Printable View
Γεια σας κ παλι μετα απο καιρο..το προβλημα που με κανει δυσλειτουργικη ειναι οι σχεσεις μου με τους ανθρωπους.Δε μπορω να καταλαβω τι κανω λαθος..Καταλαβαινω πως φοβαμαι για καποιο λογο να δεθω,οτι κινδυνευω απο απορριψη κ κακη κριτικη.Νιωθω πως ειναι το χειροτερο μου να με κρινουν η να με κατηγορουν,δεν το αντεχω με αποτελεσμα να απομονωνομαι.Οταν τελικα παιρνω παλι θαρρος να πολεμησω τις φοβιες μου κ να βγω παραεξω αυτες επιβεβαιωνονται οποτε κ μπαινω στον ιδιο κυκλο...
Έχεις δηλαδή την αίσθηση οτι με το που θα βγεις έξω απο τη φωλιά σου, που σε προστατεύει, οι άνθρωποι γύρω σου θα σε υποδεχτούν με κριτική ματιά και θα σε απορρίψουν. Φοβάσαι πάρα πολύ την κριτική. Κι απο ό, τι καταλαβαίνω τη συναντάς και συχνά γύρω σου κι αυτό σε κάνει να κλείνεσαι ακόμα πιο πολύ.
Κι όμως κάπου γράφεις οτι θέλεις να καταλάβεις το λάθος σου σ\' όλα αυτά. Δηλαδή αυτό που \"φταίει\" δεν είναι η κριτική των άλλων προς εσένα αλλά κάτι σε σένα? Αυτό εννοείς?
Ναι,νομιζω οτι κατι φταιει σε μενα.Ο φοβος μου?αυτο που ειμαι?ο τροπος μου?οτι εχω καποιο ψυχολογικο προβλημα κ αυτο με καταδικαζει?οτι ειμαι απροσαρμοστη?οτι νιωθω εναν αδικαιολογητο κινδυνο?..
Εχω μαθει να δεχομαι να μη με υπολογιζουν οι αλλοι,να νιωθω μειονεκτικα κ οτι κ αν κανω δεν ειναι αρκετο,οτι ειμαι ελλατωματικη,με αποτελεσμα να το εκπεμπω κ να μου φερονται αναλογως.Ετσι κλεινομαι για να μην το νιωθω.Το κακο ειναι πως μπερδευομαι στο πως \'ξεμαθαινεται\' αυτο.Το μονο που ανακαλυψα ειναι κανοντας διαφορα πραγματα για τον εαυτο μου,εστω κ μικρα..
Σιγουρα Φοιβη η agh φταιει για τους σωστους ή λαθος λογους που πιστευει.
Δεν μπορεις να αλλαξεις την κοινωνια,μονο τον εαυτο σου και να προσπαθησεις να προσαρμοστεις καλυτερα,οποτε πιστευω καλα κανει και σκεφτεται το προβλημα ως \"εσωτερικο\" η agh.
Τωρα τι ακριβως δεν κανεις καλα agh δεν μπορω να ξερω,και δεν μπορουμε ισως να ξερουμε αν αυτα που πιστευεις οτι ειναι \"λαθος\" εσυ ειναι τα αντικειμενικα \"λαθος\" αν γινομαι κατανοητος.
Ισως να ειναι αδικαιολογητος ο φοβος σου οπως και οι περισσοτεροι φοβοι...και το πιο πιθανο ειναι αυτο.
Προσπαθησε να ανοιχτεις σε ατομα που εμπιστευεσαι,πιστευω οτι αν δωσεις συναισθηματα θα εχεις ανταποκριση συναισθηματα καλα οπως γινεται σε αυτο το φορουμ.
Τυχη χρειαζεται να πεσεις στα σωστα ατομα,οπως χρειαζεται πολλες φορες και τολμη.
Α και το τετριμμενο μην ξεχασουμε,μηπως θα βοηθουσε και καποια επισκεψη σε καποιον ειδικο ωστε να μπορεσεις να σταθεις κατα καποιο τροπο στα ποδια σου?
Πιστευω δοκιμασε παντως πρωτα τις φιλικες σου παρεες.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, μια σχέση είναι αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης. Δηλαδή χρειάζονται δυο για να γίνει και συμβάλουν και οι δυο σε αυτήν ή τη δυσκολεύουν και οι δυο. Σαφώς, έχεις ένα μερίδιο ευθύνης σε αυτό που συμβαίνει στις σχέσεις σου και καλό θα ήταν για σένα να ψάξεις και να βρεις τι είναι αυτό που σου συμβαίνει όταν ξεκινάς να κάνεις μια σχέση και να δεθείς με έναν άνθρωπο. Αλλά νιώθω οτι κατηγορείς πάρα πολύ τον εαυτό σου, και μόνο αυτόν, για την πορεία των σχέσεών σου ως τώρα.
