Printable View
παιρνω πολυ θαρρος για να γραψω πως ντρεπομαι για τα συναισθηματα μου.για ολα αυτα που κουβαλαω μεσα μου κ προσπαθω να τα κρυψω.δε μπορω να καταλαβω για ποιο λογο ντρεπομαι τοσο πολυ,ενω λογικα δε θα επρεπε.οταν αισθανομαι θλιψη,πονο,οταν υποφερω ειναι οι στιγμες που ντρεπομαι ποιο πολυ απο ολες.
Γιατί ντρέπεσαι; Δεν το καταλαβαίνω.
Ντρέπεσαι για αυτά που νιώθεις ή επειδή δεν θες να καταλάβουν οι άλλοι τα συναισθήματα σου;
Μαλλον το δευτερο.Σαν να κανω κατι κακο που πρεπει να κρυψω..
Μήπως για λόγους εγωϊσμού δεν θες να δείξεις τι νιώθεις; Επειδή μπορεί να πιστεύεις πως τα άτομα που είναι δίπλα σου δεν θα σε νιώσουν;
μαλλον το οτι δε θα με καταλαβουν κ απεναντιας θα με κατακρινουν.δεν ξερω ειμαι κ γω μπερδεμενη σ αυτο το κομματι αλλα ειναι ακριβως αυτο που ειπα .πως νιωθω οτι κανω κατι κακο,κουβαλαω κατι κακο κ δεν πρεπει να το αφησω να βγει,οτι πρεπει να υποκριθω.πραγμα βεβαια που δε γινεται,οπως ξαναειπα:αυτο που εισαι φωναζει τοσο δυνατα που δε μ αφηνει ν ακουσω αυτα που λες.
Άρα δεν νιώθεις ότι κάνεις κάτι κακό. Πιστεύεις όμως ότι οι άλλοι θα ειρωνευτούν τα συναισθήματα σου ή το λιγότερο δεν θα σε καταλάβουν.
Ισχύει όμως αυτό ή εσύ έχεις φτιάξει αυτή την εικόνα για τους γύρω σου;
Είναι κάτι που ισχύει και για μένα και ακόμα και τώρα δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά.
Και κάτι άλλο. Αξίζει τόσο πολύ η άποψη των άλλων ώστε να καταπιέζεις τον εαυτό σου ;
τι να πω!πεφτω κ γω απ τα συννεφα μερικες φορες.λεω δε με νιαζει τι θα πουν οι αλλοι αλλα οι αντιδρασεις μου δειχνουν αλλα.φοβαμαι να ανοιχτω?εφαγα μερικες κατραπακιες κ φοβαμαι να δειξω τα συναισθηματα μου?σε καποιες φασεις ημουν λιγο πιο ανοιχτη κ δειχνοντας τα ευαισθητα σημεια μου οι αλλοι το εκμεταλευοταν.
μηπως φοβασαι πως αν δειξεις τα συναισθηματα σου θα φανεις υποδεεστερη απο τους αλλους?Πως αυτοι ειναι πιο πανω απο σενα γιατι δεν εχουν ασχημα συναισθηματα?
Αν εχεις αγνα συναισθηματα προστατεψου,δεν ειναι αναγκαιο να τα δειξεις στους αλλους,σκοπος ειναι να καταφερεις να νοιωσεις εσυ καλα,αυτος θα ειναι ο σκοπος σου.Η αληθεια ειναι πως πολυς κοσμος δεν θα ενδιαφερθει,αλλοι απλα θα σχολιασουν,αλλοι μπορει να κρινουν και μια μειοψηφια να προσπαθησει να σε βοηθησει.Αυτη ειναι η πραγματικοτητα.Θα δειξεις τα συναισθηματα σου σε ατομα που τα νοιωθουν και αυτοι και μπορουν να σε καταλαβουν.Και σε καμια περιπτωση να μην ντρεπεσαι,εδω δεν ντρεπονται αλλοι για τοσα μυστικα που κουβαλαν,και εσυ θα ντρεπεσαι επειδη ΝΟΙΩΘΕΙΣ;Για αυτη σου την ικανοτητα?
