Τι συμβαίνει;

Καλησπέρα σε όλους...
Ήθελα να σας πω κάτι που με βασανίζει εδώ και μερικές εβδομάδες. Συγκεκριμένα, νιώθω ένα μόνιμο σφίξιμο στο στομάχι κι όποτε προσπαθώ να φάω κάτι, νιώθω ναυτία και δεν μπορώ να καταπιώ τίποτα. Μίλησα με τον γιατρό μου(παθολόγος) και μου είπε απλά πως είναι κάτι ψυχοσωματικό κι ότι θα περάσει μόνο του. Έχω αρχίσει κι ανησυχώ, γιατί ζαλίζομαι συχνά και νιώθω αδυναμία όλη την ημέρα. Εργάζομαι κιόλας πολλές ώρες και η όλη κατάσταση μου δημιουργεί πρόβλημα.
Όσο για το ψυχοσωματικό, δεν έχει συμβεί κάτι τόσο σοβαρό, ώστε να έχω επηρεαστεί τόσο πολύ.
Τι μπορώ να κάνω; Αν δοκίμαζα κάποια τεχνική χαλάρωσης, νομίζετε θα είχα κάποιο αποτέλεσμα;

Μήπως τελευταία έχεις αγχωθεί πολύ με τη δουλειά σου?Μήπως τρέχεις όλη μέρα και δε βρίσκεις χρόνο?Δεν το θεωρούμε \"κάτι σημαντικό\" γιατί έχουμε εθιστεί σ\'αυτούς τους ρυθμούς αλλά όταν το παρακάνουμε το σώμα αντιδρά.
Θα σου έλεγα να πάρεις μια μέρα άδεια και να πας για λίγο κοντά στη φύση, σε μια παραλία ή σε ένα βουνό, να χαζέψεις λίγο.Ιδανικό θα ήταν ένα ταβερνάκι με θέα στη φύση.Και να παραγγείλεις κάτι ανώδυνο αρχικά, εύπεπτο, μια σούπα ίσως, να μη σου πέσει βαρύ. Στην αρχή πιθανώς να νιώσεις το ίδιο αλλά πρέπει να πιεστείς και να κάνεις την αρχή.Προσπάθησε όταν τρώς να είσαι χαλαρή, να μην σκέφτεσαι τίποτα άσχημο ή αγχωτικό.

Αγαπητή Στέλλα

Η σωματοποίηση συναισθημάτων είναι κάτι το συνηθισμένο. Ένα άγχος ή στενοχώρια μπορεί να χτυπήσει\" σωματικά κάποιον είτε στο πεπτικό (ναυτίες) , είτε στο νευρικό σύστημα (πχ αυπνίες), είτε σε τριχόπτωση ή δερματικά προβλήματα (πχ έκζεμα, κτλ) .

Δε χρειάζεται να έχει συμβεί κάτι το ξαφνικό και έντονο για να σωματοποιήσεις το άγχος σου. Υπάρχουν περιπτώσεις που το σώμα ανταποκρίνεται έτσι σε πολύ εσωτερικευμένες ενδόμυχες σκέψεις που όμως έχουν ανάγκη να εκφραστούν και να επιλυθούν.

Σκέψουν τι σε έχει αγχώσει, στενοχωρήσει, πληγώσει, μπορεί να μην είναι κάτι πρόσφατο αλλά παλιό που απλώς να έμεινε μέσα σου για πολύ καιρό, σκέψου αν σου θυμίζει άλλες δυσάρεστες καταστάσεις του παρελθόντος.

Αν πρόκειται απλώς για άγχος που οφείλεται στον τρόπο ζωής (πχ ωράρια, προθεσμίες, τρέξιμο) τότε οι τεχνικές χαλάρωσης είναι μια καλή ιδέα, ίπως και ένα ρεπό όπως λέει η Φοίβη, ώστε να βρεις λίγο ξανά τις ισορροπίες σου.