Αυτό που είσαι έχει κάποια χαρακτηριστικά που ίσως δυσκολευουν τη δημιουργία στενών σχέσεων. Τίποτα όμως, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι γραμένο στην πέτρα. Δεν πιστεύω δηλαδή οτι είσαι καταδικασμένη να μείνεις μόνη. Ίσα ίσα που ήδη έχεις κάνει ένα βήμα προς τους άλλους, εμάς.
Τι να πω..παιζει πολυ το ψυχολογικο.οποτε μαλλον καποιος ειδικος ισως βοηθουσε.Εχω μαθει απο πολυ μικρη ενα παραμυθι κ ειναι σα να γραφτηκε πανω μου κ δε σβηνει.Οτι δεν αξιζω αλλα ποναει πιο πολυ οντως το πολυ συναισθημα κ η διαθεση να το δωσω αλλα κ να παρω αλλα ειναι σε εκεινο το σημειο σα να ειναι χαλασμενη η \'μηχανη\'.Εχει τυχει πολλες φορες να ακουω καλα λογια κ ειναι σαν να μην τα αντεχουν τα αφτια μου κ να τρεχω με κατοσταρι μακρια τους.αντιφαση..!!Σας ευχαριστω παντως.
Καταρχάς πρέπει να αγαπήσεις τον εαυτό σου για αυτό που είναι. Προσπάθησες ποτέ να ανακαλύψεις τα θετικά στοιχεία του χαρακτήρα σου? Είμαι σίγουρος οτι είναι πολλά.Quote:
Originally posted by agh
Εχω μαθει να δεχομαι να μη με υπολογιζουν οι αλλοι,να νιωθω μειονεκτικα κ οτι κ αν κανω δεν ειναι αρκετο,οτι ειμαι ελλατωματικη,με αποτελεσμα να το εκπεμπω κ να μου φερονται αναλογως.Ετσι κλεινομαι για να μην το νιωθω.Το κακο ειναι πως μπερδευομαι στο πως \'ξεμαθαινεται\' αυτο.Το μονο που ανακαλυψα ειναι κανοντας διαφορα πραγματα για τον εαυτο μου,εστω κ μικρα..
Αγη πολυς κοσμος ειναι ετσι...πολυς κοσμος φοβαται τους ανθρωπους,ναι και εγω τους φοβαμαι και προσπαθω να το καταπολεμησω.
Πισω απο την οθονη του υπολογιστη δεν τους φοβαμαι τοσο αλλα και εκει παλι φοβαμαι μην μου πουν πολλες φορες τιποτα στραβο.
Ο ανθρωπος το μονο ζωο που φοβαται ειναι ο συνανθρωπος γιατι συνηθως με αυτον ερχεται σε επαφη καθε μερα.
Αλλοι λιγοτερο αλλοι περισσοτερο.
Απο εμας εξαρταται παντα.
Ναι τα λεω να τα ακουω και εγω.
Αυτό το παραμύθι που έμαθες απο μικρή φαίνεται οτι βραχυκύκλωσε τη \"μηχανή\" σου.
Έχεις πειστεί οτι δεν αξίζεις μια καλή σχέση, καλά λόγια, κι έτσι όταν αυτό το συναντάς φεύγεις τρέχοντας γιατί δεν σου αξίζει. Το μόνο που νιώθεις οτι σου αξίζει είναι να σου φέρονται οι άλλοι σαν να μην σε υπολογίζουν, να νιώθεις μειονεκτικά, αν κατάλαβα καλά. Κι έπειτα όμως πάλι δεν θέλεις να το νιώθεις αυτό κι έτσι κλείνεσαι στον εαυτό σου. Κι ο κύκλος ξαναρχίζει.
Εύχομαι να βρεις την άκρη σου, με όποιο τρόπο νομίζεις εσύ καλύτερο και πιο βοηθητικό για σένα.
