάξουμε οπτική λοιπόν.
Καλή επιτυχία! Σε ό,τι κάνεις! Ο στόχος είναι να βελτιώνουμε τον εαυτό μας και την ποιότητα της ζωής μας.

hws μεγάλο θέμα άνοιξες....
Σκέφτομαι εδώ και μέρες να γράψω και δεν ξέρω τι να πρωτογράψω....


Τελικά μήπως έχουμε πρόβλημα θέλησης;


Η αλήθεια είναι ότι αν ήταν απλά θέμα θέλησης όλοι μας θα είχαμε καταφέρει να χάσουμε το περιττό βάρος που μας ταλαιπωρεί, άλλους λιγότερα χρόνια, άλλους περισσότερα και άλλους μία ολόκληρη ζωή. Ποιος άνθρωπος δεν θέλει να έχει φυσιολογικό βάρος; Η απάντηση είναι όλοι μας , και όλοι μας έχουμε τόσο μεγάλη θέληση που όλο αυτό σκεφτόμαστε και όλο αυτή η σκέψη μας ταλαιπωρεί. Δεν βγάζω τον εαυτό μου απέξω από τον χορό, έχω προβληματιστεί και εγώ πολύ με το συγκεκριμένο ερώτημα...και μετά από πολλά χρόνια ταλαιπωρίας, διαβάσματος και αυτοκριτικής έχω καταλήξει στα εξής:

Το πρόβλημα της παχυσαρκίας είναι τόσο πολυπαραγοντικό που είναι σαν τη Λερναία Ύδρα. Κόβεις το ένα κεφάλι και ξάφνου εμφανίζονται δύο καινούρια για να παλέψεις μαζί τους. Για να μπορέσουμε όμως να τα καταφέρουμε χρειάζεται όλοι μας να καταλάβουμε, ότι το περιττό μας βάρος είναι το σύμπτωμα και όχι το πρόβλημα. Για παράδειγμα όταν νοσούμε, δεν είναι ο πυρετός το πρόβλημα, ο πυρετός είναι η άμυνα του οργανισμού μας απέναντι στον ιό που έχει εισβάλει στο σώμα μας.

Για να καταφέρουμε να χάσουμε το περιττό μας βάρος χρειάζεται να βάλουμε το μυαλό μας κάτω, να κάνουμε μία ανασκόπηση της ζωής μας, να βρούμε τους λόγους που μας οδήγησαν στο να βάλουμε βάρος. Είναι σαν να βάζουμε τη ζωή μας το μικροσκόπιο προκείμενου για πρώτη φορά να δούμε με τα ίδια μας τα μάτια την αιτία του προβλήματος, τον ιό που έχει προκαλέσει την αρρώστια μας. Αν κοιτάξουμε προσεκτικά λοιπόν θα δούμε ότι το βάρος μας εξαρτάται από την ψυχολογία μας (πως διαχειριζόμαστε τα συναισθηματικά μας αδιέξοδα), από τον τρόπο γενικά της ζωής μας και της διατροφής μας (καθιστική ζωή και κακή επιλογή τροφών) αλλά και από βιοχημικούς παράγοντες (ανεπαρκής θρέψη σε κυτταρικό επίπεδο, ανισορροπία ορμονών, αντίσταση στην ινσουλίνη κτλ). Όλα αυτά συνδέονται μεταξύ τους γερά, αν χαλάσεις το ένα σε παίρνει η μπάλα και στα υπόλοιπα και ο φαύλος κύκλος αρχίζει…

