Printable View
Καλησπέρα σε όλους και καλώς σας βρήκα.Εάν και η πρώτη μου επαφή με το site δεν ήταν η καλύτερη,αποφάσισα να ξαναγράψω και να ζητήσω τη βοήθεια σας.
Έχει κάνει κανείς σας ποτέ γνωσιακή ψυχοθεραπεία?Εάν ναί είδατε κάποιο αποτέλεσμα?Μπορεί κάποιος με συμπτωμα κατάθλιψης που ακολούθησε τη γνωσιακή,να μου προσδιορίσει πόσες συνεδρίες απαιτούνται συνήθως?Ευχαριστώ θερμά
Κανείς βρε παιδιά????
Καλησπέρα,
Θα σου πω την εμπειρία μου μηπως σε βοηθήσει
Έκανα γνωσιακή ψυχοθεραπεία και εξακολουθώ να κάνω και ένα από τα βασικά μου συμπτώματα ήταν η κατάθλιψη, άγχος κ.α.
Δυστυχώς δεν νομιζω να μπορεί κάποιος από δω μέσα να σου προσδιορίσει πόσες συνεδρίες θα χρειαστούν. Είναι κάτι που θα το καθορίσεις εσύ με τον ψυχοθεραπευτή σου.
Εμένα προσωπικά με βοήθησε αφάνταστα και εξακολουθεί να με βοηθάει.
Δίσταζα πολύ να ξεκινήσω, έβαζα διάφορα εμπόδια, αλλά έφτασα σ\' ενα τέλμα που δεν πήγαινε άλλο, είχα βουλιάξει.
Ευτυχώς ο Θεός με φώτισε και ξεκίνησα γιατί τώρα δεν ξέρω σε τι κατάσταση θα είχα φτάσει!!!
Ψαξε να βρεις έναν άνθρωπο που θα εμπιστευτείς και θα σε εμπνέει για να του μιλήσεις και όλα θα κυλήσουν ομαλά.
Αν το σκέφτεσαι απλά υλοποίησέ το.
Εγώ βρήκα τον εαυτό μου, πραγματικά.
Η διάρκεια της ψυχοθεραπείας δεν έχει να κάνει με την \"ασθένεια\" αλλά με τον \"ασθενή\".Quote:
Originally posted by liantinis
Έχει κάνει κανείς σας ποτέ γνωσιακή ψυχοθεραπεία?Εάν ναί είδατε κάποιο αποτέλεσμα?Μπορεί κάποιος με συμπτωμα κατάθλιψης που ακολούθησε τη γνωσιακή,να μου προσδιορίσει πόσες συνεδρίες απαιτούνται συνήθως?Ευχαριστώ θερμά
Ο τρόπος με τον οποίο ο κάθε άνθρωπος βιώνει μια κατάσταση, τυχαίοι εξωγενείς παράγοντες κατά τη διάρκεια της θεραπείας αλλά και η ποιότητα της σχέσης που αναπτύσεται μεταξύ θεραπευτή - θεραπευόμενου είναι μερικοί μόνο από τους πολλούς παράγοντες που καθιστούν ανέφικτο τον καθορισμό των απαιτούμενων συνεδριών.
Να σε ρωτήσω όμως γιατί ρωτάς? Είναι η ανυπομονησία να μάθεις πότε θα ξεμπερδέψεις από αυτό που σε ταλαιπωρεί ή κάτι άλλο?
@TωραΖωΓιαΜενα : Σε ευχαριστω πολύ για την απάντηση σου κατ\'αρχην.
\"Ψαξε να βρεις έναν άνθρωπο που θα εμπιστευτείς και θα σε εμπνέει για να του μιλήσεις και όλα θα κυλήσουν ομαλά.\"
Αυτό ήταν το μόνο σημείο στο οποίο διαφωνώ μαζί σου,καθώς κάτι τέτοιο νομίζω θα ταίριαζε περισσότερο στη ψυχανάλυση.Στη γνωσιακή νομίζω αρκεί να είναι επαρκής σε γνωστικό επίπεδο ο θεραπευτής.Είναι τέτοια η μορφή της θεραπείας.Βέβαια ίσως και να μην έχεις τόσο άδικο,θα δείς παρακάτω το γιατί,αφού απαντήσω και στον Νικόλα
@NikosD : Νικο έχω ήδη ξεκινήσει γνωσιακή για λανθάνουσα κατάθλιψη και επεισόδια κρίσεων πανικού.Είμαι ήδη στην τέταρτη συνεδρία.Απλά τυχαίνει να έχω γνώσεις(όχι ερασιτεχνικού επιπέδου)περί των ψυχιατρικών θεμάτων και με βάση αυτές γνωρίζω πως ο μέσος όρος συνεδριών είναι από 8-16(μιλάμε για την κατάθλιψη).Απλά νιώθω οτί πάω πολυ αργά με τη θεραπευτή μου και ήθελα να σας ρωτήσω τη δική σας εμπειρία για να κάνω,κυρίως,έναν οικονομικό σχεδιασμό.Μια μικρή στατιστική και ένα μέσο όρο ήθελα να βρώ.Εννοείται πως δεν υπάρχει ασθένεια,αλλά ασθενής.
