σκέψεις..σκόρπιες..

13 κιλά.13 κιλά.13 κιλά μένουν για το τέλος.

Σκέφτομαι αν έχω καταφέρει όλο αυτό το χρονικό διάστημα να κάνω ''καλή δουλειά''.

Τι σημαίνει καλή δουλειά όμως;

Καλή δουλειά για εμένα είναι το να τα έχω βρει με τον εαυτό μου.Δυστυχώς το ανησυχητικό της υπόθεσης είναι ότι δεν νιώθω να τα έχω βρει με τον εαυτό μου.Είναι οι συνθήκες ίσως? μπορεί..όταν είσαι τόσα χρόνια κολλημένος σε μία συγκεκριμένη κατάσταση,όπως εγώ τόσα χρόνια στα 134 κιλά..είναι δύσκολο να μπεις εύκολα σε κάτι νέο.Είναι δύσκολο να αγαπήσεις το εγώ σου.Σίγουρα υπάρχουν οι στιγμές που κοιτιέσαι στον καθρέφτη και λες: ρε γαμώτο είμαι καλή.Είναι όμως και αυτές οι στιγμές,που βγαίνεις μια φωτογραφία και λες: πω ακόμα έτσι είμαι? ή και το άλλο.Παίρνεις την τρομερή απόφαση,να πας σε ένα μαγαζί με ρούχα και μέσα στα παντελόνια που κρατάς,κρύβεις και μία φούστα(γιατί νιώθεις πως αν σε δει ο κόσμος να κρατάς μία φούστα,θα πει που πας ρε χοντρή θες να βάλεις και φούστα)!!!Και όταν την δοκιμάζεις απογοητεύεσαι γιατί λες: ακόμα ρε γαμώτο δεν μπορώ να βάλω φούστα?ακόμα???Πόσο δρόμο πρέπει να κάνω ακόμα για να αξίζω να βάλω μία φούστα!

Μακάρι να ήταν όλα ένα κουμπί.Μακάρι να ξέραμε από την αρχή, ότι φτάνοντας στο τέλος,δεν αλλάζουν όλα μαγικά και ζούμε σε έναν ευτυχισμένο με κόσμο. Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο να αποδεχτούμε εμείς οι ίδιοι τον κόπο μας,και να μην ξινίζουμε τα μούτρα μας,όταν οι γύρω μας εκπλήσσονται όταν μας αντικρίζουν.

Είμαι πια κάθετη πως όλα είναι στο μυαλό μας. Όλα.

Προφανώς και είναι :/ Ποτέ δεν αμφέβαλα γι αυτό προσωπικά.....
Εχεις ξάνει εξαιρετική δουλειά όμως και μην αφήνεις τέτοιες σκέψεις να στο χαλάνε!!!!!

Ετσι ειναι αγαπη μου, ολα μα ολα στο μυαλο μας. Δεν σε αγαπας, καιρος να το κανεις. Εννοειται μπορεις να βαλεις φουστα. Ομως εσυ νομιζεις οτι δε σου αξιζει. μα γιατι? Γιατι να μη σου αρεσεις? Εκανες τοσο κοπο, θα επρεπε να εισαι πανευτυχης! Οταν ημουν στα κιλα σου εβαζα οτι μπορεις να φανταστεις. Λεγαμε με τον αντρα μου οτι αν δεν ειμασταν σε μικρη κοινωνια θα κυκλοφορουσα ολο με το παρεο! Ημουν τοσο ευτυχισμενη, εβαζα σεταρισμενα εσωρουχα και μου εκανε και το πανω και το κατω, εβαζα σορτσακια! Εβαζα οτι γουσταρα! Στο γυμναστηριο με κολλητα φορμακια (οχι για να δειχτω αλλα για να ρουφανε τον ιδρωτα), στην εξοδο φορεματα, φουστες μακρυες με σκισιμο (τις προτιμω), πεδιλα χωρις να αγκομαχω να σταθω πανω τους! Πετουσα...αχχχχχχχχχχχχχχχ

Μεγάλες αλήθειες. Θεωρητικα έχω φτάσει στο στόχο, θα ήθελα μερικές λεπτομέρειες να άλλαζαν, αλλά όπως έχω νομίζω ξαναγράψει προσωπικά αν μπορούσα να υπογράψω ένα συμβόλαιο οτι θα ήμουν για πάντα 90 κιλά ας πουμε θα υπέγραφα με τα δύο χέρια. Ανασφάλεια; Αυτογνωσία; Φόβος; Ποιός ξέρει...