δεν ξερω εμπνευστη το μονο που ξερω ειναι οτι 1)παντα ντρεπομουν για οσα περνουσα κ προσπαθουσα να τα κρυψω κ 2)απ την οικογενεια παντα ημουν η \'\'τρελη\'\' που κλεινομουν στο δωματιο κ εκλαιγα με ις ωρες,που εκανα αποπειρα..κ.λ.π.κ παντα ενιωθα ενοχη ενω στην ουσια οχι μονο δεν εφταιγα αλλα το αντιθετο.σε ολα μου σχεδον τα θεματα υπαρχει αυτος ο προβληματισμος:πως μπορει ν αλλαξει ο τροπος αντιμετωπισης της ζωης οταν καποιος εχει συνηθισει απο τοτε που θυμαται τον εαυτο του με εναν συγκεκριμενο τροπο.αλλαζοντας τις συνθηκες αλλα ισως κ με ενθαρρυνση..δεν ξερω..
Δικη μου γνωμη αγη ειναι πως μπορεις να αλλαξεις.Μεχρι την εφηβεια δεχεσαι τις επιρροες των αλλων και λειτουργεις γιατι πιστευεις πως ειναι σωστες.Αλλα απο κει και περα αποκτας κριση και αποφασιζεις εσυ αν θα συνεχισεις να λειτουργεις με τον παλιο τροπο.Μην ξεχνας πως ο ανθρωπος θεωρειται το πιο προσαρμοστικο ον στον πλανητη.Αυτο σημαινει πως μπορεις να αλλαξεις και εσυ και να προσαρμοστεις.Ακομα και αν εμαθες πως η ζαχαρη και ο καφες ειναι σε ενα συγκεκριμενο ντουλαπι,μπορεις να αλλαξεις την θεση τους αν νομιζεις πως η νεα τους θεση θα ειναι πιο λειτουργικη για σενα.Βεβαια στην αρχη ολο θα πηγαινεις να παρεις τον καφε απο την παλια του θεση,αλλα σιγα σιγα θα το διορθωσεις,και μετα απο χρονια μια φορα θα ξανακανεις το λαθος να πας στην παλια θεση και θα γελας λεγοντας \"που το θυμηθηκα πως ηταν εκει η θεση του\".Τυχαινει να εισαι ενα ατομο με περισσοτερες ευαισθησιες απο οτι τα υπολοιπα και αυτο οι υπολοιποι δεν το καταλαβαινουν και το περιγελουν μερικες φορες γιατι ισως το βρισκουν και \"χαριτωμενο\".Σκεφτομαι αν ειναι καλυτερα να το δειχνεις?μαλλον σε αυτη την περιπτωση καλυτερα να μην το δειχνεις.Δεν ξερω...παντως,οτι μπορεις να αλλαξεις αυτο στο υπογραφω,αλλα θελει τον χρονο του και προσπαθεια.Ειπαμε οπως η θεση του καφε,θα ξαναγυρνας στις παλιες σου σκεψεις αλλα μετα θα το αλλαζεις ...
σ\'ευχαριστω πολυ.
ισως οταν δειχνουμε προς τα έξω ολα αυτα που αναφέρεις, τα δυσάρεστα συναισθηματα, οταν δλδ δειχνουμε μια πιο ευάλωτη πλευρά μας να νιωθουμε οτι ειμαστε κ πιο εύκολη \"λεια\"....ισως....Quote:
Originally posted by Arsi
παιρνω πολυ θαρρος για να γραψω πως ντρεπομαι για τα συναισθηματα μου.για ολα αυτα που κουβαλαω μεσα μου κ προσπαθω να τα κρυψω.δε μπορω να καταλαβω για ποιο λογο ντρεπομαι τοσο πολυ,ενω λογικα δε θα επρεπε.οταν αισθανομαι θλιψη,πονο,οταν υποφερω ειναι οι στιγμες που ντρεπομαι ποιο πολυ απο ολες.
