Πολύ καλό για να ναι αληθινό: Παιχνίδι του μυαλού ή καμπανάκι ;
Εδώ και 5 μήνες είμαι σε μια σχέση. Περνάμε πολύ καλά , με στηρίζει στα θέλω και στις ανάγκες μου όπως κι εγώ, υπάρχει ταύτιση απόψεων (σε σημείο να λέμε το ίδιο πράγμα την ίδια ακριβώς στιγμή ή να το σκεφτόμαστε σε ποσοστό 90% μην πω και παραπάνω) . Είναι σαν να κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι.
Υπάρχουν όμως στιγμές που σκέφτομαι πως αυτό που βιώνω είναι πολύ καλό για να ναι αληθινό και πως κάποιο λάκκο έχει η φάβα που λέει κι η παροιμία. Βέβαια ο άνθρωπος δε μου έχει δώσει κανένα δικαίωμα για να λέμε και την πάσα αλήθεια αλλά ίσως επειδή προσωπικά έχω βιώσει άσχημες σχέσεις στο παρελθόν να τον παίρνει κι αυτόν η μπάλα έστω και στο ελάχιστο.
Σας έχει τύχει ποτέ κάτι τέτοιο ; Πως το αντιμετωπίσατε ; Είναι απλά παιχνίδι του μυαλού που συνδέεται με τα βιώματα του καθενός ή έχει και δόση αλήθειας ;