Είναι όντως μια πολύ παράξενη αντίδραση του οργανισμού, που όμως χτυπάει ένα καμπανάκι ώστε να ηρεμήσουμε και να βρούμε τους φυσιολογικούς μας ρυθμούς. Καταλαβαίνω τη δυσκολία που σου δημιουργεί, αλλά να σαι σίγουρη ότι εφόσον δεν πρόκειται για ιατρικό πρόβλημα, είναι κάτι που μπορείς σίγουρα να προσδιορίσεις και να απαλλαγείς από αυτό!

όλα θα πάνε καλά :)

Ευχαριστώ πολύ, παιδιά...
Η αλήθεια είναι ότι οι ρυθμοί που ακολουθώ τον τελευταίο καιρό δεν είναι πολύ φυσιολογικοί...
Δύο δουλειές και η Σχολή με έχουν κουράσει...
Θα προσπαθήσω να χαλαρώσω λίγο, όσο γίνεται, μήπως έτσι σταματήσει αυτή η κατάσταση που με βασανίζει...
Ευχαριστώ και πάλι...να είστε καλά...;)

Quote:

---

Originally posted by stella
Καλησπέρα σε όλους...
Ήθελα να σας πω κάτι που με βασανίζει εδώ και μερικές εβδομάδες. Συγκεκριμένα, νιώθω ένα μόνιμο σφίξιμο στο στομάχι κι όποτε προσπαθώ να φάω κάτι, νιώθω ναυτία και δεν μπορώ να καταπιώ τίποτα. Μίλησα με τον γιατρό μου(παθολόγος) και μου είπε απλά πως είναι κάτι ψυχοσωματικό κι ότι θα περάσει μόνο του. Έχω αρχίσει κι ανησυχώ, γιατί ζαλίζομαι συχνά και νιώθω αδυναμία όλη την ημέρα. Εργάζομαι κιόλας πολλές ώρες και η όλη κατάσταση μου δημιουργεί πρόβλημα.
Όσο για το ψυχοσωματικό, δεν έχει συμβεί κάτι τόσο σοβαρό, ώστε να έχω επηρεαστεί τόσο πολύ.
Τι μπορώ να κάνω; Αν δοκίμαζα κάποια τεχνική χαλάρωσης, νομίζετε θα είχα κάποιο αποτέλεσμα;

