ποσες ακομα μερες ζωης ,θα ηττηθω απο την βουλιμια?

Καλησπέρα,θα μπορουσα να ξεκινησω με απολογια την δικη μου ιστορια βουλιμιας-υπερφαγιας,στην οποια φυγαδευομαι για να μιλησω σε οσους δεν γνωριζουν την τροπη βασανιστηριου αυτης της διαταραχης,αλλα νιωθω οτι εδω ολοι εχουμε φλερταρει με τα ακρα της γι αυτο θα τ αποφυγω... Ειμαι 21 χρονων,με δυο μακρες περιοδους ανορεξιας στην εφηβεια μου-διαρκειας 1και 2 χρονων με ενδιαμεση βελτιωση.Τελειωνοντας το σχολειο,παροτι αριστη ενιωσα να χανω τον εαυτο μου-τον ισχνο εστω-μαζι και καθε πυξιδα για την ζωη,τον κοσμο...αιτιο,αφορμη,συνεπε� �α,ή κι ολα μαζι,περασα στην αντιπερα οχθη αυτη της βουλιμιας, σε σπαρακτικο για την ψυχολογια μου μικρ χρονικο διαστημα-μεσα σε λιγοτερο απο 2 βδομαδες πηρα 10 κιλα και δεν μπορουσα να το στματησω..ανοιξαν πορτες για ενα σωρο ψυχολογικα που συγκρατουσα χρονια κι αλλες φοβιες κι ανησυχιες της ηλικιας. η κατασταση μετρα σχεδον 4 χρονια,βασανιστικα χωρις καμια ουσιαστικη βελτιωση,μονο παρωδικες εξαντλητικες φασεις που οδηγουν μακροπροθεσμα σε ακομα χειροτερες φασεις...νιωθω απαισια με τον εαυτο μου,το σωμα μου,δεν εχω καμια αυτοπεποιθηση κι αυτο οχι μονο ως προς αυτο το θεμα,δεν θελω να βγαινω εξω να με βλεπουν οι αλλοι,δεν εχω ουτε φιλο προφανως,νιωθω παγιδευμενη απελπισμενη,η ζωη με προσπερνα και δεν εχω την δυναμη,συνεχως ξανπεφτω στα ιδια και δεν αντεχω αλλο...δεν βασταω αλλη αποτυχια...νιωθω αξιολυπητη και συνεχως κλεινομαι..προσπαθησα με διαιτες...ειναι εμμονη...δεν ξερω τι να κανω αληθεια...δεν το αντεχω πλεον,τι νοημα εχει?"

το νόημα εγώ το βρίσκω στο οτι αυτό ήρθα να ξεπεράσω σε αυτήν την ζωή και από αυτό να διδαχτώ. είναι εφιάλτης το ξέρω. ο καθένας τραβάει όμως το δικό του σταυρό.
σίγουρα σε αυτήν την ζωή έρχεσαι να αντιμετωπίσεις προβλήματα που ξεπερνάν τον έλεγχό σου και δν πηγάζουν από τον ίδιο μας τον εαυτό. αυτά συνήθως όσο τραγικά κ αν είναι τα αντιμετωπίζουμε με περισσότερη δύναμη.
αντιθέτως τους δικούς μας δαίμονες τους ξεπερνάμε με περισσότερη δυσκολία
αλλά όλοι έχουν δαίμονες και όλοι έχουν κάτι να ξεπεράσουν. απευθύνσου σε ειδικούς κ μελέτησε βαθιά το πρόβλημά σου. όπως φαντάζομαι ήδη το κάνεις,φαίνεται από τον τρόπο που γράφεις. υπάρχουν πολλές διέξοδοι που θα σου προσφέρουν γαλήνη κ ηρεμία ψάξε να τις βρεις. η αναζήτηση είναι μέρος της θεραπείας.
φαίνεται να προτιμάς την περίοδο της ανορεξίας κ τώρα να σιχαίνεσαι τον εαυτό σου. η ανορεξία σε έφερε σε αυτήν την θέση και σίγουρα δν μπορείς να πολεμίσεις την βουλιμία με ανορεξία αλλά με ένα σωστό πλάνο διατροφής.