Και φτάνει η στιγμή που μπορεί να μην έχεις θέμα πια με το καθρέφτη ούτε όταν βλέπεις την εικόνα σου με οποιονδήποτε τρόπο. Είναι από ΟΚ έως καλή η εμφάνιση σου πάντα, με τους περιορισμούς φυσικά των χαρακτηριστικών μας κλπ. Όταν λείπει όμως ο καθρέπτης είσαι ακόμα ο παχύσαρκος παλιός εαυτός σου, που φοβάται να κινηθεί σε περιορισμένο χώρο και αφού τραβηχθεί να κάνει χώρο αντιλαμβάνεται οτι υπήρχε διάδρομος ένα μέτρο, δε θέλει με τπτ να συγκεντρώσει πάνω του βλέμματα, διστάζει να κάνει πράγματα παρότι ξέρει οτι ο τύπος δίπλα του που τα κάνει παίζει και να του ρίχνει 20 κιλά και να έχει πολύ χειρότερη φυσική κατάσταση, νομιζει οτι οταν δείξει ενδιαφέρον κάποια κοπέλα κάτι παίζει κ.ο.κ....

Και πας στο μαγαζί και για να πάρεις μια μπλούζα πρέπει να αρχίσεις να δοκιμάζεις νούμερο νουμερο από το XL για να φύγεις με το Μ και φοβάσαι να στενέψεις ένα ρούχο που κολυμπάει πάνω σου γιατί δεν έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και έχεις τη καλύτερη φυσική κατάσταση από όλους τους στενούς σου φίλους αλλά δε πας ποτέ με παρέα για τρέξιμο γιατί φοβάσαι οτι θα νομίζουν οτι καυχιέσαι και δεν εμπιστεύεσαι ανθρώπους που σε γνώρισαν αφού αδυνάτισες λες και φταίνε για κάτι και χιλιάδες ακόμα μικρές καθημερινές μάχες ... ουσιαστικά με το ρημάδι το μυαλό μας...

Α α α α και ηθελα να σου πω και κατι αλλο λυπημενη μου (αλλαξε το αυτο το νικ βρε κοριτσι μου καταθλιψη φερνει) ηθελα που λες να σου πω πως ενιωθα ετσι ομορφα οταν εχασα τα κιλα μου, οχι οταν ημουν σε αυτα. Δηλαδη οταν ημουν στα 75 δε μου αρεσα και ειχα αρχισει διαιτα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Οταν ξαναπηγα 75 με διαιτα απο τριψηφια κιλα, τοτε τα εκτιμησα!

Scarllet_D Έχεις απόλυτο δίκιο..απλά κάποιες σκέψεις δε φεύγουν εύκολα από το κεφάλι.Μάλλον χρειάζεται μεταμόσχευση μυαλού...

sweetOctober γεια σου! Για το νικ έχεις και εσύ δίκιο.Αλλά δε νιώθω έτοιμη να το αλλάξω,μιας κ έτσι νιώθω ακόμη.

filipparas γεια σου φίλιππε! Ξέρεις ότι χαίρομαι πολύ όταν βλέπω σχόλιό σου και αυτό γιατί,σε θυμάμαι από όσο παλιά είμαι και εγώ εδώ μέσα. Πρώτα από όλα να πω,ότι είδα φωτογραφίες σου και λόγω χρόνου δεν αξιώθηκα να σου πω ένα μεγάλο συγχαρητήρια γιατί είναι απίστευτη η εικόνα. Πραγματικά!Μία προσπάθεια,που τα μπράβο δεν της φτάνουν! Δεν είναι περίεργα όλα αυτά που νιώθουμε? Που καμία επιβεβαίωση δε μας επιβεβαιώνει... Δεν ξέρω. Και ξέρεις τι σκέφτομαι? ότι αυτή την προσπάθεια την κάνω εδώ και 3 χρόνια..δηλαδή όχι κάτι που έγινε τσακ μπαμ.Πήρα το χρόνο μου,που λέμε,να σκεφτώ να ερευνήσω..να ψάξω το μέσα μου.Και μετά από όλο αυτό το χρονικό διάστημα,δεν άλλαξε τίποτα.Μόνο νούμερα.Σε παντελόνια,μπλούζες,μπουφά ν.Θα πεις τώρα,τίποτα είναι αυτό? Αχ δεν ξέρω. Προβληματίζομαι. Και πολύ μάλιστα.Δεν ξέρω,εσύ βλέπεις αλλαγή στον τρόπο που στέκεσαι?εννοώ κάθεσαι μαζεμένα?εγώ το παρατηρώ σε εμένα πάρα πολύ.

Ευχαριστώ!

