διπολική διαταραχή και νοσηλεία

Καλησπέρα σε όλους.

θέλω να μοιραστώ μαζί σας το πρόβλημά μου. Η μητέρα μου πάσχει απο διπολική διαταραχή, και εδώ και 3 μήνες βρίσκεται σε μανιακή φάση. Την προηγούμενη Πέμπτη τη μεταφέραμε με εισαγγελική εντολή στο Δρομοκαίτειο. Την Παρασκευή το βράδυ έφυγε, και σήμερα την εντοπίσαμε και την ξαναπήγαμε πίσω. Το πρώτο πράγμα που είπε ήταν ότι με την πρώτη ευκαιρία θα ξαναφύγει!! Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, να την περιορίσουν, να της δέσουν το ένα πόδι. Φοβάμαι πολύ μήπως την κακομεταχειριστούν. Νιώθω πολύ άσχημα, είναι πολύ οδυνηρό να βλέπεις την μητέρα σου σε αυτή την κατάσταση. Κλαίω συνέχεια, έχω γίνει ένα ράκος. Αλλά νομίζω πως είναι για το καλό της. Εσείς τι πιστεύετε? Γνωρίζετε άλλα δημόσια νοσοκομείο που να έχουν κλειστό τμήμα? Είναι εύκολο να την μεταφέρουμε? Νομίζω ότι τα πράγματα περιπλέκονται γιατί είναι στη μέση και η εισαγγελική παραγγελία. Θέλω να αναφέρω ότι μέχρι τώρα δεν είχε νοσηλευτεί σε δήμόσιο νοσοκομείο, μόνο σε ιδιωτκές κλινικές, οπότε δεν ξέρω πως λειτουργεί το σύστημα!!! Ενα οικογενειακό γιατρό που συμβουλεύτηκα, μου είπε ότι και στα δημόσια νοσοκομεία γίνεται καλή δουλειά, και ότι η διαφορά με τα ιδιωτικά είναι οι εγκαταστάσεις. Να είναι όμως έτσι?

Δεν εχω απαντησεις στα ερωτηματα σου απλως να σου ευχηθω ολα να πανε καλα.

mboumbou,
ο οικογενειακός γιατρός που συμβουλευτηκες, σε γενικές γραμμές, έχει δίκιο. Λέω σε γενικές γραμμές διότι το χέρι μου στη φωτιά δεν θα το έβαζα για τίποτα, ιδιωτικό ή δημόσιο.
Είναι οδυνηρό να βλέπεις έναν δικό σου άνθρωπο περιορισμένο κατ αυτόν τον τρόπο. Ομως, είναι άλλο πράγμα ο περιορισμός και άλλο η κακομεταχείρηση. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, η θεραπεία στην οποία υποβάλλεται θα αρχίσει σύντομα να αποδίδει και να καταλαγιάζει τη φάση της μανίας, οπότε μετά δε θα χρειάζεται ο περιορισμός. Σε εκείνη τη φάση και αν η μητέρα σου φανεί δεκτική, θα είναι πολύ χρήσιμο να εκπαιδευτεί ώστε να αναγνωρίζει τα (προ)συμπτώματα της διαταραχής της και έτσι να προλαμβάνει πιθανή υποτροπή.

Καλή δύναμη σου εύχομαι και υπομονή, πολύ υπομονή.
Με όλη αυτή τη δυσκολία που περνάς, μη αμελείς να φροντίζεις και τον εαυτό σου. Είναι πολύτιμο, τόσο για σένα όσο και για την καλυτερη επικοινωνία και φροντίδα της μητέρας σου.

Θα πρεπει να ξερετε οτι ακομα στις μερες μας στο Δρομοκαιτειο δενουν κοσμο με λουρια στο κρεβατι.
Και αυτο κυριως δε για να μενουν ησυχοι οι νοσηλευτες.
Απο οσο γνωριζω δεν τους κακομεταχειριζουν (η τουλαχιστον δεν γνωριζω κατι τετοιο) αλλα δεν ειναι και το καλυτερο.

Θα σου προτεινα να ψαξεις καποιες δομες επανενταξης, τουλαχιστον θα ειναι καλυτερα απο το Δρομοκαιτειο.
Δεν θα το ξερεις αλλα υπαρχουν πολλες.

Εμ αν ο αλλος θελει να βλαψει τον εαυτο του τον δενουν φανταζομαι δεν μπορουν να τον αφησουν να αυτοκαταστραφει.
Βασικα δεν ξερω δεν εχω εμπειρια απο ψυχιατρεια μονο ενα βιβλιο ειχα διαβασει σχετικα \"Η Βερονικα αποφασιζει να πεθανει\" νομιζω λεγοταν του Paolo Cohelio (νομιζω το σκοτωσα στην ορθογραφια το ονομα)...και περιεγραφε μια ασθενη σε ενα ψυχιατρειο...ειχε παρει μερος αθελα της στο ψυχοπειραμα ενος ψυχιατρου...και στο τελος ...ασε δεν λεω το τελος μηπως θελει να το διαβασει κανεις.

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Εμ αν ο αλλος θελει να βλαψει τον εαυτο του τον δενουν φανταζομαι δεν μπορουν να τον αφησουν να αυτοκαταστραφει.

---

Aυτός είναι ο βασικός λόγος της καθήλωσης.

Αν δε συντρέχει λόγος αυτοκαταστροφής ή κινδύνου για τους υπόλοιπους ασθενείς, τότε συντρέχει λόγος... καταγγελίας/μήνυσης.