Κι ο, τι θες, εδώ είμαστε!;)
Κατι πιο χειροπιαστο που πιστευω οτι ισως φταιει στην επικοινωνια μου με τους αλλους ειναι οτι αν αφησω ελευθερο τον εαυτο μου δεν ειμαι ευγενικη,ειμαι πολυ ειλικρινης με αποτελεσμα αυτο που λεω να βγαινει ατοφιο κ ανεπεξεργαστο απο μεσα μου,δεν εννοω τιποτα περισσοτερο απο αυτο που λεω αλλα αυτο μπορει να παραξηγηθει,δειχνω τα συναισθηματα μου κ καποιες φορες ειναι πιο εντονα απ το κανονικο,οταν δε μου αρεσει κατι δε μπορω να λειτουργησω σαν να απαιτω εδω κ τωρα να \'φυγω\',σα να ζω πιο πολυ με το ενστικτο κ αυτο με κανει να νιωθω διαφορετικη κ ακοινωνητη.Ετσι πιεζω τον εαυτο μου να μην ειμαι ο εαυτος μου να ειμαι πιο \'ιδια\' κ γινεται μπαχαλο..Τελος παντων κ εγω η ιδια καταλαβαινω τις αντιφασεις κ τις \'τρελες\' που γραφω αλλα αφηνομαι κ προσπαθω να με καταλαβω.
Παιδια σας ευχαριστω ολους παρα πολυ.ολοι με βοηθατε με τον τροπο σας.Τελος παντων κατι γινεται με το σαιτ σημερα κ με πεταει συνεχεια εξω απο το φορουμ.ειχα γραψει κ ποιο πριν αλλα δεν σταλθηκε.Πως πιστευετε οτι μπορει ν αλλαξει η μαθηση του οτι δεν αξιζω απο πολυ μικρη ηλικια.πιστευετε οτι μπορει να αλλαξει?
Ενα ενδιαφερον αρθρο
http://www.e-psychology.gr/content/view/257/67/
Σιγουρα μπορει να αλλαξει το πως τωρα ειναι αλλο ζητημα που δεν ξερω την απαντηση.
Το μονο λαθος σου ειναι που πιστευεις οτι οι αλλοι ειναι σωστοι και εσυ λαθος.Απλα οι αλλοι εχουν θρασος και πιστευουν πως οτι κοτσανα πουν ειναι και σωστη,και οι περισοτεροι και την βλακεια να το υποστηριζουν κιολας.Αν βρεις την δυναμη να κοιταξεις τον αλλον μεσα στα ματια και να του πεις \"εισαι λαθος μεχρι εκει που δεν φανταζεσαι\" να δεις για ποτε μαζευονται ολοι και ψαχνονται να δουν τι δεν ειπαν σωστα.Ο κοσμος γενικα μιλαει και κουτσομπολευει,αυτο δεν το γλυτωνεις με τιποτα.Οποτε αποφευγε αυτους που το στομα τους ειναι μεγαλυτερο μερικες εκατονταδες φορες απο το μυαλο τους.Εχει και ατομα συγκαταβατικα με αυτογνωσια,προσπαθησε να κανεις παρεα με τετοια ατομα.Και δουλεψε λιγο και με την αυτοπεποιθηση σου βρε κοπελα μ.Θυμαμαι στο στρατο κατι αλβανοι που δεν ξεραν που παν τα 2 (τα τεσσερα,ηταν πολλα για αυτους) αν τους ακουγες νομιζες πως ειχαν κατασκευασει πυρινικο σταθμο και δουλευαν τωρα σε σχεδιο της νασα πανω σε ταξιδι στο χρονο.Ειχαν θρασος γιατι ξερουν πως περναει γενικα.Βρες και εσυ λιγο η ζορισε τον εαυτο σου να το βρει καπου στο εσωτερικο σου.Πιεσε τον εαυτο σου και αν πιστευεις κατι πως ειναι σωστο να το εκφρασεις.Ακομα και λαθος να ειναι τι εγινε?Θα ριξεις ενα ομορφο χαμογελο και με τσαχπινια θα πεις \"το ξερα αλλα ηθελα να σας δοκιμασω\" χεχεχε
και κατι ακομα,ξεκινα να κρινεις και εσυ τους αλλους,να σκεφτεσαι συνεχεια αν αυτο που λεν ειναι σωστο η οχι και να μην \"συμφωνεις\" σε οτιδηποτε λενε χωρις να το φιλτραρεις πρωτα στο μυαλο σου.Βαθμολογησε τους αναλογα με την αξιοπιστια τους και δωσε βαρυτητα μονο σε αυτους που τους εχεις \"ψηλα\" στο μυαλο σου.Ετσι αποφευγεις να σκεφτεσαι τις κριτικες των ανθρωπων που εχεις σε χαμηλη υποληψη και οι οποιες συνηθως ειναι ευμεταβλητες αναλογα με το που φυσαει ο ανεμος.Καλη επιτυχια,θελει λιγο δουλεια και λιγο πιεση απο μερους σου στον εαυτο σου.Αν εχεις και καποιον να σε υποστηριξει λιγο σε αυτο το θεμα και να ειναι παρον σε καποια συμβαντα στη ζωη σου να σου λεει ποτε να σηκωνεις το αναστημα σου...