επίσης από την δικιά μου εμπειρία με αυτόν τον προσωπικό πόλεμο, έχω να σου πω οτι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να το κουβαλάς αυτό σε όλη σου την ζωή. το θέμα είναι να προστατέψεις στο μέγιστο την υγεία σου κ πάντα να το πολεμάς. κάποιες μάχες θα της χάσεις κάποιες θα της κερδίσεις . θα το ξεπεράσεις κ μετά κάποια στιγμή μπορεί να περάσεις μια περίοδο επιστροφής. μετά πάλι θα το ξεπεράσεις . μην το βάζεις κάτω. όλα καλά θα πάνε

σ ευχαριστω.κι εγω φοβαμαι οτι δεν προκειται να τελειωσει ποτε ολο αυτο,απλα θελω καποια βελτιωση,κατι...και δεν ξερω που να απευθυνθω...διαιτολογο,ψυχο λογο,καποιον αλλο? κι ουτε νιωθω ανετα να μιλαω γι αυτο....

κοίτα κεγώ δν είμαι ειδικός οπότε φοβάμαι να σου δώσω με βεβαιότητα οδηγίες. σίγουρα αν δν το έχεις κάνει καλό θα ήταν να πας σε έναν παθολόγο ,να του πεις οτι βασανίζεσαι κ χρόνια από διατορφικές διαταραχές(ανορεξία κ βουλιμία)κ να του ζητήσεις να σου γράψει γενικές αιματολογικές ορμονολογικές εξετάσεις. σίγουρα θα σε βοηθησει κ ένας διατροφολόγος να σε μάθει να τρέφεσαι σωστά. κ ένας ψυχολόγος για υποστήριξη. μην αναβάλεις το να πας σε κάποιον ειδικό.αν ζεις στην Αθήνα απευθύνσου στο ανάσα,αλλά ούτως ή αλλως μπορείς να τους πάρεις ένα τηλέφωνο να σου πουν αν ξέρουν για κάποιο κέντρο ή κάποιον ειδικό εκεί που μένεις. επίσης καλό θα ήταν να μιλήσεις σε κάποιον δικό σου. υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να μην σε καταλάβει,μπορεί κ να μην έχει καλή αντίδραση, αλλά και μόνο που δν θα είναι πια μυστικό θα σημαίνει πολλά. η μυστικότητα δίνει άλλη διάσταση στο πρόβλημα.πρέπει να το απομυθοποιήσεις.

δες κ αυτά. έχει διάφορα module με διάφορες συμβουλές αυτοβοήθειας.
http://www.cci.health.wa.gov.au/reso...cfm?Info_ID=48
http://www.cci.health.wa.gov.au/resources/consumers.cfm
http://www.cci.health.wa.gov.au/reso...cfm?Info_ID=49