εγω ξερω οτι το να δενουν ασθενεις με λωριδες (οπως συμβαινει στο δρομοκαιτειο) απαγορευεται....
για να μην παμε το τι μεθοδους ειχαν πριν το 1990 στη Λερο.

Εσυ σκεψου οτι εμπαινες σε ενα ψυχιατρειο και ηθελες να βλαψεις τον εαυτο σου...πως θα σε περιοριζανε?
Θα επρεπε μιας και εισαι και αντρας να σου ειχανε ενα γομαρι διπλα σου που θα σε κοιταγε στα ματια επι 24ωρου βασεως και αυτο να το καναν για καθε ασθενη με τετοιο σκεπτικο.
Τα δωματια τα χτισμενα με αφρολεξ γυρω-γυρω ή δεν ξερω εγω τι φανταζομαι υπαρχουν μονο στις ταινιες και ο ζουρλομανδυας νομιζω ειναι χειροτερος.
Εκτος αν σε ριξουν νοκαουτ με ισχυρα φαρμακα.

Συγγνωμη mboubou που φυγαμε απο το θεμα και σε τρομοκρατουμε μαλλον;(

Quote:

---

Originally posted by keep_walking

Εκτος αν σε ριξουν νοκαουτ με ισχυρα φαρμακα.

---

οχι και ισχυρα αλλα αυτο κανουν.
Σε πλακωνουν στα ταβορ Χ 3 και στανιαρεις.
Δεν λεω οτι ειναι καλο αυτο, αλλα απο το να σε δενουν....

Κρίνο, πράγματι η Λέρος των περασμένων δεκαετιών είναι μια πολύ πονεμένη ιστορία, όμως από τότε έχουν αλλάξει πάρα πολύ τα πράγματα. Ομως, ας μη συνεχίσουμε τη κουβέντα αυτή στο θέμα της mboumbou. Ευχαρίστως να ανοίξουμε νέο θέμα να το κουβεντιάσουμε.

mboumbou, εύχομαι η μητέρα σου να είναι καλύτερα.απαντώ καθυστερημένα, αλλά ήθελα να σου πω ότι λογικό είναι να θέλει να φύγει από εκεί μέσα.έχω νοσηλευτεί και σε ιδιωτική κλινική και σε δημόσιο νοσοκομείο για τον ίδιο λόγο με τη μητέρα σου.στην ιδιωτική κλινική με ναρκώνανε με αλοπερντίν από ότι έμαθα και γι\'αυτό δε με δέσανε, αν και δε ξέρω αν το έκαναν εκεί.είχα προσωπικό φρουρό τη μαμά μου που είχε επιστρατεύσει μέχρι και ασθενείς να της δίνουν αναφορά για τις κινήσεις μου.ωστόσο ήταν αδύνατο να τη κοπανήσεις γιατί είχε ασφάλεια φυλακής.στο δημόσιο όταν με μεταφέρανε, ήμουν πια ένα άβουλο ον, οπότε δεν είχανε πρόβλημα μαζί μου.ξέρω όμως πως κι εκεί δένανε κόσμο.δε πήγα να δω, αλλά άκουγα μια ασθενή που φώναζε.πόνεσα εκείνη την ώρα και ένιωσα πως ήταν ξεφτίλα να πάω να τη δω, γιατί δεν ήταν θέαμα η γυναίκα.το θεωρώ φοβερό να σε δένουνε, αλλά εξίσου φοβερό να σε ακινητοποιούν και να σου χώνουν μια ένεση και να μη ξέρεις πως θα ξυπνήσεις.συγνώμη αν ήμουν ωμή, αλλά έτσι μου βγήκαν.πολύ θα ήθελα να μας πεις τα νέα της μαμάς σου.εύχομαι ό,τι καλύτερο.

Η μητέρα μου είναι καλύτερα. Νοσηλεύεται ακόμη, αλλά πιστεύω ότι σε λίγες μέρες θα βγεί. Ναι το ξέρω ότι είναι σκληρό να σε δένουνε, όταν την είδα σε αυτή την κατάσταση, έπαθα αποκόληση αμφιβληστροειδούς απο το πολύ κλάμα. Πάντως όσο σκληρό και αν ήταν, είμαι πεποισμένη ότι ήταν για το καλό της. Ηταν πολύ επικύνδυνο να κυκλοφορεί στους δρόμους σε μανιακή φάση. Θα μπορούσε να είχε συμβεί οτιδήποτε. Πάντως θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα σε όσους πάσχουν απο διπολική διαταραχή, το οποίο είναι το εξής, είναι άραγε μέρος της αρρώστειας, ένα πρωί, να σηκωθείς και να δηλώσεις, ότι δεν χρειάζομαι πλέον χάπια, και να τα κόψεις? Γιατί στην περίπτωση της μητέρας μου αυτό ήταν πάντα το θέμα. Διέκοπτε από μόνη της τα φάρμακα, ή έκανε το γιατρό στον ευατό της, δηλαδή αυξομείωνε δοσολογίες με αποτέλεσμα να υποτροπιάζει.

Εμ δεν ξερω για τη διπολικη διαταραχη...αλλα τουλαχιστον στη σχιζοφρενεια ειναι σχεδον κανονας αυτο που λες δηλαδη ο ασθενης να κοβει τα φαρμακα του...το εκανα και εγω εφαγα τα μουτρα μου δεν ξερω ποσες φορες και δεν το ξανακανω.