Αλλάζει, όλα αλλαζουν σιγά σιγά. Εγω τουλάχιστον βλέπω σταδιακά αλλαγές στον εαυτό μου, ίσως όχι στο βαθμό που θα ήθελα ή με τους ρυθμούς που θα ήθελα, αλλά βλέπω θετικές αλλαγές και στο τρόπο που συμπεριφέρομαι και κοινωνικοποιούμαι

Σε άτομα σαν εμένα, νομίζω σε αυτή τη κατηγορία είσαι κι εσύ κι αν θες διόρθωσε με αν και είσαι μικρότερη, που μεγαλώσαμε από πολύ μικροί με πολλά κιλά και πρώτη φορα τώρα προσεγγίζουμε το φυσιολογικό βάρος θεωρώ πως είναι λογικό αυτό που συμβαίνει ως ένα βαθμό. Το πάχος έχει επηρεάσει το χαρακτήρα και τη συμπεριφορά μας, είναι δυστυχώς η πραγματικότητα. Αλλά εγω επαναλαμβάνω οτι παρατηρώ όλο και περισσότερες θετικές αλλαγές πάνω μου, πέρα από την εμφανιση. Και είμαι σίγουρος οτι και για σένα θα ισχύει αυτό. Μπορεί να είναι εξίσου δύσκολο να αλλάξει η νοοτροπία μας αλλά ακόμα κι έτσι είμαστε ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ στα μισά της διαδρομής.

Ποσο πολυ μα ποσο πολυ καταλαβαινω αυτο που γραφεις...

Αν αλλαζει η εικονα που εχουμε για μας και αν συμφιλιωνομαστε με την νεα εικονα ειναι δυσκολο να στο πω... εχει περασει αρκετος καιρος απο τοτε που ειμαι σε φυσιολογικο βαρος κι ομως .... Ακομα εκει το ξερο μας το κεφαλι... σιγα-σιγα βλεπω καποιες αλλαγες και γω αλλα ακομα π.χ δεν μ αρεσει να με τραβανε φωτογραφιες φοβαμαι πως θα βγω παλι εκεινο το παχουλο παιδακι, εφηβη, ενηλικας που ειχα συνηθισει να βγαινω...

Παω εξω για φαγητο κι ακομα ντρεπομαι να φαω μην πουν οι αλλοι κοιτα την πως τρωει ετσι... συνηθισα το μαυρο στα ρουχα κι οσο κι αν προσπαθω πλεον να βαλω χρωμα στην γκαρνταρομπα το χερι εκει... κατευθειαν στα μαυρα που γνωριζει να παει...

Με κοιταει καποιος στο μετρο, με φλερταρουν και γω να μην καταλαβαινω τι μου βρισκουν ...

Και το χειροτερο για το τελος... Η ρημαδα η χαλαρωση... στο μπανιο μου υπενθυμιζει για τα καλα οτι δεν εχω φτασει στο τελος... να θες να πας παρακατω με μια σχεση και να πρεπει να εξηγεις απο την αρχη την ιστορια σου... ολο το παρελθον "εισαγωγη" πριν αντικρισει ο αλλος την χαλαρωση... δυστυχως απο την δικη μου εμπειρια μολις την αντικρυσει την κανει με ελαφρα... και συνειδητοποιεις οτι παλι η εικονα φταιει... παλι κατι λειπει... Οκ, υπαρχει η πλαστικη, τα λεφτα ομως δεν υπαρχουν προς το παρων οποτε απλα συνεχιζω να ελπιζω...

Δεν ξερω πως με βλεπουν οι αλλοι... εγω ομως τον παχυσαρκο ευατο μου ξερω... ο ιδιος ανθρωπος ειμαι απλα σε πιο μινιον συσκευασια... Και ειναι φορες ειδικα μετα απο αδειασματα απο σχεσεις λογο χαλαρωσης που ναι ευχηθηκα να μην ειχα χασει ποτε τα κιλα μου... για λεπτα ισως αλλα το ευχηθηκα τουλαχιστον ως παχυσαρκη αυτη που με πλησιαζαν ηξεραν τι να περιμενουν... τωρα οσο κι αν εξηγω εγω η εικονα σοκαρει και δυστυχως για πολυ πολυ κοσμο η εικονα μετραει πολυ περισοτερρο απο ολα τα αλλα...

Καλως η κακως ειμαστε υπευθυνη απεναντι στον ευατο μας και για αυτο και γω παλευω να διατηρησω την απωλεια και να βελτιωσω με καποια χειρουργια την χαλαρωση... πισω ομως απο κιλα, οστα, δερμα, εγω τουλαχιστον συνεχιζω και ειμαι ο ιδιος ανθρωπος ...

Μην αναιρείς ετσι όλον αυτόν τον αγώνα που έχεις κάνει!! Θα την φτιάξεις και την χαλάρωση :) Προσπαθησε να χαρεις λιγάκι τα αποτελέσματα ως εδώ!!!