ΓΙΑΤΙ ΠΑΝΤΑ ΑΝΑΖΗΤΑΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ?

Γεια σε ολους ,
Με εχει πιασει μια φιλοσοφικο-στοχαστικη διαθεση και ηθελα να μοιραστω τις σκεψεις μου μαζι σας.Παρατηρω τους ανθρωπους γυρω μου και τον εαυτο μου ποσο ανικανοποιητοι μπορουμε να ειμαστε.Κρινοντας απο μενα ,τιποτα δεν με ικανοποιει πληρως ,και δεν το εστιαζω μονο σε καποιο συγκεκριμενο τομεα,απο τα ερωτικα ,μεχρι την εμφανιση ,τις σπουδες...Βρικσω απολυτως λογικο οτι ειναι στη φυση του ατομου να ψαχνει αυτο που δεν εχει...Οταν προσπαθει για αυτο,γινεται μια αναζωογωνιτικη διερευνιση και βετιωση(πολλες φορες)...οταν ομως αποτελει ανασταλτικο παραγοντα που σε βυθιζει σε αισθηματα θλιψης και αυτοτιμωρησης,τοτε τι μπορει να συμβει........?????????????

Αυτο νομιζω πως ειναι το μεγαλυτερο προβληαμ στην κοινωνία μας.....

μεγάλο πρόβλημα για έναν άνθρωπο πιστεύω αλλά ταυτόχρονα αυτο που μας δίνει κίνητρο να γίνουμε καλύτεροι..

Γενικά μεγαλώνοντας απλά έμαθα πως πρέπει πρώτα απ όλα να εκτιμούμε αυτά που ήδη έχουμε πρώτα απ΄όλα και να χαιρόμαστε γι αυτά και να βρούμε τις ισορροπίες σ αυτό το θέμα..

Καλό το να θέλουμε συνεχώς καλύτερα πράγματα από τον εαυτό μας, αλλά να μη μας κάνει αυτό να χάνουμε το τώρα και να μην το εκτιμάμε

Eτσι ειναι οντως απλα το θεμα ειναι πως μπορουμε να βρισκουμε τις ισορροποιες μας καθε φορα .Δλδ θελω να πω παντα θα υπαρχουν γεγονοτα που να μας αποσυντονιζουν το θεμα ειναι πως μπορουμε να τα διαχειριστουμε και να μην τα αφηνουμε να μας επηρεαζοτν αρνητικα .Εσεις πως τα καταφερνετε???Φιλοι?σχεση ? οικογενεια?θρηκεια?απο που αντλειτε δυναμη????

έγραψες οτι πολλές φορές είναι ανασταλτικός παράγοντας το να μην είμαστε ευχαριστημένοι με αυτά που έχουμε.
θεωρώ οτι αυτό συμβαίνει όταν κοιτάμε τι κάνουνε οι άλλοι κ συγκρίνουμε.

για να ξεφύγουμε από αυτό που αναστέλλει τα όνειρά μας κ μας κάνει μίζερους πιστεύω οτι πρέπει να κάνουμε φόκους στον εαυτό μας.


εδώ οι περισσότεροι πάνε σε μέρη να διασκεδάσουν κ τραβάνε φώτο να τις βάλουν στο φεις,ή πάνε ταξίδια κ δν κοιτάνε να γεμίσουν εμπειρίες αλλά να εντυπωσιάσουν με φωτογραφικό υλικό τους φιλους τους και να λένε οτι έχουν πάει εκεί, εκεί, εκεί κ εκεί
αυτό μου λέει εμένα οτι τίποτα δν κάνουμε πια αν δν υπάρχει κάποιος να το δει κ να το επιβραβεύσει η σχολιάσει. κ όχι απλά κάποιος.θέλουμε να είμαστε αποδεκτοί κοινωνικά κ μάλιστα εικονικά κοινωνικά.

σκέψου τώρα κ για πιο πολύπλοκα θέματα πόσο σε επηρεάζει το τι κάνουν οι άλλοι ή τι θα λέγαν οι άλλοι.
σίγουρα αυτό είναι ανασταλτικός παράγοντας για να κάνει ο άλλος βήματα μπροστά αλλά κ για ναναι ευχαριστημένος με όσα καταφέρνει μια δεδομένη στιγμή.

