ΤΟ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΣ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ:(!
Γεια σε ολους!:smilegrin:
Αμαρυλλις με λενε, ειμαι 16 και τα τελευταια δυο χρονια παλευω με προβληματα διατροφικα και ψυχολογικα.. Αισθανθηκα μεγαλη ανακουφιση μολις ανακαλυψα το foroum γιατι εχω αναγκη απο καποιον που να καταλαβαινει τι περναω και δεν ειχα ιδεα οτι υπαρχει ενα τετοιο site και μαλιστα ελληνικο!:) Ολες μου οι φιλες αδυνατουν να καταλαβουν τι τους περιγραφω επειδη το σωμα μου φαινεται τις περισσοτερες φορες φυσιολογικο προς αδυνατο, δεν φαινεται οτι πασχω απο διατροφικη διαταραχη λοιπον! Θα ηθελα να πω λιγο την ιστορια μου γιατι ο λογος που γραφω εδω ειναι γιατι θελω τη βοηθεια σας καθως ειμαι πολυ απογοητευμενη απο τη ζωη μου και νιωθω οτι δεν αντεχω αλλο αυτην την κατασταση, θελω να γινω ξανα φυσιολογικη κοπελα και να μπορω να σκεφτομαι κι αλλα πραγματα εκτος απο το απαισιο σωμα μου και το τι θα φαω αν δηλαδη φαω..
Μεχρι το καλοκαιρι προς 3η γυμνασιου (14χρονων) ειχα ενα φυσιολογικο για το υψος μου βαρος και αρκετα αθλητικο σωμα επειδη εκανα ενοργανη απο μικρη. Δεν νιαζομουν για το σωμα μου σχεδον καθολου αν και δεν ηταν και αυτο που θα ηθελα ναχω. Ετσι ετρωγα ο,τι ηθελα οποτε το ηθελα. Μετα απο τις διακοπες αρχισα να τρωω μια φορα την ημερα, αρχικα επειδη δεν προλαβαινα και δεν πειναγα αφου περνουσα πολυ καλα γιατι ολη μερα ημουν με τις φιλες μου, και μετα καθως εβλεπα το σωμα μου να αδυνατιζει και να μου αρεσει ολο και περισσοτερο, το εκανα σκοπιμα! Αυτο συνεχιστηκε για 2 μηνες ωσπου ξαφνικα ολα αλλαξαν γιατι ενα ψυχοπαθες ατομο προσπαθησε να μου μαυρισει κυριολεκτικα τη ζωη λογω φθονου! Απο τη στεναχωρια μου και τον πονο που ενιωθα εβρισκα ευχαριστηση στο φαγητο και σταματησα τη <<διαιτα>> και αρχισα παλι να τρωω ο,τι θελω..Σιγα σιγα τα ψυχολογικα προβληματα μεγαλωναν ωσπου επεσα σε καταθλιψη και ετσι αρχισα να τρωω πολυ χωρις ομως να νιωθω τυψεις τοτε.. Πηρα μεχρι την ανοιξη 13 κιλα (68 κιλα εφτασα) οταν επαθα χονδροπαθεια επιγονατιδος εξαιτιας των πολλων ωρων προπονησης στο πατιναζ και επειδη τα γονατα μου δεν <<αντεχαν>> το βαρος μου!Ενιωθα πολυ ασχημα για την εμφανιση μου.. Τοτε αποφασισα να αρχισω διαιτα και να γινω οπως παλια! Ξεκινησα υγιεινη διατροφη με τη βοηθεια των γονιων μου, γραφτηκα γυμναστηριο και εφτασα 60 κιλα (απο 68). Το οτι εχασα κιλα μου εδινε μεγαλη χαρα αλλα ταυτοχρονα με ενθαρυννε να συνεχισω την προσπαθεια! Ηρθε το καλοκαιρι (15χρονων τοτε) και τοτε ηταν που αρχισα να προσεχω υπερβολικα το τι ετρωγα και να παραλειπω γευματα, σιγα σιγα ηρθαν και οι τυψεις αφου εβαζα κατι στο στομα μου.. Επειδη ηθελα να βλεπω την κοιλια μου επιπεδη και να την νιωθω αδεια αρχισα να ζρησιμοποιω υποθετα γλυκερινης μολις ετρωγα πραγμα το οποιο για τον επομενο χρονο θα μου γινοταν εμμονη:(