Έτσι πολλές φορές ενώ έχουμε την θέληση, δεν έχουμε τα μέσα για να καταφέρουμε τον σκοπό μας. Ακούω για παράδειγμα πάρα πολλά άτομα που ενώ θέλουν να χάσουν βάρος δεν είναι διατεθειμένοι να βάλουν την άσκηση στη ζωή τους. Ωστόσο το σώμα μας είναι φτιαγμένο για κίνηση, είναι φτιαγμένο για να τρέχουμε, να σκαρφαλώνουμε, να περπατάμε, γενικώς να κινούμαστε. Αν δεν το κάνουμε αυτό πάμε κόντρα στη φύση μας, και όσο πάμε κόντρα στη φύση μας θα νοσούμε και θα είμαστε δυστυχισμένοι και εφόσον προσθέτουμε και μη θρεπτικές επεξεργασμένες τροφές στην καθημερινή μας διατροφή όπως ζάχαρη, γλυκά και τροφές λιπαρές με κενές θερμίδες και κορεσμένα λίπη το σώμα μας δεν θα έχει τρόπο ούτε να τα κάψει ούτε να τα αποβάλει και εννοείται πως θα συνεχίσει να πεινάει, να πεινάει για θρέψη που δεν του παρέχουμε. Ακόμη και αν κάνουμε δίαιτα και δεν τρώμε παχυντικές τροφές, ακόμη και τότε χωρίς άσκηση το να χάσουμε βάρος γίνεται μία κούρσα με τη φύση, μία κούρσα με το σώμα μας, όπου του στερούμε τροφή, περισσότερη από αυτή που πρέπει γιατί αν δεν το κάνουμε δεν θα χάσουμε βάρος μιας και δεν έχουμε αυξημένες καύσεις. Και σας ρωτώ, για πόσο καιρό πιστεύετε ότι μπορείτε να λιμοκτονήστε οικειοθελώς; Πόσο μεγάλη είναι η θέληση σας και πόσο πιστεύετε ότι μπορείτε να αντέξετε πηγαίνοντας κόντρα στη φύση μας; 1 μήνα; 2 μήνες; Για παραπάνω δεν νομίζω... και μετά από την πείνα, έρχονται τα ισχυρά ένστικτα επιβίωσης, και πλέον την πείνα δεν μπορούμε να τη διαχειριστούμε. Και ζούμε σε ένα κόσμο που η πληθώρα από γλυκές, γεμάτες ζάχαρη τροφές είναι δίπλα μας, τόσο εύκολα προσβάσιμες. Σίγουρα όταν πεινάμε μετά από τόση στέρηση δεν θα πάμε να φάμε φρούτα, λαχανικά, καρπούς και γενικώς θρεπτικές τροφές. Η ανάγκη μας για κάτι γλυκό (λόγω πτώσης του ζαχάρου στο αίμα) ή για κάτι λιπαρό (επειδή ο εγκέφαλος μας λιμοκτονεί) είναι τόσο μεγάλη που ξεπερνάει τις δυνάμεις μας και την θέληση μας να αδυνατίσουμε. Γιατί η πείνα, είναι η πιο ισχυρή μας αντίσταση, η πείνα είναι που βοήθησε το ανθρώπινο είδος να φτάσει μέχρι το σήμερα, η πείνα είναι ένα από τα ισχυρότερα ένστικτα επιβίωσης. Και εγώ εδώ αναρωτιέμαι όταν βλέπω πλέον ανθρώπους να κάνουν υποθρεμιδικές δίαιτες και να πεινούν οικιοθελώς …. Που πας ρε Καραμήτρο ξυπόλυτος στα αγκάθια;;;

Η μακροχρόνια μάχη μου με τα περιττά μου κιλά με δίδαξε το εξής. Δεν υπάρχουν μαγικές δίαιτες, μαγικά χαπάκια, κρέμες και πράσινα άλογα που θα μας βοηθήσουν να χάσουμε βάρος και πόντους γρήγορα, εύκολα και αποτελεσματικά. Αυτό αποτελεί μία τεράστια ουτοπία ένα «τριπάκι» στο οποίο μας βάζει η σύγχρονη βιομηχανία αδυνατίσματος προκειμένου να ακουμπήσουμε τα καλά μας λεφτουδάκια. Η ωμή αλήθεια είναι ότι το μόνο που έχει αποτέλεσμα μακροχρόνια όχι μόνο για να χάσουμε βάρος αλλά και κυρίως για να διατηρήσουμε το νέο χαμηλότερο βάρος μας είναι η αλλαγή στον τρόπο ζωής και διατροφής μας. Ας αρχίσουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας πραγματικά γιατί μόνο τότε θα τον φροντίσουμε όπως του αξίζει. Ας αρχίσουμε να ασκούμαστε όχι για να αδυνατίσουμε, αλλά για να νιώθουμε καλά και να έχουμε υγεία. Γιατί μετά από 30ʼ περπάτημα όλα θα τα βλέπουμε καλύτερα γιατί οι ορμόνες του στρες θα πέσουν και το μυαλό μας θα καθαρίσει και ότι μας απασχολεί και μας προβληματίζει θα το λύσουμε πιο εύκολα. Ας αρχίσουμε να επιλέγουμε θρεπτικές και υγιεινές τροφές για να τραφούμε όχι για να χάσουμε x κιλά σε x μήνες αλλά για να έχουμε υγεία, ευεξία και καλή διάθεση. Ας μάθουμε επιτέλους να μην «καταπίνουμε» όλες μας τις στεναχώριες, τον θυμό μας, την απόγνωση μας, ας μάθουμε να τα εκφράζουμε, ας γίνουμε και δυσάρεστοι, ας πούμε και μερικά όχι βρε αδερφέ! Ας μάθουμε να μένουμε μακριά από τοξικούς ανθρώπους και τοξικές τροφές ή αν αυτό δεν είναι εφικτό μερικές φορές ,τουλάχιστον ας δώσουμε στο σώμα μας καθημερινά σωστές τροφές και άσκηση ώστε να μπορέσει να αποτοξινωθεί.

Και αν όλα αυτά στην αρχή μου φαινόντουσαν βουνό σκέφτηκα ότι τελικά το μυστικό κρύβεται στις μικρές σταδιακές αλλαγές και όχι στις μεγάλες. Όσο πιο ομαλά κάνουμε τη μετάβαση σε έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής τόσο πιο εύκολα θα μπορέσουμε να τον διατηρήσουμε για μία ζωή. Δεν γίνεται να γίνουμε άλλοι άνθρωποι, από τη μία μέρα στην άλλη, η μεταμόρφωση είναι μία διαδικασία που απαιτεί χρόνο. Προσωπικά μου αρέσει να το βλέπω ως ένα όμορφο ταξίδι, ένα ταξίδι αυτογνωσίας και αυτοβελτίωσης.

