Βουλιμία - Υπερφαγία: Ιατρική βοήθεια

Χαιρετώ κι εγώ από τη δική μου γωνιά εδώ πέρα. Θα ήθελα να σας ρωτήσω τι προτείνετε για κάποιον που πρωτοξεκινά το ταξίδι της καταπολέμησης υπερφαγίας/βουλιμίας; Ψυχολόγο; Ψυχίατρο; Διατροφολόγο;

Είμαι στο κέντρο του λαβύρινθου και θέλω να ξεκινήσω το δρόμο προς την έξοδο αλλά έχω διαβάσει αρκετά και τελικά το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να σε μπερδέψουν περισσότερο από το να σε βοηθήσουν....

Ευχαριστώ για όποια βοήθεια προσφέρετε!

Καλησπερα Vampi καλως ορισες................ εγω στη θεσγ σου θα ξεκινουσα με ενα καλο ψυχολογο να δω τι εναι αυτο που με οδηγει στη υπερφαγια / βουλιμια................Ο διατροφολογος δινει μονο διαιτες και ψυχιατρος χαπια ενω ο ψυχολογος σε βαζει στο τρυπακι να ψαξεις βαθια μεσα σου τα βαθυτερα αιτια της "αυτοκαταστροφης " σου;;; Εγω απο εκει θα ξεκινουσα..............

Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα... από σκέψεις και τι θεωρώ αιτίες έχω πολλά στο μυαλό μου ... αυτό είναι και το κακό νομίζω όταν διααβάζεις πολλά πριν ξεκινήσεις.. καταλήγεις στο ότι σχεδόν όλα φταίνε αλλά τελικά τα ρίχνεις όλα πάνω σου με πολλα "what if...".. Έψαξα για ψυχολόγους αλλά από τη μια δε βρίσκω πολλές πληροφορίες για το ποιοι εξειδικεύονται στο θέμα και από την άλλη όσους έχω βρει δεν μου εμπνέουν εμπιστοσύνη για να κάνω το 1ο βήμα...

Έχετε κάποιον/κάποιους να προτείνετε; ή κάποιο σχετικό κέντρο;

οχι προσωπικα οχι αλλα ελπιζω οτι θα δουν το post σου αρκετα ατομα και ισως καποιο γνωριζει να σε παραπεμψει με προσωπικο μηνυμα σε ενα καταλληλο προσωπο ..............

κι εγώ ψυχολόγο θα πρότεινα, ή κάποιον συνδυασμό ψυχολόγου-διατροφολόγου, αν οικονομικά το σηκώνεις.
πάντως ο ψυχολόγος είναι μια διαδικασία, με την έννοια ότι δεν στοχεύει σε γρήγορες λύσεις, αλλά σε ένα "ταξίδι" με διάρκεια.

γεια σου και απο μενα!! εγω εχω επισκεφτει και τους 3! ο διαιτολογος σε μαθαινει πως να τρως, ψυχιατρο δε σου συνιστω δινουν φαρμακα και ψυχολογο ναι αλλα διαρκει αρκετα! εγω παντως βοηθηθηκα απο μενα την ιδια, το παλεψα μονη μου, οσο καιρο και να πηγαινα κια στους τρεις τη διαφορα την ειδα με το καιρο, τις εμπειριες, μεσα απο δω με ανθρωπους που συμπασχουν... αλλα εσυ πηγαινε αρχικα σε ενα ψυχολογο και βλεπεις...

Να πω την αμαρτία μου δεν είναι ότι θέλω να δω άμεσα αποτελέσματα αλλά μου φαίνεται παράξενο να μιλάω με κάποιον που δεν ξέρω και να τον ανεβάσω σε επίπεδο εξομολογητή. Πώς αισθανθήκατε εσείς στην πρώτη σας επαφή με τον ψυχολόγο;

Και όσοι έχετε πάει πήγατε σε γενικό ψυχολόγο ή κάποιον που έχει ας πούμε εξειδίκευση σε τροφικές διαταραχές;

Συγγνώμη για τις πολλές ερωτήσεις...

Ο ψυχολόγος είναι σίγουρα η καλύτερη επιλογή. Αν δεν έχεις την οικονομική δυνατότητα συνδυασέ το και με διατροφολόγο.