Με αφορμή την ερώτησης σου Άρση έψαξα λίγο στο google και βρήκα κάτι που θα σου δώσει κάποια ερεθίσματα για περεταίρω σκέψη . Δεν έχω πολλές γνώσεις πάνω στο θέμα , εγώ εάν ένιωθα όπως νιώθεις θα πήγαινα σφαίρα σε έναν ψυχολόγο, είναι κρίμα να νιώθεις όπως νιώθεις, και να μην το αντιμετωπίζεις ...Quote:
Originally posted by Arsi
οταν υποφερω ειναι οι στιγμες που ντρεπομαι ποιο πολυ απο ολες.
Quote:
Originally posted by Δρ Λίζα Βάρβογλη
Γιατί μερικές φορές ντρεπόμαστε για τις απαγορευμένες σκέψεις που κάνουμε και τα συναισθήματα που έχουμε;
Η ψυχολογία της ανθρώπινης εξέλιξης εξηγεί ότι τα συναισθήματα ντροπής είναι γενετικά «καλωδιωμένα» στον εγκέφαλό μας -πρόκειται για στρατηγικές που οδήγησαν τον άνθρωπο στην επιτυχή επιβίωση στη σαβάνα της πλειστοκαίνου εποχής.
Γιατί ντρεπόμαστε τόσο για κρυμμένα συναισθήματα;
Το να συμπεριφερθούμε άσχημα βάσει κάποιας κακής παρόρμησης μπορεί να είναι πηγή ντροπής. Γιατί όμως νιώθουμε ένοχοι ακόμα και για ένα κακό συναίσθημα, το οποίο κρύβουμε βαθιά μέσα μας; Μια θεωρία υποστηρίζει ότι αυτή η ενοχή πηγάζει από το φόβο μας ότι θα αποκαλυφθούμε, ακόμα και αν δεν έχουμε κάνει τίποτα. Γενικά, όταν αποκαλυφθεί ότι κάποιος έκανε κάτι άσχημο και αμέσως το παραδεχτεί και δείξει ότι νιώθει άσχημα, τότε μετριάζεται η ένταση της πράξης του. Έτσι, κατά κάποιον τρόπο, το να αισθάνεται κανείς προκαταβολικά άσχημα για αυτό που νιώθει, χωρίς να έχει κάνει κάτι συγκεκριμένο, είναι σαν να προετοιμάζεται να τον συγχωρέσουν αν τον ανακαλύψουν.
Η ντροπή που αισθάνεται κανείς είναι συναίσθημα ακόμα πιο έντονο από το φόβο ότι μπορεί να τον ανακαλύψουν, και αυτό γιατί σχετίζεται με την αίσθηση του «προβληματικού εαυτού». Αυτό εξηγεί το λόγο που έντονα συναισθήματα ντροπής -όταν κανείς αισθάνεται ότι ο πυρήνας του είναι προβληματικός,- οδηγούν μερικές φορές τους ανθρώπους σε ξεδιάντροπες συμπεριφορές, όπως υπερβολικά ξεσπάσματα ζήλιας.
Το «καλό» στα κακά συναισθήματα
Παρόλα αυτά, μια μικρή δόση «κακών» συναισθημάτων μπορεί να αποβεί καλή και θετική. Συναισθήματα όπως η ντροπή, η αλαζονεία μπορεί να χρησιμεύσουν ως σταθεροποιητές της ψυχικής υγείας, διότι εμποδίζουν το άτομο να κάνει απερίσκεπτα κάτι για το οποίο θα μετάνιωνε αργότερα. Η ντροπή και η ενοχή, στον κατάλληλο βαθμό, μπορεί να χαλιναγωγήσουν παρορμητικά ξεσπάσματα
Πώς αντιμετωπίζονται τα αρνητικά συναισθήματα;
Πώς λοιπόν κανείς αντιμετωπίζει τη ζήλια που νιώθει για τους πετυχημένους φίλους του, για τον όμορφο συνάδελφο της γυναίκας του, για τη χαριτωμένη γραμματέα του άντρα της; Σύμφωνα με τον Δρ Lewis, που έχει γράψει και ένα βιβλίο για τη ντροπή, υπάρχουν τρεις τρόποι:
• Να το παραδεχτεί κανείς στον εαυτό του και με τον καιρό να το ξεχάσει
• Να το εξομολογηθεί
• Ή να γελάσει με αυτό.