Και επιστρέφουμε στο ερώτημα αν έχουμε πρόβλημα θέλησης. Το θέμα μας είναι ότι τελικά δεν ξέρουμε τι θέλουμε. Γιατί δυστυχώς κανείς δεν μας δίδαξε πώς να διεκδικήσουμε ένα πιο υγιές σώμα και μία καλύτερη ζωή. Κανείς δεν μας δίδαξε το Ευ Ζην. Δυστυχώς δεν παρέχεται από την παιδεία μας αυτή η πολύτιμη γνώση γιατί απλά δεν συμφέρει να είμαστε υγιείς, δεν συμφέρει να μην έχουμε ανάγκη τα φάρμακα, τα ινστιτούτα αδυνατίσματος, τις διάφορες περίπλοκες δίαιτες και τις σαβούρες που μας σερβίρουν για τροφές. Όσο πάμε κόντρα στη φύση μας τόσο περισσότερες και πιο βαριές θα είναι οι επιπτώσεις σε σωματική και ψυχική υγεία. Υπάρχει όμως τρόπος αρκεί να θελήσουμε να τον ακολουθήσουμε. Ας εξερευνήσουμε λοιπόν ο καθένας από εμάς κατά πόσο είμαστε διατεθειμένοι να σεβαστούμε τη φύση μας και κατά πόσο θέλουμε να αλλάξουμε τρόπο ζωής και σκέψης.

Hws εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να καταφέρεις να βρεις τη δύναμη να αλλάξεις όσα σε έχουν οδηγήσει στο να ταλαιπωρείσαι τόσα χρόνια με το βάρος σου. Να ξέρεις ότι το μυστικό κρύβεται στις μικρές καθημερινές αλλαγές και όχι στις μεγάλες. Όσο πιο ομαλά κάνεις τη μετάβαση σε έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής τόσο πιο εύκολα θα μπορέσεις να τον διατηρήσεις για μία ζωή. Δεν γίνεται να γίνουμε άλλοι άνθρωποι, από τη μία μέρα στην άλλη, η μεταμόρφωση είναι μία διαδικασία που θέλει χρόνο ;)

Νομιζω οτι βλεπεις την διατροφη σαν κατι καινουργιο , και την απωλεια βαρους σαν κατι που πρεπει να γινει εδω και τωρα... προκειται για τον οργανισμο σου, δεν μπορει ετσι απλα μετα απο πολλα χρονια ενω εχουν γινει λαθη διατροφικα να σε ακολουθησει .... και επισης η ψυχολογια ειναι τρομερα σημαντικη... την καλυτερη διαιτα του κοσμου να εχεις αν δεν εισαι καλα απλα δεν θα χασεις βαρος... ισως αυτο ειναι η αιτια... η αληθεια ειναι οτι πολλα ειναι πολυτελεια γυμναστικη , διατροφη και διαφορα τετοια... αλλα για σκεψου το αναποδα... εισαι στο σπιτι 15 - 20 λεπτα γυμναστικη λigo youtube λιγο με ιμαντα λιγο με ασκησεις δυναμης απλα με το σωμα σου δεν κοστιζουν απολυτως τιποτα... κανε καθημερινα 20 λεπτα και θα δεις ποσο πολυ θα αλλαξει η ψυχολογια σου και φυσικα και το σωμα σου... απλα γυμναστικη θελει το σωμα , δεν χρειαζεται να ειναι απο ενα ακριβοπληρωμενο personal ή απο ακροβατικα!!!
Οσο για την διατροφη και την διαιτα απλα μη τη λες αυτη τη λεξη ... δεν να ξεκινησεις κατι αλλαξε τις συνηθειες που εχεις , μην πεις στον εαυτο σου θα κανω διαιτα γιατι μπαινοντας σε αυτη τη διαδικασια μας πιανει το εδω και τωρα... ξεχνα το εδω και τωρα... το εδω και τωρα εχει κανει ανθρωπους να εχουν τα κιλα 20 -30 χρονια ενω με μια ηρεμη διατροφικη αλλαγη θα τα ειχαν καταφερει σε τρομερα μικροτερο χρονικο διαστημα... τρως τηγανητα γυρνα στη κατσαρολα και στον ατομο , τρως λιπαρα γυρνα το στα λαιτ, πινεις αναψυκτικα γυρνα στο ανθρακουχο νερο... τρως πατατακια γυρνα στα απλα σνακ ή και στα φρουτα... καθε φορα κανε κατι μικρο και ξεχνα ζυγαρια και κιλα...
Τελος αν δεν αγαπησεις εσυ το δικο ΣΟΥ σώμα να εισαι σιγουρη οτι κανενας αλλος δεν θα το κανει... σου εχει δοθει απλα φροντισε το οσο καλυτερα μπορεις!!