Με ολα αυτα καταφερα να φτασω στα 56 κιλα τον σεπτεμβρη οποτε ετρωγα μονο μια φρουτοσαλατα για μεσημεριανο και τιποτα αλλο! Μετα χρησιμοποιουσα τα υποθετα για να <<αδειαζει>> η κοιλια μου.. Επισης συνεχιζα το γυμναστηριο και πηγαινα και για ποδηλατο. Ολοι στο σχολειο λατρευαν το σωμα μου, ειχα μεχρι και προτασεις για φωτογραφισεις.. Ολα αυτα μου εδιναν περισσοτερο κουραγιο να προσπαθησω να χασω κιαλλα κιλα! Ομως η ζυγαρια κολλησε στα 53 κιλα (υψος 1,64) τον οκτωβρη.. Μεχρι τοτε καπου-καπου ετρωγα λιγο παραπανω, ισως και λιγο φαγητο ή γιαουρτι εκτος απο τα φρουτα, ενιωθα τυψεις κι εκλεγα, απομονωνομουν..Οταν αρχισαν παλι οι καταθλιπτικες μου σκεψεις να με βασανιζουν και η αυτοεκτιμιση μου να πιανει πατο, γυρνουσα απο το σχολειο κι εδιωχνα τους γονεις μου απο το σαλονι, οι οποιοι προβληματιζονταν ολο και περισσοτερο απο τη συμπεριφορα μου και πονουσαν πολυ που με εβλεπαν ετσι αλλα οι προσπαθειες τους να με λογικεψουν ματαιες, καθομουν στο τραπεζι και ξεκινουσα να τρωω με μανια για ωρες.. μερικες φορες απο τις 2 το μεσημερι μεχρι τις 6 το απογευμα.. Ετρωγα φρουτα με γιαουρτι, μετα γαλα με δημητριακα, τυρι με ψωμι, λιγο φαγητο μαγειρεμενο και στο τελος παλι γαλα με κατι γλυκο. Αλλα ολα αυτα σε μεγαλες ποσοτητες! Σταματουσα μονο οταν ενιωθα οτι δεν θα αντεξει αλλο το στομαχι μου και θα εκκραγει!Τοτε εκλαιγα κιενιωθα τοοοσο ασχημα.. Για να ηρεμισει η κοιλια μου απο τον πονο εκανα κλυσμα ή χρησιμοποιουσα υποθετο. Το στομαχι μου ξεκουραζοταν για λιγο και μετα πηγαινα στο γυμναστηριο οπου ξεθεωνομουν για 2 3 ωρες! Αλλα πολυ σκληρη γυμναστικη. Εφτασα την ανοιξη τα 60 κιλα (απο 53 το φθινοπωρο) και μεχρι τοτε υπηρχαν στιγμες που ηθελα να αυτοκτονησω, κλεινομουν στο σπιτι,εχασα σχεδον ολους τους φιλους μου και εκανα πολλες απουσιες στο σχολειο στο οποιο παντα ξεχωριζα για τους βαθμους μου και τη σεβαστικη μου συμπεριφορα.. <<Η απουσιολογος με την κορμαρα>> με φωναζαν οι συμμαθητες μου.. Μου ελειπε αυτο.. Τοτε ηταν που ειπα τελος!