νέο μέλος ζηλιαρομπομπίκα
Γειά σας!
ωραίο καφενεδάκι έχετε στήσει εδώ πέρα.
θα ήθελα να μπορέσω κεγώ να μοιραστώ σκέψεις κ προβληματισμούς αλλά να πω κ εγώ την γνώμη μου αν κάποιος την χρειαστεί
είμαι 27 και παλεύω από τα 15 με διατροφικές διαταραχές έχοντας περάσει απόλα τα στάδια, όσο μεγαλώνω περιστρέφομαι όλο και περισσότερο γύρω από την υπερφαγία και ευτυχώς λιγότερο απτην βουλιμία.
τελευταία νιώθω το μυαλό μου αρκετά καθαρό,και νιώθω οτι μπορώ ίσως να σταματήσω να βασανίζω τον εαυτό μου μια για πάντα
η αλήθεια είναι οτι τα τόσο χρόνια αυτοτιμωρίας μου αφήσανε αρκετά κουσούρια:προβλήματα υγείας( χοληστερίνη, παχυσαρκία, περίοδος μόνο με προγεστερόνη κτλ) και διάφορες άλλες ψυχολογικές λακούβες προστέθηκαν στις ήδη υπάρχουσες.
ομολογώντας σε σας και μόνο σε εσας την αμαρτία μου,από μικρή ήμουν ένα παιδί που απέφευγε την κούραση και πάντα έψαχνε τρόπους να λύνει τα θέματά του με τον εύκολο τρόπο. άλλες φορές αυτό με έκανε ιδιαίτερα ευρηματική αλλά άλλες έπεφτα σε παγίδες, φυσικά αντιλαμβάνεστε πως βρήκα τρόπο να χάσω και κάποια περιττά κιλά που με βασάνιζαν στην εφηβεία μου.
και από τότε έγινε καλύτερη φίλη μου η βουλιμία
μιας και μου χάρισε πολλά bonus και με έβγαλε μια κ καλή από την μιζέρια των εφηβικών προβλημάτων.
φυσικά αυτό κράτησε για ελάχιστα έως καθόλου μιας κ κάτω από την επιφανειακή βελτίωση έκρυβα μεγάλη στεναχώρια άγχος και βάρη που δν θα έπρεπε να έχει κανένα παιδί και μάλιστα να τα έχει δημιουργήσει και από μόνο του κ εν αγνοία του.
ποτέ από τότε δν ηρέμισα και δν αισθάνθηκα λίγο χαρά για οτιδήποτε καλό μου συνέβαινε
συνέχισα για πολλά χρόνια να κρύβω τα συναισθήματά μου και να αντιμετωπίζω τα προβλήματά μου με φυγόπονο τρόπο
πάντα περιστρέφονται τα προβλήματα μου γύρω από τους άλλους.
με ενδιαφέρει πάρα πολύ η γνώμη των άλλων και επίσης είμαι κ ζηλιάρα,δηλαδή θέλω αυτό που δν έχω χωρίς να κάνω κάτι για να μαρέσει περισσότερο αυτό που έχω ή για να το αλλάξω. για να καταλάβετε τελευταία ζηλεύω την άνεργη φίλη μου γιατί ακριβώς είναι άνεργη.
επίσης έχω ένα μόνιμο φόβο οτι θα μείνω μόνη μου στον κόσμο αυτό,γιαυτό και ενώ ζηλεύω όποιον άνθρωπο ξεχωρίζει από ομορφιά και χαρακτήρα, προσπαθώ να χαντακώνω τον εαυτό μου και να μένω στο περιθώριο γιατί δν θέλω να προκαλώ ζήλια αλλά κ γιατί θέλω να κάνω τα χατήρια των άλλων για να μην μαφήσουν μόνη.
μάλλον αυτά είναι τράυματα της παιδικής μου ηλικίας γιατί είχα διώξει πολύ παιδάκι από δίπλα μου,μιας και ήμουν γκρινιάρικο και κακομαθημένο και μια ζωή με έπνιγε το δίκιο.το κλάμα ανέκαθεν το έχω εύκαιρο
εν πάση περιπτώση ,όπως βλέπετε από χαρακτήρα σκίζω, :shocked2:
αλλά δείξτε κατανόηση, θέλω πολύ να αλλάξω, πιο πολύ για να μπορώ να χαρώ όσα μου προσφέρονται απλόχερα, και να μπορέσω να εκμεταλλευτώ στο μέγιστο τις δυνατότητές μου,χωρίς να ξεχνάω να είμαι ήρεμη και ικανοποιημένη από τα πιο απλά πράματα.
ξέρω οτι όταν προσπαθείς να απαλαχτείς από ένα μπαστούνι της συμφοράς και να περπατήσεις μόνος σου κ ελεύθερος,πάντα θες να ακούσεις μια καλή κουβέντα, μια καλή συμβουλή,ίσως και κάποιον να σου πει την αλήθεια στα μούτρα