τα βρήκα εδώ
http://www.eatingdisorders.gr/forum/...ad.php?tid=838

σ' ευχαριστω πολυ-συγνωμη για την αργοπορια,υπηρχαν τεχνικοι λογοι.ηδη αρχισα να ψαχνω καποια κεντρα και οι γονεις μου εδειξαν μεγαλυτερη κατανοηση απ' οτι φανταζομαυν,μαλιστα μου ειπαν οτι ειχαν παρατηρησει κι εκεινοι οτι κατι δεν πηγαινε καλα τον τελευταιο καρο-που τα βουλιμικα ειναι πολυ εντονα-κι ανησυχουσαν.τελικα ισως τα πραγματα να μην ειναι τοσο μαυρα οσο οταν τα κραταμε θωρακισμενα απο εκτονώσεις μεσα στο μυαλο μας...θα το προτεινω κι εγω λοιπον-Μιληστε...-δεν λεω οτι μπορουν να αντιληφθουν τι ακριβως σκεφτομαι ή την πλοκη των συναισθηματων και του φαυλου κυκλου αυτοαναιρεσης και αυτοτιμωριας αλλα νοιαζονται και ειναι προθυμοι να βοηθησουν.Επισης ψαχνοντας βρηκα οτι υπαρχει ειδικη μοναδα Διατροφικων Διαταραχων στο Αιγινητειο Νοσοκομειο στο οποιο δινουν και δωρεαν ενα πολυ ενδιαφερον βιβλιο για ενημερωση πιθανων πασχοντων και των οικογενειων τους,που περιλαμβανει και πραγματικες εμπειριες ασθενειων απο ολα τα ειδη Δ.Δ.Οι γονεις μου,σημερα που εφερα το βιβλιο σπιτι,βοηθηθηκαν πολυ στο να ερθουν πιο κοντα στο τι μου συμβαινει κι εγω ειδα για πρωτη φορα οτι η καθημερινοτητα μου ειναι κοινη δοκιμασια κι αλλων ανθρωπων...νιωθω πραγματικα σαν να εσπασαν καποιες αλυσιδες...το προβλημα δεν λυθηκε αλλα νιωθω πιο δυνατη απεναντι του,κι ευχομαι να με βοηθησουν αυτοι οι ανθρωποι που ουτε καν ηξερα οτι υπαρχουν..νομιζα οτι μονο το να εισαι ανορεκτικη καθιστα προβλημα,οτιδηποτε αλλο ειναι παθολογικη αδυναμια και παντα τα βαζω με μενα...αλλα μαλλον υπαρχει κατι σαν ανοικτη πληγη -ψυχολογικης φυσης-που γινεται διοδος γι αυτην την επαναφορτιζομενη πτωση....και παλι ευχαριστω πολυ!

emirianna συνέχισε να μας γράφεις τα νέα σου . να ξες είναι προς τιμήν σου που ξύνεις τις πληγές σου. κ μπράβω στους δικούς σου που βοηθάνε κ δν στρουθοκαμηλίζουν.

Κοριτσάκι μου γλυκό το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να πας σε ενδοκρινολόγο να κάνεις έναν ορμονικό έλεγχο να δεις αν όλα είναι εντάξει.
Έπειτα μπορείς να πας να κάνεις ένα γενικό αιματολογικό τσεκ-απ να δεις αν κι από αυτή την πλευρά είσαι οκ.
Πρέπει να ξέρεις πως οι ορμόνες σε εμάς τις γυναίκες είναι αυτές που κατευθύνουν την διάθεσή μας και τις δράσεις μας. Από κει και πέρα αν όλα είναι εντάξει, μπορείς να απευθυνθείς σε κάποιο κέντρο διατροφικών διαταραχών αφού μένεις Αθήνα (εμείς στην επαρχία δυστυχώς δεν έχουμε τέτοια δυνατότητα).
Είσαι απίστευτα τυχερή που οι γονείς σου σε καταλαβαίνουν και σε στηρίζουν. Για οτιδήποτε σε απασχολεί μίλα τους, μην τους αφήνεις στο σκοτάδι.
Καλή δύναμη σε όποιο βήμα κι αν κάνεις. Είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις! :wink2:

ευχαριστω για την συμβουλη-η αληθεια ειναι οτι η περιοδος μου απ οταν ξεκινησε η ανορεξια ειναι τελειως ασταθης οποτε μαλλον σχετιζεται παρολο που η κατασταση εχει αντιστραφει,θα παω σε εναν παθολογο αρχικα για να με διαφωτισει και βρηκα και μια ειδικη διατροφολογο γι αυτες τις διαταραχες,γιατι δεν αντεχω πραγματικα,με πεθαινει το στομαχι μου καθε βραδυ σχεδον με τα υπερφαγικα..... ελπιζω να με βοηθησει...σ ευχαριστω πολυ Μαρια