Δεν παει αλλο η κατασταση πρεπει να αδυνατισω ξανα! και ακομη περισσοτερο.. Να δειξω σε ολους πως μπορω να τα καταφερω! Ηθελα να κανω τους αλλους να με θαυμαζουν και να με ζηλευουν και παλι! Ετσι, το πασα εφυγα με τη γιαγια μου στο νησι μου οπου θα ειχα πολυ χρονο να ασχοληθω με τις <<νηστειες>> μου και την πολυωρη γυμναστικη μου στη θαλασσα! ετρωγα καθημερινα 1 γιαουρτακι 0% και 1 ή 2 φρουτακια.. Το σωμα μου εγινε πολυ γρηγορα οπως το ηθελα! Απο 60 πηγα 52 κιλα και δεν πεινουσα καθολου! Εκοψα και τη χρηση καθαρτικων γιατι ειδα τυχαια ενα βιντεο με το τι επαθε μια γυναικα εθισμενη σε αυτα και φοβηθηκα πολυ! Ημουν πολυ ικανοποιημενη με τον εαυτο μου και μια μερα δεν εφαγα τιποτα κιας ειχα κανει 3 ωρες κολυμπι! Ομως την επομενη, εκτος απτο οτι ειχα πολλα νευρα εξαιτιας της γιαγιας μου που μου φωναζε και εβγαζε συνεχως φαγητα πανω στο τραπεζι για να τα λιγουρευτω και να τα φαω, δεν αντεξα και εφαγα 1 γιαουρτι.. απο την απογοητευση μου εφαγα και δευτερο και λιγο κουλουρι κλπ κλπ κλπ.. Στο τελος ημουν τοσο χαλια και με εβλεπα τοσο παχια στον καθρευτη που ηθελα να παρω ολα τα χαπια της γιαγιας μου για να πεθανω! Αποφασισα ομως να <<ξανακερδισω>> το χθεσινο μου σωμα και πηγα για κολυμπι και ας εβρεχε! Γυρισα ανανεωμενη στην Αθην και ετοιμη να συνεχισω τη <<νηστεια>>.
Ομως, δεν καταφερνα να μεινω νηστικη πανω απο 2 μερες.. Οι γονεις μου καταλαβαιναν οτι τους ελεγα ψεματα οτι ειχα φαει και πεινουσα και παρα πολυ.. Ημουνα 1,66 και 52 κιλα οταν αρχισα να εχω παλι υπερφαγικα επεισοδια. Δεν ετρωγα οσο τον χειμωνα αλλα μολις ετρωγα ενιωθα τοσες τυψεις, εκλαιγα, ειχα νευρα, κλεινομουν στον εαυτο μου και καθως τα μπουτια μου χοντραιναν τα τραβουσα και τα γρατζουνουσα με τα νυχια μου! Αυτο γινοταν για 4-5 μερες ωσπου κοιταζομουν στον καθρεφτη και ξαναεκοβα το φαγητο για να ξαναχασω το παχος. Εχανα κι επαιρνα 2-3 κιλα καθε βδομαδα μεχρι και τον ιουλιο. Κατα τη διαρκεια τον εξετασεων δεν μπορουσα να συγκεντρωθω με τιποτα στο διαβασμα και αυτο με απογοητευε ακομα περισσοτερο γιατι ειμαι τελειομανης ειδικα ο,τι αφορα τους βαθμους μου! Εκλαιγα ή εκανα γυμναστικη ολη τη νυχτα μεχρι τις 4 το πρωι καποιες φορες και δεν μπορουσα ουτε να αγγιξω τα βιβλια μου! Στις εξετασεις δεν τα πηγα και πολυ καλα.. Εβγαλα Γ.Μ.Ο 18, πραγμα το οποιο με απογοητευσε και με εκανε να εχω παρα πολλες τυψεις.. Οι δικοι μου με καθυσηχαζαν γιατι ηξεραν οτι εκανα ο,τι μπορουσα, εφοσον καποιες φορες ξεσπουσα και τους <<ανοιγα την καρδια μου>> και ελεγα ο,τι με βασανιζε.. Εκεινοι δυστυχως νομιζαν, και ακομα δηλαδη, οτι για τα συναισθηματα και τη συμπεριφορα μου φταιει η εφηβεια. Μου προτειναν να παμε σε ψυχολογο αλλα δεν ηθελα και ολο το απεφευγα. Ελεγα οτι οι 4-5 μερες που ημουν τοσο καταθλιπτικη αξιζαν τον κοπο γιατι τις επομενες ξαναειχα δυναμη και εχανα παλι τα κιλα.