Το γέλιο είναι ίσως ο υγιέστερος τρόπος αντιμετώπισης, γιατί μπορεί κανείς να δει τον εαυτό του από τη θέση ενός παρατηρητή και να συνειδητοποιήσει πόσο χαζό είναι να νιώθει κανείς έτσι.
Μπορει Σοφια μου.Μπορει ισως να ντρεπομαι κ για τη ζωη μου κ γι αυτα που περασα,γενικως να ντρεπομαι γιατι φταιω.. ακομα κ γι αυτα που αισθανομαι.Γιατι δεν επιτρεπεται να εχω αντιρρησεις,απαιτησεις κ αναγκες.Γιατι εχω πολλα κ με τα ψιχουλα κ γιατι δε μου αξιζει κατι καλυτερο αρα ..ντροπη μου!!!!Quote:
Originally posted by Sofia
ισως οταν δειχνουμε προς τα έξω ολα αυτα που αναφέρεις, τα δυσάρεστα συναισθηματα, οταν δλδ δειχνουμε μια πιο ευάλωτη πλευρά μας να νιωθουμε οτι ειμαστε κ πιο εύκολη \"λεια\"....ισως....Quote:
Originally posted by Arsi
παιρνω πολυ θαρρος για να γραψω πως ντρεπομαι για τα συναισθηματα μου.για ολα αυτα που κουβαλαω μεσα μου κ προσπαθω να τα κρυψω.δε μπορω να καταλαβω για ποιο λογο ντρεπομαι τοσο πολυ,ενω λογικα δε θα επρεπε.οταν αισθανομαι θλιψη,πονο,οταν υποφερω ειναι οι στιγμες που ντρεπομαι ποιο πολυ απο ολες.
Σ\'ευχαριστω για το ενδιαφερον σου thessalo(που εψαξες στο google).Η ντροπη που νιωθω αφορα βαθυτερα συναισθηματα πως να στο εξηγησω,δεν ειναι οτι δε λειτουργω στην καθημερινη μου ζωη.Οσο για το αν δεν το αντιμετωπιζω καλυτερα ρωτα εμενα κ μη βγαζεις συμπερασματα..εχω αντιμετωπισει πολυ δυσκολοτερα..κ αυτο οπως κ αλλα εννοειται πως προσπαθω να τα αντιμετωπισω.Παντως για τη ζηλια που λεει το αρθρο καν δεν καταλαβαινω που κολαει..Μου φαινεται λιγο παραξενο ισως επειδη δε με αγγιζει...Quote:
Originally posted by Thessalo
Με αφορμή την ερώτησης σου Άρση έψαξα λίγο στο google και βρήκα κάτι που θα σου δώσει κάποια ερεθίσματα για περεταίρω σκέψη . Δεν έχω πολλές γνώσεις πάνω στο θέμα , εγώ εάν ένιωθα όπως νιώθεις θα πήγαινα σφαίρα σε έναν ψυχολόγο, είναι κρίμα να νιώθεις όπως νιώθεις, και να μην το αντιμετωπίζεις ...Quote:
Originally posted by Arsi
οταν υποφερω ειναι οι στιγμες που ντρεπομαι ποιο πολυ απο ολες.
