ena mikro paramithaki

Μια φορά και έναν καιρό…
Ήταν ένα κορίτσι που είχε αποφασίσει να μη μεγαλώσει …
Ήταν λιγάκι άρρωστη και της άρεσε να πνίγεται τρώγοντας πολλές καραμέλες.
Φοβόταν να είναι το κορίτσι με το καραμελωμένο στόμα όμως
Ο καιρός πέρναγε και αυτό το κορίτσι έκρυβε την αλήθεια από όλους.
Ο καιρός πέρναγε κι άλλο και το κορίτσι άρχισε να βαριέται… και να βαριέται
Για αυτό σκεφτόταν που θέλει να πάει ., τι θέλει να κάνει, ποσό θέλει να αγαπά και να αγαπιέται….. Αλλά το κορίτσι δεν έκανε τίποτα και πιο πολύ έμενε κι άλλο ακόμα μικρή.
Ήταν τόσο μικρή που όταν κοιταζόταν στο καθρέπτη και έβλεπε ότι είχε μεγαλώσει έκλαιγε και τα δάκρυα της γίνονταν αρρώστια και η αρρώστια της γινόταν έμμονη και η έμμονη της φόβος και ο φόβος της μοναξιά.
Το κορίτσι έμαθε να είναι μόνο του πάντα μόνο του… αυτό ζητούσε από τους άλλους .
Και η μοναξιά της ήταν πολύ μεγάλη και η μοναξιά της την ακολουθούσε παντού και πάντα….
Μια μέρα όμως το κορίτσι ζήλεψε… και έκλαψε πολύ γιατί έβλεπε τους άλλους γύρω της να κάνουν παρέες και να αγαπιούνται και να αγαπάνε …
Έτσι αποφάσισε να αλλάξει…
Το αποφάσισε πολύ αν αυτό μπορεί να μετρηθεί. Έτρωγε συνεχεία καραμέλες και πνιγότανε πολύ αλλά δε το λέγε σε κανέναν γιατί οι άλλοι σιχαίνονταν τις καραμέλες της. Για αυτό ήταν τόσο σίγουρη τόσο μα τόσο που μερικές φορές ένιωθε παρά πολύ περήφανη που μόνο αυτή μπορούσε ν πνίγεται με τις καραμέλες.
Μια μέρα όμως κάποιος την έπεισε να του δείξει της καραμέλες της. Και αυτή χάρηκε που της είδε να κοίλανε έξω από το στο μα της σαν αγριεμένο λιβάδι με ντatούρες
Έκλαψε .. Γέλασε και πάλι έκλαψε Ξανά έκρυψε όμως τις καραμέλες της
Μέχρι που μια μέρα αποφάσισε να δει καλά στον καθρέπτη … ότι είχε μεγαλώσει και είχε γίνει μια πολύ όμορφη γυναίκα… μια γλυκιά νεράιδα με υγρό βλέμμα και ξανθά ματοτσίνορα που ανοιγόκλειναν πονηρά πετώντας σπινθηροβόλες καραμελίζουσες λάμψεις.
Τότε , κάτι δάκρυσε μέσα της και αγάπησε πραγματικά για πρώτη φορά
Αγάπησε κάτι που δεν είχε δει ποτέ μέχρι τότε…
Αγάπησες πολύ την ιδία της τη ζωή με τη μοναξιά τα γέλια και τα κλάματα…
Μα πιο πολύ αγάπησε της καραμέλες της και σταμάτησε να πνίγεται με αυτές …
Τότε το κορίτσι έδειχνε στο κόσμο τις καραμέλες της
Και ο κόσμος της έδειξε γλυκά τόση γλυκά που δεν είχε δει ποτέ της…
Δάκρυσε πολύ και γέμισε ένα ποτάμι με τα καραμελοδακρυα της …
Και κολύμπησε μέσα μέχρι που έγινε και η ιδία γλυκό ποταμίσιο νεράκι..
g.m