Και μία ερώτηση με βάση αυτό που είπε ο/η ΤωραΖωΓιαΜενα.Έχει τύχει ποτέ με το γνωσιακό σας θεραπευτή να βιώσετε φαινόμενα αντι-μεταβίβασης?(χρησιμοποιώ καταχρηστικά τον όρο,ο οποίος ισχύει στην κλασσική ψυχανάλυση).Έχει τύχει δηλαδή να δείτε τον θεραπευτή σας να τσαντίζετε επειδή μια από τις πυρηνικές πεποιθήσεις σας έρχεται ενάντια με τα πιστεύω του?Έχει τύχει ποτε αυτόματες σκέψεις του θεραπευτη να μπλοκάρουν τη συνεδρία,γιατί νομίζω κάτι τέτοιο μου έτυχε.Το φύλο του θεραπευτή παίζει κατά τη γνώμη σας κάποιο ρόλο?
- Κι όμως δεν αρκεί να είναι επαρκής σε γνωστικό επίπεδο ο θεραπευτής....η μορφή της θεραπείας δεν συνίσταται σε ένα μηχανικό διάλογο μέσα από συγκεκριμένες τεχνικές και ασκήσεις. Το ότι ασχολείται με τη γνωστική επεξεργασία, τον τρόπο που σκέφτεσαι δεν αναιρεί τη σημασία του να έχεις απέναντί σου έναν θεραπευτή με τον οποίο νιώθεις ασφάλεια, εμπιστοσύνη, αποδοχή, ενσυναίσθηση κλπ.
- Όντως αυτός περίπου είναι ο αριθμός των συνεδριών που αναφέρονται ως \'μέσος όρος\'. Αυτό όμως δεν λαμβάνει υπόψη ένα σωρό παράγοντες που μπορούν να παρεμβάλλονται ή να κάνουν πιο σύνθετη την κατάσταση. Οπότε δεν υπάρχει προκαθορισμένος αριθμός. Μπορεί να γίνει όμως μια αρχική συμφωνία / προγραμματισμός, να τεθούν κάποιοι θεραπευτικοί στόχοι και να γίνεται κάθε τόσο απολογισμός/επαναπροσδιορισμός εφόσον απαιτείται. Αυτό που είναι σημαντικό είναι γενικά (παρόλο που θα υπάρχουν φάσεις δραματικής βελτίωσης, αλλά και στασιμότητας ή πισωγυρίσματα) να νιώθεις ότι υπάρχει πρόοδος, η θεραπεία σε ωφελεί και πετυχαίνεις κάποιους στόχους που έχουν νόημα για εσένα.
- Εάν είναι σαφές (και όχι μια δική σου εντύπωση ότι σε κριτικάρει και σε απορρίπτει) πως ο θεραπευτής εκνευρίζεται, φαίνεται ότι διαφωνεί με τις πεποιθήσεις σου, οι προσωπικές του απόψεις/προκαταλήψεις κλπ μπλοκάρουν τη συνεδρία είναι πιθανό να μην έχει κάνει αρκετή δουλειά με τον εαυτό του. Άλλη μία απόδειξη ότι η \'γνωστική επάρκεια\' δεν φτάνει και χρειάζεται να έχει επεξεργαστεί τις δικές του εμπειρίες, σκέψεις, συναισθήματα. Το φύλο σε θέματα κατάθλιψης-πανικού δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερη σημασία.
Αγαπητέ liantini, νομίζω πως είναι σε οποιαδήποτε μορφή ψυχοθεραπευτικής σχέσης είναι δυνατό να εμφανιστεί φαινόμενο αντιμεταβίβασης. Το θέμα είναι να σκεφτείς εσύ αν και πως μπορείς να το χρησιμοποιήσεις προς όφελος της θεραπείας, ή αν την εμποδίζει, και βέβαια αυτό εξαρτάται και από τη δυνότητα του θεραπευτή σου.