Quote:
Originally posted by Δρ Λίζα Βάρβογλη
Γιατί μερικές φορές ντρεπόμαστε για τις απαγορευμένες σκέψεις που κάνουμε και τα συναισθήματα που έχουμε;
Η ψυχολογία της ανθρώπινης εξέλιξης εξηγεί ότι τα συναισθήματα ντροπής είναι γενετικά «καλωδιωμένα» στον εγκέφαλό μας -πρόκειται για στρατηγικές που οδήγησαν τον άνθρωπο στην επιτυχή επιβίωση στη σαβάνα της πλειστοκαίνου εποχής.
Γιατί ντρεπόμαστε τόσο για κρυμμένα συναισθήματα;
Το να συμπεριφερθούμε άσχημα βάσει κάποιας κακής παρόρμησης μπορεί να είναι πηγή ντροπής. Γιατί όμως νιώθουμε ένοχοι ακόμα και για ένα κακό συναίσθημα, το οποίο κρύβουμε βαθιά μέσα μας; Μια θεωρία υποστηρίζει ότι αυτή η ενοχή πηγάζει από το φόβο μας ότι θα αποκαλυφθούμε, ακόμα και αν δεν έχουμε κάνει τίποτα. Γενικά, όταν αποκαλυφθεί ότι κάποιος έκανε κάτι άσχημο και αμέσως το παραδεχτεί και δείξει ότι νιώθει άσχημα, τότε μετριάζεται η ένταση της πράξης του. Έτσι, κατά κάποιον τρόπο, το να αισθάνεται κανείς προκαταβολικά άσχημα για αυτό που νιώθει, χωρίς να έχει κάνει κάτι συγκεκριμένο, είναι σαν να προετοιμάζεται να τον συγχωρέσουν αν τον ανακαλύψουν.
Η ντροπή που αισθάνεται κανείς είναι συναίσθημα ακόμα πιο έντονο από το φόβο ότι μπορεί να τον ανακαλύψουν, και αυτό γιατί σχετίζεται με την αίσθηση του «προβληματικού εαυτού». Αυτό εξηγεί το λόγο που έντονα συναισθήματα ντροπής -όταν κανείς αισθάνεται ότι ο πυρήνας του είναι προβληματικός,- οδηγούν μερικές φορές τους ανθρώπους σε ξεδιάντροπες συμπεριφορές, όπως υπερβολικά ξεσπάσματα ζήλιας.
Το «καλό» στα κακά συναισθήματα
Παρόλα αυτά, μια μικρή δόση «κακών» συναισθημάτων μπορεί να αποβεί καλή και θετική. Συναισθήματα όπως η ντροπή, η αλαζονεία μπορεί να χρησιμεύσουν ως σταθεροποιητές της ψυχικής υγείας, διότι εμποδίζουν το άτομο να κάνει απερίσκεπτα κάτι για το οποίο θα μετάνιωνε αργότερα. Η ντροπή και η ενοχή, στον κατάλληλο βαθμό, μπορεί να χαλιναγωγήσουν παρορμητικά ξεσπάσματα
Πώς αντιμετωπίζονται τα αρνητικά συναισθήματα;
Πώς λοιπόν κανείς αντιμετωπίζει τη ζήλια που νιώθει για τους πετυχημένους φίλους του, για τον όμορφο συνάδελφο της γυναίκας του, για τη χαριτωμένη γραμματέα του άντρα της; Σύμφωνα με τον Δρ Lewis, που έχει γράψει και ένα βιβλίο για τη ντροπή, υπάρχουν τρεις τρόποι:
• Να το παραδεχτεί κανείς στον εαυτό του και με τον καιρό να το ξεχάσει
• Να το εξομολογηθεί
• Ή να γελάσει με αυτό.
Το γέλιο είναι ίσως ο υγιέστερος τρόπος αντιμετώπισης, γιατί μπορεί κανείς να δει τον εαυτό του από τη θέση ενός παρατηρητή και να συνειδητοποιήσει πόσο χαζό είναι να νιώθει κανείς έτσι.