ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

επεσα καταλαθως πανω σε αυτο το site ενω ημουν στη δουλεια κ μετα απο λιγη σκεψη αποφασισα να γινω κ εγω μελος για να μπορεσω να μοιραστω μαζι σας τις δικες μου ασχημες εμπειριες..απο μικρη ειχα καποια παραπανιασια κιλα οταν μπηκα στην εφηβεια ηθελα κ εγω να γινω ενα αδυνατο κοριτσι ξενησα διαιτα και με πολυ στερηση εφθασα απο τα 60και κατι στα 48 η ζυγαργια ειχε γινει αναποσπαστο κομματι της καθημερινοτητας μου..τεφομουν ΜΟΝΟ με φρυγανιες κ μελι..!την χρονια που εδινα πανελληνιες ομως τα ξαναπηρα κ με το παραπανω εφθασα στα 67..ενιωθα τοσο ασχημα με τον εαυτο μ..σκεφτομουν συνεχεια πως να ξαναχασω τα κιλα..γραφτηκα ναι μεν γυμνατηριο αλλα οντας και λαιμαργη η ευκολη λυση ηταν να βγαζω οτι τρωω..εδω και 3μιση χρονια ειμαι κ εγω βουλιμικη τον πρωτο καιρο δεν το ειχε καταλαβει καποιος απο την οικογενεια μ ουτε φυσικα τολμουσα να μιλησω σε καποιον για το προβλημα μου γιατι ντρεπομουν αφανταστα..μετα απο καιρο η μητερα μ το καταλαβε και μ ελεγε συνεχως να παω σε ενα διατροφολογο!εγω βεβαια καθησυχαζα τον εαυτο μ και ελεγα πως οποτε θελω το σταματαω..δεν ειναι ομως ετσι!εχασα παλι καποια κιλα απο τα 67 πηγα στα 54 εμφανιστηκαν βεβαια κ οι πρωτεσ επιπτωσεις της βουλιμιας..μου σταματησε η περιοδος ειχα ταχυπαλμιες..ξεχναγα πολυ ευκολα. κ ειχα ελλειψη συγκεντρωσης!απομακρυνθηκ� � απο φιλουσ κλειστηκα στον εαυτο μου κ το μονο που με ενοιαζε ηταν να φαω και επειτα να τα βγαλω ολα..βεβαια καθε φορα που εκανα εμετο ελεγα αυτη ηταν η τελευταια..πρασπαθουσα να το σταματησω αλλα ματαια..ο καιρο περναγε δεν ζουσαααα...εκλαιγα συχνα κ ντρεπομουν να μιλησω για το προβλημα μου..ειχα φτασει σε σημειο να πηγαινω για προπονηση και να αισθανομαι τοσο αδυναμη..απορουσα με τον εαυτο μου που εβρισκε δυναμη να την ολοκληρωσει κ δεν λιποθημουσα..οι συνεπειεσ ομως της βουλιμιας εκαναν αισθητη την παρουσια τους και στα δοντια μ το σμαλτο αρχισε να φθειρεται και φυσικα ειχα καταντησει δυσκοιλια..ειπα δεν παει αλλο μονη μ δεν μπορω να το σταματησω ετσι πριν 5 μερες αποφασισα να παω σε διατροφολογο ντεπομουν αλλα τησς ειπα το προβλημα μ κ εδω κ 4 μερες εχω ξεκινησει διατροφη..δεν θα σας κρυψω πως ανα διαστηματα περναει απο το μυαλο μ να φαω οτι θελω κ μετα να τα βγαλω αλλα κρατιεμαι και συνεχιζω την διατροφη το βραδυ όμως οταν ξαπλωνω το συναισθημα που νιωθω οταν σκεφτομαι πως σημερα καταφερα να τραφω σωστα και να χωνεψω αυτα που εφαγα με ανταμοιβει! ειναι πολυ νωρις αλλα ελπιζω να πανε ολα καλα και να μην ξανακυλησω..θελω να ξαναγινω ενα υγιες και χαρουμενο κοριτσι καθ΄οτι ειμαι μολις 22 ετων..

τελος μια συμβουλη απο εμενα σε οσες πασχουν απο το ιδιο προβλημα..βρειτε την δυναμη να ζητησετε βοηθεια..ας μην κοροιδευουμε τον εαυτο μας η βουλιμια ειναι μια μορφη εξαρτησης και χρειαζετε βοηθεια για να καταπολεμηθει τολμηστε να πατε σε εναν ειδικο..γιατι τα χρονια περνανε και δεν ζουμεεεε..δεν αξιζει να κανουμε μονες μας κακο στ εαυτο μας..ξανασκεφτειτε το υπαρχει θεραπεια ας τολμησουμε να νικησουμε την βουλιμια! :starhit:

mpeti, Καλώς μας ήρθες

μπράβο για το θάρρος σου, έκανες την καλύτερη επιλογή που μίλησες με την μητέρα σου και πήγες σε διατροφολόγο!
είσαι πολύ μικρούλα ακόμη, μπορείς να βάλεις τα σωστά θεμέλια
και να χεις πρώτον υγεία, υγεία, υγεία υγείααααααα!!!!!!!!!
κάθε μέρα που περνάει και αλλάζεις συνήθειες προς το καλύτερο, απομακρύνεσαι από το πρόβλημα!!!
συνέχισε έτσι... :) :) :)

mpeti καλώς όρισες κ από εμένα. έπραξες πολύ σωστά με την κίνησή σου να πας σε διατροφολόγο. εύγε κορίτσι μου

καλως σας βρηκα και σας ευχαριστω πολυ!μακαρι να ειχα βρει το την σελιδα νωριτερα για να μπορουσα να μιλησω κ εγω σε καποιον να ζητουσα συμβουλες κ να μην τα κραταγα ολα μεσα μου..πραγματικα το ταξιδι της αναρωσης αξιζει τον κοπο..δεν λεω οτι δεν μπαινω σε πειρασμο αλλα κρατιεμαι..ειμαι καθε μερα ολο κ καλυτερα ελπιζω να πανε ολα καλα :bouncy: