Ημερολογιο συναισθηματων

Οσοι εμπλεκουμε το συναισθημα με το φαγητο τι ειναι αυτο που μας κανει να τρωμε καθημερινα?

Σκεφτηκα να ξεκινησω ενα ημερολογιο να γραφω ποτε τρωω απο πεινα και ποτε απο καποιο συναισθημα,ελπιζω ετσι να μπορεσω σιγα σιγα να επεγκλωβιστω απο αυτο τον φαυλο κυκλο γιατι βλεπω οτι ενω μπορω και συντηρω το φυσιολογικο μου βαρος με λιγα κιλα πανω κατω,ειναι μια προκληση να παω ενα βημα παραπανω,να μην εξαρταμαι απο το φαγητο.

Θελω και παρεα εννοειται,οσοι νομιζετε οτι θα σας βοηθησει να γραφετε εδω :yes:

ξεκιναω σημερα

πρωι ¨...πολυ καλο πρωινο απο ΠΕΙΝΑ

12 .... καλο δεκατιανο αλλα απο ΣΤΡΕΣ

5....πολυ καλα απο ΠΕΙΝΑ

8...με κερασανε παγωτο και καστανα και τα εφαγα ΑΠΟ ΛΑΙΜΑΡΓΙΑ ενω πεινουσα και θα επρεπε να αντισταθω και να φαω το βραδυνο μου

forty, πολύ ενδιαφέρον τόπικ!

πρωινό, μεσημεριανό, απογευματινά -> από πείνα
βραδυνό -> κυρίως από συναίσθημα
έφαγα 3 μελομακάρονα (και ρόδι και λίγο γιαούρτι, αλλα αυτά είναι κομπλέ)... θα μπορούσα να φάω 1 μελομακάρονο απλά για δοκιμή, και μιας και δεν μου άρεσε τόσο, έπρεπε να μείνω στο 1.
Όμως ήταν τα πρώτα σπιτικά μελομακάρονα και είχα χαρεί πολύ γι' αυτό. Σκεφτόμουν ότι έτσι ζεστά που ήταν, ήταν στην πιο νόστιμη φάση τους και ότι αν τα έτρωγα το πρωί "κρύα" θα έχανα κάποια από τη "νοστιμιά τους". Δεν ξέρω τί συναίσθημα είχα και έφαγα 3. Πάντως πάλι καλά που έμεινα στα 3 και μπράβο μου (τι μετριόφρων που είμαι Θεέ μου! :smilegrin: ) γιατί υπό άλλες συνθήκες (μη προσεγμένης διατροφής) θα έτρωγα πολλά περισσότερα.

Προσωπικά πολύ πολύ σπάνια τρώω από πείνα(ανέκαθεν αυτό), χωρίς αυτό να σημαίνει πως τρώω για συναισθηματικούς λόγους πάντοτε(και αυτό συμβαίνει αρκετά αραιά πλέον). Έχω ένα πρόγραμμα και το τηρώ προσαρμόζοντας ανάλογα με τις καθημερινές συνθήκες ανεξαρτήτως πείνας και καταστάσεων.

Δεν είναι άσπρο - μαύρο.

sweet ειναι η πρωτη φορα στη ζωη μου που κανω κατι τετοιο,δεν ηθελα να το κανω μεχρι να μπορω να μαθω να τρωω σωστα γιατι οταν κανω πολλες αλλαγες μαζεμενες στο τελος τα παραταω ενω ενα ενα τα καταφερνω παντα,ελπιζω και αυτο να με βοηθησει,θελω να ερθουν μερες που να τρωω απο το πρωι μεχρι το βραδυ μονο οταν πρεπει

Ματζουρανα ακομα και τα πιο μικρα βηματα που κανουμε προς στο στοχο μας εχουν τεραστια σημασια,χτιζουν την αυτοπεποιθηση μας οτι θα τα καταφερουμε γιαυτο μπραβο σου!!ναι ηταν κατορθωμα που εμεινες στα λιγα!