---

Κάποιο διάστημα στη ζωή μου είχα παρόμοιο πρόβλημα με το στομάχι μου..όταν ερχόμουν σε επαφή με ανθρώπους που δεν πήγαινα...είναι αυτό που λέει ο κόσμος...\"αυτός είναι αχώνευτος\"..εεε εγώ τον αχώνευτο τον ένιωθα πραγματικά στο στομάχι μου.Κάποιους ανθρώπους για να τους δώ έπρεπε να έχω μαζί μου και δισκία ΜΑΛΟΞ....αλλιώς νόμιζα οτι απ το πολύ το σφύξιμο στο στομάχι θα ξερνούσα (με το συμπάθειο) κιόλας μπροστά τους.Τελικά τη λύση...δεν την βρήκα ακριβώς μέσω της ψυχολογίας...αλλά μέσω της φυσιολογίας...Πιο συγκεκριμένα αναλογίστηκα οτι το στομάχι πολλές φορές δεν χωνεύει την τροφή όταν φτάνει σε αυτό αμάσητη και άν είναι σούπα αμάσητη εεε καλά δεν έγινε και τίποτα αλλά αν είναι χόρτα και κυταρινούχες ύλες που θέλουν καλή πολτοποίηση ...οπωσδήποτε φορτώνουμε το στομάχι με επιπλέον έργο που ξεφεύγει των δυνατοτήτων του.Φαντάστηκα λοιπόν οτι οι άνθρωποι που δεν \"χωνεύω\" είναι κάτι ανάλογο με τις κυτταρινούχες τροφές....που τις στέλνω στο στομάχι μου χωρίς προηγούμενη επεξεργασία.Με τα δόντια της κρίσης μου...άρχισα λοιπόν να τους \"μασουλάω\"...τι είναι αυτό που με ενοχλεί σε αυτούς τους ανθρώπους....είναι αλήθεια τόσο ενοχλητικό και γιατί ειδικά σε εμένα είναι τόσο ενοχλητικο.... υπάρχει κάτι που να με ωφελεί απ την συντροφιά αυτών των ανθρώπων κτλ...Θα έλεγα οτι η τελευταία ερώτηση είναι που έδρασε πιο γρήγορα και πιο ανακουφιστικά στο στομάχι μου...ωστόσο την πλήρη θεραπεία μου την έδωσαν τα άλλα ερωτήματα.
ʼν θέλεις δοκίμασε να δείς αυτά που περνάς τώρα...σαν μια αμάσητη τροφή και με τα δόντια της λογικής και της αυτοκριτικής σου...προσπάθησε να την \"μασουλήσεις\"...Έχει� � λχ ένα \"βαρύ\" πρόγραμμα αυτήν την περίοδο...κομμάτιασε με τα δόντια σου αυτό το \"βαρύ\" τι σημαίνει...? Σημαίνει μόνο κουραστικό....ή μήπως και φιλόδοξο,μεγαλειώδες ,κερδοφόρο (για το κοντινό ή το απώτερο μέλλον) ?Είναι κάτι που το επέλεξες εσύ...ή σου έχει επιβληθεί δια της \"βίας\"...και ποια τα ωφέλη απ το πρόγραμμα αυτό...Είμαι σίγουρος οτι θα έχεις αρκετά κοφτερά δόντια για να σπάσεις \"την άπεπτη τροφή\" και σε μικρότερα κομμάτια....λιάνισε την και να είσαι σίγουρη οτι το στομάχι σου είναι σε ετοιμότητα για να την χωνέψει...αρκεί να είναι στην κατάλληλη μορφή οι ουσίες που του στέλνεις ώστε να μπορεί να τις απορροφήσει....

Καλημέρα...
Λογόψυχε,ευχαριστώ για τις συμβουλές σου.Η περιγραφή σου ήταν αρκετά εύστοχη.Προσπαθώ εδώ και κάποιες μέρες να αναλύσω τον τρόπο ζωής μου και τι καρπώνομαι τελικά από αυτά που κάνω.Είναι δύσκολη η αυτοκριτική,αλλά αναγκαία πάντοτε για την εξέλιξη.
Τώρα,διατροφικά,έχω αρχίσει και τρώω κάποιες ελαφριές τροφές,όπως πολλές σούπες,που με βοηθούν αρκετά.Σταμάτησα και τον καφέ,δεν πήγαινε άλλο!!!!
Όλα θα φτιάξουν σίγουρα...:P

Καλημέρα και από εμένα Στέλλα.Θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι.Εκτός απο τον παθολόγο σου,πήγες σε κάποιον άλλο γιατρό πιο ειδικευμένο?Έναν γαστρεντερολόγο για παράδειγμα?

Από προσωπική μου εμπειρία θα σου πω ότι καλό θα ήταν να το κοιτάξεις και αν χρειάζεται να κάνεις μια γαστροσκόπηση.Πριν 2 χρόνια σε μια περίοδο έντονου αγχους χωρίς λόγο,είχα πρόβλημα με το στομάχι μου και εγω.Όλοι οι γιατροί στο νοσοκομείο που πήγαινα το πρώτο που με ρωτούσαν είναι αν είμαι αγχωμένη και όταν απαντούσα θετικά,μου λέγανε να ηρεμήσω ότι θα περάσει κτλ.