Γεια σου και μπραβο για το κουραγιο σου να αποδεχθεις το προβλημα και να συνεχισεις να προσπαθεις να το ξεπερασεις. Ηδη εχεις κανει τα 2 πιο σημαντικα βηματα που ειναι να το αποδεχθεις και να μιλησεις γιαυτο σε ξενους αρχικα (δηλ στο φορουμ) και μετα στους γονεις σου. Να ξερεις πως αυτα ειναι τα πιο σημαντικα βηματα σαυτες τις διαταραχες μετα ολα μπορουν να μπουν σε μια ταξη. Ο δρομος δεν ειναι ευκολος αλλα εχεις κανει το 50%. Απευθυνσου σε ψυχολογο μαζι με την οικογενεια σου γιατι οι οικογενειακες συνεδρειες βοηθουν πολυ περισσοτερο. Αυτο θα βοηθησει στην αλλαγη της αντιληψης σου για το σωμα σου και τον εαυτο σου. Μετα απευθυνσου σε διατροφολογο γιατι το να κερδισεις το σωστο βαρος υγεινα και χωρις κινδυνους για την υγεια του ειναι πολυ πιο δυσκολο αποτι νομιζουν πολλλοι. Δες και σαυτο το site αν μπορει να σε βοηθησει να καταλαβεις για τη θεραπεια:
http://anorexiadiagnosis.weebly.com
και δες την σελιδα nutrition.

εμιριαννα καλησπερα κ απο εμενα,αν και ειμαι νεο μελος πηρα το θαρρος να σ γραψω κ εγω για να βοηθησω κ εγω οπως μπορω..ειμαστε περιπου συνομιληκες και πασχω κ εγω εδω και 4 χρονια απο βουλιμια..τα συναισθηματα σ μου θυμιζουν πολυ τα δικα μ νιωθεις εγλωβισμενη και πλεον ειναι ολα ματαια για σενα..δεν ειναι ομως ετσι..ειλικρινα στο λεω κ εγω οπως και τ υπολοιπα παιδια που σε συμβουλευσαν πριν απο εμενα..κ μονο που βρηκεσ το θαρρος να γραψεις στη σελιδα σημαινει πως εκανες το πρωτο βημα ξερω πως δεν ειναι ευκολο η ντροπη και οι ενοχες σε ωθουν να τα κρατησεις ολα μεσα σου..σε καταλαβαινουμε ομως απολυτα γιατι εχουμε περασει ολοι λιγο πολυ τα ιδια..βαλτα κατω ομως και σκεψου ολα τα ομορφα πραγματα της ζωης που χανουμε..εγω εχω ξεκινησει απο αρχες του μηνα διατροφη δεν λεω οτι ειναι ευκολο αλλα απο εκει που ειχα βουλιμικα επεισοδια καθε μερα! εδω κ 23 μερες ειχα μονο 2..χρειαζεσαι πρωτα απο ολα ψυχολογικη υποστηριξη και απο εναν ειδικο και απο τους γονεις σου..επισκεψου και ενα καλο διατροφολογο και μην ντραπεις να του μιλησεις ανοιχτα σιγουρα εχει αντιμετωμισει παρομοιες καταστασεις..θα σ φτιαξει ενα καλο διατροφικο προγραμμα..κ φυσικα οπως ειπαν κ οι υπολοιποι πρπει να κανεισ κ εξετασεις..μ εχει κοπει κ εμενα η περιοδος κ αναμενω νεα της ακομα..πηγαινε σε ενα γυναικολογο κ φυσικα κανε εξετασεις αιματος!!επισης πρεπει κ εσυ η ιδια να βοηθησεις τον εαυτο σου!δεν νομιζω μια παθηση να ειναι πιο δυνατη απο εσενα! τα χρονια θα περνουν χωρις νοημα και ουσια χωρις να απολαμβανεις τις χαρες της ζωης εγω παντως το σκεφτομαι συνεχεια κ πλεον προσπαθω να κοινωνικοποιηθω αν δεν ειναι κ πλ ευκολο οφειλω να ομολογησω..επετρεψε μου να σ πω μερικα tips που βοηθουν εμενα την ιδια στην προσπαθεια μ να γινω παλι μια φυσιολογικη κοπελα προσπαθω να γεμιζω την μερα μ ετσι ςστε να μην μενω μονη μ και μπαινω στον πειρασμο να κυλησω παλι..κανε μια βολτα πηγαινε στα μαγαζια στο γυμναστηριο κ καλο θα ηταν να μην μενεις μονη σ,με βοηθαει επισης πολυ που μαγειρευω μονη μ αυτα που που απαιτουνται για να ακολουθησω την διατροφη μ..ασχολουμαι για μια ωρα περιπου την μερα κ φτιαχνω τισ μεριδες μου για την επομενη αν θες σ στελνω κ την διατροφη μ που ειναι απλη και ευκολη..!! εχω ενα σημειωματαριο κ αν και ακουγεται παιδιαστικο καθε μερα γραφω σε αυτο κ "επιβραβευω" τον ευτο μ που καταφερε να βγαλει εις περας την διατροφη για μια ακομα μερα..κ οταν αισθανεσαι αδυναμη μιλα σε καποιον η μπες κ γραψε στη σελιδα ειλικρινα θα δεις την διαθεση σ να αλλαζει απο τις πρωτες μερες!!κουραγιο κ καλη δυναμη εμιριαννα!