filipparas απο πεινα εννοω και τις περιπτωσεις που ξερουμε οτι πρεπει να φαμε και τρωμε συνηδειτα και οχι απο συναισθημα,ασχετα αν γουργουριζει το στομαχι μας η πειναμε φοβερα,και εμενα η πεινα μου δεν ειναι παντα ιδια αλλα οταν μπορω και ελεγχο τι θα φαω,ακολουθω το προγραμμα μου και δεν παω σε επιλογες φαγητου που θα με καλμαρει,τοτε λεω οτι τρωω απο πεινα

Quote:

---

Originally posted by sweetOctober
Βασικα ειναι ο Φιλιππας κι οχι ο Τασος :P

---

:thumbup: καλα λες τα μπερδεψα :smilegrin: το διορθωσα ομως να μην μπερδεψω και τον Τασο και αναρρωτιεται σε τι του απανταω :smilegrin:

Quote:

---

Originally posted by sweetOctober

Μου αρεσει που ξερω ποτε πειναω, εχω αρχισει και ακουω το σωμα μου. Το προβλημα με μενα δεν ειναι πια εκει, κι ελπιζω με τον καιρο να μην ειναι πουθενα!

Forty δε νομιζω οτι βαζεις πολλους στοχους μαζι, εχεις μια κατασταλαγμενη προσεγ,ενη διατροφη (νομιζω ειχες πει εισαι σε συντηρηση με μικρες αποκλισεις), ακολουθεις συγκεκριμενο σχημα διατροφης (south beach) αρα δε νομιζω οτι σου λειπει κατι αλλο εκτος απο αυτο που παλευεις τωρα. Οποτε μια χαρα εφικτο ειναι και δε βρισκω το λογο να αγχωνεσαι τοσο.

---

Μωρε και εγω ξερω ποτε πειναω,δεν ξερω γιατι οταν δεν πειναω και στρεσαρομαι παω στο ψυγειο και τσιμπολογαω ενω συγχρονως εχω το μυαλο μου μονο σ'αυτο που με εκανε να στρεσαριστω,ειτε για καλο ειναι ειτε για κακο.Ευτυχως που μονο τσιμπολογαω και δεν τρωω ανεξελεκτα γιατι θα μπορουσα πολυ ευκολα να το κανω αφου εκεινη τη στιγμη το μυαλο ειναι αλλου.Αυτο πρεπει να κοψω ασχετα που ειμαι σε συντηρηση,πρεπει να αλλαξω συμπεριφορα και οχι δεν αγχωνομαι,πιο πολυ σαν ενα στοχο που θελω να κατακτησω το βλεπω

OK, αντιληπτόν! Όπως το έθεσες το καταλαβαίνω forty.

Εγω λειτουργώ εντελώς διαφορετικά απ'όσα διαβάζω. Όταν έχω πιεστεί ΤΟΣΟ πολύ(πια, παλιότερα για ψύλλου πήδημα) που θα καταφύγω στο φαγητό δεν είμαι ικανός ούτε να σκεφτώ τπτ άλλο ούτε να σταματήσω και ούτε νιώθω τύψεις... απλά τρώω συνεχόμενα για ώρες. Οτι απλά καταβροχθίζω ο,τι υπάρχει και δε καταφεύγω και σε delivery ή έξοδο για ο,τι υπάρχει αν είναι πολύ αργά... ας πούμε πως είναι μια νίκη. Αν και πιθανότατα υποσυνείδητα το ξέρω πως έρχεται και το σπίτι είναι πάντα εξοπλισμένο.

Μικρά ξεσπάσματα δε κάνω, μπορεί να είναι θέμα χαρακτήρα μιας και έτσι λειτουργώ και σε θυμούς, καυγάδες, πολλές εκφάνσεις της ζωής μου. Νομίζω βελτιώνομαι πάντως σταδιακά, ίσως όχι στο τρόπο που μου βγαίνει αλλά σιγουρα στη συχνότητα.

filipparas εχουμε διαφορετικη διαταραχη,εγω δεν τρωω ανεξελεκτα αλλα τσιμπολογαω πιστευω ομως οτι αν ξεκινησουμε τη βελτιωση σταδιακα οπως λες,εχουμε κανει τη μιση δουλεια γιατι αρχιζουμε να αποδεχομαστε το προβλημα και το ψαχνουμε.