Έχεις δίκιο για τη διάρκεια της γνωσιακής. Και πάλι θα πρέπει να εξετάσεις όχι μόνο αν ο θεραπευτής σου είναι κατάλληλος, αλλά και αν το είδος της θεραπείας σου ταιριάζει και εξηγώ τί θέλω να πω : Το γεγονός ότι έχεις (όχι ερασιτεχνικές) γνώσεις επί των ψυχιατρικών είναι κατά τη γνώμη μου ένα σημαντικό πλεονέκτημα σου για τη διαδικασία της θεραπείας σου. Όπως πολύ καλά ξέρεις, κάποιοι άνθρωποι για κάποιους λόγους, είτε προσωπικότητας, είτε για λόγους του είδους του ψυχικού τους προβλήματος, είναι καλύτερο να προσανατολιστούν σε κάποιου είδους θεραπείες και όχι σε κάποιες άλλες. Π.χ η ψυχανάλυση δεν ενδείκνυται σε ένα \"ψυχοπαθή\". Αυτό είναι το ένα σκέλος. Το άλλο και ποιο σημαντικό καθώς είμαι σίγουρη ότι γνωρίζεις πολύ καλά τι σου λέω και τα έχεις λάβει υπόψην σου, είναι πως ο ίδιος σίγουρα ξέρεις τί είδους θεραπείας σου ταιριάζει καλύτερα. Είσαι σίγουρος πως η γνωσιακή είναι για σένα? Εγώ για παράδειγμα, για διάφορους λόγους ήθελα να ακολουθήσω ψυχοδυναμική. Αυτό χρειαζόμουν, και θεώρησα πως αυτό ταίριαζε τόσο σε μένα ως άνθρωπο αλλά και στο είδος του προβλήματός μου. Δυστυχώς στην Ελλάδα τα πράγματα είναι λίγο δύσκολα, τόσο στο εύρος των θεραπευτών, όσο και στο πόσο εύκολα τους ξετρυπώνεις. Αλλά τέλος πάντων δεν μιλάμε για μένα τώρα.
Αυτά, ελπίζω να μη σε κούρασα, είμαι σίγουρη ότι ξέρεις τα παραπάνω. Απλά ήθελα να πω, ότι ο επαγγελματίας ψυχικής υγείας, ή φοιτητής (κάτι τέτοιο υποθέτω είσαι) έχει ένα πλεονέκτημα και πρέπει να το χρησιμοποιεί προς όφελός του αν παραστεί ανάγκη.
Καλή συνέχεια. θα χαρώ να τα λέμε, άγχος και κατάθλιψη αντιμετώπισα κι εγώ, αν θελήσεις θα σου πω (θα σας πω) περισσότερα.
@ marina38 Δε διαφωνώ σε αυτά που λές.Απλά για να κανονίσω τα έξοδα μου ήθελα μια μικρή κατευθυντήριο γραμμή.Προσωπικά,από ότι βλέπω,με το ρυθμό που ακολουθούμε θα φθάσουμε πάνω από 25 συνεδρίες.Όσο για το φαινόμενο αντιμεταβίβασης,εμφανίσθη� �ε στην τελευταία μόνο συνεδρία,όταν και για πρώτη φορά ξεκίνησε θεραπευτική παρέμβαση(Μέχρι τότε,στην ουσία,πέρναμε ένα μακρύύύ.αλλά ιδιαίτερα λεπτομερές,πάντως,ιστορικό ).Θέλω να δώ και τη συνέχεια όμως.Μια υποψία μου εξέφρασα και όχι μια βεβαιότητα...
@marirena Νομίζω έπιασες πιο πολυ το \"σφυγμό\" μου.Στην αρχή προσπάθησα να βρώ έναν ψυχίατρο που ασχολείται με ψυχοθεραπεία,στάθηκε αδύνατον όμως.Για το πρόβλημα μου είχα καταλήξει καιρό στη γνωσιακή.Η συγκεκριμένη θεραπευτής που βρήκα είχε εκπαιδευτεί απο τον Aaron Beck(δημιουργό της γνωσιακής)οπότε δε το σκέφτηκα δεύτερη φορά.Το ότι έχω γνώσεις,μάλλον εμπόδιο έχει σταθεί μεχρι τώρα,ενώ προσπάθειες μου να επιταχύνω τη θεραπεία,αφού ήδη γνώριζα τις τεχνικές,αποθαρρύνθηκαν.Με βοήθησε όμως η γνώση μου πάνω στη γνωσιακή στο να συμμαζέψω(και ίσως και να κατευθύνω)τη συνεδρία όταν ένιωθα ότι ξεφεύγαμε.Απορώ πάντως πως τα βγάζει πέρα(και οικονομικά και διανοητικά)ένας μέσος άνθρωπος.ΟΛΟΙ έχουν δικαίωμα στη θεραπεία.Τέλος παντων,ξέφυγα.Πάντως το θεωρώ δύσκολο να αλλάξω θεραπευτή,αφού έχω ήδη ξοδέψει ένα σεβαστό ποσό,ενώ δε μπορώ να πώ ότι είμαι και δυσαρεστημένος.Απλά προβληματισμένος.Θα δείξει η συνέχεια...