σου έφερα ένα παράδειγμα για το πως σκέφτομαι εγώ κ τι επηρεάζει εμένα δν λέω οτι εσύ μπορεί να σκέφτεσαι έτσι

κατά τάλλα δν νομίζω οτι μπορούμε να είμαστε μονίμως χαρούμενοι κ ικανοποιημένοι από τον εαυτό μας.το οτι κάποιος προβληματίζεται κ σκέφτεται κ δν πλέει μονίμως σε πελάγη ίσως δείχνει και οτι είναι άνθρωπος με βάθος.

stephie νομίζω ότι ο άνθρωπος έχει γενικότερα μια κλήση προς το ανικανοποίητο..είμαστε πιστεύω αχόρταγο ον.

Αν με ρωτάς, θεωρώ ότι αυτό είναι οκ, όταν συμβαίνει σε λογικά πλαίσια. Τι εννοώ; Όταν θες συνέχεια το καλύτερο στα επαγγελματικά σου και δεν ικανοποιείσαι με τη "δουλίτσα" και το "μισθουλάκο" τότε οκ. Ξεπερνάς όμως τα όρια όταν απορρίπτεις π.χ δουλειές τη σημερινή εποχή που ο κόσμος πεινάει για τον χ, ψ χαζό λόγο.
Επίσης, δεν είναι κακό να θέλεις το κάτι παραπάνω και από το σύντροφο σου. Δηλαδή, να θες ας πούμε να χάσει μερικά κιλάκια για να δείχνει πιο όμορφος ή να σταματήσει να φοράει αυτό το απαίσιο τζιν που δεν του πάει. Αλλά αν απορρίψεις π.χ ένα καλό παιδί που ταιριάζετε για έναν μουσάτο αληταρά μόνο και μόνο γιατί ο γλυκούλης δεν σου χώνει χαστούκια στο κρεβάτι ή γιατί σου μιλάει με το σις και με το σας, τότε επίσης υπάρχει θέμα.
Προσωπικά, μ'αρέσει να εξελίσσομαι, να βελτιώνομαι, να αλλάζω αλλά κάποια στιγμή θες να "αράξεις", θες να ηρεμήσεις, γιατί πολύ απλά κουράστηκες με όλη αυτή την προσπάθεια. (όταν ήμουν 100+ κιλά ήθελα να αλλάξω διακαώς, στα 90 επίσης και στα 80 ακόμη. πλέον στα 77 που έχω φτάσει θέλω λίγο να ηρεμήσω και πιο μετά θα ξαναρχίσω για αυτά τα τελευταία 10 κιλά!)
Επίσης, έχει τύχει να απορρίψω άνθρωπο που έλιωνε για πάρτη μου μόνο και μόνο γιατί ήταν too much nice guy!!! Αν με ρωτάς τώρα, θεωρώ ότι έκανα μαλακία. Τότε όμως ήθελα τον ντράμερ απ'το συγκρότημα που τραγουδούσα γιατί ήταν και πολύ wow να τα'χω με μουσικό. Σκατά στα μούτρα, ο τύπος όχι μόνο αποδείχτηκε ξενέρωτος αλλά μετά από 2 βδομάδες με παράτησε και τώρα τα'χει με μια κοπέλα που καλή, χρυσή, άγια αλλά δεν βλέπεται. (ρόδα είναι...)

Εν ολίγοις, ναι το ανικανοποίητο το'χουμε. Το επιδιώκουμε πολλές φορές. Αλλά όταν κάνουμε τη μαλακία και φάμε το κεφάλι μας, μόνο τότε βάζουμε μυαλό. Και εντάξει, προτιμώ να είμαι με κάποιον που με έχει κορώνα στο κεφάλι του και ας μην είναι μοντέλο παρά με τον brad pitt που με "τρέχει". 'Η προτιμώ να είμαι σε μια δουλειά που περνάω καλά και ας μην παίρνω τα τρελά λεφτά (αν και ποιος παίρνει πλέον τρελά λεφτά;) παρά να είμαι ρομποτάκι πολυεθνικής με παχυλό μισθό.