Αυτο το διημερο δεν εφαγα ουτε μια φορα "συναισθηματικα" μονο απο πεινα και με πολυ ελεγχο,σκεφτομαι ομως οτι ηταν ενα πολυ ησυχο διημερο χωρις αιτιες,αντε να δουμε σημερα τριτη μερα,ελπιζω να συνεχισω ετσι

μπραβο σου! Αυτο ειναι καλο, το να μην εχεις αιτιες.....

Σέυχαριστω :spin: ΝΑι ειναι πολυ καλο να μην εχουμε αιτιες ελπιζω να ερθει η μερα που ακομα και αν εχω να τα καταφερω να τις αντιμετωπιζω ξεχωρα απο το φαγητο.Σημερα τριτη μερα που τρωω πολυ συνειδητα και ισως να με βοηθησε σε αυτο και το ημερολογιο...θα δειξει τις επομενες πως θα τα παω :smirk:

Quote:

---

Originally posted by Tassos67i


Αυτή η συμπεριφορά δεν ελέγχεται με χειρουργείο αλλά προσωπική προσπάθεια. Ανεκτίμητης αξίας βοήθημα είναι οι διατροφικές μου γνώσεις. Τίθεμαι προ των ευθυνών μου. Δεν υπάρχει δικαιολογία "δεν ήξερα", "υπερεκτίμησα", "γονίδια" και πράσινα άλογα.
Και πολύ φοβάμαι ότι-πρώτα ο Θεός-μετά από μια πενταετία κι εγώ όπως και η forty θα ταλαιπωρούμαι από την αιτία που είχα παχύνει.
Να ήμουν τουλάχιστον εκτόμορφος...

---

Ειμαι σιγουρη οτι θα το εχεις ξεπερασει γιατι το παλευεις απο τωρα,εγω περασαν 5,5 χρονια και τωρα αποφασισα να δω τι γινεται και να το αντιμετωπισω,τοσα χρονια συντηρουσα το φυσ.βαρος μου με προσπαθεια για σωστη διατροφη μονο και γυμναστικη.

Πολυ καλες οι 2 τελευταιες μερες γιατι ενω ειχα αιτιες δεν εφαγα ουτε μια φορα συναισθηματικα,βρηκα ενα τροπου που προς το παρον με βοηθαει,καθε φορα που θα πλησιασω στην κουζινα ρωταω τον εαυτο μου(σα να μιλαω σε αλλον :spin: )γιατι θελω να φαω και αναλογα τι θα απαντησω,φευγω χωρις να φαω η διαφορετικα βαζω την κανονικη μεριδα μου

Την τελευταια βδομαδα μονο μια μερα εφαγα γλυκα απο λαιμαργια,οχι μεγαλες ποσοτητες αλλα 3 φορες σε μια μερα,ολες τις αλλες ετρωγα αφου το ειχα σκεφτει πριν.Μια χαρα:smilegrin:

Καθε μερα και καλυτερα ευτυχως :roll: δεν εχω διωξει τελειως τη λαιμαργια για τα γλυκα αλλα τρωω με μετρο και κοντευω να μπω σε κανονικο προγραμμα

Quote:

---

Originally posted by forty
Καθε μερα και καλυτερα ευτυχως :roll: δεν εχω διωξει τελειως τη λαιμαργια για τα γλυκα αλλα τρωω με μετρο και κοντευω να μπω σε κανονικο προγραμμα

---

Μπράβο σου!! :thumbup:

Quote:

---

Originally posted by forty
Καθε μερα και καλυτερα ευτυχως :roll: δεν εχω διωξει τελειως τη λαιμαργια για τα γλυκα αλλα τρωω με μετρο και κοντευω να μπω σε κανονικο προγραμμα

---

γιατι δεν τα κοβεις τελειως? Καθε μορφη ζαχαρης. θα σου φυγει σε λιγες μερες η μανια. Οταν ξαναφας ζαχαρη δεν ξερω πως θα αντιδρασεις ομως. Δε χανεις κατι να δοκιμασεις ;)