Το φετινο καλοκαιρι πηγα παλι στο νησι μου και αρχισα ο,τι εκανα το πασχα. Ομως μετα απο 2 βδομαδες παλι ετρωγα παρα πολυ και για 1 βδομαδα δεν ξεμυτιζα απο το σπιτι! Μερικες μερες κοιμομουν και για παραπανω απο 14 ωρες επειδη αισθανομουν τοσο λυπημενη για να ανοιξω τα ματια μου.. Ολη μου η μερα εξαρτιοταν απο το αν θα ξυπνησω πιο αδυνατη απο την προηγουμενη! Τοτε θα ημουν πολυ χαρουμενη και θα ελειπα ολη μερα απτο σπιτι για να βγω με φιλους και για να παω για κολυμπι! Αν οχι θα ετρωγα μολις σηκωνομουν, οχι κατι φοβερο.. γαλα με δημητριακα, φρουτα, κανα γιαουρτι αν
ειχαμε ή φρυγανιες με τυρι ή αυγα βραστα. Το κακο ηταν οτι μολις εβλεπα παλι την κοιλια μου να φουσκωνει και να πρηζεται μετα εκλαιγα και ξαναπηγαινα να φαω! Τον αυγουστο καταφερα να μεινω για 3,5 μερες νηστικη! Αλλα επειδη πηγαινα και για τρεξιμο και περπατουσα και 14 χμ καθημερινα ενιωθα εξουθενωμενη και ειχα ζαλαδες και πονους στα κοκαλα που τα ενιωθα να μου <<τρυπανε>> το δερμα γυρισα Αθηνα και ειμαι τοσο στεναχωρημενη γιατι ειναι πιο ευκολο να παχαινω εδω γιατι οταν ετρωγα στο νησι, ετρεχα και περπατουσα 14 χμ κιεκανα κολυμπι για κανα 2ωρο. Ετσι, μετα ενιωθα τελεια και παλι! Εδω δεν μπορω να τα κανω ολα αυτα και οταν τρωω ντρεπομαι πολυ να βγω εξω γιατι νιωθω χαλια,ασχημη και χοντρη:'( Τωρα, ενω πριν 3 μερες ημουν οπως ηθελα γιατι δεν ετρωγα και πηγαινα για τρεξιμο και φαινονταν και τα κοκαλακια μου, εχω παρει παλι 1 κιλο και νιωθω σαν βαρελι!! Χτες προσπαθησα να κανω εμετο επειδη εφαγα 3 γιαουρτακια,2 κουλουρια,2 ακτινιδια και μισο πιατο ζυμαρικα με ντοματα:'( Μου ειπε μια φιλη μου πώς να το κανω αλλα δεν τα καταφερα.. Σημερα ξαναπροσπαθησα πριν λιγο γιατι εφαγα κατι ενω ειχα πει οτι δεν θα ετρωγα τιποτα.. Δεν μπορεσα να κανω εμετο και επισης τωρα ποναει η γλωσσα μου, δεν ξερω γιατι, νιωθω σαν να μου γυρναει προς τον φαρυγγα:/ Νιωθω τοσο απογοητευμενη απο τον εαυτο μου.. Να σημειωσω οτι το σωμα μου δεν φαινεται ανορεξικο γιατι ειμαι αρκετα γυμνασμενη. Κοιλια δεν εχω σχεδον καθολου, αλλα εχω χοντρα μπουτια..
Τα εγραψα ολα αυτα γιατι δεν ξερω καν τι ακριβως εχω και δεν νομιζω πως ειμαι ανορεξικη.. Βουλιμικη ημουν πιστευω οταν χρησιμοποιουσα τα καθαρτικα, αλλα τωρα? τι μου συμβαινει? Υπαρχει καποιο κεντρο στο οποιο μπορω να τηλεφωνησω? χρειαζομαι βοηθεια, δεν τα καταφερνω αλλο μονη μου και ξερω πως η αυτοκτονια δεν ειναι λυση:( Οι δικοι μου δεν ξερουν τι μου συμβαινει και ποσο ποναω οταν τρωω και νιωθω τις θερμιδες να κυλανε στις φλεβες μου! Ειχαν πει οτι θα με πανε σε ψυχολογο και διατροφολογο αλλα δεν το κανουν.. Και ντρεπομαι να τους μιλησω, ντρεπομαι πολυ για ο,τι μου συμβαινει..Εχει κανεις καμια ιδεα του τι πρεπει να κανω?
Ευχαριστω πολυ εκ των προταιρων και συγγνωμη που σας κουρασα με ολα αυτα που εγραψα.