Τελικά μετά απο δύο φρικτούς μήνες αναγκάστηκα και πηγα σε γαστρεντερολόγο,έκανα γαστροσκόπηση και διαγνώστηκε ελκος δωδεκαδακτύλου.

Βέβαια,το άγχος μου έπαιξε ρόλο σε όλη αυτή την κατάσταση αλλα το θέμα είναι ότι υπήρχε και σωματικό πρόβλημα το οποίο έπρεπε να λυθει.

Quote:

---

Originally posted by stella
Καλημέρα...
Λογόψυχε,ευχαριστώ για τις συμβουλές σου.Η περιγραφή σου ήταν αρκετά εύστοχη.Προσπαθώ εδώ και κάποιες μέρες να αναλύσω τον τρόπο ζωής μου και τι καρπώνομαι τελικά από αυτά που κάνω.Είναι δύσκολη η αυτοκριτική,αλλά αναγκαία πάντοτε για την εξέλιξη.
Τώρα,διατροφικά,έχω αρχίσει και τρώω κάποιες ελαφριές τροφές,όπως πολλές σούπες,που με βοηθούν αρκετά.Σταμάτησα και τον καφέ,δεν πήγαινε άλλο!!!!
Όλα θα φτιάξουν σίγουρα...:P

---

Ακριβώς...όλα θα φτιάξουν...και για την ακρίβεια όλα ήδη άρχισαν να φτιάχνουν απ τη στιγμή που εκδηλώνεις ένα ευρύτερο ενδιαφέρον για τον εαυτό σου..έστω και με αφορμή τις στομαχικές σου διαταραχές.ʼλλοστε οι ψυχοσωματικές εκδηλώσεις δεν είναι τίποτα άλλο απο ένα τηλεφώνημα που κάνει η ψυχή μας σε εμάς...χρησιμοποιώντας σαν συσκεύη το σώμα μας...προσπαθεί να μας ενημερώσει για κάτι .
Σωστή και εύστοχη και η παρατήρηση της Silma...ο ειδικός γιατρός σίγουρα έχει πιο χρήσιμες πληροφορίες να σου προσφέρει...και η γαστροσκόπηση (αν κριθεί αναγκαία απ τον γαστρεντερολόγο) είναι που θα λύσει εντελώς τον ψυχοσωματικό γρίφο (σε ότι αφορά το σωματικό σκέλος τουλάχιστον).Εγώ πάντως θα επιμείνω (κι απο προσωπική πείρα) ότι όπως η πέψη ξεκινάει απ το στόμα και απ το πόσο καλά μασάμε την τροφή μας...έτσι και η καταχώρηση μέσα μας/αποδοχή ενός γεγονότος ξεκινάει απ τον τρόπο που το αντιλαμβανόμαστε και το ερμηνεύουμε.Τα κριτήρια ερμηνείας μιας κατάστασης είναι το ψυχικό ανάλογο των δοντιών...και αυτά είναι που διασπούν το κάθε συμβάν της ζωής μας...σε μικρότερα κομμάτια που οδεύουν προς απορρόφηση σε βαθύτερες δομές του νευρικού συστήματος μας.Τελικά το ότι ο εγκέφαλος εξωτερικά ..μοιάζει με τυλιγμένο έντερο...ίσως να είναι και η έκφραση αυτής της αναλογίας...;)

Δεν έχω επισκεφτεί κάποιον ειδικό γιατρό,πέρα από τον παθολόγο.
Η αλήθεια είναι ότι το σκεφτόμουν,γιατί είχα πραγματικά ανησυχήσει,αλλά ευτυχώς αρχίζει και βελτιώνεται η κατάσταση.Πάντως συμφωνώ ότι είναι ένα καμπανάκι που μου χτυπάει ο οργανισμός,οπότε δεν θα αμελήσω να ασχοληθώ εκτενέστερα και να κατανοήσω την βαθύτερη αιτία.
Νά\'στε καλά,παιδιά...Φιλάκια...;)