Γεια σας.Μπορειτε να μου εξηγησετε τι ειναι η γνωσιακη ψυχοθεραπεια,ειναι δυνατον να θεραπευει την καταθλιψη σε λιγους μηνες?Ειχα σοβαρη καταθλιψη,εκανα θεραπεια για 2 χρονια ,συνηλθα λιγο αλλα δεν καταφερα να θεραπευτω κ να συνεχισω την ζωη μου.Η παλια μου φιλη με επισκεπτεται συνεχεια.Τι εκανα λαθος,φταιω εγω η ο θεραπευτης μου?
mariafound82 η γνωσιακή είναι η κατ\'εξοχήν εφαρμοζόμενη ψυχοθεραπεία πλέον παγκοσμίως και όντως ειδικεύεται στην κατάθλιψη.Πολλές στατιστικές την παρουσιάζουν πιο επιτυχημένη ακόμη και απο τα αντικαταθλιπτικά.Το μεγάλο της πλεονέκτημα βέβαια είναι ότι θεωρείται βραχεία θεραπεία(8-16 συνεδρίες για τη θεραπεία της κατάθλιψης,η προσωπική μου εμπειρία όμως μάλλον μου δείχνει ότι ίσως χρειαστεί και παραπάνω.Αδύνατον πάντως να κρατήσει πάνω από εξάμηνο με χρόνο). Είναι,ας μου επιτραπεί ο όρος,μια \"κοινωνική\" θεραπεία,που σκοπός της είναι να σου αλλάξει τις σκέψεις πρώτα εκείνες που οδηγούν στα άσχημα συναισθήματα(κυρίως φόβος,θλίψη,θυμός)
Προσωπική μου άποψη πάντα,είναι πως η ψυχοθεραπεία θα πρέπει να είναι συνοδευτική και όχι να αντικαθιστά τα αντικαταθλιπτικά.Είναι και το κυριότερο που λησμόνησες να γράψεις.Εάν,δηλαδή,έπαιρνε� � φάρμακα ή όχι.Πάντως δεν υπάρχει λόγος να απελπίζεσαι κα να κατηγορείς τον εαυτό σου.Λάθη μπορεί να έγιναν και από τις δύο πλευρές.Αυτό που από τη μεριά σου μπορείς να κάνεις είναι να παραμείνεις πιστή στην αγωγή σου και στον τελικό σκοπό...
Liantini καλημερα.Δεν επαιρνα αντικαταθλιπτικα φαρμακα,δεν μου το προτεινε ο θεραπευτης μου[ειναι εναντιον των φαρμακων οπως κ εγω].Επαιρνα τα ανθοιαματα BACH,εκανα θετικες σκεψεις,προσπαθουσα να διωχνω ολες τις αρνητικες με θετικες δηλωσεις.Εκανα κ αλλες θεραπειες για ελεγχο του θυμου αλλα σταματησα για 2 λογους΄1.Δεν ηθελα να χτυπαω τα μαξιλαρια,το θεωρησα ανωφελο,αλλους ηθελα να χτυπησω κ 2.Στην ομαδα υπηρχαν ατομα με περισσοτερο θυμο απο μενα,με ανεξελεγκτο θυμο θα ελεγα.Ενιωθα οτι δεν μπορουσα να αναπνευσω εκει μεσα.Τωρα που το σκεφτομαι ομως μαλλον μου εκανε καλο η εμπειρια αυτη.Μπορω κ καταλαβαινω τα ατομα που κρυβουν τα πραγματικα τους συναισθηματα πισω απο μια μασκα διδασκαλιας κ εγωισμου.Δυσκολευτηκα πολυ γιατι προσπαθησα κ προσπαθω μονη μου,διαβασα πολλα σχετικα βιβλια κ εχω καταφερει να εχω γινει ο μεγαλυτερος κριτης μου[με αγαπη παντα].Μαλλον οι ομαδες αυτες μου εδωσαν οτι μπορουσαν να μου δωσουν κ εκλεισε ο κυκλος τους .Πιστευω οτι η καταθλιψη θελει πολλη προσπαθεια να φυγει ειδικα οταν συνεχιζουν να ζουν διπλα οι αιτιες που την δημιουργησαν.