Ήθελα να ρωτήσω έτσι μια χαζή ερώτηση... Όταν τρως διχως να υπάρχει άυριο και μετά από τη δυσφορία (που συνοδεύεται από τύψεις) αλλά κυρίως εξαιτίας της δυσφορίας καταλήγεις στη λεκάνη της τουαλέτας σου θεωρητικά πέρασες ένα βουλιμικό ή ενα υερφαγικό επεισόδιο; Όχι ότι έχει ιδιαίτερη σημασία μάλλον.. Το ίδιο κακό κάνεις.. Αλλά έτσι για να ξέρουμε τι μας γίνεται

μαρουλένια νομίζω οτι η ψυχογενής βουλιμία περιλαμβάνει στον όρο της και την υπερφαγία η οποία ακολουθείται από απαλλαγή.
η υπερφαγία από μόνη της δεν είναι ψυχογενής βουλιμία
ούτε το να παραφάει κάποιος είναι βουλιμία

νομίζω οτι αν τύχει μια φορά να φας υπερβολικά κ αυτό σε αρρωστήσει κ τα βγάλεις δν είναι ψυχογενής βουλιμία. αν το κάνεις για να ξελαφρώσεις τότε ναι είναι ύποπτο.
το να το κάνεις συστηματικά για ανακούφιση είναι όμως. άσε που περιλαμβάνει κ ενός είδους απόλαυση στην ανακούφιση κ αυτό από μόνο του είναι διαταραχή


για μένα έχει ιδιαίτερη σημασία. η υπερφαγία δν είναι οτι η ψυχογενείς βουλιμία. το τελευταίο είναι χειρότερο γιατί είναι πολύ πιο επικίνδυνο κ δύσκολο να το ξεπεράσεις.

επίσης η υπερφαγία είναι σύμπτωμα κ όχι πάθηση. σύμπτωμα της παχυσαρκία κ της βουλιμίας.
γιαυτό συστήνουν πρώτα να κοπούν οι μέθοδοι απαλλαγής κ μετά να μάθει το άτομο να χωνεύει κ στην συνέχεια να καταλαβαίνει την πείνα του για να μην επιβαρύνει την καρδιά του το στομάχι του κτλ κτλ

Μάλιστα, ευχαριστώ για την απόκριση...Ωραία μου τα λες.

Να ρωτήσω κάτι ακόμα.. Αυτά τα τυχαία όμως αν συμβαίνουν συστηματικά (αν και αραιά) και συνειδητά τη μέρα που συμβαίνουν τρως τον κόσμο κι εκείνη την ίδια ώρα ξερεις ότι θα χρειαστεί να "απαλλαχτείς" απο αυτά και στη συνέχεια το πραγματοποιείς κιολας αποτελεί βουλιμικό επεισόδιο; Είναι αρκετό για να θεωρήθει ψυχογενής βουλιμία ή θεωρείται ότι έφτασες σε αυτό το σημείο όταν αυτά τα επεισόδια γίνουν καθημερινό φαινόμενο και ξεφύγει από τον έλεγχο;

Εμένα αυτό που περιγραφείς μου κανει για βουλιμικο επεισόδιο. Προφανώς κ δεν είμαι ειδικός και χρειαζεται κάποιος να μελετήσει το ιστορικό κ την γενική συμπεριφορα ενος ατόμου για να βγάλει τον ακριβή ορισμο κ απο τι πάσχει.
Πχ. Υπαρχουν ανορεξίκα ατομα που καταφεύγουν σε βουλιμικα επεισόδια γιατί έχουν να φάνε μέρες κ βγαίνει η στέρηση ,μετα δεν αντέχουν τις τύψεις κ χρησιμοποιουν μεθόδους αποβολής

Κατα την δική μου άποψη εν είναι η πάθηση τους η βουλιμία αλλά η ανορεξία αλλά αυτό είναι δική μου θεωρια ,δεν ξέρω τι θα έλεγε ένας γιατρός καταρτισμένος
Σίγουρα παιζει ρολο ο βαθμός που το κανει κάποιος, ο βαθμός που επηρεάζεται η καθημερινότητα του,η απόγνωση , η συχνότητα κτλ κτλ.
Αλλά μια τέτοια συμπεριφορα όπως την περιγραφείς κρύβει μια διαταραχή στην πρόσληψη τροφής.