Καλημέρα κι από μένα,Stephie_22 και λοιπή παρέα.
Η αίσθηση της ικανοποίησης θεωρώ πως αφορά στιγμές,έστω μικρές περιόδους,πάντως όχι μια μόνιμη κατάσταση.
Είναι ουτοπικό να θεωρούμε πως κάποτε θα καταφέρουμε να είμαστε σε όλα τα θέματα μας πλήρως ικανοποιημένοι.
Είναι η τελειομανία μας,είναι η φυσική ανάγκη του ανθρώπου για το καλύτερο,το διαφορετικό,είναι η συνήθεια που υποτιμά
τα κεκτημένα,ο χρόνος που φθείρει τη λάμψη της πρωτόγνωρης χαράς μόλις τ'αξιωθήκαμε,είναι η απληστία μας;Είναι πολλά.
Αν η ικανοποίηση είναι ένα καρότο που κυνηγάς,ασφαλώς ποτέ δε θα συνειδητοποιήσεις πόσο μάλλον απολαύσεις τη διαδρομή.
Το ότι μιλάς για "ανασταλτικό παράγοντα,που σε βυθίζει σε θλίψη κι αυτοτιμώρηση"με παραπέμπει στην εικόνα ενός καθρέφτη,
στον οποίο καλείσαι να κοιτάξεις όσα ήδη έχεις,τα οποία ενδεχομένως δεν πολυεκτιμάς ούτε σε πολυγεμίζουν.Θέλω να πω
πως το θέμα ίσως να μην ειναι τόσο αυτά που σου λείπουν,αλλά η ανεπάρκεια όσων έχεις που μέσα από τα απόντα φωτίζεται.
Το ζητούμενο ασφαλώς είναι η ισορροπία.Να νιώθουμε γεμάτοι και τυχεροί απ' όσα ήδη βιώνουμε ενώ μοχθούμε να δημιουργήσουμε
τις προϋποθέσεις να πραγματώσουμε τα όνειρα μας,όσα κάνουν τη λαχτάρα μας να φτερουγίζει και τη ζωή μας να νοηματοδοτείται.
Μας το εύχομαι...Σου το εύχομαι...Αμήν!

Quote:

---

Originally posted by joanna1991
stephie νομίζω ότι ο άνθρωπος έχει γενικότερα μια κλήση προς το ανικανοποίητο..είμαστε πιστεύω αχόρταγο ον.

Αν με ρωτάς, θεωρώ ότι αυτό είναι οκ, όταν συμβαίνει σε λογικά πλαίσια. Τι εννοώ; Όταν θες συνέχεια το καλύτερο στα επαγγελματικά σου και δεν ικανοποιείσαι με τη "δουλίτσα" και το "μισθουλάκο" τότε οκ. Ξεπερνάς όμως τα όρια όταν απορρίπτεις π.χ δουλειές τη σημερινή εποχή που ο κόσμος πεινάει για τον χ, ψ χαζό λόγο.
Επίσης, δεν είναι κακό να θέλεις το κάτι παραπάνω και από το σύντροφο σου. Δηλαδή, να θες ας πούμε να χάσει μερικά κιλάκια για να δείχνει πιο όμορφος ή να σταματήσει να φοράει αυτό το απαίσιο τζιν που δεν του πάει. Αλλά αν απορρίψεις π.χ ένα καλό παιδί που ταιριάζετε για έναν μουσάτο αληταρά μόνο και μόνο γιατί ο γλυκούλης δεν σου χώνει χαστούκια στο κρεβάτι ή γιατί σου μιλάει με το σις και με το σας, τότε επίσης υπάρχει θέμα.
Προσωπικά, μ'αρέσει να εξελίσσομαι, να βελτιώνομαι, να αλλάζω αλλά κάποια στιγμή θες να "αράξεις", θες να ηρεμήσεις, γιατί πολύ απλά κουράστηκες με όλη αυτή την προσπάθεια. (όταν ήμουν 100+ κιλά ήθελα να αλλάξω διακαώς, στα 90 επίσης και στα 80 ακόμη. πλέον στα 77 που έχω φτάσει θέλω λίγο να ηρεμήσω και πιο μετά θα ξαναρχίσω για αυτά τα τελευταία 10 κιλά!)
Επίσης, έχει τύχει να απορρίψω άνθρωπο που έλιωνε για πάρτη μου μόνο και μόνο γιατί ήταν too much nice guy!!! Αν με ρωτάς τώρα, θεωρώ ότι έκανα μαλακία. Τότε όμως ήθελα τον ντράμερ απ'το συγκρότημα που τραγουδούσα γιατί ήταν και πολύ wow να τα'χω με μουσικό. Σκατά στα μούτρα, ο τύπος όχι μόνο αποδείχτηκε ξενέρωτος αλλά μετά από 2 βδομάδες με παράτησε και τώρα τα'χει με μια κοπέλα που καλή, χρυσή, άγια αλλά δεν βλέπεται. (ρόδα είναι...)