mariafound82, γεια σου. Συμφωνώ απόλυτα με τον liantini. Πες μας λίγο περισσότερα αν θες. Τα περισσότερα ψυχικά \"θέματα\" και ιδίως η κατάθλιψη αν δεν αντιμετωπιστεί σωστά το πιθανότερο είναι πως θα επάνεμφανιστούν, μάλιστα ίσως ισχυρότερα, ίσως και με λίγο διαφορετική μορφή. Αλίμονο, δεν θέλω να σε τρομάξω. Πάντως τα αντικαταθλιπτικά σε συνδιασμό με σωστή ψυχοθεραπεία είναι ότι καλύτερο για την κατάθλιψη
Μαριρενα καλημερα,ισως να εχετε κ οι δυο δικιο.Πιστευω οτι ειμαι πολυ τυχερη που βρηκα αυτο το φορουμ κ να ανταλασσω αποψεις με αλλα ατομα με παρομοιες εμπειριες.Η καταθλιψη μου δεν αντιμετωπιστηκε σωστα ,πιστευω οτι φταιω κ εγω .Μπορεσα να διακρινω στον θεραπευτη μου τα προβληματα που ειχε κ μετα ηταν πολυ ευκολο να κατευθυνω την συζητηση εκει που ηθελα μολις με πιεζε λιγο Κ ετσι εκρυβα την αληθεια.Γιαυτο λεω οτι φταιω,εκανα βλακεια επρεπε να φυγω.Οκαημενος προσπαθησε πολυ εγω τον ειχα απορριψει μεσα μου σαν θεραπευτη οχι σαν φιλο.Εχω αλλαξει κ απομακρυνθηκα απολα τα ατομα που δεν συμφωνουν με τις δικες μου αξιες.Τα μισα δηλαδη γιατι τα αλλα εφυγαν οταν χωρισα ,με θεωρησαν απειλη.ΣΜΠΕΡΑΣΜΑ Ειμαι μονη μου κ προσπαθω να μεγαλωσω τα παιδια μου,να τους μεταδωσω οσο γινεται λιγωτερα προβληματα [δυσκολο οταν με εβλεπαν να κλαιω συνεχεια].Σκεφτειτε οτι το μικρο μου μολις που περπατουσε ,με εβλεπε κ με χαιδευεΣΩΠΑ ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΣΩΠΑ.Δεν θελω να σκεφτομαι τι κακο τους εκανα στη ζωη τους.Πειτε μου τι θα μπορουσαν να αλλαξουν τα φαρμακα σε μια τετοια κατασταση
Kοίτα το φόρουμ δεν είναι εδώ για να αντικαταστήσει την επαγγελματική βοήθεια, αλλά προσωπική μου γνώμη είναι ότι τα φάρμακα (τα οποία κακά τα ψέματα αποτελούν επανάσταση στο χώρο της ψυχιατρικής) βοηθούν καταστάσεις ακριβώς σαν αυτή που περιγράφεις. Ακόμα, κάποια πράγματα που κυκλοφορούν για τα ψυχοφάρμακα είναι μύθοι και κοινωνικό στίγμα, α, αυτός παίρνει ψυχοφάρμακα, είναι τρελός για δέσιμο, και τέτοια. Έχεις κάποιο συγκεκριμένο λόγο που είσαι εναντίον?
Marirena μου δεν θελω να ειμαι απολυτη.Επαιρνα παλια φαρμακα πριν το διαζυγιο ,οταν ειχαν αρχισει τα προβληματα του γαμου να εμφανιζονται,δεν ελυσαν τιποτα απλως κοιμομουν περισσοτερο κ ημουν σε δικο μου κοσμο [σαν χαζοχαρουμενο].Μου τα ειχε δωσει ψυχιατρος.Τα σταματησα ομως γιατι τα παιδια μου ηταν μικρα κ εγω επρεπε να ειμαι ξυπνια κ σε εγρηγορση.Οιδιος λογος εξακουθει να υπαρχει κ σημερα.Δεν σκεφτηκα καθολου το στιγμα μονη μου αναζητησα την θεραπεια δεν προσπαθησα να καλυψω τιποτα.Ισως να κανω λαθος αλλα πιστευω οτι ειναι για καταστολη[το ειδος κ η δοσολογια ειναι αναλογα την περιπτωση] κ οχι για θεραπεια.Απαντησε μου ομως τι θα εκαναν τα φαρμακα στην συγκεκριμενη περιπτωση?Ευχαριστω για την βοηθεια σου κ ελπιζω να μην σε κουραζω.