mpeti μπράβω σου για την προσπάθειά σου. και από την δική μου πλευρά που περνάω κάτι ανάλογο ,το να ακολουθείς μια διατροφή είναι σωτήριο, και όσο αντέχουμε ,προφανώς θα γίνονται πισωγυρίσματα αλλά και η προσπάθεια μετράει. οι στρατηγικές σου πολύ καλές. κεγώ έχω θέμα με την περίοδο. θέλω να πιστεύω οτι κάτι θα γίνει με υπομονή κ θετική στάση.

μακαρι να πανε ολα καλα ειλικρινα..καλη δυναμη και σε εσενα μανταμ σου σου αλλα κ σε οσους εχουν ξεκινησει μια αναλογη προσπαθεια.. :yes: πραγματικα αξιζει τον κοπο..θα ηθελα ομως να ρωτησω κ την δικια σασ γνωμη για τον εαν ειναι "φυσιολογικο" να υποκυπτει καμια φορα καποιος που εχει ξεκινησει διατροφη η εαν πρεπει να κοβεται μαχαιρι ολο αυτο χωρισ πισωγυρισαματα???

αυτό που ρωτάς είναι περίπλοκο κ πολύπλευρο κ μάλλον ένας ειδικός θα ήξερε καλύτερα να το απαντήσει.
το μόνο που μπορώ να σου πω κάποεις σκόρπιες σκέψεις μου
δν είναι κάτι εύκολο,δν μιλάμε απλά για μια συνήθεια αλλά για μια διαταραχή κ θα πω το κλισέ όμως είναι μεγάλη αλήθεια. σημασία έχει όχι το να πέφτεις αλλά να ξανασηκώνεσαι.
το οτι πας σε διατροφολόγο είναι πολύ καλό εφόδιο σε αυτή σου την προσπάθεια. αλλά ίσως χρειαστείς κ την βοήθεια ενός ψυχολόγου για ακόμα περισσότερη στήριξη.
μην σκέφτεσαι κάτι που έγινε κ πάει τελείωσε. σκέψου πως θα αντιμετωπίσεις το επόμενο. να σε βρει έστω κ ένα κλικ πιο δυνατή. κ στην τελική το όλα ή τίποτα δν μας οδήγησε σε αυτό τον φαύλο κύκλο?