Εν ολίγοις, ναι το ανικανοποίητο το'χουμε. Το επιδιώκουμε πολλές φορές. Αλλά όταν κάνουμε τη μαλακία και φάμε το κεφάλι μας, μόνο τότε βάζουμε μυαλό. Και εντάξει, προτιμώ να είμαι με κάποιον που με έχει κορώνα στο κεφάλι του και ας μην είναι μοντέλο παρά με τον brad pitt που με "τρέχει". 'Η προτιμώ να είμαι σε μια δουλειά που περνάω καλά και ας μην παίρνω τα τρελά λεφτά (αν και ποιος παίρνει πλέον τρελά λεφτά;) παρά να είμαι ρομποτάκι πολυεθνικής με παχυλό μισθό.

---

Moυ εχει συνβει ακριβως τον ιδιο.Οσο αφορα τα ερωτικα μου.Γνωρισα ενα παιδι ,πολυ καλο πολυ ευγενικο ,μου φεροταν πολυ ωραια ,με προσεγγισε πολυ διακριτικα ,γενικα ωραιος τυπος και στη συζητηση και στην παρεα,αλλα εγω στο κοσμο μου.Ημουν πολυ αρνητικη δεν ηθελα να βγαινουμε μετα απο μερικες φορες ,δεν του απαντουσα στα μηνυματα η του απαντουσα μετα απο 2 μερες κατι του τυπου πολυ γενικο,και δεν μπορω να καταλαβω γιατι το εκανα.
Γενικα δεν ειμαι πολυ εμπειρη στις σχεσεις και φυσει ανασφαλης με το που καταλαβα οτι ενας ανθρωπος ενδιαφερεται για μενα ,κατι με εμποδισε και δεν ηθελα να συνεχισω.Φοβομουν....Παντα ηθελα ανθρωπους ,που αφενος ηξερα οτι δεν τους εχω και αφετερου αλλους τυπους πολυ διαφορετικους απο μενα που θελαν μονο να φασωσουν/π*ξουν και μετα απο αυτο δεν με επαιρναν ουτε τηλεφωνο,και καθομουν και στεναχωριουμουν μονη μου,γνωριζοντας εκ των προτερων με τι ατομα εχω να κανω....
Τωρα το περιεργο ειναι οτι μου λειπει.Δεν ξερω αν το βλεπω εγωιστικα ,δλδ που δεν εχω καποιον να τρεχει απο πισω μου ,η μηπως φταει το γεγονος οτι τον απεριψα εν γνωσει μου επειδη φοβομουν το γεγονος οτι ολα στην αρχη τουλαχιστον ιδανικα για να προχωρησω ...........Και κατεληψα παλι να φαω τα μουτρα μου.......ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΩ!!!!!!!!!!!!!!!!

Ακριβώς έτσι και γω. Και αποφάσισα να βάλω μυαλό. Όχι ότι δεν υπάρχουν καλά παιδιά που έχουν κάτι το αλήτικο αλλά βαρέθηκα να τα ψάχνω. Οπότε έκρινα σωστό να μην απορρίπτω έναν άνθρωπο για χαζούς λόγους.

Να σου λοιπόν, πως τις τελευταίες δύο βδομάδες συναναστρέφομαι με ένα παιδί απ'τη δουλειά μου, (είναι ένας εκ των δύο αφεντικών) ο οποίος είναι ο ορισμός του καλού παιδιού. Ή τουλάχιστον εμένα αυτό μου βγάζει. Νταξει παίδαρος δεν είναι, έχει κοιλίτσα, έχει υπέροχα γαλανά μάτια, είναι κάφρος ώρες ώρες, ρίχνουμε πολύ γέλιο, είναι της άποψης ότι όταν συνοδεύεις μια κοπέλα -φίλη ή γκόμενα- την έχεις κορώνα στο κεφάλι σου (σε συζήτηση που είχαμε για το αν είναι σωστό ο άντρας να κερνάει συνέχεια, όπως κατάλαβες είναι θερμός υποστηρικτής του κερνάω όποτε βγαίνουμε) και τέλος, μου έκανε το πιο υπέροχο και πρωτάκουστο για μενα, κομπλιμέντο που μου έχουν κάνει έβερ, λέγοντάς μου ότι το πιο όμορφο πράγμα πάνω μου (πέρα απ'τα κλασσικά που παρατηρεί ένας άντρας) είναι τα μάτια μου. Και όχι για το χρώμα ή το σχήμα (σκατουλί και μικρά) αλλά για το γεγονός ότι είναι εκφραστικά. Χθες λοιπόν ματάρες μου με ανέβαζε μωρό μου με κατέβαζε.

Δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί η ιστορία -γιατί μπορεί και στην τελική να παρεξηγώ κάτι όπως πολλοί παρεξηγούν και τον δικό μου τρόπο πολλές φορές- αλλά αποφάσισα αγαπητή στέφι να πάρω ρίσκο και να αφήσω τα πρότυπά μου στην άκρη, γιατί δυστυχώς όσες φορές συναναστράφηκα μαζί τους, την πάτησα. Ίσως η τύχη μου και η ευτυχία μου να είναι στο πλάι ενός τέτοιου άντρα και για να είμαι ειλικρινής δεν με πειράζει καθόλου.

Και μιας και μιλάμε για ευτυχία, άκου ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια

http://youtu.be/hoE_uJ3Hlq0

Quote:

---

Originally posted by joanna1991


είναι της άποψης ότι όταν συνοδεύεις μια κοπέλα -φίλη ή γκόμενα- την έχεις κορώνα στο κεφάλι σου (σε συζήτηση που είχαμε για το αν είναι σωστό ο άντρας να κερνάει συνέχεια, όπως κατάλαβες είναι θερμός υποστηρικτής του κερνάω όποτε βγαίνουμε)

μου έκανε το πιο υπέροχο και λέγοντάς μου ότι το πιο όμορφο πράγμα πάνω μου (πέρα απ'τα κλασσικά που παρατηρεί ένας άντρας) είναι τα μάτια μου. Και όχι για το χρώμα ή το σχήμα (σκατουλί και μικρά) αλλά για το γεγονός ότι είναι εκφραστικά. Χθες λοιπόν ματάρες μου με ανέβαζε μωρό μου με κατέβαζε.

---

πέφτουλας detected

γιατί πέφτουλας ρε συ;

δν ξέρω δν μαρέσει όπως τα λες.
αφεντικό,εφεντζής, λέει κλισέ κοπλιμέντα κ ξοδεύει λεφτά στις γυναίκες.

δν λέω μπορεί να είναι πριγκηπόπουλο αλλά έλεγξε τα εξής:
-δες αν κάνει κοπλιμέντα κ σε άλλες ή αν κάνει φόκους μόνο σε εσένα.
-δες αν πραγματικά σαρέσει ή αν απλά κολακεύεσαι
πάρε λίγο χρόνο μέχρι να αποφασίσεις οτι είναι άξιος της προσοχής σου.

Εννοείται πως θα τα τσεκάρω όλα αυτά που είπες ρε συ. Το ότι κολακεύτηκα είναι σίγουρο απο'κει και πέρα, αν αυτό το "παιχνίδι" οδηγήσει σε έναν καφέ/ποτό θα καταλάβω αν μου αρέσει. Αν δεν συναναστραφώ μαζί του πέρα απ'το δίωρο της δουλειάς δεν μπορώ να καταλάβω αν με ενδιαφέρει σαν άνθρωπος, αν είναι εφετζής, πέφτουλας κτλ.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι μπορώ να παραφράσω κάποια πράγματα ή να παρεξηγήσω τις προθέσεις του λόγω του ότι πρώτον είμαι νέα στο "παιχνίδι" και δεύτερον γιατί θέλω κάποιον άνθρωπο στο πλευρό μου. Γι'αυτό και αφενός κρατάω επιφυλάξεις και αφετέρου το πάω λάου λάου. Άλλωστε, είμαι σε αυτή τη δουλειά ένα μήνα μόνο και δεν θέλω σε καμία περίπτωση να ακουστεί το οτιδήποτε, τύπου πήγα εκεί και έπιασα γκόμενο το αφεντικό. Οπότε, καταλαβαίνεις ότι οι κινήσεις μου θα είναι πολύ μα πολύ προσεκτικές.